مهبود

[kuruš]

مَهبود یا مهبُد، در شاهنامه نام وزیر ِانوشیروان است، که به رشک و حسادت زروان دچار گردید. زروان با یاری یک مرد جهود خوراک شاه را (که ظرفی شیر (لبنیات) بود)، زهرآلود نمود، سپس به نزد شاه شتافت و این گناه را بر گردن ِمهبود و همسرش یعنی بانوی مهبود که خورش شاه را مُهیّا می‌ساخت و دو پسر ِاو که همه روزه غذای شاه را نزد او می‌آوردند، انداخت.

بدین سبب کسری انوشیروان فرمان داد تا پسران مهبود، خود شیر ِزهرآلود را بخورند که این در دم مرگ آنها را در پی داشت. آنگاه کسری فرمان داد تا سرای مهبود را ویران و او و همسرش را بکُشند.
فردوسی در شاهنامه اینگونه توصیف مهبود را آغاز نموده‌است:

که مهبود بُد نام آن پاک مغز

روان و دلش پُر ز گفتار نغز