آرشیو ابیات برای مشاعره با «« میم »»

[baroon]

مخور ای دل غم از دنیای فانی

که آخر بگذرد این زندگانی​

 

[baroon]

من این آب وهوای ناموافق

نمی‌بینم به طبع خویش لایق
​

 

[fatemeh]

مژده بده! مژده بده! یار پسندید مرا
سایه‌ی او گشتم و او، بُرد به خورشید مرا ........هوشنگ ابتهاج​

 

[fatemeh]

مرو راهی که با ریگی بلغزی
مشو بیدی که با بادی بلرزی

تو را قدر و تو را قیمت گران است
مکن کاری که یک ارزن نیرزی . . .​

​

 

[fatemeh]

من دلم می خواهد
یک سبد شعر بچینم هر شب
یک بغل مست شوم از نرگس
بوسه بر دیده باران بدهم
و برقصم با خورشید
چه کسی همسفرم خواهد شد؟​

 

[baroon]

مجلس تمام گشت و به پايان رسيد عمر


ما همچنان در اوّل وصف تو مانده‌ايم ​

 

[fatemeh]

مـیـدونـم کـه یـه وقـتـایـی دلـت مـیـگـیـره از کـارم
روزایـی کـه حـواسـم نـیـسـت بـگـم خـیـلـی دوسـت دارم . . .
​

 

[fatemeh]

من به یک عاطفه
یک بستگی پاک
قناعت دارم..​

 

[asl_davood]

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم

اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

 

[asl_davood]

مپرس از من که هیچم یاد کردی

که خود هیچم فراموش می نگردی

 

[fatemeh]

مثل یک غنچه که از چیده شدن می ترسید
خیره بودم به تو و جرئت لبخند نبود​

 

[baroon]

می‌شوم گل، در گریبان خار می‌افتد مرا

غنچه می‌گردم، گره در کار می‌افتد مرا​

 

[شهیاد]

مکن کاری که بر پا سنگت آیو// جهان با همه فراخی تنگت آیو
چو فردا نامه خوانان نامه خوانند// ترا از نامه خواندن ننگت آیو

 

[fatemeh]

مرا عشقت ز جان آذر برآره
ز پـیـکر مشت خاکستر برآره
نـهـال مـهـرت از دل گر ببرند
هـزاران شـاخـه دیـگر برآره​

​

​

باباطاهر​

​

 

[fatemeh]

مایه ی پرهیزگار قوت صبرست و عقل
عقل گرفتار عشق , صبر زبون هواست​

 

[fatemeh]

ملک‌الشعرای بهار​

​

 

[fatemeh]

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی​

که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم


​

سعدی​

​

 

[fatemeh]

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب ​

در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
​

​

فاضل نظری
​

 

[سمیه.ن]

من از روئیدن خار سر دیوار دانستم؛

که نا کس، کس نمی گردد بدین بالا نشینی ها ...!

 

[سمیه.ن]

ما را دلی بود کـه ز دنیای دیگر است
ماییم جای دیگر و او جای دیگـــر است...
امـــروز میخــوری غـــم فـــردا و همچنــــان
فــــردا بــــه خاطـــرت غم فردای دیگــر است
گـــر خلـــق را بـــود ســـر ســودای مـال و جاه
آزاده مــــرد را ســـر و ســـودای دیـگـــر اســت
دیشب دلــم بــه جلــوه مستـــانه ای ربــود
امشــب پـــی ربــــودن دلهـای دیگر است
غمخانه ایست وادی کون و مکان رهی
آسودگی اگر طلبی جای دیگر است