اشعاری برای مشاعره با <<<< ک >>>>

[fatemeh]

کاش با زورق اندیشه شبی
از شط گیسوی مواج تو من
بوسه زن بر سر هر موج گذر می کردم

کاش بر این شط مواج سیاه
همه ی عمر سفر می کردم



​

حمید مصدق
​

​

 

[fatemeh]

کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست
عشوه‌ای زان لب شیرین شکربار بیار



حافظ​

 

[asl_davood]

کدامـــین چشــــــمه ســمی شــد کـه آب ازآب میترسد؟

کـــه حتــــی ذهــــــن ماهیــــگیر از قــــلاب میـــــترســد؟

گرفــــــته دامـــــــــن شــــــب راغبــــاری آنـــــچنان برهـم

که پلـــک ازچشـــم، چشم از پلک وپلک ازخواب مــیترسد

 

[T I N A]

کوچه وقتی که نباشی رگ خشکیده ی شهره
ماه تو گوش خونه گفته دیگه با پنجره قهره​

سقف دلبستگی بی تو واسه من سایه نداره
دلم از روزی که رفتی دیگه همسایه نداره
​

تو پی کدوم ستاره پشت ابرا خونه کردی
رفتی و چیزی نگفتی گریه رو بهونه کردی
​

من سوال ساده تو / تو جواب مشکل من
ردپای رفتن تو روی صحرای دل من​

وقتی آسمون شبهام زیر سایه چشاته
وقتی حتی این ترانه رنگ غربت صداته
​

نمی ذارم این دو راهی سر راه ما بشینه
نمی ذارم این جدایی رنگ فردا رو ببینه
​

شبو با فانوس اشکت می برم به روشنایی
با تو میرسم دوباره به طلوع آشنایی
​

می دونم هر جا که باشی دل تو اهل همین جاست
واسـه من تو ایــنجــا اول و آخر دنیاست​

اول و آخر دنیاست ...
افشین یداللهی
​

 

[fatemeh]

کشید سرمه به چشم و فشاند طره به رو
بدین بهانه سیه کرد روزگار مرا




​

فروغی بسطامی​

 

[دختر مهتاب]

که گفت حافظ از اندیشه ی تو آمد باز
من این نگفته ام هرکس که گفت بهتان گفت​

 

[Narsisa]

کسی نماند که بر درد من نبخشاید
کسی نگفن که بیرون از او دوایی هست
سعدی​

 

[Miss zahra]

کهن جامه ی خویش پیراستن
به از جامه ی عاریت خواستن



سعدی​

 

[Miss zahra]

کسی را مرد عاقل دوست خواند

که او در نیک بد با دوست ماند
سعدی​

 

[Miss zahra]

کسی نمانده دگر تا به تیغ ِ ناز کُشی
مگر که زنده کنی مرده را و باز کُشی
:گل:
​