بیش از 2 هزار سال پیش، آن هنگام كه داریوش بزرگ، كانال داریوش را كه بعدها به سوئز مشهور شد،ساخت، به یادگار كتیبه‌ای در آنجا نصب كرد.این سند قدیمی‌ترین سند در دنیاست كه نام خلیج فارس را در خود جای داده است. این كتیبه اكنون در موزه لوور نگهداری می‌شود.
كتیبه كانال سوئز یكی از مهم‌ترین اسنادی است كه نام خلیج فارس در آن با ظرافت تمام ذكر شده است.
این كتیبه كه به صراحت فرمان داریوش بزرگ را در حفر كانال سوئز بیان می‌كند، 12 سطر دارد و به زبان فارسی باستان نوشته شده است.
سطر اول تا چهارم این کتیبه به ستایش اهورامزدا اختصاص دارد و در سطر چهارم توصیف سرزمین پهناور بزرگی به میان آمده كه داریوش، شاه آن است.
در سطر هفتم كتیبه از زبان داریوش آمده است(می‌گوید داریوش شاه، من پارسی‌ام، از پارس، مصر را گرفتم، من دستور دادم این جویبار (كانال) را كندند از سوی رود پیرآوه (پرآب = نیل) كه در مصر جاری است، كه به سوی دریای پارس می‌رود، سپس من این جویبار را دستور دادم كندن و آنچنان كه دستور دادم كنده شد و ناوگان از اینجا، یعنی از مصر به آن سوی، یعنی پارس حركت كردند آنچنان كه مرا كام بود).
در سطر دهم این كتیبه با عبارت "ابی دریه تیه هچاپارسا اَئی‌تی" به صراحت به نام دریای پارس اشاره كرده و هیچ شكی وجود ندارد، آب‌هایی كه اكنون خلیج فارس نام دارد آن زمان دریای پارس قلمداد می‌شده‌اند.»
خلیج فارس یا همان دریایی كه به دستور داریوش دریای پارس نامش نهاده بودند، نامی است به جای مانده از كهن‌ترین منابع. منابعی كه از سده‌های قبل از میلاد سر بر آورده و با پارس، نام سرزمین ملت ایران عجین شده است.
خلیج فارس دریای كم عمق نیمه بسته‌ای است، با مساحت 240 هزار كیلومتر مربع كه در جنوب غربی قاره آسیا و در جنوب ایران قرار دارد.
زمین‌شناسان عقیده دارند كه در حدود 500 هزار سال پیش، صورت اولیه خلیج فارس در كنار دشت‌های جنوبی ایران تشكیل شد و به مرور زمان بر اثر تغییر و تحول در ساختار درونی و بیرونی زمین، شكل ثابت كنونی خود را یافت.
قدمت خلیج فارس با همین نام آنچنان دیرینه است كه عده‌ای عقیده دارند خلیج فارس گهواره تمدن عالم یا مبدا پیدایی نوع بشر است.
نخستین بار یونانی‌ها خلیج فارس را "پرسیكوس سینوس" نامیدند كه همان خلیج فارس معنا می‌دهد.
از آنجا كه این نام برای اولین بار در منابع معتبر تاریخ توسط غیر ایرانیان نوشته شده است هیچگونه شائبه نژادی در وضع آن وجود ندارد.
"استرابن"، جغرافی‌دان قرن اول میلادی، نیز به كرات در كتاب خود از خلیج فارس نام برده است.
او محل سكونت اعراب را بین دریای سرخ و خلیج فارس عنوان می‌كند.
همچنین "فلادیوس آریانوس" مورخ دیگر یونانی در كتاب تاریخ سفرهای جنگی اسكندر از این خلیج به نام «پرسیكون كیت» كه چیزی جز خلیج فارس نیست نام می‌برد.
منبع(مطلب):
خبرگزاری میراث فرهنگی
كتیبه كانال سوئز یكی از مهم‌ترین اسنادی است كه نام خلیج فارس در آن با ظرافت تمام ذكر شده است.
این كتیبه كه به صراحت فرمان داریوش بزرگ را در حفر كانال سوئز بیان می‌كند، 12 سطر دارد و به زبان فارسی باستان نوشته شده است.
سطر اول تا چهارم این کتیبه به ستایش اهورامزدا اختصاص دارد و در سطر چهارم توصیف سرزمین پهناور بزرگی به میان آمده كه داریوش، شاه آن است.
در سطر هفتم كتیبه از زبان داریوش آمده است(می‌گوید داریوش شاه، من پارسی‌ام، از پارس، مصر را گرفتم، من دستور دادم این جویبار (كانال) را كندند از سوی رود پیرآوه (پرآب = نیل) كه در مصر جاری است، كه به سوی دریای پارس می‌رود، سپس من این جویبار را دستور دادم كندن و آنچنان كه دستور دادم كنده شد و ناوگان از اینجا، یعنی از مصر به آن سوی، یعنی پارس حركت كردند آنچنان كه مرا كام بود).
در سطر دهم این كتیبه با عبارت "ابی دریه تیه هچاپارسا اَئی‌تی" به صراحت به نام دریای پارس اشاره كرده و هیچ شكی وجود ندارد، آب‌هایی كه اكنون خلیج فارس نام دارد آن زمان دریای پارس قلمداد می‌شده‌اند.»
خلیج فارس یا همان دریایی كه به دستور داریوش دریای پارس نامش نهاده بودند، نامی است به جای مانده از كهن‌ترین منابع. منابعی كه از سده‌های قبل از میلاد سر بر آورده و با پارس، نام سرزمین ملت ایران عجین شده است.
خلیج فارس دریای كم عمق نیمه بسته‌ای است، با مساحت 240 هزار كیلومتر مربع كه در جنوب غربی قاره آسیا و در جنوب ایران قرار دارد.
زمین‌شناسان عقیده دارند كه در حدود 500 هزار سال پیش، صورت اولیه خلیج فارس در كنار دشت‌های جنوبی ایران تشكیل شد و به مرور زمان بر اثر تغییر و تحول در ساختار درونی و بیرونی زمین، شكل ثابت كنونی خود را یافت.
قدمت خلیج فارس با همین نام آنچنان دیرینه است كه عده‌ای عقیده دارند خلیج فارس گهواره تمدن عالم یا مبدا پیدایی نوع بشر است.
نخستین بار یونانی‌ها خلیج فارس را "پرسیكوس سینوس" نامیدند كه همان خلیج فارس معنا می‌دهد.
از آنجا كه این نام برای اولین بار در منابع معتبر تاریخ توسط غیر ایرانیان نوشته شده است هیچگونه شائبه نژادی در وضع آن وجود ندارد.
"استرابن"، جغرافی‌دان قرن اول میلادی، نیز به كرات در كتاب خود از خلیج فارس نام برده است.
او محل سكونت اعراب را بین دریای سرخ و خلیج فارس عنوان می‌كند.
همچنین "فلادیوس آریانوس" مورخ دیگر یونانی در كتاب تاریخ سفرهای جنگی اسكندر از این خلیج به نام «پرسیكون كیت» كه چیزی جز خلیج فارس نیست نام می‌برد.
منبع(مطلب):
خبرگزاری میراث فرهنگی