خنجـــــــــر عـــــــــادت را از قلبم بیرون بکــــــــش ... طناب ِ دور گردنم کافـــــــــی ست ؛ بزن زیر چهــــــــار پایه ی رفاقـــــــــت تمام شــــــــد !
مرد بغــــــض نمی کند ... مرد گریه نمـــــــــی کند ... مرد نمی شِــــــــکند ... فقـــــــــط سیگاری روشـــــــــن می کند ؛ و آرام و بی صـــــــدا لابه لای دود و شعر مــــــــــی میرد
تمام عاشقـــــــــــانه ها را روی همین دیوارِ مجــــــازی می نویسمـــــــــ از لــــــــــج ِ تو از لج ِ خودمـــــــــــ که حاضــــــــــر نبودیم یکــــــــــبار ، واقعـــــــــــی به هم بگوییـــــــــم شان!
حافـــــــــظ غزل گفت ؛ مـــــــــولانا مثنوی نیمــــــــــا نو من هم کــــــــــــوتاه هـــــــــرچه گفتیـــــــــــم دروغ بود ؛ مــــــــــا عاشق بوده ایم نه شاعـــــــــــر!
