.
حسین به راهی می‌رود و انقلابی به راه دیگر. انقلابی، زن را به کارزار می‌خواند،جنگ‌های پارتیزانی را به وی می‌آموزد. وی را در معرکه نبرد داخل می‌سازد،تا با کشتن و کشته‌شدن سروکار پیدا کند.
ولی حسین چنین نکرد به خواهرش زینب دلیر، زینب فداکار، استعمال اسلحه را نیاموخت...بدو نگفت سلاحی برگیر و در جنگ خدا شرکت کن...بلکه خواهر را به صبرو شکیبایی دعوت کرد، برای اسارت آماده ساخت،تا جهاد سوختن و ساختن را انجام دهد... دوران شهادت کوتاه است و دوران اسارت دراز.
زن مجاهد می‌ماند تا شهادت را زنده بدارد، تا شهید پرورش دهد،تا شهادت را همیشگی و جاویدان سازد...
شهید، چراغ انسانیت است و نبایستی این چراغ خاموش گردد.
برگرفته از کتاب "پیشوای شهیدان"- ص ۱۹۲ - اثر مرحوم آیت‌الله سید رضا صدر
