دوم مهر ماه مصادف با 24 سپتامبر سال 514 پيش از ميلاد چند واحد از يک سپاه ارتش ايران از منطقه اي در مجاورت تنگه بسفور (Bosphorus) كه دو قاره آسيا و اروپا را از هم جدا مي كند – در محلي كه قرنها بعد شهر قسطنطنيه (استانبول) ساخته و اواخر دهه 1960 پلي كه رفت و آمد زميني ميان اروپا و آسيا تامين كند، زده شده است – گذشتند تا به همراه واحدهاي ديگر سپاه که قرار بود از نقطه اي پايين تر، از درياي مرمره بگذرند به پيشروي خود به سوي منطقه دانوب ادامه دهند و «سيتي ها Scythians » را از اطراف اين رود و جنوب سرزميني كه امروز اوكراين خوانده مي شود دور سازند و به سمت اروپاي شمالغربي (اسكانديناوي) برانند. ژنرال بغابيش فرماندهي کل اين سپاه را بر عهده داشت که سه ماه بعد از درياي مرمره گذشت.
سيتي ها يا سكاها، آرين هايي بودند كه دسته اي از آنان پيشتر، به گونه اي مسالمت آميز از آسياي ميانه به جنوب مهاجرت كرده و در منطقه وسيعي كه به نام آنان سيستان، و يا ***تان ناميده مي شود اسكان يافته بودند، ولي گروه هاي ديگر اين قوم كه با ايرانيان از يك ريشه اند در ناحيه وسيعي از شمال آسياي ميانه تا جنوب روسيه و منطقه دانوب استقرار يافته و گاهي هم متعرض قلمرو ايران مخصوصا در آناتولي (تركيه امروز)، سوريه، فينيقيه (لبنان و قسمت ساحلي سوريه) و فلسطين بودند.
اين لشكر كشي ايران به اروپا كه به تصميم داريوش بزرگ انجام شد از رويدادهاي مهم جهان باستان است. سپاه اعزامي ايران در ژوئيه سال بعد (513 پيش از ميلاد) در داکيه (روماني امروز) پيروز شد و ماموريت خود را به انجام رسانيد (به رويدادهاي 13 ژوئيه مراجعه شود).
داريوش بزرگ هنگامي تصميم به لشكر كشي به اروپا گرفت كه اطلاع يافت سيتي ها قصد ورود به قلمرو ايران در آناتولي و از آنجا به شرق مديترانه را دارند. ارتش ايران پيش از حمله به دانوب، سيتي ها را از قفقاز و اطراف درياي مازندران فراري داده بود.
ارتش ايران در حمله به منطقه دانوب و عبور از اين رود به مسئله سيتي ها پايان داد و آنان مجبور شدند كه منطقه اي از جنوب روسيه، اوكراين تا اسكانديناوي را مسكن دائمي خود قرار دهند و حركت دائمي از گوشه اي به گوشه ديگر را دست كم به صورت سابق را رها كنند و جذب مردم بومي محل شوند.
بايد توجه داشت كه سيتي هاي آريايي با طوايف آريايي ديگر كه در آلمان و اسكانديناوي و هلند و شمالغربي فرانسه مستقر شده بودند و بعدا دو طايفه انگلز و ساكسون از آنان در انگلستان مركزي استقرار يافتند فرق دارند، ولي نژاد و ريشه زبان همه آنان از جمله پارسي يكي است.
همچنين بايد دانست كه درياچه شمال ايران، درياي گرگان و درياي مازندران خوانده مي شده است و جغرافيون يونان قديم به دليل استقرار طايفه ايراني كاسپين در جنوب غربي اين درياچه آن را كاسپيان، اسمي كه بين المللي شده است نوشتند. قوم خزر كه گروهي از آن دين يهود را پذيرفتند بعدا در قسمتهايي از سواحل بالايي درياچه مازندران و مناطق شرقي و مرکزي اروپا به ويژه سرزمين هاي بالتيک مستقر شدند. منطقه كاسپي ها در ايران باستان، گيلان و قزوين و نواحي غربي و جنوبي اين دو منطقه بود. قزوين از نام كاسپي ها گرفته شده و به تدريج از كسپين به كزبين و قزوين تغيير ساختار كلمه و تلفظ داده است. پس از تاسيس سازمان هواشناسي ايران در نيمه اول دهه 1330، دكتر محمد حسن گنجي جغرافي دان معروف وطن ما و بنيادگذار اين سازمان به رسانه ها توصيه اكيد كرده بود كه هنگام انتشار گزارش پيش بيني وضعيت هوا بايد اين درياچه را تنها، درياي مازندران ذكر كنند كه پس از انقلاب سال 1357 خورشيدي ، خزر نوشتن درياي مازندران بار ديگر رواج يافت.
سيتي ها يا سكاها، آرين هايي بودند كه دسته اي از آنان پيشتر، به گونه اي مسالمت آميز از آسياي ميانه به جنوب مهاجرت كرده و در منطقه وسيعي كه به نام آنان سيستان، و يا ***تان ناميده مي شود اسكان يافته بودند، ولي گروه هاي ديگر اين قوم كه با ايرانيان از يك ريشه اند در ناحيه وسيعي از شمال آسياي ميانه تا جنوب روسيه و منطقه دانوب استقرار يافته و گاهي هم متعرض قلمرو ايران مخصوصا در آناتولي (تركيه امروز)، سوريه، فينيقيه (لبنان و قسمت ساحلي سوريه) و فلسطين بودند.
اين لشكر كشي ايران به اروپا كه به تصميم داريوش بزرگ انجام شد از رويدادهاي مهم جهان باستان است. سپاه اعزامي ايران در ژوئيه سال بعد (513 پيش از ميلاد) در داکيه (روماني امروز) پيروز شد و ماموريت خود را به انجام رسانيد (به رويدادهاي 13 ژوئيه مراجعه شود).
داريوش بزرگ هنگامي تصميم به لشكر كشي به اروپا گرفت كه اطلاع يافت سيتي ها قصد ورود به قلمرو ايران در آناتولي و از آنجا به شرق مديترانه را دارند. ارتش ايران پيش از حمله به دانوب، سيتي ها را از قفقاز و اطراف درياي مازندران فراري داده بود.
ارتش ايران در حمله به منطقه دانوب و عبور از اين رود به مسئله سيتي ها پايان داد و آنان مجبور شدند كه منطقه اي از جنوب روسيه، اوكراين تا اسكانديناوي را مسكن دائمي خود قرار دهند و حركت دائمي از گوشه اي به گوشه ديگر را دست كم به صورت سابق را رها كنند و جذب مردم بومي محل شوند.
بايد توجه داشت كه سيتي هاي آريايي با طوايف آريايي ديگر كه در آلمان و اسكانديناوي و هلند و شمالغربي فرانسه مستقر شده بودند و بعدا دو طايفه انگلز و ساكسون از آنان در انگلستان مركزي استقرار يافتند فرق دارند، ولي نژاد و ريشه زبان همه آنان از جمله پارسي يكي است.
همچنين بايد دانست كه درياچه شمال ايران، درياي گرگان و درياي مازندران خوانده مي شده است و جغرافيون يونان قديم به دليل استقرار طايفه ايراني كاسپين در جنوب غربي اين درياچه آن را كاسپيان، اسمي كه بين المللي شده است نوشتند. قوم خزر كه گروهي از آن دين يهود را پذيرفتند بعدا در قسمتهايي از سواحل بالايي درياچه مازندران و مناطق شرقي و مرکزي اروپا به ويژه سرزمين هاي بالتيک مستقر شدند. منطقه كاسپي ها در ايران باستان، گيلان و قزوين و نواحي غربي و جنوبي اين دو منطقه بود. قزوين از نام كاسپي ها گرفته شده و به تدريج از كسپين به كزبين و قزوين تغيير ساختار كلمه و تلفظ داده است. پس از تاسيس سازمان هواشناسي ايران در نيمه اول دهه 1330، دكتر محمد حسن گنجي جغرافي دان معروف وطن ما و بنيادگذار اين سازمان به رسانه ها توصيه اكيد كرده بود كه هنگام انتشار گزارش پيش بيني وضعيت هوا بايد اين درياچه را تنها، درياي مازندران ذكر كنند كه پس از انقلاب سال 1357 خورشيدي ، خزر نوشتن درياي مازندران بار ديگر رواج يافت.