این شهر بزرگ که پایتخت شاپور اول ساسانی بشمار می‌رفته در سال 266 میلادی براساس نقشهی شهرهای رومی ساخته شده است و احتمالا اسرای رومی در ساختن آن نقش داشته‌اند. کاوشهای این شهر باستانی را در سالهای 1933 تا 1940 میلادی باستانشناس فرانسوی «رومن گیرشمن» و سپس در سالهای 1347 تا 1355 خورشیدی، هیات باستانشناسان ایرانی به سرپرستی «علی‌اکبر سرفراز» انجام دادند و بخشهایی از شهر از جمله معبد «آناهیتا» و «کاخ والرین» و قسمتی از حصار و برجهای خارجی شهر و کاخ موزائیک شاپور اول از زیر خاک بیرون آمد.
به فاصلهی 400 متری شمال شهر قدیم در داخل تنگ چوگان که رودخانهی شاپور از آنجا می‌گذرد، شش نقش برجسته در دو طرف رودخانه بر بدنهی کوه حجاری شده است که یکی از آنها به پیروزی شاپور ساسانی بر والرین امپراتور روم مربوط است.
در درون غاری بر بالای یکی از ارتفاعات شمال شرقی شهر «بیشاپور» و به فاصلهی دو ساعت راه (در سالیان اخیر) مجسمهی بزرگ تمام قد از شاپور اول ساسانی کشف گردید که شش متر بلندی و سی تن وزن آن است. بعضی تصور کرده‌اند که چون این غار مدفن شاپور اول بوده، مجسمه‌سازان هنرمند آن را بعنوان یادمان شاپور در این غار ساخته و نصب کرده‌اند.
به فاصلهی 400 متری شمال شهر قدیم در داخل تنگ چوگان که رودخانهی شاپور از آنجا می‌گذرد، شش نقش برجسته در دو طرف رودخانه بر بدنهی کوه حجاری شده است که یکی از آنها به پیروزی شاپور ساسانی بر والرین امپراتور روم مربوط است.
در درون غاری بر بالای یکی از ارتفاعات شمال شرقی شهر «بیشاپور» و به فاصلهی دو ساعت راه (در سالیان اخیر) مجسمهی بزرگ تمام قد از شاپور اول ساسانی کشف گردید که شش متر بلندی و سی تن وزن آن است. بعضی تصور کرده‌اند که چون این غار مدفن شاپور اول بوده، مجسمه‌سازان هنرمند آن را بعنوان یادمان شاپور در این غار ساخته و نصب کرده‌اند.