بیشاپور در كنار جاده شاهی روزگار باستان واقع شده است.
جاده شاهی در دوره هخامنشیان «تخت جمشید» و «استخر» را به شهر باستانی «شوش» و در دوره ساسانی شهر «گور» و «بیشاپور» را به «تیسفون» مقر امپراتوری ساسانی وصل می‌كرده است.
معبد آناهیتا سردابه‌ای مکعب شکل است و از سنگ‌های حجاری شده، بدون ملات و دو جداره (مانند بناهای دوره هخامنشی ) ساخته شده است. این معبد دارای چهار ورودی است و بالای هر ورودی تندیس دو سویه گاو (به شکل سر ستون‌های تخت جمشید) قرار گرفته است.
در راهروهای معبد جوی‌های باریکی وجود دارد که در گذشته در آن آب جریان داشته است و از جهت وسایلی که برای جریان آب در اطراف تالار مرکزی تهیه شده بود، از جمله شگفتی‌های معماری ایران به شمار می‌رود .
در این میان این نقاشی‌ها تصویر یكی از زنان دربار دیده می‌شود كه در حال باد زدن خود است. همچنین درباریان با جامه‌های بلند ساك‌های گل بر سر و دسته گلی در دست نشان داده شده‌اند.
بیشاپور برای بسیاری از ایرانیان آنگونه که باید شناخته شده نیست اما به عقیده بسیاری، این شهر گمشده در دل تاریخ با شکوه ترین اثر بر جای مانده از دوران امپراطوری ساسانی است.
