تکراری های دلنشین

[Shah_d 14]

حَســــــرَتــ ـــــ !


یعنے رو بـﮧ رویــــَــــمـ نِشَستـﮧ اےوَ باز خیســـــےِ چِشمـــانــَـمـ را،

آن دَستمآلِ خُشکــِ بے اِحسآس پاکــ کُنــَـــد


حَســــــرَتــ ـــــ !


یَعنے شآنـﮧ هایَتــ دوش بـﮧ دوشـَــــــمـ باشَداَما

نَتوانــَــم اَز دِلتَنگے بـﮧ آن پَناه بِبـــــــرَمـ



حَســــــرَتــ ـــــ !


یَعنے تــــ ــــو کـﮧ در عینِ بـــــــــودَنتــ

داشتَنتــ را آرزو مے کُنــــَــــمـ

 

[shant]

من اناری را،می کنم دانه ،به دل می گویم :

با تشکر از فاطمه عزیزم به خاطر عکس
خوب بود این مردم ،دانه های دلشان پیدا بود.(سهراب)

 

[پانته آ]

آسمان را مرخص میکنم
دیگر
به هوا هم نیازی ندارم!
تو خودت را
مثل آسمان
مثل هوا
مثل نور
پهن کرده ای روی همه ی لحظه هایم...!

 

[fatemeh]

زندگی رسم خوشايندی است‌.

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ‌
پرشی دارد اندازه عشق‌.
زندگی چيزی نيست كه لب طاقچه عادت از ياد من و تو برود


سهراب سپهری

​

 

[Reza Sharifi]

گر بر سر نفس خود امیری، مردی


بر کور و کر، ار نکته گیری، مردی




مردی نبود فتاده را پای زدن

گر دست فتاده ای بگیری، مردی


رودکی

 

[Reza Sharifi]

در کارگه کوزه گری بودم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
هر یک به زبان حال با من گفتند
کو کوزه گر و کوزه خرو کوزه فروش

خیام
​

 

[fatemeh]

[h=5]لنگه های چوبی درب حیاطمان گرچه کهنه اند و جیرجیر میکنند
ولی خوش به حالشان که لنگه ی همند



<< زنده یاد حسین پناهی >>

 

[baroon]

من یاد گرفته ام:
"دوست داشتن دلیل نمی خواهد"

ولی نمی دانم چرا
خیلی ها
و حتی خیلی های دیگر!
می گویند:
" این روز ها دوست داشتن
دلیل می خواهد!"

و پشت یک سلام و لبخندی ساده
دنبال یک سلام و لبخندی پیچیده؛
دنبال گودالی از تعفن می گردند!

امّا
من
سلام می گویم
و لبخند می زنم
و قسم می خورم
و می دانم
♥عشق♥همین است!
به همین سادگی...

:گل:​

 

[Reza Sharifi]

در خرابات مغان نور خدا می بینم


این عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم:گل:



​

 

[majnooneleyli]

گفته بودم دوستت دارم؟​

دنبال وجهی می گردم
که تمثیل تو باشد
زلالی چشم هات
بی پایانی آسمان
مهربانی دست هات
...
نوازش گندمزار
و همین چیزهای بی پایان.
نمی دانستم دلتنگیت
قلبم را مچاله می کند
نمی دانستم وگرنه
از راه دیگری
جلو راهت سبز می شدم
تمهیدی، تولد دوباره ای، فکری
تا دوباره
در شمایلی دیگر
عاشقت شوم.
گفته بودم دوستت دارم؟

 

[majnooneleyli]

در شکار معرفت با عشق پیمان بسته ایم
در میان عاشقان ما عاشق دل خسته ایم
در جواب بی وفای مهربانی کرده ایم
مهربانی را به رسم معرفت طی کرده ایم
​

​

 

[majnooneleyli]

خواهم ز خدا خسته و درمانده نمانی
محبوب خداباشی و شرمنده نمانی
ای دوست الهی که در این عالم هستی
سرزنده بمانی و سرافکنده نمانی​

​

 

[fatemeh]

همه لرزش دست و دلم از آن بود
که عشق
پناهی گردد

پروازی نه
گریزگاهی گردد

آی عشق، آی عشق
چهره ی آبی ات پیدا نیست

و خنکای مرهمی
بر شعله ی زخمی

نه شور شعله
بر سرمای درون

آی عشق، آی عشق
چهره ی سُرخت پیدا نیست

غبار تیره ی تسکینی
بر حضور وَهن
و دنج رهایی
بر گریز حضور

سیاهی
بر آرامش آبی

و سبزه ی برگچه
بر ارغوان

آی عشق، آی عشق
رنگ آشنایت پیدا نیست





​

احمد شاملو​

 

[ریحانه69]

[h=2]

ای کاش برای آخرین بار دستان تو را در دستم لمس می کردم
ای کاش یک بار دیگر در چشمان همچون دریایت نگاه می کردم

ای کاش برای آخرین بار حس تو را در مورد خود می دانستم
ای کاش برای اولین بار سر روی شانه های پر مهرت می گذاشتم
ای کاش در کنارم می ماندی و مرا تنها نمی گذاشتی
و
ای کاش همان گونه که من تو را دوست داشتم تو هم مرا دوست داشتی
​

​

 

[fatemeh]

اتاق کوچک من از هوای دوست پر است
اتاق کوچک من بی هوای دوست مباد


​

استاد سهیل محمودی
​

 

[ریحانه69]

وقتی کوچکی دستانی هستند که اشکهایت را پاک کنند

وقتی بزرگ می شوی باید دستی باشی که اشکی را پاک کنی و خنده ای بر لبی بنشانی ...

و این چه زیباست ...
​

 

[hamid_rahmati]

تو به من خنديدي و نمي دانستي
من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب آلود به من كرد نگاه
سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز،
سالهاست كه در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت

 

[hamid_rahmati]

من به تو خنديدم
چون كه مي دانستم
تو به چه دلهره از باغچه ی همسايه سيب را دزديدي
پدرم از پي تو تند دويد
و نمي دانستي باغبان باغچه همسايه
پدر پير من است
من به تو خنديدم
تا كه با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
بغض چشمان تو ليك
لرزه انداخت به دستان من و
سيب دندان زده از دست من افتاد به خاك
دل من گفت: برو
چون نمي خواست به خاطر بسپارد
گريه تلخ تو را
و من رفتم و هنوز
سالهاست كه در ذهن من آرام آرام
حيرت و بغض تو تكرار كنان
مي دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت


​

 

[hamid_rahmati]

این هم شعر کوچه از « فریدون مشیری »


بی تو، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جان وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه‌ها دست بر آورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید، تو به من گفتی:
از این عشق حذر کن
لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن
آب، آئینه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا، که دلت با دگران است
تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!

با تو گفتم:
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم، نتوانم...
روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی، من نرمیدم، نگسستم
باز گفتم: که تو صیادی و من آهوی دشتم
تا بدام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم، نتوانم

اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید
یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم، نرمیدم

رفت در ظلمت شب، آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم

بی تو، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم
​

 

[hamid_rahmati]

شعر کوچه سروده « هما میرافشار »
(پاسخ شعر کوچه اثر فریدون مشیری)

بی تو طوفان زده دشت جنونم
صیدافتاده به خونم
تو چه‌سان می‌گذری غافل از اندوه درونم؟
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره‌ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی...
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
چون در خانه ببستم،
دگر از پا نشستم
گوئیا زلزله آمد،
گوئیا خانه فروریخت سر من
بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو، کس نشنود ازاین دل بشکسته صدائی
بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی
تو همه بود و نبودی
تو همه شعر و سرودی
چه گریزی ز بر من
که ز کوی‌ات نگریزم
گر بمیرم ز غم دل
به تو هرگز نستیزم
من و یک لحظه جدایی؟
نتوانم، نتوانم
بی تو من زنده نمانم
​