بهمن اردشیر یکی از ده شهری است که اردشیر در خوزستان و بین النهرین ساخته است.
(بهمن‌شیر) كه گویا امروز سرزمین خرمشهر و آبادان را در بر می گیرد ورودی بنام بهمن شیر از میان آن می گذرد. تحقیقات معروف دیولافوآدمورگان عمر تمدن درخوزستان را به عصر عیلامی‌ها مربوط می داند. خرمشهر در 120 كیلومتری جنوب باختریشهرستان اهواز و14 كیلومتری شمال باختری آبادان قرار دارد. در دوره ساسانی شهری بینخرم‌شهر و آبادان كنونی به نام بندگبان (جبان) وجود داشته است. تا پیش از جنگتحمیلی، خرمشهر به دلیل موقعیت جغرافیایی و بازرگانی و ارتباط با دریای آزاد ثروتعظیمی را در خود جای داده بود. وجود تجارت‌خانه‌های بزرگ و نمایندگی شركت های بزرگكشتی‌رانی، به‌خرمشهر چهره یك بندر بین المللی بخشیده بود و ساكنانش به زبانفارسی، عربی و دیگر زبان های خارجی آشنایی داشتند. اهالی بومی خرمشهر به بافتحصیر، سبد خرما و عبا مشغول هستند. حصیر، سبد بادبزن دستی و نظایر آن را از برگدرخت خرما و عبا را از پشم بز می بافند. از محوطه‌های تاریخی منطقه‌می‌توان‌بهبندرسرق‌كه مركز صادرات شیشه و مصنوعات سفالی و دستی است، اشاره كرد. شهرك ولی عصر،ساختمان هلال احمر، مسجد ولی عصر، كاخ فیلیه و مسجد جامع خرمشهر از دیگر آثاردیدنی شهرستان خرم شهر به شمار می‌آیند.
صنایع و معادن :
تاپیش از جنگ تحمیلی، خرمشهر به دلیل موقعیت جغرافیایی و بازرگانی و ارتباط با دریایآزاد ثروت عظیمی را در خود جای داده بود. وجود تجارت‌خانه های بزرگ و نمایندگی شركتهای بزرگ كشتی‌رانی، به خرمشهر چهره یك بندر بین المللی بخشیده بود و ساكنانش بهزبان فارسی، عربی و دیگر زبان های خارجی آشنایی داشتند. عموما ساكنان این شهر بهكار در بخش های خدمات، كشاورزی (خرما و مركبات) و صنایع (باغبانی، حصیربافی و صنایعدیگر) مشغول بودند، در نتیجه توسعه حمل ونقل و ساخت بارانداز افزایش یافت. ایجادتاسیسات نفتی در خوزستان باعث ترقی و رونق اقتصادی فوقالعاده منطقه شد اما جنگنابرابر سال 1980 به این شهرستان آسیب رسانده و چهره شهر خرمشهر را كه عروس شهرهایخوزستان لقب داشت به کلی تغییر داد.
امروزه شهر بازسازی كامل شده و علاوه بر زیباییهای تاریخی و باستانی آن موزه جنگ نیز در آن به نمایش در آمده و عموم مردم خرمشهربا آسایش و راحتی، به سامان بخشیدن وضعیت اقتصادی و بازرگانی شهرستان تلاش می کنندو در این راه موفقیت های بسیاری هم به دست آورده اند.
کشاورزی و دامداری:
عمده ترین محصول كشاورزی این شهرستان خرما و مركبات است. كمربندیاز درختان نخل به پهنای 400 متر شهر خرمشهر را از سایر قسمت های استان جدا میسازد. دامداری در منطقه رواج داشته و انواع محصولات حیوانی از قبیل لبنیات، پوست،پشم از فرآورده های این بخش است.
مشخصات جغرافیایی :
شهرستانخرمشهر با مساحتی حدود 4552 كیلومتر مربع در انتهای جنوب باختری استان خوزستان، درمحل پیوستن رود كارون و اروند رود واقع شده است. این شهرستان از شمال به اهواز، ازخاور به شادگان، از جنوب به آبادان و از باختر به كشور عراق محدود است. بلندیخرمشهر از سطح دریا 3متر و آب و هوای این شهرستان به علت نزدیك بودن به عربستان وعراق تحت تاثیر بادهای گرم و خشكی است كه از این سو می وزند. رطوبت نسبی موجود دراین ناحیه به علت نزدیكی به اروند رود و خلیج فارس در تمام فصل ها بالا است. ازخرمشهر به شهرهای اهواز و آبادان راه آسفالته وجود داشته و فاصله هوایی آن تاتهران 660 كیلومتر مربع است. انتهای راه آهن سرتاسری ایران، محور تهران – خرمشهربه درازای 1070 كیلومتر، به خرمشهر منتهی می‌شود.
وجه تسمیه و پیشینهتاریخی :
در محل پیوستن رود كارون و اروند رود در حدود خرمشهر كنونی،شهر كهن تری به نام «بیان» وجود داشته كه تا سده 4 هـ. ق نیز آثاری از آن بر جایبوده است. این شهر پیش از اسلام «بارما» نام داشت و به قول مورخان در زمان خلافتعمربن خطاب تبدیل به «بیان» شده است. شاید واژه «بیان» معرب «پیان» باشد كه در زبانخوزی به معنی مردان است. پس از ویرانی شهر پیان در نزدیكی ویرانه های آن یعنی درجایی كه با جدا شدن كانال عضدی از بهمن شیر، گونه شمال خاوری جزیره آبادان پدیدآمده است و اكنون نیز به نام محرزی معروف بوده و جزو حومه خرمشهر است، شهری كوچكبه نام محرزه (مهرزه یا محرزی) نباشد كه پس از شهر بیان، سالیان دراز بندرگاه كشتیهای بازرگانی و پایگاه داد و ستد و مبادله كالا بود. خرمشهر از دیدگاه تاریخنگاران بازمانده شهر بیان و محرزه یا محرزی و آخرین مولود پیوست گاه كارون و اروندرود است. عیلامیان در محلی كه كارون به خلیج فارس می ریخت شهری به نام «ناژیتو» بناكرده بودند تا دروازه كارون را پاسداری كنند. پس از آن هخامنشیان در سرچشمه رودكارون، آبادی دیگری به نام «آگینس» بنیاد نهادند. پس از ناژیتو و آگینس نوبتپاسداری این دروازه مهم كه با گذشت زمان تا جای خرمشهر كنونی پیش آمده بود به شهربیان و محرزی رسیده و روزگار شهرهای ناژیتو، آگینس و محرزی یكی پس از دیگری پایانیافت و چنان كه گفته شد سرزمین بارما بعدها نام های محرزی، محمری به خود گرفت وسرانجام نیز عروس كنونی شهرهای خوزستان، خرمشهر جایگزین آن ها شد. این شهرستان كهدر گذشته به نام بندر محمره معروف بود از 2 قرن پیش، دلیل اهمیت سوق الجیشی فوقالعاده مورد توجه استعمارگران قرار گرفت و تا كنون چندین بار به اشغال قوای خارجیدر آمده است. امپراطور عثمانی در سال 1883 میلادی، انگلیسی ها در سال 1875 میلادی وارتش متجاوز عراق در سال 1980 خرمشهر را اشغال كرده اند. سرنوشت تاریخی خرمشهر كهپر از فراز و نشیب است، به تنهایی گویای اهمیت این سرزمین به لحاظ موقعیت جغرافیاییو استراتژیكی است.
(بهمن‌شیر) كه گویا امروز سرزمین خرمشهر و آبادان را در بر می گیرد ورودی بنام بهمن شیر از میان آن می گذرد. تحقیقات معروف دیولافوآدمورگان عمر تمدن درخوزستان را به عصر عیلامی‌ها مربوط می داند. خرمشهر در 120 كیلومتری جنوب باختریشهرستان اهواز و14 كیلومتری شمال باختری آبادان قرار دارد. در دوره ساسانی شهری بینخرم‌شهر و آبادان كنونی به نام بندگبان (جبان) وجود داشته است. تا پیش از جنگتحمیلی، خرمشهر به دلیل موقعیت جغرافیایی و بازرگانی و ارتباط با دریای آزاد ثروتعظیمی را در خود جای داده بود. وجود تجارت‌خانه‌های بزرگ و نمایندگی شركت های بزرگكشتی‌رانی، به‌خرمشهر چهره یك بندر بین المللی بخشیده بود و ساكنانش به زبانفارسی، عربی و دیگر زبان های خارجی آشنایی داشتند. اهالی بومی خرمشهر به بافتحصیر، سبد خرما و عبا مشغول هستند. حصیر، سبد بادبزن دستی و نظایر آن را از برگدرخت خرما و عبا را از پشم بز می بافند. از محوطه‌های تاریخی منطقه‌می‌توان‌بهبندرسرق‌كه مركز صادرات شیشه و مصنوعات سفالی و دستی است، اشاره كرد. شهرك ولی عصر،ساختمان هلال احمر، مسجد ولی عصر، كاخ فیلیه و مسجد جامع خرمشهر از دیگر آثاردیدنی شهرستان خرم شهر به شمار می‌آیند.
صنایع و معادن :
تاپیش از جنگ تحمیلی، خرمشهر به دلیل موقعیت جغرافیایی و بازرگانی و ارتباط با دریایآزاد ثروت عظیمی را در خود جای داده بود. وجود تجارت‌خانه های بزرگ و نمایندگی شركتهای بزرگ كشتی‌رانی، به خرمشهر چهره یك بندر بین المللی بخشیده بود و ساكنانش بهزبان فارسی، عربی و دیگر زبان های خارجی آشنایی داشتند. عموما ساكنان این شهر بهكار در بخش های خدمات، كشاورزی (خرما و مركبات) و صنایع (باغبانی، حصیربافی و صنایعدیگر) مشغول بودند، در نتیجه توسعه حمل ونقل و ساخت بارانداز افزایش یافت. ایجادتاسیسات نفتی در خوزستان باعث ترقی و رونق اقتصادی فوقالعاده منطقه شد اما جنگنابرابر سال 1980 به این شهرستان آسیب رسانده و چهره شهر خرمشهر را كه عروس شهرهایخوزستان لقب داشت به کلی تغییر داد.
امروزه شهر بازسازی كامل شده و علاوه بر زیباییهای تاریخی و باستانی آن موزه جنگ نیز در آن به نمایش در آمده و عموم مردم خرمشهربا آسایش و راحتی، به سامان بخشیدن وضعیت اقتصادی و بازرگانی شهرستان تلاش می کنندو در این راه موفقیت های بسیاری هم به دست آورده اند.
کشاورزی و دامداری:
عمده ترین محصول كشاورزی این شهرستان خرما و مركبات است. كمربندیاز درختان نخل به پهنای 400 متر شهر خرمشهر را از سایر قسمت های استان جدا میسازد. دامداری در منطقه رواج داشته و انواع محصولات حیوانی از قبیل لبنیات، پوست،پشم از فرآورده های این بخش است.
مشخصات جغرافیایی :
شهرستانخرمشهر با مساحتی حدود 4552 كیلومتر مربع در انتهای جنوب باختری استان خوزستان، درمحل پیوستن رود كارون و اروند رود واقع شده است. این شهرستان از شمال به اهواز، ازخاور به شادگان، از جنوب به آبادان و از باختر به كشور عراق محدود است. بلندیخرمشهر از سطح دریا 3متر و آب و هوای این شهرستان به علت نزدیك بودن به عربستان وعراق تحت تاثیر بادهای گرم و خشكی است كه از این سو می وزند. رطوبت نسبی موجود دراین ناحیه به علت نزدیكی به اروند رود و خلیج فارس در تمام فصل ها بالا است. ازخرمشهر به شهرهای اهواز و آبادان راه آسفالته وجود داشته و فاصله هوایی آن تاتهران 660 كیلومتر مربع است. انتهای راه آهن سرتاسری ایران، محور تهران – خرمشهربه درازای 1070 كیلومتر، به خرمشهر منتهی می‌شود.
وجه تسمیه و پیشینهتاریخی :
در محل پیوستن رود كارون و اروند رود در حدود خرمشهر كنونی،شهر كهن تری به نام «بیان» وجود داشته كه تا سده 4 هـ. ق نیز آثاری از آن بر جایبوده است. این شهر پیش از اسلام «بارما» نام داشت و به قول مورخان در زمان خلافتعمربن خطاب تبدیل به «بیان» شده است. شاید واژه «بیان» معرب «پیان» باشد كه در زبانخوزی به معنی مردان است. پس از ویرانی شهر پیان در نزدیكی ویرانه های آن یعنی درجایی كه با جدا شدن كانال عضدی از بهمن شیر، گونه شمال خاوری جزیره آبادان پدیدآمده است و اكنون نیز به نام محرزی معروف بوده و جزو حومه خرمشهر است، شهری كوچكبه نام محرزه (مهرزه یا محرزی) نباشد كه پس از شهر بیان، سالیان دراز بندرگاه كشتیهای بازرگانی و پایگاه داد و ستد و مبادله كالا بود. خرمشهر از دیدگاه تاریخنگاران بازمانده شهر بیان و محرزه یا محرزی و آخرین مولود پیوست گاه كارون و اروندرود است. عیلامیان در محلی كه كارون به خلیج فارس می ریخت شهری به نام «ناژیتو» بناكرده بودند تا دروازه كارون را پاسداری كنند. پس از آن هخامنشیان در سرچشمه رودكارون، آبادی دیگری به نام «آگینس» بنیاد نهادند. پس از ناژیتو و آگینس نوبتپاسداری این دروازه مهم كه با گذشت زمان تا جای خرمشهر كنونی پیش آمده بود به شهربیان و محرزی رسیده و روزگار شهرهای ناژیتو، آگینس و محرزی یكی پس از دیگری پایانیافت و چنان كه گفته شد سرزمین بارما بعدها نام های محرزی، محمری به خود گرفت وسرانجام نیز عروس كنونی شهرهای خوزستان، خرمشهر جایگزین آن ها شد. این شهرستان كهدر گذشته به نام بندر محمره معروف بود از 2 قرن پیش، دلیل اهمیت سوق الجیشی فوقالعاده مورد توجه استعمارگران قرار گرفت و تا كنون چندین بار به اشغال قوای خارجیدر آمده است. امپراطور عثمانی در سال 1883 میلادی، انگلیسی ها در سال 1875 میلادی وارتش متجاوز عراق در سال 1980 خرمشهر را اشغال كرده اند. سرنوشت تاریخی خرمشهر كهپر از فراز و نشیب است، به تنهایی گویای اهمیت این سرزمین به لحاظ موقعیت جغرافیاییو استراتژیكی است.