پارک ملی ماسایی مارا که در گویش محلی به عنوان مارا نامیده می شود، منطقه حفاظت شده حیات وحش بوده که در جنوب غرب کشور کنیا واقع گردیده است. این پارک با پارک ملی " سرنگتی " در تانزانیا نیز همجوار بوده و به نوعی این دو پارک ملی در امتداد یکدیگر می باشند.
این پارک به دلیل حیواناتی از قبیل انواع پرندگان، پستانداران و گونه های دیگر حیوانی که در آن زندگی می کنند بسیار در جهان پر آوازه می باشد و هر سال توریست های بسیاری از سراسر جهان برای دیدن این پارک ملی به آن مسافرت می نمایند. گونه های حیوانی از قبیل شیر، پلنگ، بوفالو، فیل و کرگدن به وفور در این پارک مشاهده شده و در این میان نسل کرگدن ها در این پارک در معرض تهدید قرار دارد. مطابق اخرین آمارها تعداد 40 عدد از این حیوان در سال 2000 میلادی در سرشماری ها در این پارک وجود داشته است.
دسته های بزرگی از اسب آبی نیز در این پارک در کنار رودخانه ها مشاهده شده و گونه چیتا نیز در این پارک به چشم می خورد، اما نسل این حیوان نیز در معرض تهدید قرار داشته و تعداد آن ها بسیار در حال کاهش می باشد. در حدود 450 گونه از پرندگان نیز در این پارک زندگی نموده که از پرندگان کوچک مانند گنجشک تا پرندگانی مانند عقاب در این تقسیم بندی وجود دارند. این پارک در خلال ماه های جولای تا اکتبر هر سال شاهد مهاجرت گونه های مختلف پرندگان، گربه سانان، زرافه، آهو و همچنین بوفالو های وحشی از پارک سرنگتی به داخل پارک ماسایی می باشد که صحنه های بسیار بدیعی را به وجود آورده که تعداد زیادی از آن ها تا کنون در مستند های حیات وحش که از رسانه های تصویری جهان پخش می گردد انعکاس یافته و موجبات حیرت مردم سراسر جهان را در خصوص زندگی سراسر اسرار آمیز حیوانات به وجود آورده است.
مجموع مساحت این پارک ملی در حدود 1500 کیلومتر مربع بوده و دو پارک ماسایی و سرنگتی مجموعاً مساحتی در حدود 25 هزار کیلومتر مربع را در مرز دو کشور تانزانیا و کنیا به خود اختصاص داده اند. این پارک ملی در حدود 220 کیلومتر با پایتخت کنیا شهر نایروبی فاصله دارد. نرخ ورودیه به داخل این پارک برای افراد بزرگ سال غیر کنیایی در سال 2009 میلادی 60 دلار و برای کودکان 30 دلار بوده و در داخل این پارک کمپ های زیادی برای استقرار گردشگران تدارک دیده شده است.
مطابق گزارشی که در سال 2009 میلادی منتشر گردید، گونه های حیوانی این پارک ملی در حال انقراض بوده و در معرض تهدید قرار دارند. در این گزارش، تعداد زیاد گردشگرانی که به این منطقه حفاظت شده در هر سال وارد می شوند و اقداماتی که در تخریب محیط زیست انجام می دهند یکی از دلایل عمده کاهش تعداد گونه های حیوانی این پارک ذکر گردیده است.
این پارک به دلیل حیواناتی از قبیل انواع پرندگان، پستانداران و گونه های دیگر حیوانی که در آن زندگی می کنند بسیار در جهان پر آوازه می باشد و هر سال توریست های بسیاری از سراسر جهان برای دیدن این پارک ملی به آن مسافرت می نمایند. گونه های حیوانی از قبیل شیر، پلنگ، بوفالو، فیل و کرگدن به وفور در این پارک مشاهده شده و در این میان نسل کرگدن ها در این پارک در معرض تهدید قرار دارد. مطابق اخرین آمارها تعداد 40 عدد از این حیوان در سال 2000 میلادی در سرشماری ها در این پارک وجود داشته است.
دسته های بزرگی از اسب آبی نیز در این پارک در کنار رودخانه ها مشاهده شده و گونه چیتا نیز در این پارک به چشم می خورد، اما نسل این حیوان نیز در معرض تهدید قرار داشته و تعداد آن ها بسیار در حال کاهش می باشد. در حدود 450 گونه از پرندگان نیز در این پارک زندگی نموده که از پرندگان کوچک مانند گنجشک تا پرندگانی مانند عقاب در این تقسیم بندی وجود دارند. این پارک در خلال ماه های جولای تا اکتبر هر سال شاهد مهاجرت گونه های مختلف پرندگان، گربه سانان، زرافه، آهو و همچنین بوفالو های وحشی از پارک سرنگتی به داخل پارک ماسایی می باشد که صحنه های بسیار بدیعی را به وجود آورده که تعداد زیادی از آن ها تا کنون در مستند های حیات وحش که از رسانه های تصویری جهان پخش می گردد انعکاس یافته و موجبات حیرت مردم سراسر جهان را در خصوص زندگی سراسر اسرار آمیز حیوانات به وجود آورده است.
مجموع مساحت این پارک ملی در حدود 1500 کیلومتر مربع بوده و دو پارک ماسایی و سرنگتی مجموعاً مساحتی در حدود 25 هزار کیلومتر مربع را در مرز دو کشور تانزانیا و کنیا به خود اختصاص داده اند. این پارک ملی در حدود 220 کیلومتر با پایتخت کنیا شهر نایروبی فاصله دارد. نرخ ورودیه به داخل این پارک برای افراد بزرگ سال غیر کنیایی در سال 2009 میلادی 60 دلار و برای کودکان 30 دلار بوده و در داخل این پارک کمپ های زیادی برای استقرار گردشگران تدارک دیده شده است.
مطابق گزارشی که در سال 2009 میلادی منتشر گردید، گونه های حیوانی این پارک ملی در حال انقراض بوده و در معرض تهدید قرار دارند. در این گزارش، تعداد زیاد گردشگرانی که به این منطقه حفاظت شده در هر سال وارد می شوند و اقداماتی که در تخریب محیط زیست انجام می دهند یکی از دلایل عمده کاهش تعداد گونه های حیوانی این پارک ذکر گردیده است.
