آثار باستانی و مناطق دیدنی و طبیعی استان خراسان رضوی

[Nicol]

شهرستان قوچان از شهرستان‌های شمالی استان خراسان رضوی است. مرکز این شهرستان شهر قوچان است. باجگیران دیگر شهر آن است. در سال ۱۳۸۵، این شهرستان تعداد ۱۸۶٬۰۲۲ نفر جمعیت داشته است

تقسیمات کشوری
بخش باجگیران
دهستان دولتخانه
شهر باجگیران
بخش مرکزی شهرستان قوچان
دهستان دوغائی
دهستان سودلانه
دهستان شیرین دره
دهستان قوچان عتیق
شهر قوچان


تاريخچه قوچان ::
شهر قوچان را با شهر باستاني اشك يا ارسكه يكي دانسته‌اند. در حدود 250 سال پيش از ميلاد در متون تاريخي به اسامي آساگ يا اساك و … ناميده مي‌شده است. شاه عباس اول (1038-996) براي جلوگيري از تاخت و تاز ازبكان و تركمن‌ها، كردهاي ايل چمشگزك را كه ايل زعفرانلو از آن جمله هستند به اين منطقه كوچ داد. از وقايع مهم ديگر قوچان كشته شدن نادرشاه افشار در محلي به نام فتح آباد در سال 1160 هجري قمري است. از حوادث ديگر كشته شدن كلنل پسيان است كه در ذهن معاصرين هنوز زنده است. قوچان بارها در اثر زلزله ويران شده و شهر جديد قوچان در 12 كيلومتري شهر كهنه پس از زلزله سال 1312 ايجاد شده است.

قوچان ::
قوچان در 130 كيلومتري مشهد و 807 كيلومتري تهران قرار دارد. انگور و شيره انگور اين منطقه مشهور است و سيب درختي منطقه اوغاز باجگيران نيز كم‌نظير است. قوچان داراي دام و محصولات دامي فراواني است و پنير كردي قوچان كه در داخل پوست (خيك) نگهداري مي‌شود، بسيار مرغوب و خوشمزه است. از جاجيم كه نوعي پارچه زبر و رنگي اين منطقه است نوعي پالتو درست مي‌كنند كه به آن چوخه مي‌گويند و هنگام كشتي چوخه از آن استفاده مي‌شود. قوچان مهد بخشی هاست که نوای دوتارشان بر روح انسان چنگ می‌زند. و هم اکنون نیز بهترین دوتار های شمال خراسان در این شهرستان ساخته می‌شوند.

 

[Nicol]

کاشمـَر یا ترشیز از شهرهای جنوب غربی استان خراسان رضوی ایران است. این شهر در حدود ۲۰۰ کیلومتری مشهد قرار دارد.
کاشمر یکی از شهرستان‌های استان خراسان رضوی ایران است. مرکز این شهرستان، شهر کاشمر است.
در سال ۱۳۸۵، این شهرستان تعداد ۱۴۹٬۳۵۸ نفر جمعیت داشته‌است
از محصولات مهم این شهر می‌توان به زعفران انگور(انواع مختلف) کشمش و فرش دستباف اشاره کرد.

تقسیمات کشوری

شهرستان کاشمر شامل ۲ بخش و پنج دهستان و به نام‌های زیر است:
بخش مرکزی شهرستان کاشمر

دهستان بالا ولایت (کاشمر)
دهستان پائین ولایت
شهر کاشمر
بخش کوهسرخ

دهستان بررود
دهستان برکوه
دهستان تکاب (کاشمر)
شهر ریوش
در سال ۱۳۷۴ ه.ش بخشی از آن تحت عنوان شهرستان بردسکن جدا و در سال ۱۳۸۲ بخش دیگری با نام شهرستان خلیل‌آباد از آن جدا شد.

گردشگری
از جله نقاط مهم و دیدنی این شهر آرامگاه دو امام زاده یکی در مرکز شهر به نام سید حمزه معروف به باغ مزار که در میان باغی احاطه شده و دیگری سیدمرتضی در دامنه کوه می‌باشد که بسیار دیدنی و خوش آب و هوا می‌باشد. مرحوم مدرس پس از تبعید در این شهر به شهادت رسیده و دفن گردیده که شهید مدرس وی پس از انقلاب سال ۵۷ ترمیم و بازسازی گردیده‌است. از مهم‌ترین صادرات آن فرش و محصول کشاورزی عمده آن انگور و کشمش مرغوب و در این سالها زعفران نیز می‌باشد.

کاشمر

کاشمر که یکی ازشهرستان‌های خراسان رضوی است، از شمال به نیشابور و سبزوار، از مشرق به تربت حیدریه، از جنوب به گناباد و از مغرب به شاهرود متصل می‌شود. ارتفاع آن از سطح دریا ۱۲۱۵ متر است. این شهرستان در ۳۵ درجه و ۱۱ دقیقه عرض شمالی و ۵۸ درجه و ۷۲ دقیقه طول شرقی قرار گرفته و آب و هوای آن به علت پستی و بلندی زمین و عوامل دیگر متنوع است. در شمال شرقی این شهرستان هوا سرد و مرطوب و زمستان‌های آن طولانی است. شمال این منطقه دارای آب و هوای معتدل و قسمت‌های جنوبی به علت مجاورت با کویر دارای اب و هوای بسیار گرم و آبی شور می‌باشد. ارتفاعات شمالی این شهرستان از خواف شروع شده و از شمال تربت حیدریه می‌گذرد و دارای کوههای مربوط به دوران چهارم زمین شناسی و دارای قله مخروطی آتشفشانی در شمال قریه ریوش است. کوههای این منطقه پوشیده از درخت بادام می‌باشند و در دامنه‌ها دارای چشمه‌های آب گرم معدنی هستند. رشته کوههای جنوبی این منطقه بسیار کم آب و دارای تپه‌های گچی اند. در قسمت جنوبی این شهرستان کویر نمک قرار دارد که در زمستان و در هنگام بارندگی عبور از آن دشوار است. رودهای این شهرستان فصلی اند و بیشتر در بهار از دره‌های کوهستانی شمال جاری می‌شوند. کاشمر منطقه‌ای کشاورزی است و دارای محصولاتی چون غلات، حبوبات، پنبه، زیره و تنباکو است. در کوهستان‌های این منطقه محصولات دامی مانند پشم و پوست و لبنیات تولید می‌شود. صنایع دستی محلی کاشمر قالی، قالیچه، زیلو، گیوه و چادرشب ابریشمی است. انگور و کشمش کاشمر دارای ارزش صادراتی است.
شهرستان کاشمر از چهار بخش به ذنام‌های حومه، ریوش، خلیل آباد و بردسکن تشکیل می‌شود و دارای ۱۵۲ پارچه آبادی است. طوایفی مانند طایفه طاهری، طوایف بلوچ خان زائی، گرگ زائی و اسماعیل زائی، طایفه بهمدی و میش مست در اطراف این شهرستان زندگی می‌کنند.

تاریخچه کاشمر

کاشمر طی چند هزار سال قدمت به نام‌های متفاوتی خوانده شده‌است. بنای آنرا به بهمن پسر اسفندیار و نوه گشتاسب نسبت داده‌اند. نام اصلی آن ترشیز است و جغرافی نویسان اسلامی به صورت طرثیث و ترشیش و.. آنرا ثبت کرده‌اند. همچنین نام‌های سابق این شهر بوشت و بست بوده‌است. پس از تصرف خراسان بدست اعراب و تا زمانیکه سلسله‌های ایرانی در خراسان علیه خلفای اموی قیام کردند ترشیز در طی دو سه قرن اولیه اسلامی بین امرای طاهری و صفاری دست به دست می‌گشته و در نیمه اول قرن چهارم از شهرهای تابعه نیشابور محسوب می‌شده‌است. در سال ۴۸۳ هنگامیکه حسن صباح پیشوای نزاریان ایرانی در الموت استقرار یافت دستیار خود حسین قاینی را که از پیش حکومت قهستان و ترشیز را داشت به عنوان داعی به ترشیز اعزام کرد و وی در دعوت مردم به نهضت نزاری حسن صباح توفیق زیادی بدست آورد. تعداد زیاد قلعه‌های جنگی در سراسر قهستان که در نام‌های محلی به نام‌های قلعه دختر و قلعه ملاحده موسومند حکایت از این امر دارد. پیش از سلطه مغول ترشیز بدست وزیر سلطان سنجر سلجوقی غارت و پس از آن در سال ۴-۶۵۳توسط جلوداران سپاه هلاکوخان مغول ویران شد. بعد از قلع و قمع اسماعیلیه توسط هلاکو خان مغول بار دیگر ترشیز رو به آبادانی گذاشت و در قرن هفتم یکی از شهرهای مهم قهستان به شمار می‌آمد اما در پایان همین قرن توسط امیر تیمور گورکانی تصرف شده و ویران گردید.

آثار باستانی

کاشمر دارای آثار تاریخی فراوانی است که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از: بقایای تپه باستانی کندر، سد قدیمی منتسب به عضد الدوله در شمال روستای کشمر، آثار باقی مانده سد شاهی، قلعه دختر و پسر در ریوش و کوهسرخ، آسیاب‌ها و آثار موجود در دامنه کمر باغدشت و گورستان گبرها در قراچه کوهسرخ

 

[Nicol]

بیدُخت شهری است در بخش مرکزی شهرستان گناباد استان خراسان رضوی ایران. جمعیت آن براساس آمار سرشماری سال ۱۳۸۵ برابر با ۴۸۲۳ نفر بوده است.
این شهر در فاصله ۲۷۲ کیلومتری جنوب شهر مشهد قرار گرفته است

 

[Nicol]

بَجِستان، مرکز شهرستان بجستان، در استان خراسان رضوی واقع است.
جمعیت این شهر در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۱٫۹۶۰ نفر بوده است
انار بجستان معروف است.

 

[Nicol]

بایک شهری است در استان خراسان رضوی در شرق ایران. این شهر در بخش بایک شهرستان تربت حیدریه قرار دارد.
جمعیت این شهردر سال ۱۳۸۵، برابر با ۴٬۲۲۱ نفر بوده است
قدمت بایگ به زمان حمله مغول به ایران بازمی‌گردد که تعدادی از بزرگان نشابور با حاکم جدید این شهر به مخالفت برخاسته و راهی منطقه‌ای خوش آب و هوا شدند و در آنجا سکنی گزیدند که به تدریج این منطقه تبدیل به آبادی شد و نام بایگ را بر آن نهادند.
پیشهٔ اکثر مردم بایگ ابریشم کشی می‌باشد بطوریکه طبق آمار در سال ۱۳۸۰ این شهر به تنهایی ۸۰ درصد ابریشم کل کشور را تامین می‌کند با این وجود عده‌ای از مردم بایگ از راه کشاورزی نیز امرار معاش می‌کنند. از جمله محصولات کشاورزی این منطقه می‌توان به زعفران، بادام، گندم، چغندر قند، خربزه و... اشاره کرد. روستاهای اطراف بایگ شامل بسک، حصار، رود معجن، خورشبر، فهندر، صنوبر، سرخ آباد و فدیهه (یا پیهه) می‌باشند که در این میان روستای فدیهه دارای معادن سنگهای قیمتی از جمله طلا، روستای رود معجن دارای آبشار بسیار زیبایی در میان صخره‌ها و حصار دارای طبیعتی بسیار دل انگیز است که هر ساله گردشگران داخلی و خارجی زیادی را به خود جلب می‌کنند. درآمد اکثر مردم بایگ به شدت وابسته به ابریشم است که این کمی برای مردم این منطقه بدلیل تک شغله بودن خطرناک است. وضع مالی ایشان در گذشته بسیار مطلوب بوده‌است بطوری که در بین مردم روستاهای اطراف این منطقه به مردمانی با وضع مالی مناسب مشهور بوده‌است اما بعد از پذیرش قطعنامه پایان جنگ توسط روح‌الله خمینی و پیرو آن کاهش شدید قیمت ابریشم اکثریت مردم با ضرر هنگفتی مواجه شدند.

ابریشم کشی
ابریشم کشی نیز درشهر بایگ موفق بوده و پیله‌های تولیدی منطقه و یا خریداری شده از گیلان و مازندران به شهر بایگ آورده می‌شود و در بیش‌تر خانه‌های این روستا با استفاده از دستگاه‌های ابریشم کشی (چرخانه) تبدیل به نخ ابریشم می‌شود.این هنر تنها در شهر بایگ برای حدود ۱۲۰۰ خانواده روستایی اشتغال با درآمد به وجود اورده‌است. پیله‌های خریداری شده از نقاط دور در این روستا ابریشم کشی شده و به شهرهای فرش‌بافی مانند: کاشان، اصفهان، نایین، کرمان … فرستاده می‌شود