آتش،عنصري براي جشن و نيايش

[kuruš]

نقش آتش در مذهب و ارتباط نيز محدود نماند و براي آن آيين‌ها، نيايش‌ها و جشن‌هاي زيادي برگزار شد و در فرهنگ مردم جاي گرفت. آتش از زماني كه شناخته شد،‌ همواره مورد توجه و احترام آدمي بود. در ميان ايرانيان نيز همواره اين عنصر حيات بخش مورد تكريم بوده است تا جايي كه ايزدي را به نام آذر / آتش ناميده بودند و روز نهم هر ماه و ماه نهم سال را با نام وي مي خواندند. آنان در گراميداشت اين عنصر جشن هاي متعددي برگزار مي كردند كه از آن جمله است: جشن سده و جشن سوري (چهارشنبه سوري) و آذر جشن. روز آذر از ماه آذر موسوم به «آذرگان» آذر جشني از زمره جشن هاي همنام شدن روز و ماه برگزار مي شد. در بخشي از يسناي اوستا نيز نيايشي ويژه آتش آمده است. اين توجه و احترام تا جايي بود كه پرستشگاه‌هايي بر گرد آتش مقدس به نام آتشكده براي گردآمدن مومنان و خواندن دعا در جاي جاي اين سرزمين بر پا شده بود.