نسبت خانوادگی داریوش بزرگ با هخامنشیان:
هخامنش-چیش پیش-کورش یکم-کبوجیه یکم - کورش بزرگ-کبوجیه دوم
هخامنش-چیش پیش-اریارمنه-ارشام-ویشتاسب-داریوش بزرگ
داریوش بزرگ از خاندان هخامنش و از بزرگان و دلیران پارس بود و مانند بسیاری دیگر از بزرگان و اشراف پارس و ماد خود در جنگها شرکت مستقیم داشت و در قلب سپاه جای میگرفت و به اندازه ای از خود لیاقت نشان دادکه به عنوان مسئول نیزه داران درمصر همراه کبوجیه بود و شجاعتهای بسیار نشان داد و به خوبی از عهده سپاهیان مصر و مزدوران یونانی که در ارتش مصر بودند برامد و در پیروزی ایرانیان نقش به سزایی داشت.
نبرد در قاره افریقا ادامه داشت و سپاهیان پارس وماد به پادشاهی کبوجیه به پیش رویهای خود ادامه می دادند و همه مصر و سودان و حبشه را در برابر خود به زانو در اوردند.
غیبت کبوجیه و بسیاری از بزرگان پارس از ایران به درازا کشیده شد و شورشهایی در برخی از نقاط ایران پدیدار شد و در این میان هم شخصی که از مغان بود خود را بردیا معرفی کرد و توانست طرفدارانی هم در ایران برای خود دستو پا کند و موفق شد به دلایلی که هنوز مشخص نیست خود را در پارس شاه بخواند!!
اخبار ناراحت کننده ای از ایران به کبوجیه رسید! شورش و نا ارامی در برخی از شهرها و مهمتر از همه پیدا شدن فردی که خود را بردیا و شاه معرفی می کرد و توانسته بود عده ای را فریب دهد! این اخبار به شدت بر روی کبوجیه تاثیر گذاشت و حتی باعث مرگ او شد!!
دو روایت از داریوش بزرگ و هرودت در مورد مرگ کبوجیه وجود دارد:
داریوش بزرگ در کتیبه بیستون از خود کشی کبوجیه سخن می گوید.
هرودت می گوید که کبوجیه پس از رسیدن اخبار ناخوشایند از ایران می خواست که هر چه زودتر به ایران برگردد و در این حال هنگام سوار شدن بر اسب توسط خنجری که به کمر بسته بود زخمی شد و این زخم نهایتا باعث مرگ او شد.
خودکشی یا مرگ تصادفی! کدام یک را باید مورد پذیرش قرار داد؟
من به شخصه بیان داریوش بزرگ از مرگ کبوجیه رابیشتر می پذیرم زیرا که داریوش بزرگ خود باکبوجیه در مصر بوده و جزو سپاهیان مخصوص هخامنشی بوده است و از نزدیک شاهد همه ماجرا بوده است ولی هرودت در زمان اردشیر یکم نوه داریوش بزرگ بوده است و به قول خود نقل قولهای دیگران را بیان می کند!
گئومات همچنان به کارهای خود برای کسب قدرت ادامه می داد و او کرمان را به خاطر همسایگی با سرزمین اصلی پارس و نیز به سبب ثروت زیاد که برای مقصود او مناسب بود انتخاب کرد.
در این اوضاع اشفته بود که داریوش بزرگ هخامنشی برای نجات ایران و میراث کورش بزرگ و نبودن فرزندی از کبوجیه و یا کورش بزرگ که بتواند سلسله هخامنشی را نجات دهد خود به شخصه با وفادارترین از افراد خود که پارسها بیشتر شان را تشکیل می دادند با سرعت به سوی ایران روانه شد. گئومات پس از شنیدن خبر رسیدن داریوش بزرگ و بزرگان پارس به ایران خواست که به پاسارگاد پایتخت هخامنشیان چیره شود!ولی جالب است که وی مستقیما به پاسارگاد نرفت! شاید که می ترسید در پاسارگاد دست او رو شود! پس در نزدیکی پاسارگاد در قلعه ای به نام سیکه یووتیش(قلعه شنی) موضع گرفت.
داریوش بزرگ با شش یار خود که همگی از بزرگان پارس و دوستان وی بودند(گروه هفت تنان) در روز 29 سپتامبر522پ.م پس از قهرمانیهای بسیار بر این قلعه غلبه کرد و گئومات مغ(بردیای دروغین) را به قتل رسانید و ایران از شر این یاغی رها ساخت و تمامی یاران گئومات را نیز به سزای اعماتشان رسانید.
گروه هفت تنان داریوش بزرگ را به عنوان رئیس ویا بهتر بگوییم که پادشاه ایران پذیرفتند. البته روایتی نقل شده است که با یکدیگر قرار گذاشتند اسب هر کدام که زودتر شیهه کشید مرد صاحب اسب رئیس و شاه ایران است! ولی این روایت مربوط به روسای یکم پادشاه اورارتوهاست که همزمان با دیاکو پادشاه ماد بوده است.معلوم نیست که چرا برخی چگونگی به پادشاهی رسیدن داریوش بزرگ را از سوی گروه هفت تنان مانند روسای یکم ذکر کرده اند!
به نظر من داریوش بزرگ از همان ابتدا به عنوان رئیس گروه پذیرفته شده بود.همانطور که پیش از این گفته شد داریوش بزرگ از سپاهیان مخصوص هخامنشی بود ودر میان سپاهیان به خصوص پارسها از محبوبیت زیادی بر خوردار بود و به دلیل مدیریت ذاتی و نسبت با هخامنش جد کورش بزرگ او را به عنوان شاهی پذیرفتند.
داریوش و یارانش با انجام رشادتهای فراوان و به خطر انداختن جان خود در مدت یک سال توانستند تمامی طغیان ها و شورشها در ایران و مرزهای ایران راسرکوب کنند.
گفته می شود که در این مدت 19 نبرد صورت گرفت و 9 شورشی که داریوش بزرگ ایشان را شاهان دروغی میخواند شکست خوردند.در روز 28 دسامبر 521 پیش از میلاد مسیح اخرین شورشی شکست خورد و اینک داریوش بزرگ شاهنشاه ایران زمین بود.
هخامنش-چیش پیش-کورش یکم-کبوجیه یکم - کورش بزرگ-کبوجیه دوم
هخامنش-چیش پیش-اریارمنه-ارشام-ویشتاسب-داریوش بزرگ
داریوش بزرگ از خاندان هخامنش و از بزرگان و دلیران پارس بود و مانند بسیاری دیگر از بزرگان و اشراف پارس و ماد خود در جنگها شرکت مستقیم داشت و در قلب سپاه جای میگرفت و به اندازه ای از خود لیاقت نشان دادکه به عنوان مسئول نیزه داران درمصر همراه کبوجیه بود و شجاعتهای بسیار نشان داد و به خوبی از عهده سپاهیان مصر و مزدوران یونانی که در ارتش مصر بودند برامد و در پیروزی ایرانیان نقش به سزایی داشت.
نبرد در قاره افریقا ادامه داشت و سپاهیان پارس وماد به پادشاهی کبوجیه به پیش رویهای خود ادامه می دادند و همه مصر و سودان و حبشه را در برابر خود به زانو در اوردند.
غیبت کبوجیه و بسیاری از بزرگان پارس از ایران به درازا کشیده شد و شورشهایی در برخی از نقاط ایران پدیدار شد و در این میان هم شخصی که از مغان بود خود را بردیا معرفی کرد و توانست طرفدارانی هم در ایران برای خود دستو پا کند و موفق شد به دلایلی که هنوز مشخص نیست خود را در پارس شاه بخواند!!
اخبار ناراحت کننده ای از ایران به کبوجیه رسید! شورش و نا ارامی در برخی از شهرها و مهمتر از همه پیدا شدن فردی که خود را بردیا و شاه معرفی می کرد و توانسته بود عده ای را فریب دهد! این اخبار به شدت بر روی کبوجیه تاثیر گذاشت و حتی باعث مرگ او شد!!
دو روایت از داریوش بزرگ و هرودت در مورد مرگ کبوجیه وجود دارد:
داریوش بزرگ در کتیبه بیستون از خود کشی کبوجیه سخن می گوید.
هرودت می گوید که کبوجیه پس از رسیدن اخبار ناخوشایند از ایران می خواست که هر چه زودتر به ایران برگردد و در این حال هنگام سوار شدن بر اسب توسط خنجری که به کمر بسته بود زخمی شد و این زخم نهایتا باعث مرگ او شد.
خودکشی یا مرگ تصادفی! کدام یک را باید مورد پذیرش قرار داد؟
من به شخصه بیان داریوش بزرگ از مرگ کبوجیه رابیشتر می پذیرم زیرا که داریوش بزرگ خود باکبوجیه در مصر بوده و جزو سپاهیان مخصوص هخامنشی بوده است و از نزدیک شاهد همه ماجرا بوده است ولی هرودت در زمان اردشیر یکم نوه داریوش بزرگ بوده است و به قول خود نقل قولهای دیگران را بیان می کند!
گئومات همچنان به کارهای خود برای کسب قدرت ادامه می داد و او کرمان را به خاطر همسایگی با سرزمین اصلی پارس و نیز به سبب ثروت زیاد که برای مقصود او مناسب بود انتخاب کرد.
در این اوضاع اشفته بود که داریوش بزرگ هخامنشی برای نجات ایران و میراث کورش بزرگ و نبودن فرزندی از کبوجیه و یا کورش بزرگ که بتواند سلسله هخامنشی را نجات دهد خود به شخصه با وفادارترین از افراد خود که پارسها بیشتر شان را تشکیل می دادند با سرعت به سوی ایران روانه شد. گئومات پس از شنیدن خبر رسیدن داریوش بزرگ و بزرگان پارس به ایران خواست که به پاسارگاد پایتخت هخامنشیان چیره شود!ولی جالب است که وی مستقیما به پاسارگاد نرفت! شاید که می ترسید در پاسارگاد دست او رو شود! پس در نزدیکی پاسارگاد در قلعه ای به نام سیکه یووتیش(قلعه شنی) موضع گرفت.
داریوش بزرگ با شش یار خود که همگی از بزرگان پارس و دوستان وی بودند(گروه هفت تنان) در روز 29 سپتامبر522پ.م پس از قهرمانیهای بسیار بر این قلعه غلبه کرد و گئومات مغ(بردیای دروغین) را به قتل رسانید و ایران از شر این یاغی رها ساخت و تمامی یاران گئومات را نیز به سزای اعماتشان رسانید.
گروه هفت تنان داریوش بزرگ را به عنوان رئیس ویا بهتر بگوییم که پادشاه ایران پذیرفتند. البته روایتی نقل شده است که با یکدیگر قرار گذاشتند اسب هر کدام که زودتر شیهه کشید مرد صاحب اسب رئیس و شاه ایران است! ولی این روایت مربوط به روسای یکم پادشاه اورارتوهاست که همزمان با دیاکو پادشاه ماد بوده است.معلوم نیست که چرا برخی چگونگی به پادشاهی رسیدن داریوش بزرگ را از سوی گروه هفت تنان مانند روسای یکم ذکر کرده اند!
به نظر من داریوش بزرگ از همان ابتدا به عنوان رئیس گروه پذیرفته شده بود.همانطور که پیش از این گفته شد داریوش بزرگ از سپاهیان مخصوص هخامنشی بود ودر میان سپاهیان به خصوص پارسها از محبوبیت زیادی بر خوردار بود و به دلیل مدیریت ذاتی و نسبت با هخامنش جد کورش بزرگ او را به عنوان شاهی پذیرفتند.
داریوش و یارانش با انجام رشادتهای فراوان و به خطر انداختن جان خود در مدت یک سال توانستند تمامی طغیان ها و شورشها در ایران و مرزهای ایران راسرکوب کنند.
گفته می شود که در این مدت 19 نبرد صورت گرفت و 9 شورشی که داریوش بزرگ ایشان را شاهان دروغی میخواند شکست خوردند.در روز 28 دسامبر 521 پیش از میلاد مسیح اخرین شورشی شکست خورد و اینک داریوش بزرگ شاهنشاه ایران زمین بود.