♣(✿(✿ ولادت آخرین ذخیره ی الهی، بهار دلها، یوسف زهرا،بر همه عاشقانش تبریک و تهنیت باد ✿)✿)♣

[نفس91]

آخرین حجت خدا، فرزند امام حسن عسکری علیه السلام
و بانویی از نوادگان شمعون، حواری عیسی مسیح علیه السلام
در پانزدهم شعبان چشم به جهان گشود

تا رحمت و لطف الهی از چشمه سار وجود او در جهان جاری
شود و حضورش بنیان استواری هستی باشد.

او به امر خدا و به حکمت حکیمانه اش برای درامان ماندن
از آزار دشمنان و نیز به دلیل آنچه ما از آن ناآگاهیم،
از نظرها غایب شد تا روزی که شرایط ظهورش حاصل شود

از پس پرده های غیبت بیرون آید و با دم الهی اش، روح تازه ای
به کالبد خسته خلقت بدمد، دین خدا را زنده سازد و
حکومت الهی را بر سرتاسر جهان برقرار کند.

به امید آمدنش دست به دعا برمی داریم و از خدا می خواهیم
تا آن روز، ما را از راه او دور نسازد و از معرفت او بی نصیب مگذارد.

​

آسمان امشب به دل از اختران گل می‌زند
هر شهاب از آسمان تا سامرا پل می‌زند

می‌رسد از عرض حق صد لشگر از افلاکیان
می‌خَرَد اهلِ سما ناز از دو چشمِ خاکیان

می‌کشد سرمه خدا بر چشم شمس و ماه خود
چرخش هر نه فلک گم کرده امشب راه خود

کهکشان آذین کند طاق جنان را با سرور
حق کند امشب دوباره خلقت گل را مرور

گوییا در عالم والا چراغان کرده‌اند
یاس و سوسن با شقایق جمله مهمان کرده‌اند

جشن زیبایی برای غنچه بر پا کرده است
صوت داوود است این در سینه غوغا کرده است

صاحب این محفل شادی خدای عالم است
بین خوش آمد گوی آن محفل رسول خاتم است

نوح کشتی دلش را می‌کند گهواره گون
می‌دمد عیسی به آه خود به صهبای جنون

حضرت موسی دل دریایی اش وا می‌کند
دیده ی یعقوب نور رفته پیدا می‌کند

یوسف از شوق و شعف هر جا خمار و بی‌قرار
آدم و حوا نشسته در هوای انتظار

قلبِ ابراهیم و هاجر در تلاطم گشته است
چشم اسماعیل از شادی چو انجم گشته است

انبیاء یک یک همه مدعو جشن داورند
اولیاء دل را ز جمع اهل مجلس می‌برند

حضرت زهرا به تخت با شکوه کوثر است
در کنارش حضرت والا مقامِ حیدر است

عرشیان از سامرا یک خانه دل آورده‌اند
بیت پاک عسگری را مستقل آورده‌اند

خانه را در بین مجلس بوسه باران می‌کنند
گَرد او را سرمه‌ی چشمِ خماران می‌کنند

همچو کعبه انبیاء گرم طواف خانه‌اند
خانه شد شمع و به دورش یک جهان پروانه‌اند

ناگهان آمد نوایی از میان آن بهشت
از لسان بانویی حیدر دل و زهرا سرشت

ای کرامت پیشه‌گان ای عاشقان مرتضا
خواهر هادی منم، دخت جواد ابن الرضا

نام من باشد حکیمه، خُلقِ من هم عهدی است
هر دو چشمم شاهد خلقِ وجودِ مهدی است

من پرستار وجود ماه احمد بوده‌ام
دل اسیر حجت آلِ محمّد بوده‌‌ام

در قفس جدایی از تو، تنها یک بال با آسمانت فاصله داریم؛
بیا که آسمان روشن پروازهایمان، همچون فریادهای
معطل ­مانده در گلو، آماده دیدار توست.

ای روشنای مشرق توحید!
خجستگی میلادت را به لحظه میعادت پیوند بزن و چون
بارقه شهاب، فضای دل تنگی ما را چراغان کن.

بیا و صحن سبز حضورت را مصلّای نماز صبح دیدارت کن.
ای صاحب دقیقه­های انتظار!

«مژده وصل تو کو؟ کز سر جان برخیزم
طایر قدسم و از هر دو جهان برخیزم

یارب از ابر هدایت برسان بارانی
پیشتر زان که چو گردی ز میان برخیزم»

کی می­رسی و می­دهی از خود نجاتم؟
تو پیغام سبزی از جانب بالایی که بشارتِ رسیدنت،
تمام دردهای ناگفته را مرهم است

امروز که شوق میلاد تو با اشک فراقت درآمیخته است
شمع انگشتانمان را با دعای فرجت افروخته­ ایم تا شیرینی
وصال را در رؤیای دیدارت بچشیم.

دفتر دلواپسی زمین، نقطه­ای را می­جوید تا بر سرِ خط،
نام تو را بنویسد؛ نام تو را، یا اباصالح المهدی!

«کی می­رسی و می­دهی از خود نجاتم؟»
بیا!

سکوت که می­کنم، گویی از افلاک، صدای تلاوت قرآن
می­آید که به وعده رسیدنِ زمین به صالحین، بر
سازِ بی­قراری و فراق تو چنگ می­زند.

اینک در قله ­های استجابت قنوتِ دست­هایمان
تعجیل حضورت را از آسمان می­طلبد و
سهم خود را از وجود تو می­خواهد؛

باشد که در تقسیم شیرینی جان تو، دیدارت
را روزی ما سازند.بیا ای آیینه راز.

بیا و ساحل چشم امیدوارانت را به
آبی دریای حضورت روشن کن!

قال المهدی عج الله تعالی فرجه شریف

لو ان اشياعنا و فقهم الله لطاعته علـى اجتماع من القلوب فى الوفاء
بالعهد عليهم لماتـاخـر عنهم اليمـنبلقائنا و لتعجلت
لهم السعاده بمشاهـدتنا.
​

اگرشيعيان ما كه خداوند آنها را به طاعت و بندگى خويش موفق بدارد در وفاى به
عهد و پيمان الهى اتحاد اتفاق مى داشتندو عهد و پيمان را محترم مـى شمردند
سعادت ديـدار مـا به تـاخـيـر نمـى افتـاد و زودتـر
به سعادت ديـدار ما نـائـل مى شدند.
​

​

احتجاج طبرسى ,ج 2,ص 499


​

​

​