تو به هر مسلکــــــــــی ، نمـــــــــی دانم نمی خــــــــــــــواهم که بدانم هرکه هســــــــــتی باش نفس عیســــــــــویت مرا شاعــــــــر میکند آتش خلــــــــــیل دارم در ســـــــــینه ام بی پروا خاموشـــــــــــم کن در گلستان آغــــــــــوش ات بزن عصـــــــــای موسی ات را بر ســــــــــــر هرچه جدایمــــــــــــان می کند تشنه ام ... شـــــــــراب لب هایت را سر به سر ؛ سر مـــــــــــی کـِشم اِقـرَا ؛ بــِسم ِ رَبــِکَ اَلـَذی ... که فقــــــــــط تو را مــــــــــــــی خواهم!
بگذار فکــــــــــر کنند این شعرها خاکــــــــــ بر سر شده اند چند وقــــــــــت که بگذرد ... زیر خاکـــــــــــی ها هم بالاخـــــــــــره گران مـــــــــی شوند!