-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
تجزیه و تحلیل وضعیت جوی در سال زراعی 93-94 /فصل دوم( دي- بهمن-اسفند)
- شروع کننده موضوع heaven1
- تاریخ شروع
- وضعیت
خشک شدن خاک عراق علت مهم کاهش بارش در غرب ایران
در جو زمین شرط لازم برای بارش بطور خلاصه ایجاد سازوکاری دینامیکی برای صعود هوا و وجود رطوبت کافی می باشد . منابع رطوبتی بارش غرب ایران عمدتا عبارتند از جریان های گرم و مرطوب برآمده از اقیانوس هند و دریای سرخ و مدیترانه و رطوبت محتوی در خاک منطقه
بطور معمول در طول فصل بارندگی ماحصل سامانه های جوی فعال بارشی 700 تا 1000 میلیمتری در نوار جنگلی غرب و 500 تا 700 میلیمتری در حاشیه نوار جنگلی است که شبکه رودخانه های غرب و جنوبغرب کشور را تغذیه مینماید . اما در 15 سال اخیر این روند دچار وقفه گشته و تواتر این سامانه ها کاهش یافته است . غیبت اینگونه سامانه ها بویژه در فصل زمستان و بهار سبب کاهش بارندگی ها شده است . البته سامانه های جوی مانند سابق به منطقه ما نفوذ می نمایند اما فاقد میزان کافی رطوبت برای شکل گیری ابر و بارش می باشند . علت های زیادی ذکر میگردد اینجانب معتقدم علت کاهش بارندگی های زمستانه و بهاره که اتفاقا بارش های حداکثر سالانه هم جزو آنست دگردیسی و تغییر محیطی دشت های عراق از گستره های باتلاقی و مرطوب به دشت های خشک است . قبل از دهه 90 میلادی دشت های مرکزی و جنوبی عراق در معرض آبگرفتگی های وسیع ناشی از طغیان های گسترده و لجام گسیخته فرات و سپس دجله قرار میگرفتند . سابقا وزش بادهای باران آور از اسفند تا خرداد از روی زمین های مرطوب و عمدتا باتلاقی عراق به سمت ایران سبب افزایش محتوی رطوبت توده هواهای وارد شده به غرب ایران می گشت بعد از مهار آب فرات از دهه نود این طغیان ها مهار شده و سرزمین عراق بتدریج وارد فاجعه خشک شدن تالاب ها و حورهای هزاران ساله ای شد که میلیونها نفر از مردم عراق با شرایط پیچیده ای با زندگی در داخل این مرداب ها سازگار شده واز طریق فعالیت های کشاورزی ، گاومیش داری و حتی پرورش ماهی و شکار زندگی خود را بنحو یگانه ای سپری میکردند اما از دهه نود همه شاهد از دست رفتن این محیط مرطوب و مردابی شدیم شرایط زندگی هزاران ساله آن مردم هم به هم خورد امروزه کماکان بادهای شرق سو از روی سرزمین بین النهرین به سمت ما در فلات ایران می وزد اما به جای بخار آب و بارندگی متاسفانه سوغات منحوس گردوخاک کف این مرداب ها را بر ما می پاشاند .گردوخاک اضافی موجود در هوا از سوی دیگر به افزایش هسته های میعان ابر می انجامند که فرایند باروری ابر برای بارش را عقیم می سازد .بیان این مطلب در نوع خود کاملا تازگی داشته و از نتایج طرح تحقیقاتی هواشناسی استان کردستان در این زمینه می باشد.
در جو زمین شرط لازم برای بارش بطور خلاصه ایجاد سازوکاری دینامیکی برای صعود هوا و وجود رطوبت کافی می باشد . منابع رطوبتی بارش غرب ایران عمدتا عبارتند از جریان های گرم و مرطوب برآمده از اقیانوس هند و دریای سرخ و مدیترانه و رطوبت محتوی در خاک منطقه
بطور معمول در طول فصل بارندگی ماحصل سامانه های جوی فعال بارشی 700 تا 1000 میلیمتری در نوار جنگلی غرب و 500 تا 700 میلیمتری در حاشیه نوار جنگلی است که شبکه رودخانه های غرب و جنوبغرب کشور را تغذیه مینماید . اما در 15 سال اخیر این روند دچار وقفه گشته و تواتر این سامانه ها کاهش یافته است . غیبت اینگونه سامانه ها بویژه در فصل زمستان و بهار سبب کاهش بارندگی ها شده است . البته سامانه های جوی مانند سابق به منطقه ما نفوذ می نمایند اما فاقد میزان کافی رطوبت برای شکل گیری ابر و بارش می باشند . علت های زیادی ذکر میگردد اینجانب معتقدم علت کاهش بارندگی های زمستانه و بهاره که اتفاقا بارش های حداکثر سالانه هم جزو آنست دگردیسی و تغییر محیطی دشت های عراق از گستره های باتلاقی و مرطوب به دشت های خشک است . قبل از دهه 90 میلادی دشت های مرکزی و جنوبی عراق در معرض آبگرفتگی های وسیع ناشی از طغیان های گسترده و لجام گسیخته فرات و سپس دجله قرار میگرفتند . سابقا وزش بادهای باران آور از اسفند تا خرداد از روی زمین های مرطوب و عمدتا باتلاقی عراق به سمت ایران سبب افزایش محتوی رطوبت توده هواهای وارد شده به غرب ایران می گشت بعد از مهار آب فرات از دهه نود این طغیان ها مهار شده و سرزمین عراق بتدریج وارد فاجعه خشک شدن تالاب ها و حورهای هزاران ساله ای شد که میلیونها نفر از مردم عراق با شرایط پیچیده ای با زندگی در داخل این مرداب ها سازگار شده واز طریق فعالیت های کشاورزی ، گاومیش داری و حتی پرورش ماهی و شکار زندگی خود را بنحو یگانه ای سپری میکردند اما از دهه نود همه شاهد از دست رفتن این محیط مرطوب و مردابی شدیم شرایط زندگی هزاران ساله آن مردم هم به هم خورد امروزه کماکان بادهای شرق سو از روی سرزمین بین النهرین به سمت ما در فلات ایران می وزد اما به جای بخار آب و بارندگی متاسفانه سوغات منحوس گردوخاک کف این مرداب ها را بر ما می پاشاند .گردوخاک اضافی موجود در هوا از سوی دیگر به افزایش هسته های میعان ابر می انجامند که فرایند باروری ابر برای بارش را عقیم می سازد .بیان این مطلب در نوع خود کاملا تازگی داشته و از نتایج طرح تحقیقاتی هواشناسی استان کردستان در این زمینه می باشد.
فصل بارش مشهد و شمال شرق كم كم داره شروع ميشه و خدا كنه شرايط بارش در فصل بارش كه عمده بارش مشهد در اين 3 ماه اينده است خوب باشه
ميانگين 3 ما اينده بارش مشهد بايد به اين شكل باشه:
فوريه: 34.5 از 12 بهمن
مارچ:55.5 از 10 اسفند
آوريل: 45.5 از 12 فروردين
صد در صد درسته
در شمال شرق هم خشك شدن پهنه ابي درياچه ارال و حتي من فك ميكنم كم شدن اب پشت سد دوستي تاثير بسازايي در كاهش بارشها در شمال شرق بذاره
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
درود بر دوستان عزیز
اینروزها شاهد فعالیت یک سیستم شمالی در منطقه بودیم که اصولا و اصالتا هر وقت این نوع از سیستم بصورت انفرادی به منطقه ما وارد میشه و همراهی دریای سرخ و جریانات گرم و مرطوب جنوبی رو بهمراه نداره ،نمیشه بارشی بیشتر از چند دهم میلیمتر یا و خیلی خوشبینانه در حدود دو سه میلیمتر رو ازش انتظار داشته باشیم.
بیصبرانه منتظر ظهور سیستم های پیشرو هستیم که با جریانات گرم و مرطوب جنوبی همراه باشند.
مهم نیست هوا چقدر گرمتر میشه مهم اینه که شدت بارش اینقدر زیاد باشه که در هوای بالای صفر هم برف به زمین بشینه.
اینروزها شاهد فعالیت یک سیستم شمالی در منطقه بودیم که اصولا و اصالتا هر وقت این نوع از سیستم بصورت انفرادی به منطقه ما وارد میشه و همراهی دریای سرخ و جریانات گرم و مرطوب جنوبی رو بهمراه نداره ،نمیشه بارشی بیشتر از چند دهم میلیمتر یا و خیلی خوشبینانه در حدود دو سه میلیمتر رو ازش انتظار داشته باشیم.
بیصبرانه منتظر ظهور سیستم های پیشرو هستیم که با جریانات گرم و مرطوب جنوبی همراه باشند.
مهم نیست هوا چقدر گرمتر میشه مهم اینه که شدت بارش اینقدر زیاد باشه که در هوای بالای صفر هم برف به زمین بشینه.
Cumulonimbus
متخصص هواشناسی
ایران و خطر همآمیختگی خشکسالی و خشونت
ناصر کرمی
استاد دانشگاه برگن نروژ
در باره آثار اقتصادی و زیست محیطی پدیده خشکسالی بسیار گفته شده است. اما متعاقب وقایع سیاسی سالیان اخیر خاورمیانه، حوزه صحرا و شاخ آفریقا نقش این رخداد طبیعی در گسترش خشونت های فراگیر بین المللی پررنگتر توجه برانگیخته است.
کایتلین ورل و فرانچسکو فمیا یک مجموعه مقاله گردآوری کرده اند که مضمون مشترک همه آنها نقش تغییرات اقلیمی و به ویژه خشکسالی در برآمدن بهار عربی است. سیمون لوین و همکاران سیاست را در جهان آینده عرصه منازعات ناشی از تغییرات اقلیمی دانسته اند. کمیسیون اروپا در گزارشی، بزرگترین چالش امنیتی جهان در آینده نزدیک را تغییرات اقلیمی دانسته است و فیلیپ هینریگس، توازی خشکسالی و خشونت گرایی در حوزه صحرا را عبرت آموز برای همه جهان تعریف کرده است. می توان بسیار بر این فهرست افزود. اما موضوع این مقاله مقایسه دو فهرست کشورهای رودررو با بحران کم آبی و کشورهای دچار بیشترین خشونت و ناامنی است. این مقایسه می تواند سنجه ای روشن تر از انگاره پیش گفته را پیش رو بگذارد.
برنامه آب سازمان ملل ده کشور دچار بیشترین مشکل کم آبی را به این شرح اعلام کرده است: سومالی، موریتانی، سودان، نیجر، عراق، ازبکستان، پاکستان، مصر، ترکمنستان و سوریه. سازمان ملل در گزارشی دیگر ده کشور رودررو با بیشترین خشونت در جهان را هم به این شرح اعلام کرده است: سومالی، افغانستان، عراق، سوریه، یمن، سودان، هاییتی، هندوراس، پاکستان و نیجر. اینها کشورهایی هستند که نه تنها خود قربانی خشونت بوده و مکان هایی خطرناک برای زندگی به شمار می آیند، بلکه در گسترش تروریسم بین الملل هم نقش دارند. مقایسه این دو فهرست از جهات زیر جالب توجه است:
۱) شش کشور در هر دو فهرست مشترک هستند: سومالی، سودان، عراق، سوریه، پاکستان و نیجر. یعنی به طور قطع شصت درصد فهرست خشکسالی و کم آبی با فهرست خشونت گستری همپوشی دارد.
۲) یمن و افغانستان بر اساس نقشه بیابانزایی جهانی شرایط محیطی بسیار نزدیک به کشورهای کم آب دارند. شاید اگر به جای ده کشور کم آب، پانزده یا بیست کشور ذکر می شد، یمن و افغانستان هم وارد فهرست می شدند.
۳) هاییتی قربانی زلزله مهیب دهه نود است که باعث شد فقیرترین کشور جهان همه ساختارهای توسعه را از دست بدهد و هندوراس هم در شمار کشورهایی قرار دارد که به واسطه جنگل زدایی به شدت قربانی فرسایش خاک شده است. به واقع این دو کشور خشونت زده قربانی شکل متفاوتی از قهقرای محیطی هستند: به جای خشکسالی که یک رخداد هیدرواقلیمی است دچار رخداد ژئوفیزیکی زلزله (هاییتی) و پدیده انسان ساخت فرسایش خاک (هندوراس) شده اند.
۴) بر مبنای آنچه که در بندهای ۳ و ۴ گفته شد خشونت زایی و خشونت گستری حدود هشتاد درصد با پدیده کم آبی و تقریبا صد در صد با پدیده قهقرای محیطی همپوشی دارد.
۵) به نظر می رسد هر دو فهرست بر مبنای داده های دو سال قبل رتبه بندی شده اند. به راحتی می توان هم اکنون مصر و موریتانی را هم دو کشور خشونت زده به شمار آورد. همچنانکه افغانستان و یمن می توانند به فهرست کشورهای کم آب هم اضافه شوند. دو کشور کم آب دیگر، یعنی ترکمنستان و اوزبکستان نیز دچار سیستم های توتالیتر کاملا بسته ای هستند که کسب اطلاعات از فضای داخلی آنها را بسیار دشوار می کند. در ازبکستان اسلام کریم‌اف بیست سال است که پست ریاست جمهوری را رها نکرده و هرازچندگاهی ناچار است وارد جنگ با یکی از مخالفان سیاسی یا قومی و مذهبی خود شود و نظام سیاسی ترکمنستان نیز غالبا با کره شمالی مقایسه می شود. سازمان گزارشگران بدون مرز در سال ۲۰۱۲ ترکمنستان را پس از اریتره و کره شمالی سومین کشور رودررو با کمترین آزادی بیان در جهان معرفی کرد.
البته حوزه جغرافیایی دوردست این دو کشور در آسیای میانه باعث می شود ماهیت میلیتاریستی دولت های آنها کمتر از حکومت هایی مثل سوریه و عراق مورد توجه قرار بگیرد اما می توان گفت این دو کشور هم به هر حال در چنبره شکلی از خشونت داخلی گرفتار هستند.
۶) در صدر فهرست ها خشونت زده تر ها همان خشکی زده تر ها هستند، یعنی سوریه و عراق و سودان و سومالی.
۷) از هشتاد درصد همپوشی که بگذریم، دو کشور باقی مانده در فهرست کم آب ها دچار شکل های متفاوتی از خشونت هستند(ازبکستان و ترکمنستان) و دو کشور باقی مانده در فهرست خشونت زده ها هم شکل های دیگری از قهقرای محیطی را از سر می گذرانند (هندوراس و هاییتی). به واقعا خشکسالی همان خشونت است. این دو فهرست همین را می گویند.
۸) طیف گسترده یی از مفسران سیاسی، سیاستمداران غربی و بعضا اندیشمندان مستقل تمرکز عمده کشورهای خشونت زده در خاور میانه را صرفا ناشی از زمینه دینی و تاریخی این حوزه جغرافیایی برای گسترش بنیادگرایی مذهبی می دانند. عده ای می گویند که وجه مشترک همه این کشورها دین اسلام است. در حالی که وجه مشترک پر رنگ تر و موثر تر خشکسالی است. به نظر می رسد مفسران سیاست باید مولفه های اقلیمی را جدی تر وارد محاسبات خود کنند.
۹) ممکن است گفته شود چرا با وجود این همه هشدار ایران در فهرست ده کشور نخست کم آب جهان قرار ندارد؟ مبنای این فهرست در وهله اول میزان دسترسی مردم به آب (یعنی آب شرب) و پس از آن آب مورد نیاز برای بقای نظام کشاورزی است. بحران خشکسالی در ایران هنوز لطمه ای به منابع تامین آب شرب نزده است. به واقع اکثریت مردم ایران با وجود آغاز دوران خشکسالی هنوز به آب شرب سالم و کافی دسترسی دارند. تا زمان تدوین فهرست پیش گفته خشکسالی نتوانسته است حوزه کشاورزی در ایران را نیز با لطمه جدی روبرو کند. خشکسالی طبیعت ایران را ویران کرده و به تازگی به عرصه کشاوزی حمله ور شده و دست کم سه سال بعد تامین آب شرب در ایران را با دشواری جدی روبرو خواهد کرد. از این نظر منطقی است که فعلا ایران در این فهرست نباشد و کاملا هم قابل انتظار است که تا سه سال آینده وارد این فهرست شود.
۱۰) این نکته آخر البته ارتباط تامی با نکات پیش گفته ندارد، اما می تواند به نحوی جمع بندی این نوشتار هم محسوب شود.
بیشترین موج بنیادگرایی خشونتبار با ابعاد بین المللی در سالیان اخیر در همسایگی ایران رخ داده است. القاعده و طالبان در شرق و پدیده هایی مثل داعش در غرب. اما با وجود زمینه فراوان سیاسی مردم ایران تاکنون درگیر اینگونه بنیادگرایی های افراطی و خشونتبار نشده اند. ممکن است جامعه شناسان و اهل سیاست در این باره فهرستی از دلایل سیاسی و اجتماعی و فرهنگی را ردیف کنند. اما مرور موارد پیش گفته بر می تابد که احتمالا بداقبالی همسایگان شرقی و غربی ما، یعنی افغانستان و پاکستان و عراق و کمی آنسوتر سوریه این بوده که زودتر به دام کم آبی و خشکسالی افتاده اند. معلوم نیست سه تا پنج سال دیگر که ایران هم به تمامی در دام خشکسالی فرو می رود، مردم ایران کماکان در برابر خشونت و افراطگرایی فزاینده پیرامونشان همین قدر خویشتندار بمانند که حالا هستند. اما به نظر می رسد کشوری که به فهرست اول وارد شود، به سرعت پا به فهرست دوم هم خواهد گذاشت. تجربه جهانی می گوید خشکسالی و خشونت به شدت میل به همآمیختگی دارند.
ناصر کرمی
استاد دانشگاه برگن نروژ
در باره آثار اقتصادی و زیست محیطی پدیده خشکسالی بسیار گفته شده است. اما متعاقب وقایع سیاسی سالیان اخیر خاورمیانه، حوزه صحرا و شاخ آفریقا نقش این رخداد طبیعی در گسترش خشونت های فراگیر بین المللی پررنگتر توجه برانگیخته است.
کایتلین ورل و فرانچسکو فمیا یک مجموعه مقاله گردآوری کرده اند که مضمون مشترک همه آنها نقش تغییرات اقلیمی و به ویژه خشکسالی در برآمدن بهار عربی است. سیمون لوین و همکاران سیاست را در جهان آینده عرصه منازعات ناشی از تغییرات اقلیمی دانسته اند. کمیسیون اروپا در گزارشی، بزرگترین چالش امنیتی جهان در آینده نزدیک را تغییرات اقلیمی دانسته است و فیلیپ هینریگس، توازی خشکسالی و خشونت گرایی در حوزه صحرا را عبرت آموز برای همه جهان تعریف کرده است. می توان بسیار بر این فهرست افزود. اما موضوع این مقاله مقایسه دو فهرست کشورهای رودررو با بحران کم آبی و کشورهای دچار بیشترین خشونت و ناامنی است. این مقایسه می تواند سنجه ای روشن تر از انگاره پیش گفته را پیش رو بگذارد.
برنامه آب سازمان ملل ده کشور دچار بیشترین مشکل کم آبی را به این شرح اعلام کرده است: سومالی، موریتانی، سودان، نیجر، عراق، ازبکستان، پاکستان، مصر، ترکمنستان و سوریه. سازمان ملل در گزارشی دیگر ده کشور رودررو با بیشترین خشونت در جهان را هم به این شرح اعلام کرده است: سومالی، افغانستان، عراق، سوریه، یمن، سودان، هاییتی، هندوراس، پاکستان و نیجر. اینها کشورهایی هستند که نه تنها خود قربانی خشونت بوده و مکان هایی خطرناک برای زندگی به شمار می آیند، بلکه در گسترش تروریسم بین الملل هم نقش دارند. مقایسه این دو فهرست از جهات زیر جالب توجه است:
۱) شش کشور در هر دو فهرست مشترک هستند: سومالی، سودان، عراق، سوریه، پاکستان و نیجر. یعنی به طور قطع شصت درصد فهرست خشکسالی و کم آبی با فهرست خشونت گستری همپوشی دارد.
۲) یمن و افغانستان بر اساس نقشه بیابانزایی جهانی شرایط محیطی بسیار نزدیک به کشورهای کم آب دارند. شاید اگر به جای ده کشور کم آب، پانزده یا بیست کشور ذکر می شد، یمن و افغانستان هم وارد فهرست می شدند.
۳) هاییتی قربانی زلزله مهیب دهه نود است که باعث شد فقیرترین کشور جهان همه ساختارهای توسعه را از دست بدهد و هندوراس هم در شمار کشورهایی قرار دارد که به واسطه جنگل زدایی به شدت قربانی فرسایش خاک شده است. به واقع این دو کشور خشونت زده قربانی شکل متفاوتی از قهقرای محیطی هستند: به جای خشکسالی که یک رخداد هیدرواقلیمی است دچار رخداد ژئوفیزیکی زلزله (هاییتی) و پدیده انسان ساخت فرسایش خاک (هندوراس) شده اند.
۴) بر مبنای آنچه که در بندهای ۳ و ۴ گفته شد خشونت زایی و خشونت گستری حدود هشتاد درصد با پدیده کم آبی و تقریبا صد در صد با پدیده قهقرای محیطی همپوشی دارد.
۵) به نظر می رسد هر دو فهرست بر مبنای داده های دو سال قبل رتبه بندی شده اند. به راحتی می توان هم اکنون مصر و موریتانی را هم دو کشور خشونت زده به شمار آورد. همچنانکه افغانستان و یمن می توانند به فهرست کشورهای کم آب هم اضافه شوند. دو کشور کم آب دیگر، یعنی ترکمنستان و اوزبکستان نیز دچار سیستم های توتالیتر کاملا بسته ای هستند که کسب اطلاعات از فضای داخلی آنها را بسیار دشوار می کند. در ازبکستان اسلام کریم‌اف بیست سال است که پست ریاست جمهوری را رها نکرده و هرازچندگاهی ناچار است وارد جنگ با یکی از مخالفان سیاسی یا قومی و مذهبی خود شود و نظام سیاسی ترکمنستان نیز غالبا با کره شمالی مقایسه می شود. سازمان گزارشگران بدون مرز در سال ۲۰۱۲ ترکمنستان را پس از اریتره و کره شمالی سومین کشور رودررو با کمترین آزادی بیان در جهان معرفی کرد.
البته حوزه جغرافیایی دوردست این دو کشور در آسیای میانه باعث می شود ماهیت میلیتاریستی دولت های آنها کمتر از حکومت هایی مثل سوریه و عراق مورد توجه قرار بگیرد اما می توان گفت این دو کشور هم به هر حال در چنبره شکلی از خشونت داخلی گرفتار هستند.
۶) در صدر فهرست ها خشونت زده تر ها همان خشکی زده تر ها هستند، یعنی سوریه و عراق و سودان و سومالی.
۷) از هشتاد درصد همپوشی که بگذریم، دو کشور باقی مانده در فهرست کم آب ها دچار شکل های متفاوتی از خشونت هستند(ازبکستان و ترکمنستان) و دو کشور باقی مانده در فهرست خشونت زده ها هم شکل های دیگری از قهقرای محیطی را از سر می گذرانند (هندوراس و هاییتی). به واقعا خشکسالی همان خشونت است. این دو فهرست همین را می گویند.
۸) طیف گسترده یی از مفسران سیاسی، سیاستمداران غربی و بعضا اندیشمندان مستقل تمرکز عمده کشورهای خشونت زده در خاور میانه را صرفا ناشی از زمینه دینی و تاریخی این حوزه جغرافیایی برای گسترش بنیادگرایی مذهبی می دانند. عده ای می گویند که وجه مشترک همه این کشورها دین اسلام است. در حالی که وجه مشترک پر رنگ تر و موثر تر خشکسالی است. به نظر می رسد مفسران سیاست باید مولفه های اقلیمی را جدی تر وارد محاسبات خود کنند.
۹) ممکن است گفته شود چرا با وجود این همه هشدار ایران در فهرست ده کشور نخست کم آب جهان قرار ندارد؟ مبنای این فهرست در وهله اول میزان دسترسی مردم به آب (یعنی آب شرب) و پس از آن آب مورد نیاز برای بقای نظام کشاورزی است. بحران خشکسالی در ایران هنوز لطمه ای به منابع تامین آب شرب نزده است. به واقع اکثریت مردم ایران با وجود آغاز دوران خشکسالی هنوز به آب شرب سالم و کافی دسترسی دارند. تا زمان تدوین فهرست پیش گفته خشکسالی نتوانسته است حوزه کشاورزی در ایران را نیز با لطمه جدی روبرو کند. خشکسالی طبیعت ایران را ویران کرده و به تازگی به عرصه کشاوزی حمله ور شده و دست کم سه سال بعد تامین آب شرب در ایران را با دشواری جدی روبرو خواهد کرد. از این نظر منطقی است که فعلا ایران در این فهرست نباشد و کاملا هم قابل انتظار است که تا سه سال آینده وارد این فهرست شود.
۱۰) این نکته آخر البته ارتباط تامی با نکات پیش گفته ندارد، اما می تواند به نحوی جمع بندی این نوشتار هم محسوب شود.
بیشترین موج بنیادگرایی خشونتبار با ابعاد بین المللی در سالیان اخیر در همسایگی ایران رخ داده است. القاعده و طالبان در شرق و پدیده هایی مثل داعش در غرب. اما با وجود زمینه فراوان سیاسی مردم ایران تاکنون درگیر اینگونه بنیادگرایی های افراطی و خشونتبار نشده اند. ممکن است جامعه شناسان و اهل سیاست در این باره فهرستی از دلایل سیاسی و اجتماعی و فرهنگی را ردیف کنند. اما مرور موارد پیش گفته بر می تابد که احتمالا بداقبالی همسایگان شرقی و غربی ما، یعنی افغانستان و پاکستان و عراق و کمی آنسوتر سوریه این بوده که زودتر به دام کم آبی و خشکسالی افتاده اند. معلوم نیست سه تا پنج سال دیگر که ایران هم به تمامی در دام خشکسالی فرو می رود، مردم ایران کماکان در برابر خشونت و افراطگرایی فزاینده پیرامونشان همین قدر خویشتندار بمانند که حالا هستند. اما به نظر می رسد کشوری که به فهرست اول وارد شود، به سرعت پا به فهرست دوم هم خواهد گذاشت. تجربه جهانی می گوید خشکسالی و خشونت به شدت میل به همآمیختگی دارند.
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
Cristoforetti also captured this image of lightning lighting up the eye of Tropical Cyclone Bansi over the southern Indian Ocean. Credit: ESA
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
بازم نقشه شهر مشهد با حومه مشخصه به صورت سفید تو این نقشه... کلا امسال انگار نمیخواد برف بیاد..
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
فعال شدن بخش شمالی دریای سرخ مبارک
سلام امیرجان چقد دیر امسال فعال شد...دمای اون منطقه پایین بوده امسال؟؟
کوههای کم ارتفاع اورال هم چقد نقش زیادی دارن تو برف اون منطقه ...
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
سلام محمد رضا جان
شمال دریای سرخ فعال شدن از همه بیشتر به سود البرز مرکزی و غربی هست و خدا رو از این بابت شکر میکنیم.
مشکل ما در امسال و همچنین سال گذشته فراوانی سامانه های بندال بود به نظر من که این سامانه ها تمایل زیادی داشتند که یک دستی به ابهای گرم خلیج پارس بزنند و از نیمه جنوبی ایران گذر کنند!
ميگم کلن دقت نداري همينه!!!
مدل هايي مثل gfs نميتونند درست وضعيت مناطقي که در باد پناه قرار دارند رو پيش بيني کنند
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
- وضعیت