اشعــاری از کـامــران رســول زاده

[baroon]

به زندگیِ پس از مرگ اعتقاد دارم

از وقتی رفته ای
هر روز
می میرم و زنده می شوم​

 

[baroon]

به من نگاه کن!
کدام واقعی تریم؟

من که هنوز دارم تو را می بینم؟
یا تو که هیچ وقت ندیدی
که نگاهم به توست!​

 

[baroon]

به کلاغ ها بگو
قصه ی من
اینجا تمام شد
که یکی
بود و نبودِ مرا
با خود برد​

 

[baroon]

تمام این شهر یک طرف
تو یک طرف

خیالت راحت باشد

من
طرفِ تو را
به مردم این شهر نمی دهم​

 

[baroon]

تو مثل حساسیت فصلی
بین گرده افشانی شعرهام
شبیه واژه ی ناگهان
در ذهنم پخش می شوی
تو
حساس ترین فصل عمر منی​

 

[baroon]

اصرار من به حضور تو در شعرهام
به خاطر خودم نیست

باید از تو
تصویر دقیقی به مردم جهان بدهم،
روا نیست کس دیگری مثل من درد بکشد!​

 

[baroon]

دستم به تو نمی رسد
حتی در شعرهایی
که با دست خودم می نویسم

پس همچنان
در ارتفاع دورترین استعاره ها بمان!

مباد
که دست کسی به تو برسد!​

 

[baroon]

تکلیف مرا معلوم کن!

از نبودن توست که این همه می نویسم؟
یا از بودنت؟

چقدر از تو بنویسم
که تکلیفم معلوم شود؟!​

 

[baroon]

گوشه ی چشمِ تو
دنج می کند فضای شعر را
این گوشه گیریِ من
به خاطر چشم های توست​

 

[baroon]

عطرت را
روی طاقچه ی این سطر
جا گذاشته ای

شعر
هوای تو را دارد​

 

[baroon]

پرم به پرت بگیرد ای کاش!
که تو در من
این همه پرنده ای!​

​

 

[baroon]

فُرم چشم هات عوض شده
از وقتی
آخرِ شعرها را
با چشم تو
می بندم!​

 

[baroon]

تو سال هاست
تمام زیبایی ات را
از من گرفته ای
این همه زیبایی را به خودت نگیر!​

 

[baroon]

این اسکله
هنوز
دارد برای تو
دست تکان می دهد
چقدر این صحنه
تکان دهنده است!​

 

[baroon]

رَد که می شدی
قلبم هنوز می تپید
من خوش اقبال ترین
نعشِ روی زمینم!
​

 

[baroon]

چشمت را نبند!
این چشم بندی های تو
جهانم را محو می کند​