دو تپه نزديك به هم در 2.5 كيلومتري تخت جمشيد در دشت مرودشت قرار دارد كه به تل باكون مشهور هستند.يكي از تپه ها قديمي تر است و آثار مكشوفه در آن به حدود 5000سال پ م تعلق دارد. در تپه ديگر كه آثار آن جديدتر است بعد از اسلام هم مورد استفاده قرار گرفته است و گورستان بوده است. ديوار منازل اين منطقه از چينه بوده است و سپس آنرا با كاهگل اندود ميكردند.روي كاهگل ها را رنگ آميزي ميكردند. خانه هايي كه از زير آوار بيرون آمده اند هر يك نقشه جداگانه اي دارند. روي ديوارها رنگهاي زرد و قرمز دارند.10سانتي متر پايين ديوارها رنگ نداشته اند. خانه ها به طور شمال شرقي جنوب غربي هستند. ورودي ساختمانها از كوچه شمالي بوده است. آزمايش كربن تپه قديمي تر 5730پ م و تپه جديدتر 4502پ م را مشخص كرده است. سفالهاي باكون دست ساز هستند. نقوش روي سفالهاي نخودي در طيفي از سياه تا قهوه اي شكلاتي هستند. اشياي به دست آمده از تل باكون شامل ظروف سنگي،تيغ،داس،مخروطهاي سنگي،چكش،مشته و ديگر موارد مشابه ميباشند. اشياي گلي و سفالي شامل پيكركهاي حيواني،انساني،سردوك ها،لوله هاي سفالي و ظروف ميباشند.اشياي استخواني،مهرها و وسايل تزييني نيز ديده شده است. در اين دشت باستاني تپه هاي بسياري از پيش از تاريخ شناسايي شده اند
مجسمه گلی حیوان - اواخر هزاره پنجم پیش از میلاد- موزه ملی ایران | |
| | 
يك اثر سفالي مكشوفه از تل باكون 
ريتون سفالب با دسته زنبيلي-موزه ملي ايران- تل باكون- هزاره چهار پ م |