نویسنده: یعقوب سعیدی
خداوند فرموده است: «فاذکرونی اذکرکم واشکروا لی ولا تکفرون»: پس مرا یاد کنید (با طاعت و عبادت و دوری از معاصی، با دل و زبان و قلم و قدم، و سیر در آفاق و انفس جهت کشف عظمت و قدرت من) تا من شما را یاد کنم (با اعطای ثواب و گشایش درهای سعادت و خیرات و پیروزی و قدرت و نعمت) و از من سپاسگذاری کنید (و با گفتار و کردار شکرگزار احسان من باشید) و از من ناسپاسی نکنید (و نعمت هایم را نادیده نگیرید).
سیدقطب رحمه الله درباره این آیه می فرماید: (چه فضیلت والا و بزرگوارانه ای! الله متعال یاد کردن بندگان خودش را پاداشی در برابر اینکه بندگانش او را در این دنیای کوچک شان یاد کنند، قرار داده است. بندگان زمانی که خدای خود را یاد می کنند، او را در این زمین کوچک یاد می کنند . . . حال آن که خودشان نیز کوچک تر از زمین کوچک شان هستند!
اما زمانی که خداوند آنها را یاد می کند، آنان را در این هستی بزرگ یاد می کند . . . و حال آن که او خداست، خدایی بزرگوار و والا! چه فضلی! چه کرمی!! چه دریای بی کرانه ای! چه بخشش سرورانه ای!)
پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:
یقول الله تعالی: انا عندظن عبدی بی، وانا معه اذا ذکرنی، فان ذکرنی فی نفسه ذکرته فی نفسی، وان ذکرنی فی ملإ ذکرته فی ملإ خیر منه:
خداوند فرموده: من با بنده ام براساس گمانی که به من دارد، رفتار می کنم. و هنگامی که مرا یاد می کند، من با اویم. اگر مرا در خلوت و تنهایی یاد کند، من هم او را در تنهایی یاد می کنم. و اگر بنده ام مرا در میان جمع یاد کند، من او را در میان جمع بهتری یاد خواهم کرد (صحیح بخاری)
ابن عثیمین رحمه الله می فرماید: (ذکر و یاد خدا با دل، زبان و اعضا انجام می گیرد، اما منظور از دل، تفکر کردن است. [ذکر خدا با دل] آن است که انسان درباره نام ها، صفت ها، احکام، افعال و آیات خداوند تفکر کند. [یاد خدا با زبان] واضح است، و شامل هر سخنی می شود که موجب نزدیک شدن به خدا می شود همچون لااله الا الله گفتن، سبحان الله و الله اکبر گفتن، خواندن قرآن، امر به کارهای نیک و نهی از کارهای منکر، خواندن احادیث، خواندن دانش و هر گفتاری که موجب تقرب به خدا شود.
اما (یاد خدا با افعال)، یعنی یاد خدا با اعضای جوارح، هر کرداری که موجب تقرب به خدا شود مثل قیام، رکوع، سجود و قعود در نماز و . . .)
پیامبر- درود خدا بر ایشان – فرمود: دو کلمه وجود دارد که بر زبان سبک ولی در ترازوی اعمال سنگین و نزد خداوند محبوب هستند: سبحان الله و بحمده، سبحان الله العظیم
تابش