شاید آن روز که رفتم،
یاد تنهایی کنی؛
من همان تنهاییم،
یادت نره یادم کنی ...
****************************
من آنقدر امروز و فرداهای نیامدن را دیده ام
که دیگر هیچ وعده ی بی سرانجامی خواب و خیال آرزوهایم را آشفته نمی کند؛
حالا یاد گرفتم که فراموشی دوای درد همه نداشتن ها، نخواستن ها و نیامدن هاست ...
یاد گرفتم که از هیچ لبخندی خیال دوست داشتن به سرم نزند؛
یاد گرفتم که بشنوم تا فردا،
و به روی خود نیاورم که فرداها هیچ وقت نمی آیند ...
:گل: