تانک تایگر - ببر آلمان

[Maryam]

در سال 1940 ارتش آلمان اعلام کرد که به تانکی سنگین نیاز دارد .
رقابت سنگینی بین شرکت های اتوموبیل سازی برای به دست آوردن این فرصت در گرفت. از این شرکت ها می توان به بنز , هنسشل و پورش اشاره کرد .
و اما برنده ی این رقابت بزرگ شرکت هنسشل بود . به زودی مراحل نهایی طراحی و ساخت تانک نمونه به پایان رسید و در روز تولد هیتلر در هنگام رژه ی نیروهای اس اس اولین فروند از این تانک را به عنوان هدیه ی تولد هیتلر به او تقدیم کردند . هیتلر از دیدن قدرت و توانایی های این تانک بسیار شگفت زده شد و بودجه ی مورد نیاز برای راه اندازی خط تولید این تانک را تامین کرد . این تانک در آگوست سال 1942 وارد مرحله ی ساخت شد.
بعد از انجام تغییرات کوچکی در ساختار تانک برای مقاوم کردن آن در مقابل آب و هوای نامناسب و همچنین پایداری بیشتر در صحنه ی نبرد نتیجه ی نهایی به دست آمد .
تانک تایگر تانکی بسیار سنگین و دارای قدرت آتش بسیار بالا بود و همچنین ذرهی بسیار ذخیم داشت که همین موارد باعث کند شدن تانک می شد و پاسخ گویی به آتش دشمن را نیز کند می کرد زیرا حرکت برجک تانک بسیار کند بود .


قدرت آتش این تانک تمام نیروهای ذره پوش را که در آن زمان در صحنه ی جنگ موجود بودند به راحتی نابود می کرد و ذره آن میتوانست هر گونه حمله ای را به راحتی دفع کند و هیچ صلاحی در آن زمان توان مقابله با آن را نداشت .
از این تانک برای اولین بار در جنوب آفریقا استفاده شد و نتیجه بسیار مطلوبی در محیط فوق العاده گرم و پر از گرد و غبار آنجا داشت , همچنین از این تانک در مقابل نیروهای آمریکایی هم استفاده شد ولی بیشترین کاربدر آن در حمله به روسیه ی شوروی بود . روسها در مقابله با این تانک به مشکلات بسیاری برخوردند و برای از بین بردن هر فروند از آنها تعداد بسیار زیادی تلفات می دادند .
گرچه تانک تایگر تانکی فوق العاده بود و در آن زمان هیچ چیز توان مقابله با آن را نداشت و در هر مبارزه ای که وارد می شد بالانس قدرت را به طور کلی به نفع آلمان بر هم میزد ولی به هر حال دارای مشکلاتی هم بود برای مثال در سرمای کشنده ی روسیه روغن درون توپ یخ می زد و گاها گل و لای وارد چرخ های تانک می شد و چرخ ها از درون ترک خارج می شدند که جا انداختن آنها کاری بسیار سخت و وقت گیر بود .
موتور تانک نیز دارای مشکلاتی بود که در اکثر اوقات در طی مسافت های طولانی دچار مشکل می شد و در اکثر موارد خدمه قادر به تعمیر آن نبودند و مجبور به ترک کردن تانک در میانه ی راه می شدند . همچنین در مقابل وزن بسیار سنگینی که تانک داشت موتور آن ضعیف می نمود . در ضمن به تمام این موارد این یکی را هم باید اضافه کرد که تانک تایگر فوق العاده گران قیمت بود و ساخت آن نیز وقت زیادی می برد .
با این حال به دلیل کارایی عالی این تانک در جنگ دولت ترجیح داد که به ساخت آن ادامه دهد و ساخت این مدل و همچنین مدل دوم از این تانک تا اواخر جنگ ادامه داشت .
تا آگوست سال 1943 تعداد 1354 فروند از این تانک ساخته شد و به میدان های نبرد فرستاده شد .

 

[Maryam]

تصلیحات اصلی تانک :
توپ اصلی: توپ اصلی این انک شتاهت زیادی به توپ ضد هوایی معروف (flak 88) دارد .
این توپ 88 میلیمتری دارای قدرتی فوق العاده کوبنده است و قدرت آتش آن با تانکهای هم عصرش قابل مقایسه نیست .
همانطور که گفته شد این توپ شبیه به توپ (flak 88) ولی برای استفاده در این تانک تغییراتی نیز در آن صورت گرفته است که آن را چند برابر توانا کرده است از جمله یک آتش پوشی در انتهای توپ , یک سیستم خنک کننده ی روغنی ,یک سیستم کنترل آتش برقی , سیستم کنترل/کاهش پس زنی و قابل ذکر است که این تانک نیز مانند دیگر تانکهای هم زمان خود قادر به شلیک توپ اصلی در هنگام حرکت نبود. زیرا در غیر این صورت موتور تانکدر اثر نیروی پس زنی توپ منفجر می شد .
صلاح های سبک: یک مسلسل سبک نیز هم محور با توپ اصلی تانک قرار داشت که توسط توپ دار می شد.
یک مسلسل سبک دیگر نیز در سمت چپ پنجره ی دید راننده قرار داشت که به وسیله ی راننده در صورت لزوم شلیک می شد .
در سال 1943 که سری دوم از این تانکها طراحی وساخته شد یک مسلسل سبک نیز بر روی برجک تانک طراحی شده بود که توسط فرمانده ی تانک در صورت لزوم شلیک می شد .
برجک تانک:
تانک تایگر دارای برجکی نسبتا بزرگ,دارای سقفی کاملا مسطح و پهن و شکل کلی آن استوانه ای شکل بود . همچنین در جلوی برجک تانک که به توپ ختم می شد دارای یک بریدگی بزرگ است که حالتی کاملا عمودی دارد .
و در بالای برجک نیز یک دریچه ی استوانه ای شکل طراحی شده است که توسط فرمانده ی تانک استفاده می شود .
همچنین برجک دارای یک انحراف کوچک به طرف جلو است و انبار مهمات نیز در پشت برجک تانک قرار دارد .

بدنه ی تانک و ساختار درونی:
تایگر تانک بدنه ای کاملا چهار گوش و جعبه مانند دارد , بالای بدنه ی تانک کاملا مسطح , بزرگ و پهن است .
اطراف و پشت بدنه کاملا عموی و بدنه ی جلوی تانک اندکی مورب است . که همین موارد امکان صدمه دیدن ذره تانک را در اثر شلیک اصلحه های ضد تانک افزایش می دهد که این موارد هم در مدل بعدی این تانک برطرف شده است.
درون بدنه ی تانک به چهار قسمت تقسیم می شود .
در دوبخش اول راننده ی تانک و توپ چی قرار دارند که البته توپ چی وظیفه ی بی سیم چی را نیز بر عهده دارد . در بخش مرکزی تانک بخش جنگی قرار دارد و موتور در بخش عقب تانک قرار گرفته است .
برای آسان کردن مونتاژ تانک و همچنین آسان کردن عملیات ذره پوش کردن تانک در بدنه و اسکلت اصلی تانک به طور کلی از بخشهای مسطح استفاده شده است .
در زیر بدنه ی تانک های تایگر یک مین روب هم نصب شده بود که بعدها در مدلهای بعدی برداشته شد.
یک بخش لوله مانند نیز در بخش برجک تانک طراحی شده است که برای تهویه ی هوای مورد نیاز خدمه ی درون تانک در زمانی که تانک وارد آب می شد از آن استفاده می شده است .

 

[Maryam]

اين مطلب كه «از تانک تايگر برای اولین بار در جنوب آفریقا استفاده شد و نتیجه بسیار مطلوبی در محیط فوق العاده گرم و پر از گرد و غبار آنجا داشت»، صحيح نيست. برعكس، تانك تايگر به خاطر وزن بسيار زياد(56 تن) اصلا مناسب شن زارهاي آفريقا نبود. قابل ذكر است كه تايگر بسيار دير به آفريقا فرستاده شد. چون مارشال رومل(فرمانده نيروهاي آلمان در آفريقا)، علي رغم پيروزي هاي ارزشمند تاكتيكي ماه هاي اول، به دليل كمبود شديد تجهيزات، پي در پي از متصرفات خود عقب نشيني مي كرد. در مقابل او، ژنرال مونت گومري انگليسي بود كه از كمك هاي سرشار آمريكا و شوروي و به خصوص نفت ايران نهايت بهره را مي برد.
اما در نبردهاي جبهه شرق، تانك تايگر بسيار كار‌آمد بود. تانك هاي «KV-1» و «T-34» كه روس ها به زره مستحكم و قدرت تهاجمي آن ها بسيار مي باليدند، در برابر تايگر كم آوردند.
تايگر زرهي بسيار مستحكم تر از «T-34» داشت. زره تايگر در بخش بدنه به 80 ميليمتر ودر برجک و قسمت جلو به 100 تا 120 ميليمتر مي رسيد با توان مقاومتي 25 درجه‌يگرمايي.​

تايگر ابتدا به يک توپ 88ميليمتري ضد تانک با 92 گلوله مجهز بود که بعد ها با توپ هاي 122 ميليمتري تعويض شد.توپ 88 ميلميتري KwK 36 L/56 مجهز به گلوله هاي ضد زره بر روي تايگر بسيار موفق نشان داد و مدتها توپ اصلي اين تانک باقي ماند.
در تابستان 1942 يک تايگر بهدست روس‌ها افتاد که منجر به اصلاح بسياري از تانک‌هاي روسي بر اساس تايگرشد.

در 7 جولاي 1943 يک تانک تايگر از گردان سيزدهم پانزر مستقر در پالتون با يک گروه 50 تايي T-34در جنوب Kursk درگير شد. نتيجه ي درگيري شگفت انگيز بود. تانک مذکور پس از انهدام 22 دستگاه تانک، بدون هيچ آسيبي به پايگاه خود بازگشت. البته اين تانك را شخصي هدايت مي كرد كه در پايان جنگ، به عنوان تكخال تانك شناخته شد. يعني سروان«مايكل ويتمن» كه موفق به نابود کردن 138 تانك، 132 توپ ضد تانک و چندين خودروي جنگي متفقين شد.​

تايگر در جبهه هاي غرب نيز بسيار موفق نشان داد. تايگرها در نرماندي به آساني روزانه تعداد زيادي تانک M4 Sherman آمريکايي را شکار مي دند، به گونه اي که هر تايگر بيش از 5 شرمن را هدف قرار مي داد(اگر پشتيباني هوايي و همچنين برتري هوايي نبود نيروي زميني متفقن در اولين ساعات به راحتي مضمحل مي گشت.) در نرماندي در تنها 6 هفته 227 تانک متفقين هدف تايگر قرار گرفت و نابود گرديد. تنها در 23 ژوئن 1944،بيش از 109 تانک شرمن شکار تايگر شد. درحالي که تنها 17 تانک تايگر از دست رفت. در 14 آگوست 1944 يک دستگاه تايگر توانست 15 تانک شرمن به همراه يک تانک انگليسي را منهدم کند.
در کل کمتر از 4000 تايگر توليد شد که بيشتر آنها تا پايان جنگ نابود شدند اما رقم خيره کننده ي 9850 شکار تانک در عوض از دست دادن 1700 تانک رابه‌دست آوردند.
در آخرين سال جنگ هيتلر نااميدانه از تايگرهاي باقي مانده که امکان تهيه لوازم يدکي براي آن بود براي دفاع از اطراف برلين استفاده کرد با وجود تعداد کم، بسيار قوي ظاهر شدند و مشکلات زيادي براي «T-34»ها ايجاد کردند. حتي تانک هاي M10 موسوم به Tank Destroyer هم حريف تايگر نشد تنها ضد هوايي هاي فلک 36 که به عنوان آنتي تانک استفاده مي شد دشمن واقعي اين تانک زيباي آلماني بود.