محمود، مردی خوش سیما و چهار شانه بود که چشمهای ریز و نافذش با موهای قرمز، سیمایی از ترکان را عرضه میداشت. دلاوری او در جنگهای بی وقفه و پایان ناپذیرش همچنان مشهود بود، اما از سویی دیگر، خست، مال پرستی و گدا صفتی او ، نیز جزو خصوصیات غیر قابل تغییر او بود.
افراط در توقیف و مصادره اموال وزیران و مردمان صاحب مکنت، در نزد عامه از او چهرهای ظالم و غیر قابل اعتماد ترسیم میکرد. باجهایی که هر از گاهی به مردم تحمیل میکرد و از آنان به اقساط میستاند، نوعی گدایی شاهانه تلقی میشد که این همه پستی، دنائت و مال اندوزی، در زمانی رخ میداد که خزانه وی مالامال از اموال غارت شدة هندوان بود.
محمود بسیاری را به جرم داشتن عقیده و به اتهام قرمطی توقیف و اعدام کرد که اغلب این اتهامات بی اساس بود و فقط چشم طمع به مال آنان را داشت. او برای تصاحب اموال ثروتمندان، از هیچ گونه رذالتی فروگذاری نمیکرد.
افراط در توقیف و مصادره اموال وزیران و مردمان صاحب مکنت، در نزد عامه از او چهرهای ظالم و غیر قابل اعتماد ترسیم میکرد. باجهایی که هر از گاهی به مردم تحمیل میکرد و از آنان به اقساط میستاند، نوعی گدایی شاهانه تلقی میشد که این همه پستی، دنائت و مال اندوزی، در زمانی رخ میداد که خزانه وی مالامال از اموال غارت شدة هندوان بود.
محمود بسیاری را به جرم داشتن عقیده و به اتهام قرمطی توقیف و اعدام کرد که اغلب این اتهامات بی اساس بود و فقط چشم طمع به مال آنان را داشت. او برای تصاحب اموال ثروتمندان، از هیچ گونه رذالتی فروگذاری نمیکرد.