۷ تله‌ی وبلاگ نویسی که نباید گرفتارشان شوید :
موفقیت در وبلاگ نویسی کار ساده‌ای نیست. اگر وبلاگ نویس باشید به خوبی این را می‌داندید. اگر هم نیستید بهتر است امتحان کنید تا خودتان مطمئن شوید! باید سیاست داشته باشید و از وقت و منابع تان بهترین استفاده را ببرید. در هر کاری تله هایی هست که هر کس بعد از گرفتار شدن به آنها متوجه می‌شود و برایش تجربه می‌شود. در وبلاگ نویسی هم تله هایی هست که باید از آنها دوری کنید. من بعضی از آنها را از زبان Alan Johnson و بعضی را از خودم برایتان شرح می‌دهم تا سریعتر این تله ها را شناخته و به موفقیت برسید.
۱- غافل شدن از بخش نظرات: امکان تبادل نظر بین خوانندگان و نویسنده‌ی وبلاگ یک امتیاز بسیار بزرگ است که نباید از دستش بدهید. هیچ کس مجبور نیست برایتان کامنت بگذارد. اگر این کار را می‌کند یعنی برای شما ارزش قائل شده و شما هم باید متقابلآ ارزش قائل شوید. پس فرصت ساختن یک فضای اجتماعی خوب در محیط وبلاگتان را از دست ندهید و سعی کنید با خوانندگانتان همیشه در ارتباط و صمیمی باشید.
یک راه ساده برای پاسخ دادن به کامنت ها استفاده از افزونه Comments Ninja است که پاسخ دادن به نظرات را خیلی ساده می‌کند. (پیش نیاز: فایرفاکس - افزونه Greasemonkey)
۲- عملی نکردن پیشنهادات: شما بسته به میزان محبوبیت فعلی وبلاگتان ایمیل و نظراتی از افراد مختلف دریافت می‌کنید که ایده هایی برای بهتر شدن وبلاگتان به شما می‌دهند. قرار نیست به ساز هر کس برقصید و هر کی هر چی گفت فورآ اجرا کنید. ولی این را درک کنید که وقتی کسی چند دقیقه از وقت گران بهایش را برای گفتن نظرش به شما صرف می‌کند برای شما ارزش قائل شده و شما باید تمام سعی تان را بکنید که به نوعی ایده‌ی او را به کار ببندید یا حداقل متقاعدش کنید که ایده‌ی او برای وبلاگ شما فعلآ قابل انجام نیست.
۳- وقفه انداختن در وبلاگ نویسی: شما یک انسان هستید و نیاز دارید که استراحت کنید ، در این شکی نیست! اما مردم (فراموش نکنید که من و شما هم جز همین «مردم» هستیم) وقتی دنبال چیزی در اینترنت می‌گردند به این فکر نمی‌کنند که شما امتحان دارید یا به هر دلیلی نمی‌توانید وبلاگ نویسی کنید. «این نشد؟ یکی دیگه!» به همین راحتی. و اینترنت هم آن قدر بزرگ هست که جایزگزین من و شما همه رقمش موجوده…
پس چاره چیست؟ لازم نیست هر روز یک مطلب منتشر کنید. چون این طوری فقط کیفیت مطالبتان را پایین می‌آورید و به اصطلاح «خوراک تان رقیق می‌شود!» فقط برنامه‌ی زندگی‌تان را طوری تنظیم کنید که حداقل بتوانید هفته‌ای یکی دو مطلب منتشر کنید و به وبلاگ را زنده نگه دارید. یک راه خوب نوشتن پیش نویس است. حتی وقتی یک ایده‌ی کوچک به ذهنتان می‌رسد سریع پیش نویسش کنید (لازم نیست پست کامل باشد. فقط چند خط بنویسید که ایده را ذخیره کرده باشید). این طوری همیشه پست ها و ایده هایی برای روز مبادا خواهید داشت که از وقفه افتادن در انتشار مطالب شما جلوگیری می‌کند.
۴- «نق زدن» درباره‌ی همه چیز: این خیلی مهم است! هر چیزی اندازه‌ای داره و «نق زدن» هم از این قانون مستثنا نیست. وقتی هر مشکلی پیش میاید ، هر اتفاقی می‌افتد شما هی مطلب بنویسید و از این و آن آه و ناله کنید بعد از مدت کمی دیگر حرفتان خریدار نخواهد داشت و کسی به شما گوش نمی‌کند. پس خودتان را نگه دارید و موقع عصبانیت از کیبورد دوری کنید! وقتی آرام شدید منطقی فکر کنید که آیا اصلآ این موضوع طرفداری دارد؟ آیا این زیادی شخصی نیست؟ آیا می‌توانم منظورم را عینآ به مخاطب برسانم؟ آیا این مطلب من کمکی به حل مشکل می‌کند؟ احتمالآ نظرتان عوض خواهد شد.
۵- «زیادی گنده جلوه دادن» همه چیز: این هم خیلی با مورد قبل فرق ندارد. هر چیزی را همانقدر که هست جلوه دهید و توصیف کنید. عده‌ای هستند که هر سایتی را «انقلاب اینترنت» ، هر نرم افزاری را «بهترین» ، هر مشکلی را «فاجعه» توصیف می‌کنند و…. این فقط ابری از توهمات در فضای وبلاگستان ایجاد می‌کند و باعث می‌شود وبلاگستان از دنیای واقعی خیلی فاصله بگیرد. پس خواهشآ واقع گرا باشید!
۶- بی برنامگی: «حالا می‌نویسم ببینم چی میشه…» مسلمآ اشتباه است! حداقل در دراز مدت. برای وبلاگ نویسی موفق برنامه داشتن یک الزام است. شاید همین الان شما با اینکه با بی برنامگی وبلاگ نویسی می‌کنید آن قدر ها هم کم طرفدار نباشید اما حواستان باشد که گول نخورید چون این موفقیت کاذب احتمالآ ناشی از کمبود رقیب در فضای وبلاگستان فارسی است. اگر به همین روال پیش بروید چند وقت دیگه که اوضاع بهتر شود و چند رقیب کله گنده پیدا شوند می‌بینید که خوانندگان وبلاگتان آن قدر ها هم که فکر می‌کردید با وفا نبودند.
۷- بی حوصلگی نسبت به خواننده ها: این را می‌توان زیر مجموعه‌ای از شماره‌ی ۱ و ۲ حساب کرد. اصل موضوع این است «ارزش قائل شدن برای مخاطب» . وقتی کسی از طریق ایمیل یا نظر یا هر چیز دیگر سوالی از شما می‌پرسد و یا درخواستی از شما می‌کند نباید با بی حوصلگی رفتار کنید. «قبلآ توضیح دادم!» ، «تو گوگل سرچ کنی پیدا میشه» و… به درد کسی نخواهد خورد. خود من روزانه چند ایمیل دریافت می‌کنم که گاهآ خیلی ابتدایی هستند به طوری که حتی خود طرف هم کمی از سوالش خجالت زده است. اما من هیچ وقت طوری رفتار نمی‌کنم که ناراحت یا خجالت زده شود و سعی می‌کنم ساده و قابل فهم برایش توضیح دهم. در یک کلام «سعی کنید مشکل طرف را واقعآ حل کنید!»
منبع: دارد-نامشخص
موفقیت در وبلاگ نویسی کار ساده‌ای نیست. اگر وبلاگ نویس باشید به خوبی این را می‌داندید. اگر هم نیستید بهتر است امتحان کنید تا خودتان مطمئن شوید! باید سیاست داشته باشید و از وقت و منابع تان بهترین استفاده را ببرید. در هر کاری تله هایی هست که هر کس بعد از گرفتار شدن به آنها متوجه می‌شود و برایش تجربه می‌شود. در وبلاگ نویسی هم تله هایی هست که باید از آنها دوری کنید. من بعضی از آنها را از زبان Alan Johnson و بعضی را از خودم برایتان شرح می‌دهم تا سریعتر این تله ها را شناخته و به موفقیت برسید.
۱- غافل شدن از بخش نظرات: امکان تبادل نظر بین خوانندگان و نویسنده‌ی وبلاگ یک امتیاز بسیار بزرگ است که نباید از دستش بدهید. هیچ کس مجبور نیست برایتان کامنت بگذارد. اگر این کار را می‌کند یعنی برای شما ارزش قائل شده و شما هم باید متقابلآ ارزش قائل شوید. پس فرصت ساختن یک فضای اجتماعی خوب در محیط وبلاگتان را از دست ندهید و سعی کنید با خوانندگانتان همیشه در ارتباط و صمیمی باشید.
یک راه ساده برای پاسخ دادن به کامنت ها استفاده از افزونه Comments Ninja است که پاسخ دادن به نظرات را خیلی ساده می‌کند. (پیش نیاز: فایرفاکس - افزونه Greasemonkey)
۲- عملی نکردن پیشنهادات: شما بسته به میزان محبوبیت فعلی وبلاگتان ایمیل و نظراتی از افراد مختلف دریافت می‌کنید که ایده هایی برای بهتر شدن وبلاگتان به شما می‌دهند. قرار نیست به ساز هر کس برقصید و هر کی هر چی گفت فورآ اجرا کنید. ولی این را درک کنید که وقتی کسی چند دقیقه از وقت گران بهایش را برای گفتن نظرش به شما صرف می‌کند برای شما ارزش قائل شده و شما باید تمام سعی تان را بکنید که به نوعی ایده‌ی او را به کار ببندید یا حداقل متقاعدش کنید که ایده‌ی او برای وبلاگ شما فعلآ قابل انجام نیست.
۳- وقفه انداختن در وبلاگ نویسی: شما یک انسان هستید و نیاز دارید که استراحت کنید ، در این شکی نیست! اما مردم (فراموش نکنید که من و شما هم جز همین «مردم» هستیم) وقتی دنبال چیزی در اینترنت می‌گردند به این فکر نمی‌کنند که شما امتحان دارید یا به هر دلیلی نمی‌توانید وبلاگ نویسی کنید. «این نشد؟ یکی دیگه!» به همین راحتی. و اینترنت هم آن قدر بزرگ هست که جایزگزین من و شما همه رقمش موجوده…
پس چاره چیست؟ لازم نیست هر روز یک مطلب منتشر کنید. چون این طوری فقط کیفیت مطالبتان را پایین می‌آورید و به اصطلاح «خوراک تان رقیق می‌شود!» فقط برنامه‌ی زندگی‌تان را طوری تنظیم کنید که حداقل بتوانید هفته‌ای یکی دو مطلب منتشر کنید و به وبلاگ را زنده نگه دارید. یک راه خوب نوشتن پیش نویس است. حتی وقتی یک ایده‌ی کوچک به ذهنتان می‌رسد سریع پیش نویسش کنید (لازم نیست پست کامل باشد. فقط چند خط بنویسید که ایده را ذخیره کرده باشید). این طوری همیشه پست ها و ایده هایی برای روز مبادا خواهید داشت که از وقفه افتادن در انتشار مطالب شما جلوگیری می‌کند.
۴- «نق زدن» درباره‌ی همه چیز: این خیلی مهم است! هر چیزی اندازه‌ای داره و «نق زدن» هم از این قانون مستثنا نیست. وقتی هر مشکلی پیش میاید ، هر اتفاقی می‌افتد شما هی مطلب بنویسید و از این و آن آه و ناله کنید بعد از مدت کمی دیگر حرفتان خریدار نخواهد داشت و کسی به شما گوش نمی‌کند. پس خودتان را نگه دارید و موقع عصبانیت از کیبورد دوری کنید! وقتی آرام شدید منطقی فکر کنید که آیا اصلآ این موضوع طرفداری دارد؟ آیا این زیادی شخصی نیست؟ آیا می‌توانم منظورم را عینآ به مخاطب برسانم؟ آیا این مطلب من کمکی به حل مشکل می‌کند؟ احتمالآ نظرتان عوض خواهد شد.
۵- «زیادی گنده جلوه دادن» همه چیز: این هم خیلی با مورد قبل فرق ندارد. هر چیزی را همانقدر که هست جلوه دهید و توصیف کنید. عده‌ای هستند که هر سایتی را «انقلاب اینترنت» ، هر نرم افزاری را «بهترین» ، هر مشکلی را «فاجعه» توصیف می‌کنند و…. این فقط ابری از توهمات در فضای وبلاگستان ایجاد می‌کند و باعث می‌شود وبلاگستان از دنیای واقعی خیلی فاصله بگیرد. پس خواهشآ واقع گرا باشید!
۶- بی برنامگی: «حالا می‌نویسم ببینم چی میشه…» مسلمآ اشتباه است! حداقل در دراز مدت. برای وبلاگ نویسی موفق برنامه داشتن یک الزام است. شاید همین الان شما با اینکه با بی برنامگی وبلاگ نویسی می‌کنید آن قدر ها هم کم طرفدار نباشید اما حواستان باشد که گول نخورید چون این موفقیت کاذب احتمالآ ناشی از کمبود رقیب در فضای وبلاگستان فارسی است. اگر به همین روال پیش بروید چند وقت دیگه که اوضاع بهتر شود و چند رقیب کله گنده پیدا شوند می‌بینید که خوانندگان وبلاگتان آن قدر ها هم که فکر می‌کردید با وفا نبودند.
۷- بی حوصلگی نسبت به خواننده ها: این را می‌توان زیر مجموعه‌ای از شماره‌ی ۱ و ۲ حساب کرد. اصل موضوع این است «ارزش قائل شدن برای مخاطب» . وقتی کسی از طریق ایمیل یا نظر یا هر چیز دیگر سوالی از شما می‌پرسد و یا درخواستی از شما می‌کند نباید با بی حوصلگی رفتار کنید. «قبلآ توضیح دادم!» ، «تو گوگل سرچ کنی پیدا میشه» و… به درد کسی نخواهد خورد. خود من روزانه چند ایمیل دریافت می‌کنم که گاهآ خیلی ابتدایی هستند به طوری که حتی خود طرف هم کمی از سوالش خجالت زده است. اما من هیچ وقت طوری رفتار نمی‌کنم که ناراحت یا خجالت زده شود و سعی می‌کنم ساده و قابل فهم برایش توضیح دهم. در یک کلام «سعی کنید مشکل طرف را واقعآ حل کنید!»
منبع: دارد-نامشخص