-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
تجزیه و تحلیل وضعیت جوی در سال زراعی 93-94 /فصل دوم( دي- بهمن-اسفند)
- شروع کننده موضوع heaven1
- تاریخ شروع
- وضعیت
Weather forecaster extends likelihood of El Niño through summer
6 Hours Ago
Reuters
PLAY VIDEO
The U.S. weather forecaster on Thursday extended its forecast for a 50-60 percent chance of El Niño conditions through Northern Hemisphere summer 2015.
The Climate Prediction Center, an agency of the national Weather Service, in its monthly report maintained its outlook that the El Niño conditions would be weak, should they appear.
Read MoreBad news: Another storm. Good news: it's almost over!
El Niño, the warming of Pacific sea-surface temperatures, can trigger drought in some parts of the world and cause flooding in others.
Last month, the agency forecast neutral conditions after the spring.
6 Hours Ago
Reuters
PLAY VIDEO
The U.S. weather forecaster on Thursday extended its forecast for a 50-60 percent chance of El Niño conditions through Northern Hemisphere summer 2015.
The Climate Prediction Center, an agency of the national Weather Service, in its monthly report maintained its outlook that the El Niño conditions would be weak, should they appear.
Read MoreBad news: Another storm. Good news: it's almost over!
El Niño, the warming of Pacific sea-surface temperatures, can trigger drought in some parts of the world and cause flooding in others.
Last month, the agency forecast neutral conditions after the spring.
Forecasters predict it will stay weak, have little influence on weather and climate
March 5, 2015
El Niño Arrives in 2015. This image shows the average sea surface temperature for February 2015 as measured by NOAA satellites. The large area of red (warmer than average) can be seen extending through the equatorial Pacific. (Credit: NOAA)
The long-anticipated El Niño has finally arrived, according to forecasters with NOAA’s Climate Prediction Center. In their updated monthly outlook released today, forecasters issued an El Niño Advisory to declare the arrival of the ocean-atmospheric phenomenon marked by warmer-than-average sea surface temperatures in the central Pacific Ocean near the equator.
Due to the weak strength of the El Niño, widespread or significant global weather pattern impacts are not anticipated. However, certain impacts often associated with El Niño may appear this spring in parts of the Northern Hemisphere, such as wetter-than-normal conditions along the U.S. Gulf Coast.
“Based on the persistent observations of above-average sea surface temperatures across the western and central equatorial Pacific Ocean and consistent pattern of sea level pressure, we can now say that El Niño is here,” said Mike Halpert, deputy director, NOAA’s Climate Prediction Center, and ENSO forecaster. “Many climate prediction models show this weak El Niño continuing into summer.”
Forecasters say it is likely (50 to 60 percent chance) that El Niño conditions will continue through the summer.
The last El Niño, in 2009-2010, was a moderate to strong event. Other recent El Niño’s took place from 2002-2003 (moderate), 2004-2005 (weak), 2006-2007 (weak to moderate). The last very strong El Nino was 1997-1998 and was known for providing heavy rainfall in the West, especially California. As for this year, “this El Nino is likely too late and too weak to provide much relief for drought-stricken California,” added Halpert.
NOAA scientists will continue to monitor the situation and will issue its next monthly update on April 9.
NOAA’s mission is to understand and predict changes in the Earth's environment, from the depths of the ocean to the surface of the sun, and to conserve and manage our coastal and marine resources.
March 5, 2015
El Niño Arrives in 2015. This image shows the average sea surface temperature for February 2015 as measured by NOAA satellites. The large area of red (warmer than average) can be seen extending through the equatorial Pacific. (Credit: NOAA)
The long-anticipated El Niño has finally arrived, according to forecasters with NOAA’s Climate Prediction Center. In their updated monthly outlook released today, forecasters issued an El Niño Advisory to declare the arrival of the ocean-atmospheric phenomenon marked by warmer-than-average sea surface temperatures in the central Pacific Ocean near the equator.
Due to the weak strength of the El Niño, widespread or significant global weather pattern impacts are not anticipated. However, certain impacts often associated with El Niño may appear this spring in parts of the Northern Hemisphere, such as wetter-than-normal conditions along the U.S. Gulf Coast.
“Based on the persistent observations of above-average sea surface temperatures across the western and central equatorial Pacific Ocean and consistent pattern of sea level pressure, we can now say that El Niño is here,” said Mike Halpert, deputy director, NOAA’s Climate Prediction Center, and ENSO forecaster. “Many climate prediction models show this weak El Niño continuing into summer.”
Forecasters say it is likely (50 to 60 percent chance) that El Niño conditions will continue through the summer.
The last El Niño, in 2009-2010, was a moderate to strong event. Other recent El Niño’s took place from 2002-2003 (moderate), 2004-2005 (weak), 2006-2007 (weak to moderate). The last very strong El Nino was 1997-1998 and was known for providing heavy rainfall in the West, especially California. As for this year, “this El Nino is likely too late and too weak to provide much relief for drought-stricken California,” added Halpert.
NOAA scientists will continue to monitor the situation and will issue its next monthly update on April 9.
NOAA’s mission is to understand and predict changes in the Earth's environment, from the depths of the ocean to the surface of the sun, and to conserve and manage our coastal and marine resources.
NOAA: Hurricane forecasts
June 9th, 2006 by group
Tweet
Guest commentary from Thomas Crowley
NOAA has issued its annual forecast for the hurricane season, along with its now-standard explanation that there is a natural cycle of multidecadal (40-60 year) length in the North Atlantic circulation (often referred to as the “Atlantic Multidecadal Oscillation”–see Figure), that is varying the frequency of Atlantic tropical cyclones, and that the present high level of activity is due to a concurrent positive peak in this oscillation.
There was not one mention of the possibility of global warming being a partial factor for these changes (see also this NY Times report on two recent studies).
The average reader of newspaper articles on this prediction might well have concluded that there are in fact two camps on this subject – one global warming, one natural variability. But I think there is a one-way commingling of the camps. I suspect that most people leaning toward global warming as a contributor to the unusual increase in the magnitude of Atlantic tropical storms and hurricanes would readily concede the possibility that the AMO could, in addition to the El Nino/Southern Oscillation, modulate any greenhouse gas contribution to the enhanced activities of tropical storms.
It is not at all clear to me that the natural variability camp sees any need to commingle with the global warming community.
Is there any way to distinguish as to the relative strengths of arguments of these two camps? Actually, it is quite easy to do so. If the natural variability argument applies there should be little difference in the statistics of the present phase of the AMO with the past. But global temperature data incontrovertibly indicate that there has been a widespread warming since the previous positive phase of the AMO (e.g. 1940-1960). This type of warming cannot be produced by the ocean circulation, which to a first approximation just moves heat around on the planet – what it robs from Peter it gives to Paul.
Furthermore, rigorous statistical studies indicate that the pattern of warming can be attributed to greenhouse gas increase. I have seen no effort to conduct a standard “detection and attribution” approach to the alternate explanation of the AMO. I encourage the AMO proponents to try it; it is somewhat more objective than simple declarative statements that the AMO are responsible for the observed warming.
Update: The two papers referenced in the NY Times article are now available online: Mann and Emanuel (2006) and Sriver and Huber (2006).
June 9th, 2006 by group
Tweet
Guest commentary from Thomas Crowley
NOAA has issued its annual forecast for the hurricane season, along with its now-standard explanation that there is a natural cycle of multidecadal (40-60 year) length in the North Atlantic circulation (often referred to as the “Atlantic Multidecadal Oscillation”–see Figure), that is varying the frequency of Atlantic tropical cyclones, and that the present high level of activity is due to a concurrent positive peak in this oscillation.
There was not one mention of the possibility of global warming being a partial factor for these changes (see also this NY Times report on two recent studies).
The average reader of newspaper articles on this prediction might well have concluded that there are in fact two camps on this subject – one global warming, one natural variability. But I think there is a one-way commingling of the camps. I suspect that most people leaning toward global warming as a contributor to the unusual increase in the magnitude of Atlantic tropical storms and hurricanes would readily concede the possibility that the AMO could, in addition to the El Nino/Southern Oscillation, modulate any greenhouse gas contribution to the enhanced activities of tropical storms.
It is not at all clear to me that the natural variability camp sees any need to commingle with the global warming community.
Is there any way to distinguish as to the relative strengths of arguments of these two camps? Actually, it is quite easy to do so. If the natural variability argument applies there should be little difference in the statistics of the present phase of the AMO with the past. But global temperature data incontrovertibly indicate that there has been a widespread warming since the previous positive phase of the AMO (e.g. 1940-1960). This type of warming cannot be produced by the ocean circulation, which to a first approximation just moves heat around on the planet – what it robs from Peter it gives to Paul.
Furthermore, rigorous statistical studies indicate that the pattern of warming can be attributed to greenhouse gas increase. I have seen no effort to conduct a standard “detection and attribution” approach to the alternate explanation of the AMO. I encourage the AMO proponents to try it; it is somewhat more objective than simple declarative statements that the AMO are responsible for the observed warming.
Update: The two papers referenced in the NY Times article are now available online: Mann and Emanuel (2006) and Sriver and Huber (2006).
در زیر سطح اقیانوس، جریان های عمیق مانند تسمه نقاله عمل می کنند و گرما، اکسیژن و مواد غذایی را در اطراف زمین انتقال می دهند.
مطالعه ای که به تازگی توسط ایرینا مارینو و رافائل برنادلو و همکارانشان از دانشگاه مک گیل انجام شده است، نشان داد که تغییرات آب و هوایی اخیر می تواند یکی از این تسمه نقاله ها را آهسته کند که در آینده عواقب جدی برای آب و هوای زمین در پی خواهد داشت.
مارینو گفت:"مشاهدات ما تشکیل کمتر این جریان ها را در نزدیکی قطب جنوب نشان می دهد، این نگران کننده است چون به احتمال زیاد ما شاهد جذب کمتر دی اکسید کربن و گرمای انسان ساز توسط اقیانوس خواهیم بود. که این تبدیل به حلقه بازخوردی مثبتی در تغییرات آب و هوا می شود."
اقیانوس شناسان متوجه شده اند که آب های کف قطب جنوب، جریانی عظیم از آب سرد، شور و متراکم، که 2،000 متر زیر سطح اقیانوس از نزدیکی ساحل قطب جنوب به سمت استوا جریان دارد در حال کوچکتر شدن است، که این عامل نگرانی است، چون این جریان به عنوان ناپدید کننده گرما و دی اکسید کربن از جو شناخته می شود. اقیانوس منجمد جنوبی تقریبا 60 درصد از گرمای انسان ساز در زمین و 40 تا 50 درصد از کربن دی اکسید انسان ساز را جذب می کند.
مارینو گفت:"اقیانوس منجمد جنوبی به عنوان عامل فوق العاده مهمی در تنطیم آب و هوای زمین ظاهر شده است.
مارینو و همکارانش، برای تشخیص اینکه آیا می توان کوچکتر شدن جریان های عمیق قطبی را به تغییرات آب و هوا ناشی از انسان مرتبط دانست یا خیر، از مدل هایی استفاده کرده اند.
آنها پدیده ای غیر معمول را که در عکس های ماهواره ای بین 1974 و 1976 مشاهده شده را بررسی کردند. این تصاویر مناطق بزرگ بدون یخ را در دریای ودل نشان می داد. این مکان ها پولینیا نامید می شود. این مناطق باز در دریا های یخ زده زمانی شکل می گیرد که آب های گرم منشأ گرفته از شمال اقیانوس اطلس به سمت سطح اقیانوس های جنوبی رانده می شوند. در فرایندی جدا، شورآب منتشر شده هنگام تشکیل دریای یخ زده مخزنی از آب های سرد و شور در سطح دریای یخ زده به وجود می آورد. چون این شرایط پایدار نیست، آب های سنگین سطحی با آب های گرمتر و سبکتز زیرین مخلوط می شوند، این فرایند "همرفت باز-دریا" نامیده می شود.
بعد از 1976 پدیده پولینیاس دوباره در دریای ودل مشاهده نشد، از این رو محققان بر این باورند همرفت باز-دریا رویداد نادری بوده است.
با این حال، در مطالعه جدید، این تیم نشان می دهد که پولینیاس احتمالا در دوره پیش از صنعنی شدن و تغییرات آب و هوا بیشتر رایج بوده است.
دلیل آن این واقعیت است که تغیرات آب و هوایی باعث بارش بیشتر اطراف قطب جنوب می شود، که خود باعث افزایش آب شیرین در سطح می شود. آب شیرین خاصیت شناوری بیشتری دارد و مانند آب شور در میان لایه های اقیانوس فرو نمی رود، و این باعث پولینیاس و همرفت باز-دریای کمتر در اقیانوس جنوبی می شود.
مارینو اشاره کرد: "این مهم است چون همرفت عمیقی که در پولینیاس رخ می دهد شامل بخش بزرگی از آب های کف قطب جنوب است و این جریان ها هستند که بقیه اقیانوس را تغذیه می کند."
با بررسی 20،000 ایستگاه داده، محققان نشان دادند آب های سطحی اقیانوس منجمد جنوبی در طول 60 سال گذشته شیرینتر شده اند. همچنین آنها دریافتند شیب عمودی شوری و جگالی نیز افزایش یافته است، که نشان دهنده کاهش اختلاط آب های سطحی با لایه های عمیق تر است.
با استفاده از آخرین مدل های آب و هوایی، 36 مدل پیچیده که به دقت تنظیم شده بود و الگوهای تغییرات آب و هوا را شبیه سازی می کرد، آنها دریافتند، در بیشتر مدل ها پدیده های همرفت مانند پولینیاس که در سال های 1970 تصاویر ماهواره ای آنها ثبت شده بود، پیش از انقلاب صنعتی، قبل از این تغییرات آب و هوایی ناشی انسان رخ دهد، رایجتر بوده است.
مارینو گفت: " ما می بینیم که با شیرین و شیرینتز شدن آب فرایند همرفت نیز در حال محو شدن است."
هفت عدد از مدل ها نشان می دهند افزایش آب شیرین در قطب جنوب سرانجام می تواند در 2030 فرایند همرفت را متوقف کند، و بیشتر مدل ها هم کاهش همرفت و کاهش تشکیل آب های کف قطب جنوب را نشان می دهند.
این مسئله پیامدهایی برای تغییرات آب و هوای کنونی و آینده خواهد داشت، غیاب پولینیاس در دهه های اخیر می تواند به معنی به دام افتادن گرما در اعماق اقیانوس باشد، و احتملا در وقفه به وجود آمده در گرمایش جهانی اتمسفر و افزایش یخ های قطب جنوب که در سال هاس اخیر مشاهده شده نقش داشته است.
مارینو گفت: اما بطور کلی، "آهسته شدن پولینیاس احتمالا باز خورد مثبتی در گرمایش خواهد داشت، همانطور که محو شدن فرایند همرفت و کاهش دادن مقدار کربن دی اکسید انسانی جدید در جو، می توانند گرما را از جو بگیرند. ما در کارمان به دنبال این مفاهیم هستیم."
در مقاله ای مرتبط که این ماه در مجله اقلیم منتشر شد، برنادلو، مارینو و همکارانشان بررسی کردند که توانایی طبیعی اقیانوس در جذب کربن چگونه به گرمایش جهانی پاسخ می دهد.
اقیانوس حاوی 50 برابر کربن بیشتری نسبت به جو است، که آن را بسیار مهم می کند اما گاهی اوقات نقشش در تنظیم تغییرات آب و هوایی نادیده گرفته می شود.
مارینو اشاره کرد، این توانایی ناشی ارگانیسم های کوچکی به نام فیتوپلانکتون است که در نزدیکی سطح اقیانوس زندگی می کنند.
"همه آنها دارای اندازه ای میکروسکوپی هستند بنابراین ما نمی توانیم آنها را ببینیم، اما بسیار توانمند هستند، آنها مسئول حدود 50 درصد از قتوسنتزی هستند که در زمین اتقاف می افتد."
در حین فتوسنتز، کربن توسط فیتوپلانکتون جذب می شود، هنگامی که این جانداران و جاندارانی که آنها را خورده اند می میرند و تجزیه می شوند به لایه های عمیق اقیانوس فرو می روند. اگر این فرایند وجود نداشت سطح دی اکسید کربن کنونی که 400 بخش در میلیون است 200 بخش در میلیون بیشتر می بود.
تیم دانشگاه پنسیلوانیا در نظرگرفته اند که چگونه باد، دما و شوری ممکن در طول قرن 21 تغییر کند و چگونه این پدیده بر توانایی طبیعی اقیانوس در جذب کربن تاثییر خواهد گذاشت.
اجرای شبیه ساز آب و هوا برای آینده، نشان داد که با افزایش ذخیره دی اکسید کربن در اقیانوس، پمپ کربن بیولوژیکی فیتوپلانکتون ها نیز تقویت خواهد شد. اما با این وجود این اثر، هنوز برای غلبه بر این حقیقت که اقیانوس گرمتر توانایی لازم برای دفع کربن دی اکسید بیشتر را نخواهد داشت، کافی نیست.
مارینو گفت: "گازها در آبهای سرد حلالیت بیشتری دارند، با تغییرات آب هوا ما پیشبینی می کنیم اقیانوس مقداری از عمقش و کربن طبیعی را در آینده از دست بدهد. و این تا حدی به این علت است که اثر گرمایش بسیار قدرتمند است."
با نگاه به آینده، مارینو در نظر دارد این تصویر پیچیده از نقش اقیانوس را در تغییرات آب و هوایی اضافه کند. او در تلاشی برای افزایش نمونه برداری از بخش های مختلف اقیانوس منجمد جنوبی شرکت خواهد داشت که ترکیبی از آنالیزهای فیزیکی، زیستی و شیمیایی همراه با مدل سازی بیشتر است.
او گفت: "افراد بیشتر و بیشتری، به علوم اقیانوسی و هواشناسی، مخصوصا به پژوهش های میان رشته ای مرتبط با فیزیک، زیست و شیمی در زمینه جهانی آب و هوا علاقه مند شده اند."
مطالعه ای که به تازگی توسط ایرینا مارینو و رافائل برنادلو و همکارانشان از دانشگاه مک گیل انجام شده است، نشان داد که تغییرات آب و هوایی اخیر می تواند یکی از این تسمه نقاله ها را آهسته کند که در آینده عواقب جدی برای آب و هوای زمین در پی خواهد داشت.
مارینو گفت:"مشاهدات ما تشکیل کمتر این جریان ها را در نزدیکی قطب جنوب نشان می دهد، این نگران کننده است چون به احتمال زیاد ما شاهد جذب کمتر دی اکسید کربن و گرمای انسان ساز توسط اقیانوس خواهیم بود. که این تبدیل به حلقه بازخوردی مثبتی در تغییرات آب و هوا می شود."
اقیانوس شناسان متوجه شده اند که آب های کف قطب جنوب، جریانی عظیم از آب سرد، شور و متراکم، که 2،000 متر زیر سطح اقیانوس از نزدیکی ساحل قطب جنوب به سمت استوا جریان دارد در حال کوچکتر شدن است، که این عامل نگرانی است، چون این جریان به عنوان ناپدید کننده گرما و دی اکسید کربن از جو شناخته می شود. اقیانوس منجمد جنوبی تقریبا 60 درصد از گرمای انسان ساز در زمین و 40 تا 50 درصد از کربن دی اکسید انسان ساز را جذب می کند.
مارینو گفت:"اقیانوس منجمد جنوبی به عنوان عامل فوق العاده مهمی در تنطیم آب و هوای زمین ظاهر شده است.
مارینو و همکارانش، برای تشخیص اینکه آیا می توان کوچکتر شدن جریان های عمیق قطبی را به تغییرات آب و هوا ناشی از انسان مرتبط دانست یا خیر، از مدل هایی استفاده کرده اند.
آنها پدیده ای غیر معمول را که در عکس های ماهواره ای بین 1974 و 1976 مشاهده شده را بررسی کردند. این تصاویر مناطق بزرگ بدون یخ را در دریای ودل نشان می داد. این مکان ها پولینیا نامید می شود. این مناطق باز در دریا های یخ زده زمانی شکل می گیرد که آب های گرم منشأ گرفته از شمال اقیانوس اطلس به سمت سطح اقیانوس های جنوبی رانده می شوند. در فرایندی جدا، شورآب منتشر شده هنگام تشکیل دریای یخ زده مخزنی از آب های سرد و شور در سطح دریای یخ زده به وجود می آورد. چون این شرایط پایدار نیست، آب های سنگین سطحی با آب های گرمتر و سبکتز زیرین مخلوط می شوند، این فرایند "همرفت باز-دریا" نامیده می شود.
بعد از 1976 پدیده پولینیاس دوباره در دریای ودل مشاهده نشد، از این رو محققان بر این باورند همرفت باز-دریا رویداد نادری بوده است.
با این حال، در مطالعه جدید، این تیم نشان می دهد که پولینیاس احتمالا در دوره پیش از صنعنی شدن و تغییرات آب و هوا بیشتر رایج بوده است.
دلیل آن این واقعیت است که تغیرات آب و هوایی باعث بارش بیشتر اطراف قطب جنوب می شود، که خود باعث افزایش آب شیرین در سطح می شود. آب شیرین خاصیت شناوری بیشتری دارد و مانند آب شور در میان لایه های اقیانوس فرو نمی رود، و این باعث پولینیاس و همرفت باز-دریای کمتر در اقیانوس جنوبی می شود.
مارینو اشاره کرد: "این مهم است چون همرفت عمیقی که در پولینیاس رخ می دهد شامل بخش بزرگی از آب های کف قطب جنوب است و این جریان ها هستند که بقیه اقیانوس را تغذیه می کند."
با بررسی 20،000 ایستگاه داده، محققان نشان دادند آب های سطحی اقیانوس منجمد جنوبی در طول 60 سال گذشته شیرینتر شده اند. همچنین آنها دریافتند شیب عمودی شوری و جگالی نیز افزایش یافته است، که نشان دهنده کاهش اختلاط آب های سطحی با لایه های عمیق تر است.
با استفاده از آخرین مدل های آب و هوایی، 36 مدل پیچیده که به دقت تنظیم شده بود و الگوهای تغییرات آب و هوا را شبیه سازی می کرد، آنها دریافتند، در بیشتر مدل ها پدیده های همرفت مانند پولینیاس که در سال های 1970 تصاویر ماهواره ای آنها ثبت شده بود، پیش از انقلاب صنعتی، قبل از این تغییرات آب و هوایی ناشی انسان رخ دهد، رایجتر بوده است.
مارینو گفت: " ما می بینیم که با شیرین و شیرینتز شدن آب فرایند همرفت نیز در حال محو شدن است."
هفت عدد از مدل ها نشان می دهند افزایش آب شیرین در قطب جنوب سرانجام می تواند در 2030 فرایند همرفت را متوقف کند، و بیشتر مدل ها هم کاهش همرفت و کاهش تشکیل آب های کف قطب جنوب را نشان می دهند.
این مسئله پیامدهایی برای تغییرات آب و هوای کنونی و آینده خواهد داشت، غیاب پولینیاس در دهه های اخیر می تواند به معنی به دام افتادن گرما در اعماق اقیانوس باشد، و احتملا در وقفه به وجود آمده در گرمایش جهانی اتمسفر و افزایش یخ های قطب جنوب که در سال هاس اخیر مشاهده شده نقش داشته است.
مارینو گفت: اما بطور کلی، "آهسته شدن پولینیاس احتمالا باز خورد مثبتی در گرمایش خواهد داشت، همانطور که محو شدن فرایند همرفت و کاهش دادن مقدار کربن دی اکسید انسانی جدید در جو، می توانند گرما را از جو بگیرند. ما در کارمان به دنبال این مفاهیم هستیم."
در مقاله ای مرتبط که این ماه در مجله اقلیم منتشر شد، برنادلو، مارینو و همکارانشان بررسی کردند که توانایی طبیعی اقیانوس در جذب کربن چگونه به گرمایش جهانی پاسخ می دهد.
اقیانوس حاوی 50 برابر کربن بیشتری نسبت به جو است، که آن را بسیار مهم می کند اما گاهی اوقات نقشش در تنظیم تغییرات آب و هوایی نادیده گرفته می شود.
مارینو اشاره کرد، این توانایی ناشی ارگانیسم های کوچکی به نام فیتوپلانکتون است که در نزدیکی سطح اقیانوس زندگی می کنند.
"همه آنها دارای اندازه ای میکروسکوپی هستند بنابراین ما نمی توانیم آنها را ببینیم، اما بسیار توانمند هستند، آنها مسئول حدود 50 درصد از قتوسنتزی هستند که در زمین اتقاف می افتد."
در حین فتوسنتز، کربن توسط فیتوپلانکتون جذب می شود، هنگامی که این جانداران و جاندارانی که آنها را خورده اند می میرند و تجزیه می شوند به لایه های عمیق اقیانوس فرو می روند. اگر این فرایند وجود نداشت سطح دی اکسید کربن کنونی که 400 بخش در میلیون است 200 بخش در میلیون بیشتر می بود.
تیم دانشگاه پنسیلوانیا در نظرگرفته اند که چگونه باد، دما و شوری ممکن در طول قرن 21 تغییر کند و چگونه این پدیده بر توانایی طبیعی اقیانوس در جذب کربن تاثییر خواهد گذاشت.
اجرای شبیه ساز آب و هوا برای آینده، نشان داد که با افزایش ذخیره دی اکسید کربن در اقیانوس، پمپ کربن بیولوژیکی فیتوپلانکتون ها نیز تقویت خواهد شد. اما با این وجود این اثر، هنوز برای غلبه بر این حقیقت که اقیانوس گرمتر توانایی لازم برای دفع کربن دی اکسید بیشتر را نخواهد داشت، کافی نیست.
مارینو گفت: "گازها در آبهای سرد حلالیت بیشتری دارند، با تغییرات آب هوا ما پیشبینی می کنیم اقیانوس مقداری از عمقش و کربن طبیعی را در آینده از دست بدهد. و این تا حدی به این علت است که اثر گرمایش بسیار قدرتمند است."
با نگاه به آینده، مارینو در نظر دارد این تصویر پیچیده از نقش اقیانوس را در تغییرات آب و هوایی اضافه کند. او در تلاشی برای افزایش نمونه برداری از بخش های مختلف اقیانوس منجمد جنوبی شرکت خواهد داشت که ترکیبی از آنالیزهای فیزیکی، زیستی و شیمیایی همراه با مدل سازی بیشتر است.
او گفت: "افراد بیشتر و بیشتری، به علوم اقیانوسی و هواشناسی، مخصوصا به پژوهش های میان رشته ای مرتبط با فیزیک، زیست و شیمی در زمینه جهانی آب و هوا علاقه مند شده اند."
این پستت تا فیها خالدون ما را سوزاند!
انتظار نداشتم نام مقدس قوچان، مایه مباهات خراسان و افتخار هر خراسانی رو کنار گوشه نشین پست صحرای قره قوم( سرخس 250 متری ) بیاری
قوچانی که نه در خراسان بلکه در تمام ایران پرآوازه است و از اعتبار خراسان و خراسانی دفاع کرد و به تنهایی بار سنگین زمستان حاره ای 93 رو بر دوش کشید . قوچانی که حتی در جهنمی ترین سالها هم برف و سرماش ، سردسیرات کشور از همدان تا اردبیل و از شهرکرد تا چالدران رو به چالش میکشه و سپیدی برفش همیشه و درهمه حال ،روسفیدش میکنه
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
سلام محسن جان
مزاح کردیم قربان.
خخخخخ
شما به دل نگیرد . قوچان نگین درخشان ایران و مایه مباهات هر خراسانیست.
سلام امیر جان
مژده که برف به صورت کولاک به دروازه شمالشرق(3راهی دشت) رسیده فک کنم حوالی 4 تا 5 ساعت دیگه به منطقه ما برسه
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
به به محسن جان.
دیگه الان باید فشار هوا در هر آپدیت افزایش پیدا کنه. محاسبات نشون میده شاید تا لحظاتی دیگه بارش برف در قوچان کبیر آعاز بشه.
نه نگران نباشید الان هنوز زوده، سیستم اصلی هنوز به بجنورد هم نرسیده
دیروز هم گفتم بارشها کمی با تاخیر شروع میشه و بارشهای دیشب هم بیشتر ناشی ازهمرفت بود ومربوط به سیستم اصلی شمالی نبود
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
برف آزاد راه باغچه هم داره شروع میشه
Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
سلام
تصویر ماهواره فوق العاده امیدوار کننده و نوید دهنده بارش سنگین هست.
- وضعیت