ساخت معبد”داچائو سی”واقع در مرکز شهر لهاسا را ملکه تبتی به نام ” سوزان کانبو” برای پرنسس “ون چن ” سلسله “تان ” که بمنظور ازدواج با این ملک وارد تبت شده بود ، از سال ۶۴۷میلادی آغاز کرد .در این معبد ساختمانهائی از قبیل کاخهای بودا و سالن قرائت کتابهای مقدس دارد . کاخ اصلی بودا بنای ۴طبقه با شیروانی مسی زراندود بسیار شکوهنند و مجلل بنظرمیرسدکه از نظر معماری دارای سبک معماری دودمان “تان ” بوده و با خصلت هنر معماری نپال و هند تلفیق یافته است . درمیان کاخ اصلی مجسمه مسی زراندود” ساکیامونی”(موسسه دین بودا) به ارتفاع ۴ قد وی در سن ۱۲سالگی قرار دارد. این تمثال را پرنسس سلسله “تان ” “ون چن ” ازپایتخت “تان ” همراه آورده بود .برروی دیوارهای راهرو و قصرهای این معبد نقشه های دیواری تبتی به چشم می خورد که جریان پرشکوه ورود پرنسس “ون چن ” به تبت و داستانهای افسانه ای بسیار زنده را ترسیم می کنند. طول این نقشه ها به یکهزارمتر میرسد.
در خیابان “داجایو چیه ” در حاشیه معبد “دا چائو سی” دکانهای کوچک تجار محلی ونپالی وهندی متقاطع یکدیگر است و در آن انواع رنگارنگ اشیای هنرهای دستی ویژه بهفروش میرسد. آنچه که جالب به نظر می رسد ، اشخاصی هستند که در خیابان به زانو درآمده و بر زمین بوسه میزنند.آنها کف های دو دست را بهم چسبانده ، زانو بر زمین زدهو در حین بوسه زدن بر زمین ، به جلو حرکت میکنند.این عالی ترین طرزعبادت دین لامابشمار میرودو دینداری و ایمان آنان را نشان میدهد. عده ای از انها از راه دور درحالیکه مرتبا بزانودر آمده و بر زمین بوسه می زنند ،به معبد می رسند و عده ای دیگراز اهالی این شهر هستند که صبح زود حدود نیم ساعت به دور معبد “داچائو سی” عبادتمیکنند و سپس به خانه برگشته صبحانه میخورند و سرکار میروند.گوئی اینگونه طرز عبادتنوعی ورزش مانند “چیگون ” است و علاوه بر یک رسم مذهبی محتوای نوین پیدا کرده و بهیک طرززندگی خاص اهالی لهاسا مبدل گردیده ست
در خیابان “داجایو چیه ” در حاشیه معبد “دا چائو سی” دکانهای کوچک تجار محلی ونپالی وهندی متقاطع یکدیگر است و در آن انواع رنگارنگ اشیای هنرهای دستی ویژه بهفروش میرسد. آنچه که جالب به نظر می رسد ، اشخاصی هستند که در خیابان به زانو درآمده و بر زمین بوسه میزنند.آنها کف های دو دست را بهم چسبانده ، زانو بر زمین زدهو در حین بوسه زدن بر زمین ، به جلو حرکت میکنند.این عالی ترین طرزعبادت دین لامابشمار میرودو دینداری و ایمان آنان را نشان میدهد. عده ای از انها از راه دور درحالیکه مرتبا بزانودر آمده و بر زمین بوسه می زنند ،به معبد می رسند و عده ای دیگراز اهالی این شهر هستند که صبح زود حدود نیم ساعت به دور معبد “داچائو سی” عبادتمیکنند و سپس به خانه برگشته صبحانه میخورند و سرکار میروند.گوئی اینگونه طرز عبادتنوعی ورزش مانند “چیگون ” است و علاوه بر یک رسم مذهبی محتوای نوین پیدا کرده و بهیک طرززندگی خاص اهالی لهاسا مبدل گردیده ست