گزیده ی اشعار | سیّد علی صالحی

[ZahRa-Gh]

هـی آشـکـار شـدگـان عـجـیـب ! ، شـمـا کـه زیـسـتـن در آسـودگـی را ،

از مـا گـرفـتـه ایـد ، لااقـل بـگـذاریـد چـگـونـه مـردن خـویـش را ، خـود اخـتـیـار کـنـیـم ./. سید علی صالحی

 

[ZahRa-Gh]

مـن هـمـیـن جـا مـی مـانـم ، گـفـت گـوی آدم هـا را دوسـت مـی دارم : گـاهـی شـبـنـم ، گـاهـی شـفـا ، گـاهـی آب دهـان ، گـاهـی دشـنـام ، سـرزمـیـن خـودمـان اسـت !./. سید علی صالحی
​

 

[ZahRa-Gh]

مـی پـرسـد بـالاخـره چـه مـی شـود ؟ کـسـی مـی پـرسـد بـالاخـره چـه مـی شـود.کـه یـک لـحـظـه پـیـش گـفتـه بـود : هـمـه چـیـز درسـت خـواهـد شـد ! /. سید علی صالحی ......

​

 

[ZahRa-Gh]

کـاش کـسـی مـی‌آمـد ، کـسـی مـی‌آمـد از او مـی‌پـرسـيـدم کـدام کـلـمـه،

چـراغِ ايـن کـوچـه خـواهـد شـد ،کـدام تـرانـه، شـادمـانـیِ آدمـی کـدام اشـاره، شـفـای من؟./.

سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

چـقـدر حـرف می زنـیـد بـی مـهابـا ، چـقـدر حـرف می زنـیـد بـی مـکـث ،

چـقـدر حـرف مـی زنـیـد بـی دلـیـل . دریـا ، از پـرگـویـی شـمـا ،

خـشـک خـواهـد شـد ، آب از شـمـا ، بـه دسـت تـشـنـگـی لـو خـواهـد،

چـه روز گـار نـکـبـتـی ، چـه ایـام آلـوده ای !

/. سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

نـگـران جـهـان اسـت هـنـوز ، مـور خـسـتـه ی پـایـیـز ، بـه راه بـاد /. سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

مـسـئلـه ایـن اسـت ، کـه الـفـبـای اقـبـال عـده ای را ، بـا تـتـابـع اضـافـات ، یـا چـیـزی شـبـیـه خـط شـکـسـتـه نـوشـتـه انـد . یـک واژه ی کـم رنـگ بـرای امـیـد وُ ، هـزار واژه ی مـزخـرف ، کـه انـدوه آدمـی (!) ./. سید علی صالحی
​

 

[ZahRa-Gh]

زمـزمـه درسـت نـیـسـت ، مـنـظـورم پـچ پـچـه ی هـمـان چـنـد نـفـر اسـت ، بـی گـاه آمـدگـان اهـل کـهـف ، کـه حـرف و حـدیـثـ شـان مـفـهـوم نـیـسـت ./ سید علی صالحی

 

[ZahRa-Gh]

انـسـان خـوب اسـت. مـن خـوبـی هـا را مـی بـوسـم ، لـمـس انـسـان را بـو مـی کـنـم . عـزیـز اسـت عـطـر آدمی ./. سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

قرار بود همراه بودا زاده شوم ، اما مادران مقرب یادشان رفت اسم ساده ی مرا در دفتر رسولان بنویسند /. سید علی صالحی /

​

 

[ZahRa-Gh]

بـایـد زنـده بـمـانـیـم . هـنـوز هـم بـاران هـسـت . راه ، رویـا ، روشـنـایـی هـسـت . شـب فـقـط اسـتـعـاره اسـت ، هـرگـز دشـمـن کـسـی نـبـوده اسـت ، مـا در سـتـایـش زنـده مـانـدن بـه شـادمـانـی رسـیـده ایـم. امـتـحـان کـن ، شـعـر... خـوب اسـت ، امـیـد اسـت ، رضـایـت اسـت، آزادی اسـت /. سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

مـن تـفـسـیـر نـانـوشـتـه ی تـوام ، مـفـهـوم بـی نـهـایـت مـدارا/. سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

هـرکـجـا کـه تـو بـاشـی ، حـتـمـا آن جـا فـانـوسـی هـسـت /. سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

ایــــن جـا بـه عـاقـبـت ، مـَلـال از افـتـــــادن ِ آدمــــی ، بـه دیـو خـواهـــد رســیـد ، و شـهـر چـراغــان خـواهــد شـد /. سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

نـتـرس (!) مـن شـریـک هـرشـب گـریـه هـای تـوام . /. سید علی صالحی

​

 

[ZahRa-Gh]

سـادگـی را مـن از نـهـان یـک سـتـاره آمـوخـتـم ، پـیـش از طـلـوع شـکـوفـه بـود ، شـایـد بـا یـاد ِ یکــ بـعـد از ظـهـر ِ قـدیـمـی ، آن قـدر تـرانـه خـوانـدم ، تـا تـمـام ِ کـبـوتـران ِ جـهـان شـاعـر شـدنـد . . / . سـیـد عـلـی صـالـحـی

​

 

[fatemeh]

با من مدارا کن!
بعدها...
دلت برایم تنگ خواهد شد

 

[fatemeh]

در امتدادِ این دیوارهای بلند
همیشه دریچه‌ای هست
که گاه از پُشتِ پلکِ بسته‌ آن
می‌توان گفت‌وگوی غمگینِ‌ رهگذرانِ باران را شنید
عطرِ عجیب سوسن و ستاره را بویید​

و بعد با اندکی تحمل
باز به امیدِ روز بزرگِ ترانه و دریا نشست.
می‌گویند این راز را
تنها پرندگانِ قفس‌های کهنه می‌فهمند.
در امتدادِ این دریچه‌های بی‌ماه و بی‌امید
همیشه کسی هست
که از پشتِ مخفی‌ترین خاطراتِ مگو،
رخسارِ دورِ ستاره و سوسن را به یاد می‌آورد
چقدر تحملِ این شبِ پا به جا دشوار است
کاش چراغِ بالای سَردرِ خانه را درست می‌کردم...
​

 

[baroon]

مادرانمان راست می‌گویند
می‌گویند یک وقتی
بی‌هنگام اگر بشکفی،
چشم به راهِ پاییز باش
دیر یا زود
از پسِ یکی از همین پرچین‌های سوخته
سرک خواهد کشید

و بی‌خیال از خواب خار وُ از قفل باغ
حتی نامت را
از بادهای بی نی‌لبک نخواهد پرسید

تا بهار بعد
بسا مرغِ مهاجری
از دلتنگی علفزار وُ
سکوت سنبل کوهی بفهمند
اینجا گلی روییده بوده است!​