کودکان را مقاوم بار بياوريد

[یاسی جون]

با شناخت کودکان خود و تشخيص مسايل و مشکلاتي که با آنها روبه رو هستند، به کودکان احترام بگذاريد و به اين ترتيب آن ها را بردبار و مقاوم بار بياوريد. «الينور روزولت» مي گويد: «حقوق جهاني بشر از مکان هاي کوچک نزديک به خانه شروع مي شود.» براي پرورش روحيه ي استقامت در کودکان، مي بايستي حس خوشبختي، احترام گذاشتن و مسؤوليت پذيري نسبت به خود و ديگران را با تشخيص اين موضوع که هر فردي در روي کره ي زمين يک نعمت است، در کودکان تقويت کرد. والدين مي توانند با به کار بستن راهکارهاي ذيل روحيه ي استقامت در برابر حوادث را در ميان کودکان خود بالا ببرند و از کودکان خود افرادي بردبار و مقاوم بسازند. 1- در مورد استقامت صحبت کنيد. تعليم استقامت يک مرحله ي در حال اجراست و اين کاري نيست که در يک لحظه بتوان به آن دست يافت. به صحبت کردن در مورد تفاوت ها و درک و فهم آنها هر روز علاقه نشان دهيد. يک راه تسلي بخشيدن به کودکان، صحبت کردن در مورد مسايل اجتماعي است. بگذاريد کودکان بدانند که هيچ موضوعي غيرقابل گفت و گو نيست. 2- نداشتن استقامت را در کودکان تشخيص دهيد. مسايل کليشه يي و ناآگاهي هاي فرهنگي را که در فيلم ها، برنامه هاي تلويزيوني، بازي هاي کامپيوتري و بقيه ي موارد ديده مي شود، متذکر شويد. در مورد تعصبات و پيش داوري هايي که گاه بين افراد خانواده پيش مي آيد، بحث کنيد. هيچ لحظه يي را از دست ندهيد. با مطالب مناسب شروع کنيد و اجازه دهيد کودکان بيشتر صحبت کنند و همين طور شما شنونده ي خوبي براي آنها باشيد. 3- وقتي از جانب کودک تان بي استقامتي مي بينيد، درباره ي آن بحث کنيد. هنگامي که کودک حرفي مي زند يا کاري مي کند که منعکس کننده ي تعصبات و گرايش ها يا رفتاري کليشه يي است، به او تسلي خاطر بدهيد و موضوع بحث را به سمت موضوعاتي از قبيل خوشبختي، احترام و... بکشانيد. 4- به هنگام ناشکيبايي و بي استقامتي کودکان خود، از آنها حمايت کنيد. با دانستن و تشخيص مسايل و مشکلاتي که کودکان با آنها روبه رو هستند، به آنها احترام بگذاريد. اين تجربه را کوچک نپنداريد و از نظر عاطفي کودکان را حمايت کنيد.

 

[یاسی جون]

- در کودک خود، درک درست از هويت هاي گروهي و همسالان آنها را تشويق کنيد. به آنها يادآور شويد که داشتن غرور در گروه همسالان آنها، نبايد باعث بي احترامي و بي توجهي به گروه هاي ديگر شود و در آخر بايد از تحقير کردن و پايين آوردن گروه هاي ديگر به منظور بالا بردن گروه خود اجتناب شود. 6- ارزش استقامت و بردباري را در فرهنگ هاي مختلف به کودکان خود نشان دهيد.
تهيه و خواندن کتاب هايي در مورد استقامت و بردباري در فرهنگ هاي مختلف، ديدن سايت هاي اينترنتي مفيد در اين مورد، گوش دادن به موسيقي ملل و مطالعه ي ادبيات کشورها و فرهنگ هاي مختلف بسيار مفيد است.
7- فرصت هايي را براي کودکان ايجاد کنيد تا به تفاوت هاي ميان خود و ديگران پي ببرند. خوب دقت کنيد و ببينيد کودک چه تعريفي از واژه ي «عادي» دارد و به تعريف او پر و بال دهيد. به نشانه ها و علايق ديني که در اماکن مذهبي وجود دارد، توجه کنيد. از زمين هاي بازي که در آن کودکان متفاوتي ديده مي شود، ديدن کنيد. در اين اماکن مردمي با اخلاق و نژاد متفاوت، پيش زمينه هاي اقتصادي، اجتماعي و ساختار خانوادگي و... وجود دارند. کودک را تشويق کنيد که وقتش را با بزرگترها مثل پدربزرگ ها و مادربزرگ ها بگذراند. 8- کودکان را تشويق کنيد که در اجتماع حضور بيشتري داشته باشند و به همنوعان خود کمک کنند. 9- در مقابل تفاوت ها صادق باشيد. به بچه ها نگوييد که ما همه مثل هم هستيم. همه ي ما دنيا را از جهات مختلف تجربه مي کنيم و اين تجارب ما هستند که اهميت دارند. 10- نمونه ي رفتاري شويد که انتظار داريد همان رفتار را از آنها ببينيد. به عنوان يک ولي و به عنوان اولين مدل براي کودک تان در رفتارتان با ديگران ثابت باشيد. مثلاً شما چطور در موارد عاطفي با دختر و پسرتان رفتار مي کنيد؟ آيا پسرتان را که از گريه کردن منع مي کنيد و به دخترتان که گريه مي کند قوت قلب مي دهيد؟ آيا تن صداي شما در صحبت کردن با يک گروه خاص از افراد فرق مي کند؟ به ياد بياوريد که ممکن است بگوييد: «هر کاري را که مي گويم انجام بده و آن کاري را که مي کنم انجام نده»، اما در واقع اعمال و رفتار شما بيشتر از سخنان تان تأثيرگذار خواهد بود. داشتن تحمل و بردباري نه تنها يک مزيت بلکه يک ضرورت است. منبع: 7 روز زندگي 107