کاد. آکاد. نام کشوری قدیم در محل بین النهرین .
مردم آن در قدیم دولتی تشکیل دادند. شهرهای آن عبارت بوداز: سیپ پار، کیش ، بابل (در حدود ۲۸۰۰ ق. م .) مدتهاعیلام باجگزار اکد بود. (فرهنگ فارسی معین ).
قسمت شمالی بابل در بین النهرین (سومر قسمت جنوبی آن بود.) اکد موقعیت تجاری مساعدی داشت و اقوام سامی چادرنشینی که در هزاره های چهارم و سوم ق. م . به این ناحیه آمدند از راه تجارت رونق یافتند. اکد در دوره سارگن I (اواسط هزاره سوم ق. م .) به اوج قدرت خود رسید و وی چند کشور و شهر واقع در اکد را متحد ساخت . سومریها را مطیع کرد و قدرت خود را از کوههای ایلام تا دریای مدیترانه و در آسیای صغیر بسط داد و قدیمترین امپراتوری بزرگی را که در تاریخ شناخته شده بوجود آورد. پس از فتوحات سارگن ، اکدیها بسیاری از آثار تمدن سومری را اتخاذ کردند. بعد از انقراض سلسله سارگن ، حمورابی اکد و سومر را متحد کرد. دولت بابل را بوجود آورد. ناحیه اکد از شهر اکد یا آگاده نام گرفته است ، که شهری پر رونق و در حدود ۴۸ هزارگزی بابل واقع بود (محل دقیق آن معلوم نیست ).(از دایرة المعارف فارسی ). و رجوع به اکاد و آکاد واکدی و قاموس کتاب مقدس و ایران باستان ج ۳ ص ۲۴۷۲ و۲۰۹۷ و ج ۲ ص ۱۶۰۵ و فهرست فرهنگ ایران باستان شود.
مردم آن در قدیم دولتی تشکیل دادند. شهرهای آن عبارت بوداز: سیپ پار، کیش ، بابل (در حدود ۲۸۰۰ ق. م .) مدتهاعیلام باجگزار اکد بود. (فرهنگ فارسی معین ).
قسمت شمالی بابل در بین النهرین (سومر قسمت جنوبی آن بود.) اکد موقعیت تجاری مساعدی داشت و اقوام سامی چادرنشینی که در هزاره های چهارم و سوم ق. م . به این ناحیه آمدند از راه تجارت رونق یافتند. اکد در دوره سارگن I (اواسط هزاره سوم ق. م .) به اوج قدرت خود رسید و وی چند کشور و شهر واقع در اکد را متحد ساخت . سومریها را مطیع کرد و قدرت خود را از کوههای ایلام تا دریای مدیترانه و در آسیای صغیر بسط داد و قدیمترین امپراتوری بزرگی را که در تاریخ شناخته شده بوجود آورد. پس از فتوحات سارگن ، اکدیها بسیاری از آثار تمدن سومری را اتخاذ کردند. بعد از انقراض سلسله سارگن ، حمورابی اکد و سومر را متحد کرد. دولت بابل را بوجود آورد. ناحیه اکد از شهر اکد یا آگاده نام گرفته است ، که شهری پر رونق و در حدود ۴۸ هزارگزی بابل واقع بود (محل دقیق آن معلوم نیست ).(از دایرة المعارف فارسی ). و رجوع به اکاد و آکاد واکدی و قاموس کتاب مقدس و ایران باستان ج ۳ ص ۲۴۷۲ و۲۰۹۷ و ج ۲ ص ۱۶۰۵ و فهرست فرهنگ ایران باستان شود.