طبق كشفيات تازه باستانشناسي، مبدأ تقويم مصري ها روزي مصادف با 19 ژوئيه سال 2781 پيش از ميلاد قرارداده شده بود. اين كشفيات همچنين تاييد دوباره اي بود بر دستور داريوش بزرگ كه تاريخ مصريان از آغاز پيدايش خط و علائم قابل خواندن و در نتيجه مبدأ تقويم آنان جمع آوري و محفوظ گردد.
ايرانيان در زمان سلسله هخامنشي 120 سال و چند ماه بر مصر حکومت کردند. داريوش بزرگ كه در سال 517 پيش از ميلاد براي ديدار از ساتراپي مصر به اين منطقه متصرفي ايران باستان رفته بود پس از مشاهده تمدن و آثار تاريخي و ابنيه مصر به يك هيات مركب از آگاهان مصري، و پژوهشگران ايراني، يوناني، فنيقي و يهود ماموريت داده بود که تاريخ مصريان تا آن زمان را جمع آوري، تنظيم و تدوين كنند كه باقي مانده و از مآخذ تاريخ قرون قديم مصر قرار گرفته است. داريوش در مصر جنوبي معبدي براي مصريان ساخته كه تقريبا دست نخورده باقي مانده است و تصوير او بر ديوار معبد وجود دارد. طبق گزارش هاي سال 2006 رسانه ها، آثار همين داريوش بزرگ و دودمان هخامنشي ـ داريوشي كه اين همه دقت و دلسوزي براي تاريخ و حفظ ابنيه باستاني ملل ديگر از خود نشان داد، به حكم يك قاضي (مستقر در ايالت ايلي نوي) بايد بابت غرامت كاري كه ايرانيان انجام نداده اند ازدست برود. اين آثار به امانت به دانشگاه شيكاگو سپرده شده بود تا آمريكاييان تمدن 25 قرن پيش بشر را به چشم ببينند. آثار امانتي مورد بحث متعلق به همه نسلهاي ايران زمين (ساكنان قلمرو ايران باستان) و هويت ملي آنان است كه ضبطشان به منزله مصادره اموال مشترك (ملي) ايشان است كه منطقا امكان پذير نمي تواند باشد.