همه ايراني هاي ايران انجمن

[ahmadfononi]

جاذبه های مذهبی

امام زاده رودبند

سید سلطانعلی رودبند معروف به پیر رودبند یا روبند امامزاده ای درشهر دزفول و در محله ای به همین نام مدفون است.
این بقعه در شمال غربی دزفول واقع گردیده است و در اطراف آن قبرستان قدیمی قرار گرفته و مشرف به رودخانه می‌باشد. بنای این بقعه متبرکه را به زمان امیر تیمور گورکانی نسبت داده‌اند و در زمان شاه عباس نیز مرمت شده است. بنای بقعه رودبند در کنار رودخانه و حدوداً ۲۵ متر بالاتر از سطح رودخانه ساخته شده است. ارتفاع گنبد آن ۱۸ متر، مخروطی شکل و به رنگ سفید می‌باشد.
آقا رودبند نوه “شیخ صفی الدین اردبیلی” و پدربزرگ شاه اسماعیل صفوی بود که به “دزفول” آمده و با انجام کراماتی مردم دزفول را به آیین تشیع دعوت نمود. خواجه سلطان سید علی، مشهور به “شاه رودبند” یا “آقا رودبند”، قطب العارفن، زبدة السالکین، صاحب کشف و کرامات جلی، نسب شریفش با ۲۲ واسطه به امام موسی کاظم (ع) می‌رسد.
ین امامزاده بزرگوار در منطقه دزفول مورد احترام بسیار بوده و در ایام سوگواری سالار شهیدان،‌ مردم دزفول و اطراف به پاس احترام و بر اساس سنتی قدیمی بصورت دستجات عزاداری در این محل به عزاداری می پردازند.
لازم به ذکر است که این بزرگوار در دزفول بنام سلطان سید علی سیاهپوش بن موسی الکاظم (ع)، معروف به آقارودبند می‌باشد.

 

[ahmadfononi]

​

 

[ahmadfononi]

​

 

[ahmadfononi]

 

[ahmadfononi]

بقعه محمد بن جعفر طیار (ع) دزفول

​

بقعه محمد بن جعفر طیار (ع) در فاصله پنج کیلومتری شهر دزفول ، در شهرکی به این نام قرار دارد و یکی از زیارتگاه های مهم شهرستان دزفول به شمار می رود . صاحب بقعه فرزند جعفر طیار برادر امام علی علیه السلام و داماد امام علی علیه السلام (شوهر ام کلثوم) است که در سال ۱۹ هجری قمری در جنگی که برای فتح شوشتر در این منطقه صورت گرفته بود به همراه سپاه اسلام به عنوان یکی از فرماندهان سپاه اسلام به این منطقه آمده بود .

 

[ahmadfononi]

معماری بقعه :
بقعه داراى گنبدى ۱۲ ترک است که با کاشى سبز رنگ ساده و یکرنگ تزئین شده اند ،این گنبد با حاشیه بندى کاشى هاى ترک ها و نقش و نگار هندسى و حاشیه سیاه رنگ و لچکى سفید و نقوش منظم و قرینه سازى جلوه ویژه و زیبایی دارد.
ورودى بقعه از سمت شمال است و داراى دو شبستان در طرفین مقبره است . ضریح مقبره در قدیم چوبی بوده است ولی در سال های اخیر ضریحی فلزی با نقش و نگارهای زیبا نصب شده است.

​

 

[ahmadfononi]

بقعه در وسط باغ بزرگی احداث شده و در اطراف آن آرامگاه هایی از اشخاص و شخصیت های دزفول وجود دارد. در اطراف هر یک از ایوانهاى اطراف بنا دو غرفه و پلکان وجود دارد . طاقهاى غرفه ها و ورودی هاى پلکان با تکه کاشیهاى سبزرنگ تزئین شده اند قرار گیری بقعه در میان درختان کهنسال و سرسبز کُنار جلوه و آراستگى خاصى دارد و از زیبایى و جلالى خاصی برخوردار است . دو درخت کنار روبروی بقعه وجود دارد که قدمتی یکی از آنها به ۸۰۰ و دیگری به ۷۵۰ سال می رسد.
بقعه محمد بن جعفر یک ورودی قدیمی داشته که سر در ورودى با کاشیهاى سیاه و سفید و فیروزه اى مربع شکل زینت داده شده و دارای بدنه آجرى قدیمى است و در بالای آن تاریخ کاشیکارى ۱۳۱۲و۱۳۵۱ به چشم می خورد و مربوط به اواخر دوره قاجاریه است . دو مناره گلدسته ازنوع مناره هایى که بر فراز طاق ورودىبنای بقعه ساخته اند بر روى سردر حیاط نیز با کاشیهاى آبى رنگ وجود دارند . در کنار این ورودی ۴ درخت قدیمی کنار قرار دارد که به “چهار خواهر” معروفند و مردم اعتقاد خاصی به بستن دخیل و پارچه و نذر و نیاز به آنها دارند . در میدان جلوى دیوار قدیمی باغ تعدادى کنار سرسبزوکهنه بر زمینهاى چمنى سایه انداخته اند که محل نشستن و تفرج مردم است .

با طرح های توسعه محوطه بقعه مجمد بن جعفر ورودی قدیمی آن در وسط محوطه فعلی قرار گرفته است و از قدمت بنا حکایت می کند. در فضای باز حیاط جلوی بقعه حوض زیبا و بزرگی وجود دارد . حضور آب ، سبزی درختان کنار (کنار به درختی معنوی و مقدس در فرهنگ قدیم مشهور است) و نمای زیبای بقعه ، فضای معنوی زیبایی را به وجود آورده که فرصت مغتنمی برای هر خسته دلی ایجاد می کند تا در جو معنوی آن ، آرام گیرد.
در خصوص تأیید وجود این بقعه در شهرستان دزفول در کتاب تذکرةالاخیار و مجمع الابرار مطالبی آورده شده و عبداللطیف خان شوشترى نیز در مورد محمد بن جعفر (ع) گفته است : در جنگ فتح شوشتر ، محمدبن جعفر طیار به سختی زخمی شده بود و در بازگشت به دزفول دعوت حق را لبیک گفته و در آنجا در خارج شهر مدفون شد .
در حال حاضر این بقعه یکی از جاذبه های گردشگری و زیارتی دزفول به شمار می رود و مردم زیادی از سراسر استان و شهرستان دزفول به خصوص در فصل بهار از این مکان زیارتی – سیاحتی بازدید می کنند.​

 

[ahmadfononi]

بقعه محمد بن جعفر علیه السلام در ایام محرم :
در قسمتی از محوطه این بقعه نخلستانی قرار دارد و با توجه به ارادت مردم دزفول به صاحب این بقعه در روز اربعین کاروان بزرگی از عزاداران حسینی پای پیاده از مرکزشهر دزفول به آستانه مشرف شده و به یاد عاشورا وکاروان اسیران در نخلستان بقعه به عزاداری ، ذکر مصیبت و تعزیه می پردازند. و در طول ایام محرم نیز اغلب مراسمات عزاداری شهرک محمد بن جعفر (ع) در این مکان برگزار می شوند.

​

از برکت حضور بقعه محمد بن جعفر ، این شهرک با داشتن بیشترین افراد تحصیلکرده دانشگاهی بالاترین سطح تحصیلات در میان شهرک های منطقه را دارا می باشد.

 

[ahmadfononi]

​

​

​

​

​

​

​

 

[ahmadfononi]

​

​

​

​

 

[ahmadfononi]

معرفی بقعه علی مالک دزفول

یکی از جاهایی که واقعاً در دزفول غریب و ناشناخته مونده بقعه علی مالک هست. چند روز پیش با یکی از دوستان صحبت می کردم که تازه بعد از 30 سال متوجه شده بود که بقعه علی مالک یک نفر نیست و مدفن دو تن از فرزندان امام علی علیه السلام هست.

 

[ahmadfononi]

اگر شما هم جزو این دسته از عزیزان هستید ، شما رو دعوت می کنم مطلبی که چند روز پیش برای خبرگزاری ایسنا فرستاده بودم و همچنین عکس ها رو ببینید. و اگر جزو اون دسته هستید که اطلاعات بیشتری دارید برای تکمیل معرفب بقعه ممنونم می شم در اختیارم قرار بدید.
بقعه متبرکه علی مالک
عضو انجمن دوستداران میراث فرهنگی دزفول در معرفی بقعه متبركه علی مالك این شهرستان گفت: این بقعه بارگاه منور و مطهر فرزندان مظلوم حضرت امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب به‌ نام‌های "ابراهیم" و "عقیل" علیهم السلام است كه در جنوب شهر دزفول، نزدیك پل قدیم و در محله‌ای به همین نام واقع شده است.

محمد آذركیش در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در خوزستان بیان كرد: در حدود سال‌های خلافت عثمان2 نفر از فرزندان بلافصل علی بن ابیطالب علیه السلام به نام‌های ابراهیم و عقیل به منظور ارشاد مردم، تبلیغ و ترویج دین اسلام از مدینه به این منطقه آمده و از سوی مردم مشتاق و خداجوی دزفول مورد استقبال زیاد قرار گرفتند.

 

[ahmadfononi]

وی افزود: از آن جایی كه حكام جبار بنی‌امیه همواره در تعقیب و آزار فرزندان امام علی علیه السلام بودند حدود سال 40 هجری این 2 جوان توسط یكی از مأموران اموی به نام "سهور سلمی" در همین محل فعلی بقعه پس از تعقیب به شهادت رسیدند و مردم پیكر مطهرشان را به خاك سپردند.

 

[ahmadfononi]

او خاطرنشان كرد: سال‌ها بعد یكی از علما و سادات دزفول به نام آیت‌الله حاج سید محمدرضا رضوی چند شب متوالی، این 2 شهید را در خواب می‌بیند كه هر بار محل دفن‌شان را به آیت الله رضوی نشان می‌دادند. به دستور وی كارگران محل مورد نظر را كنده و مزار این 2 شهید را به همراه 2 سنگ نوشته ابراهیم و عقیل فرزندان امام علی علیه السلام پیدا می‌كنند. پس از آن بقعه و بارگاه كنونی را بر مزار آن‌ها احداث می‌شود.
این دوستدار میراث فرهنگی توضیح داد: قرارگیری بقعه در انتهای بافت قدیم این شهرستان به همراه معماری، آجرکاری سنتی با کاشی‌کاری و نورپردازی به خصوص در شب جلوه‌ای خاص و معنوی به این بقعه داده است. در مناسبت‌های مختلف مذهبی نیز در این بقعه مراسم برگزار می‌شود.

آذركیش یادآور شد: در حال حاضر محل دفن این 2 بزرگوار، در شوادان بقعه علی مالک است. این بقعه با توجه به قدمت خود به شماره 7101 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

 

[ahmadfononi]

مسجد جامع دزفول نماد عظمت و شکوه معماری ایرانی و اسلامی

مسجد جامع دزفول قدیمی‌ترین و مهم‌ترین مسجد این شهرستان بوده که در مرکز فعلی شهر قرار دارد. قدمت بالای این مسجد به خوبی در شبستان اصلی و ستون‌های آن نمایان است.

محمد آذرکیش در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در خوزستان بیان كرد: برخی کاوش‌گران ساخت این بنا را مربوط به قرن سوم و یا اوایل قرن چهارم هجری دانسته‌اند. برخی دیگر از جغرافی‌دانان معتقدند که این مسجد در آغاز ورود اسلام به ایران و در قرن اول هجری ساخته شده است که برخی محققان و نشریه‌ها نظیر ن
شریه تاریخی و باستانی با استناد به منابعی در مورد مسجد جامع، قدمت آن را متعلق به قرن اول هجری می‌دانند.

وی افزود: مسجد جامع دزفول بعد از پل قدیم، مهمترین اثر تاریخی این شهرستان به شمار می‌رود که با توجه به حفظ حالت اولیه خود و ویژگی‌های معماری و تاثیری که در طول تاریخ بر شهر دزفول داشته، به تازگی پرونده ثبت جهانی آن توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برای ارایه به سازمان جهانی یونسکو در حال تدوین است.

او خاطرنشان كرد: مسجد جامع در گذر زمان از ابتدا همواره در کانون توجه بوده و به دلیل اهمیت بالا در دوره‌های مختلف بازسازی و مرمت شده است. از روی سنگ نوشته‌های موجود در مسجد آخرین مرمت‌های انجام شده بر آن مربوط به دوره‌های صفویه و قاجاریه می‌باشد. بر یکی از سنگ‌ها مسجد تاریخ تعمیر آن مقارن با پادشاهی شاه سلطان حسین صفوی بیان شده است و به همین خاطر رنگ‌های آبی و فیروزه‌ای کاشی‌ها که شاخصه معماری آن دوران است در بخش‌هایی از مسجد دیده می‌شود. همچنین بر یکی از کاشی‌ها این مسجد تاریخ 1253 یعنی زمان حكومت محمد شاه قاجار حك شده است.

 

[ahmadfononi]

عضو انجمن دوستداران میراث فرهنگی دزفول توضیح داد: اصل مسجد مانند تمام مساجد کهن اسلامی به نشانه عبودیت و بندگی رنگی از خاک دارد که نمایانگر شکوه، و زیبایی خاصی است. از دیگر دلایل بر قدمت بالای مسجد، سبک معماری آن می‌باشد که الگو گرفته از معماری کاخ ایوان کرخه و دوره ساسانی است و با گشتی در این مسجد زیبا و تاریخی خود را به رخ بیننده کشانده و میهمان سفری به قرن‌ها پیش می‌کند. سید محمد علی امام در صفحه ی 27 کتاب جغرافیایی دزفول، ساختمان اتاق شرقی این مسجد را قدیمی‌ترین ساختمان مسجد جامع عنوان کرده که این بخش از مسجد به غریب‌خانه معروف است.

وی ادامه داد: بنای این مسجد در یک طبقه ساخته شده و دارای صحنی بزرگ است. کالبد اصلی بنا در جبهه جنوبی آن که هسته اولیه مسجد به شمار می‌رود، سنگی است. دیوارهای مسجد جامع بسیار قطور و شبستان آن ایستادگی خود را از 20 ستون سنگی که در وسط شبستان مسجد قرار داشته و جای شمعدان در آن‌ها تعبیه شده است، می‌گیرد. مصالح به کار رفته در دیوارها عمدتاً آجر و در ستون‌ها، سنگ‌های چهارتراش است. همچنین از ملات ماسه و آهک برای ساخت دیوارهای و ستون‌های باربر استفاده شده است. محراب مسجد در وسط شبستان، دارای گچبری‌های زیبایی است. در مجاورت محراب نیز منبری سنگی با 10 پله قرار دارد که در دو طرف آن گلدسته‌های کوچک و سفید رنگی قامت افراشته‌اند .

​

او یادآور شد: ایوان مسجد که در وسط واقع شده، در دو طرف خود گلدسته‌هایی به ارتفاع 15 متر دارد که شکوه معماری اسلامی و ایرانی آن دوران را به رخ بیننده می‌کشد كه با کاشی‌کاری‌های زیبایی مزین شده است. در گذشته بانگ مؤذن مسجد از این گلدسته‌ها نمازگزاران را به به راز و نیاز با معبود فرا می‌خواند. نوع سقف‌های این مسجد، سنتی و تلفیقی از طاق، تویزها، کلمبوها و طاق گهواره‌ای است. سقف ایوان اصلی بنا کاربندی و آجرهای رنگی جدا و چهار تیپ متنوع دارد. سقف ایوان‌های مسجد نیز گنبدی شکل و از آجر هستند.

آذر كیش گفت: ایرج افشار در کتاب یادگارهای خوزستان باستان در خصوص مسجد جامع دزفول آورده است: این مسجد در سده‌های هفت و 12 هجری قمری بازسازی و گسترش یافته است و ایوان شرقی آن از بناهای دوران صفویه به‌ شمار می‌رود که در سال یك هزار و110 هجری قمری بنا شده و سر در و گلدسته‌های آن متعلق به سده‌ی 12 هجری قمری است. از دیگر بخش‌های مسجد جامع دزفول شوادانی عمیق با مساحت 200 متر است که دارای 25 پله با اتاق‌های کوچکی در وسط پلکان است که در نداشته و در اصلاح به آن‌ها کت گفته می‌شود. برای تهویه هوای در شوادان مسجد 2 روزنه وجود دارد که از ویژگی‌های معماری دزفول در بناهای تاریخی و بافت قدیم این شهرستان به شمار می‌رود که آن را "دریزه" می‌نامند.

وی توضیح داد: در ورودی شوادان مسجد در صحن اصلی آن قرار دارد و از قدیم برای استراحت نمازگزاران در تابستان‌های گرم خوزستان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این مسجد در سال‌های انقلاب و نیز بعد از آن به عنوان یکی از پایگاه‌های مهم شهر دزفول فعالیت داشته و در حال حاضر در طول سال و مناسبت‌های مختلف مراسم مذهبی برگزار می‌كند. این مسجدبه شماره 287 به ثبت در فهرست آثار ملی كشور رسیده است.

 

[ahmadfononi]

​

 

[نیکا]

شهرستان بوئین‌زهرا

شهرستان بوئین‌زهرا یکی از شهرستانهای استان قزوین ایران است. مرکز این شهرستان، شهر بوئین‌زهرا است و دارای شش بخش مرکزی، آبگرم، آوج، دشتابی، رامند و شال و نیزچهارده دهستان و ۳۲۰ آبادی دارای سکنه‌است. جمعیت این شهرستان بر طبق سرشماری سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۵۵٬۸۸۹ نفر بوده است. استان قزوین تقریباً زلزله‌خیزترین استان کشوراست و شهرستان بوئین زهرا نیز لرزه‌خیزترین شهرستان آن. در سال ۱۳۴۱، زلزله‌ای در آن رخ داد و ۲۰٬۰۰۰ نفر جان باختند.
این شهرستان با وسعتی حدود ۵۹۸۸ کیلومتر مربع از شمال به شهر قزوین واز جنوب به استان مرکزی و همدان و از شرق به استان تهران و از غرب با شهرستان تاکستان هم مرز است. شهرستان بوئین زهرادر درجه اول از نظر پسته و سپس گردو و انگور کشت خوبی دارد. در این شهرستان پیاز و پنبه نیز کشت می‌شود. البته با توجه به آب و هوای بسیار مساعد بوئین زهرا برای کشت پسته ظرف چند سال گذشته سرمایه گذاریهای بسیار عمده‌ای توسط بخش خصوصی برای توسعه اراضی زیر کشت پسته در این شهرستان صورت گرفته‌است. شهر بوئین زهرا در محل تلاقی راه‌های قزوین به ساوه و کرج به همدان قرار دارد.
در شهرستان بوئین زهرا ایل شاهسوند نیز زندگی می‌کنند.


مراکز دیدنی

برج‌های دوگانه خرقان، کاروانسرای محمد آباد، کاروانسرای آوج، کاروانسرای هجیب، منطقه تاریخی سگزآباد، تپه زاغه و تپه قبرستان از دیدنی‌های این شهرستان هستند.

راه‌های شهرستان

جاده آسفالته بوئین زهرا کرج جاده آسفالته بوئین زهرا-ساوه جاده آسفالته بوئین زهرا-قزوین جاده آسفالته ای که به رزن وتاکستان وابهر می‌رود

زمین‌لرزه‌های بوئین‌زهرا


بوئین‌زهرا منطقه‌ای زلزله‌خیز است و بر روی گسل قرار دارد و تاکنون زمین‌لرزه‌های شدیدی را به خود دیده است که تلفات بسیاری را بر جای گذاشته است. این زمین‌لرزه‌ها عبارتند از:

• زمین‌لرزه سال ۵۵۶ (تلفات نامعلوم)
• زمین‌لرزه ۱۶ فروردین ۱۲۹۲ (به روایتی ۱۲۰۰ کشته)
• زمین‌لرزه ۱۰ شهریور ۱۳۴۱ (حدود ۱۲ هزار کشته و ۲۷۰۰ زخمی)
• زمین‌لرزه ۱ تیر ۱۳۸۱ (حدود ۲۹۱ کشته و ۱۵۰۰ زخمی)

اطلاعات کلی کشور

ایران استان قزوین شهرستان بوئین‌زهرا بخش مرکزی مردم زبان‌ گفتاری تركي مذهب شیعه

منبع

 

[نیکا]

شهرستان بوئین‌زهرا

از آثارموجود درتپه هاي باستاني شهرستان بويين زهرا؛ پيشينه اي حدود 9000 سال براي اين منطقه برآورد مي شود كه از قديمي ترين مناطق ايران و جهان به شمار مي آيد. بويين زهرا درفاصله پنجاه كيلومتري شهر قزوين قرار گرفته است. شغل اصلی مردم بويين زهرا كشاورزی است و به طور كلی آب و هوای آن معتدل خشك است. هوای مركز شهرستان، تابستان ها گرم و خشك و زمستان ها سرد است. در زلزله سال 1341 بسياری از آثار باستانی بويين زهرا فرو ريخت. از آثار باقي مانده اين منطقه می توان به كاروان سرا هاي دوره صفويه و برج هاي خرقان اشاره كرد. مکان های دیدنی و تاریخی

بسياري از آثار و مكان هاي قديمي و تاريخي شهرستان بويين زهرا در زلزله دهه چهل تخريب شد ولي مهم ترين آن ها را كاروان سراها‏, تپه هاي تاريخي, و برج هاي دوگانه خرقان تشكيل مي دهد.

صنايع و معادن

صنايع شهرستان بويين زهرا در دو دسته صنايع دستي و سنتي و صنايع ماشيني قابل بررسي است. صنايع دستي اين شهرستان شامل: قالي بافي و گليم بافي در شهرها و روستاهاي منطقه است و صنايع ماشيني نيز محدود به كارخانه هاي موجود در زمينه مواد غذايي و ... است.

کشاورزی و دام داری

شغل اصلی مردم بويين زهرا كشاورزی است و عمده محصولات آن ها شامل غلات، بنشن، انگور و پنبه می باشد. از عمده ترين محصولات شهرستان است. دام داري نيز در كنار كشاورزي در اين منطقه صورت مي گيرد. دام داري هاي منطقه بويين زهرا بيش تر به صورت سنتي هستند و به تازه گي برخي واحد هاي صنعتي دام داري در اين ناحيه افتتاح شده است.

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

برخی كلمه زهرا را تبديل شده واژه «زرا» از «زر» به معنی مقدس دانسته و بويين را تركيبی از «بو» و «يين» به معنی «چشمه» و «خدا» می دانند كه روی هم «چشمه خدای مقدس» می شود که آن را متعلق به الهه آناهيتا - فرشته پاكی و آب های روان - می دانستند. در اين منطقه معبدی به نام ناهيد بوده که بعدها به «خاتون»، «بی بی»، «دختر» و … تغيير نام داده است. در کتاب «التدوين» آمده كه منظور از «زهرا» دختر «روی» صاحب ری است که بقعه اي را به دخترش بخشيد و او هم در آن جا بنايی كرد. «خرابه قلا» يا «قلعه خرابه» و تپه عظيم «برموده» در شمال ابراهيم آباد، حاکی از تمدنی كهن در اين منطقه است. دشت قزوين، «دشتابی»، «رامند» و بويين زهرا - که درجنوب استان قزوين واقع شده است- تمدنی بسيار كهن دارند. درلا به لای صدها تپه باستانی اين منطقه، می توان تمدن بزرگ و ديرينه ای به طول بيش از 9000 سال را مشاهده کرد. آثار کشف شده از جنس طلا، برنز و سفال، با نقوش شطرنجی و نقاشی حيوانات با رنگ های قهوه ای تيره، اخرايی و مايل به سبز - از حيث تنوع و تناسب در شكل و رنگ آميزی - جزو نمونه های ارزنده سفال پيش ازتاريخ اين ناحيه است.

مشخصات جغرافيايي

شهرستان بويين زهرا از نظر جغرافيايی در 50 درجه و 4 دقيقه درازای خاوری و 35 درجه و 46 دقيقه پهنای شمالی و در ارتفاع 1210 متری از سطح دريا قرار دارد. آب و هوای اين منطقه؛ معتدل مايل به گرم وخشك است. بويين زهرا در سال های گذشته بخشی از استان زنجان محسوب می شد، اما هم زمان با استان شدن قزوين، يكی از شهرستان های اين استان به شمار آمد. اين شهرستان که در جنوب خاوري استان قزوين قرار دارد، در پی زمين لرزه شديد شهريور ماه 1341 - برابر با سپتامبر 1962 - به سختی آسيب ديد، اما با تلاش پي گير و مستمر مردم و دولت، به سرعت بازسازی شد. غالب بناها و ساختمان های امروزی بويين زهرا بعد از زمين لرزه مزبور ساخته شده است.
مسيرهاي دست رسي به شهرستان بويين زهرا مناسب هستند و راه اصلی زنجان- قزوين از 8 کيلومتری اين شهرستان عبور می کند كه از مهم ترين راه هاي آن ها است. راه های ارتباطی بويين زهرا به شهرستان های اطراف از نوع جاده های اصلی و آسفالته است به اين ترتيب دست رسی اين شهرستان به تهران، ساوه،‌ قزوين و تاكستان به سهولت مقدور و ميسر است. طبق سرشماری سال 1375 شهرستان بويين زهرا 109707 نفر جمعيت داشته است.

منبع

 

[rshd]

سلام به همه ی دوستان
می خواستم ببینم کسی اینجا هست کهرفته باشه به یک منطقه ی بکر و دست نخورده که هنوز برا مردم ناشناخته باشه و خیلی هم سر سبز باشه
ممنون میشم اگه مشخصات اونجا رو بهم بدید