آرشیو ابیات برای مشاعره با ,, شین ,,

[fatemeh]

پاسخ : ((شین))

شادی شکستن قلک پول
وحشت کم شدن سکه‌ عیدی از شمردن زیاد
بوی اسکناس تا نخورده‌ لای کتاب

با اینا زمستونو سر می‌کنم​

با اینا خستگی مو در می‌کنم


شهریار قنبری
​

 

[parastu]

پاسخ : ((شین))

شربتی از لب لعلش نچشیدم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت​

 

[baroon]

پاسخ : ((شین))

شبیخون زد شبی خیل خیال خال هندویت

هنوزم مرغ فکرت در پی این دانه می رقصد​

 

[fatemeh]

پاسخ : ((شین))

شادی همه جا پشت در است
در گشودن هنر است!​

​

 

[چاووش]

پاسخ : ((شین))

شب و سیاهی و ظلمت چقدر خواهد ماند؟
بیا زچشم تو روشن کنیم این حوالی را

حقیر...

 

[fatemeh]

پاسخ : ((شین))

شاد بودن هنر است
شاد کردن، هنری والاتر
لیک هرگز نپسندیم به خویش
که چو یک شکلک بی‌جان شب و روز،
بی‌خبر از همه خندان باشیم
بی‌غمی عیب بزرگی است که دور از ما باد

شاد بودن هنر است
گر به شادی تو دل‌های دگر باشد شاد



ژاله اصفهانی​

 

[baroon]

​

شاه و گدا به دیده دریادلان یکی است

پوشیده است پست و بلند زمین در آب
​

 

[baroon]

پاسخ : ((شین))

شاهی که بر رعیت خود می‌کند ستم

مستی بود که می‌خورد از ران خود کباب​

 

[baroon]

شد عمر تمام و ناتماميم هنوز

صدبار بسوختيم و خاميم هنوز
​

 

[baroon]

پاسخ : ((شین))

شمع ماتم خانه يأسم، ز احوالم مپرس

بي تو در آغوش مژگان سوخت ديدن های من
​

 

[fatemeh]

شبی را با من ای مرغ سحرخیزان ، سحر کردی​

سحر چون آفتاب از آشیان من ، سفر کردی


هنوزم از شبستان وفا بوی عبیر آید

که چون شمع عبیر آگین ، شبی با من سحر کردی



شهریار​

​

 

[fatemeh]

شرط هواداری ما شیدائی و شوریدگیست​

گر یار ما خواهی شدن شوریده و شیدا بیا

در کار ما پروائی از طعن بداندیشان مکن
پروانه گو در محفل این شمع بی پروا بیا

کنجی است ما را فارغ از شور و شر دنیای دون​

اینجا چو فارغ گشتی از شور و شر دنیا بیا

​

 

[fatemeh]

شعرمن شاخه گلی است

كه من آن را امـــــــــــــــروز

به تو خواهم بخــــــشید

راســـــــــــــــــــــــــــــتی

شعر مــــــــــرا میخوانی؟​

 

[فرانک]

پاسخ : مشاعره آزاد !i

شب يلداي غمم را سحري پيدا نيست

گريه‌هاي سحرم را اثري پيدا نيست

هست پيدا که به خون ريختنم بسته کمر

گرچه از نازکي او را کمري پيدا نيست​

 

[فرانک]

شعر و شرع و عرش از هم خواستند این دو عالم زین سه حرف آراستند

 

[مهشید]

شرط هواداری ما شیدائی و شوریدگیست
گر یار ما خواهی شدن شوریده و شیدا بیا

 

[baroon]

شدم از یاد تو چون قصّه فراموش ترین

ای دل از وسوسه ی زلف تو مغشوش ترین​

 

[baroon]

شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی

آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی​

 

[majnooneleyli]

شنیدم مصرعی شیوا که شیرین بود مضمونش
منم مجنون آن لیلا که صد لیلاست مجنونش

به خود گفتم تو ھم مجنون یک لیلای زیبایی
که جان داروی عمر توست در لبھای میگونش


بر آر از سینه جان شعر شورانگیز دلخواھی
مگر آن ماه را سازی بدین افسانه افسونش


نوایی تازه از ساز محبت در جھان سرکن
کزین آوا بیاسایی ز گردش ھای گردونش


به مھر آھنگ او روز و شبت را رنگ دیگر زن
که خود آگاھی از نیرنگ دوران و شبیخونش



ز عشق آغاز کن تا نقش گردون را بگردانی
که تنھا عشق سازد نقش گردون را دگرگونش


به مھر آویز و جان را روشنایی ده که این آیین
ھمه شادی است فرمانش ھمه یاری است قانونش


غم عشق تو را نازم چنان در سینه رخت افکند
که غمھای دگر را کرد ازین خانه بیرونش


غرور حسنش از ره می برد ای دل صبوری کن
به خود بازآورد بار دگر شعر فریدونش

 

[baroon]

شبنم نکرد داغ دل لاله را علاج
نتوان به گریه شست خط سرنوشت را​