تپه حصار -هزاره هشتم تا دوم پيش از ميلاد

[kuruš]

تپه حصار در حوالي دامغان قرار دارد و يكي از تپه هاي مهم باستاني فلات ايران است. زندگي در اين منطقه از هفت هزار سال پيش از ميلاد شروع شده است . در دوره پارتي مدتي دامغان يكي از شهرهاي مهم ايران بوده است و آثار متعدد پارتي در اين تپه مشهود است. همچنين از دوره هاي ماد ، هخامنشي ، سلوكي و ساساني نيز آثار متعددي پيدا شده است ولي اهميت تاريخي اين تپه مربوط به پيش از تاريخ آن است. در اين تپه گل نوشته ميخي بابلي پيدا شده كه هنوز خوانده نشده است. اين گل نوشته مربوط به دو هزار سال پ م است و نشاندهنده ارتباط فرهنگي اين منطقه با بين النهرين است. محوطه تاريخي تپه حصار بالغ بر160هكتار است .اولين بار اين منطقه توسط آرنه در 1953 حفاري شده است. سفال فرهنگ حصار خاكستري براق و ظريف است كه در شاه تپه، تورنگ تپه، ياريم تپه و دشت گرگان بسيار ديده ميشود. فرهنگ حصار با هجوم اقوام بيگانه از سمت شرق نابود شده است و فقط در شاه تپه و تورنگ تپه ادامه پيدا مي كند. حدود 1900 پ م را ميتوان پايان فرهنگ حصار به شمار آورد. در دوره بعدي سفال نارنجي جايگزين سفال حصار ميشود

اشياي مكشوفه از تپه حصار- موزه ملي ايران

اشياي مكشوفه از تپه حصار- موزه ملي ايران

ايران ​

[TR]
[TD="colspan: 2, align: right"]

​

[/TD]
[TD="width: 328, align: right"]

تصاوير غير رنگي از كتاب
:A SURVEY OF PERSIAN ART-ARTHUR UPHAM POPE & PHYLLIS ACKERMAN

​

[/TD]
[TD="align: right"]

​

[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="colspan: 2, align: right"]

​

[/TD]
[TD="width: 328, align: right"]

​

[/TD]
[TD="align: right"]

​

[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="align: right"]

[/TD]
[/TR]