در حاشیه شمالی قدیمی‌ترین و اصلی‌ترین خیابان و منطقه اداری و تجاری بندرعباس ، معبد هندوها چشم هر تازه‌واردی را به خود جلب می‌نماید. شیوه و سبک معماری آدمی را متوجه معبدهای هندوستان می‌سازد و به راحتی می‌توان دریافت که معبد هندوهاست نه گبرها ؛ اما از آنجا که مردم قدیم بندرعباس ، هندوهای مقیم بندرعباس را به نام «گـُور» یا گبر می‌شناختند ، معبد نیز در زبان مردم بومی به بت «گـُورون» شهرت یافت که هنوز هم کم و بیش به همان نام باقی است.
معبد دارای حیاطی وسیع بود که در حاشیه آن تعدادی درختان بومی وجود داشت. بخشی از حیاط در جریان تعریض خیابان از بین رفت ، اما معبد همچنان باقی است. نمای ظاهری آن مخروطی شکل با رنگ سفید، شیارها و کنگره‌های طولی است. مشخصات داخلی آن اجمالاً از این قرار است :
1. تالار معبد که برای انجام مراسم دینی و اجتماعات مورد استفاده بوده است .
2. محراب چوبی معبد .
3. یک اتاق مربع شکل که طول هر ضلع آن 4/5 متر است .
4. چند اتاق کوچک دیگر که در بعضی از آن‌ها ظاهراً افرادی به خاک سپرده شده‌اند. هر چند به این که هندوها اجساد مردگان خود را می‌سوزانند، اصالت ان‌ها محرز نیست.
جمعیت هندوهای مقیم بندرعباس در زمان احداث معبد ، حدود یکصد نفر بوده که غالباً به کار تجارت مشغول بوده‌اند. معبد در سال 1310 هجری‌قمری برابر با 1270 هجری‌خورشیدی در زمان حکومت «محمد حسن خان سعد الملک» بنا گردید. پس از آن که هندوها از بندرعباس رفتند ، معبد عملاً بدون استفاده ماند و اداره‌ی امور آن به یکی از اهالی محل واگذار گردید.
| منبع : کتاب «از بندر جرون تا بندرعباس» به تألیف احمد سایبانی