:... تک بيتی ها، دو بیتی ها و رباعیّـات ناب ناب ...:

[یگانه جان]

دارم ار لطف ازل جنت فردوس طمع


گرچه دربانی میخانه فراوان کردم


​

 

[baroon]

ای گل که موج خنده ات از سر گذشته است
آماده باش گریه ی تلخ گلاب را​

 

[baroon]

خوش نقش تر از فرش دلم بافته ای نیست
از بس که گره زد به گره حوصله ها را​

 

[baroon]

ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم ...​

 

[baroon]

ابر بارنده به دریا می گفت من نباشم تو کجا دریایی ؟
دردلش خنده کنان دریا گفت ابر بارنده تو خود ازمایی​

 

[Maryam]

بيدل :

عجز طاقت كرد ما را محرم امداد غيب
اختيار آنجا كه درماند توكل مي‌شود




بيدل :

عدم سايه ز خورشيد معين گرديد
گر تو شوخي نكني هستي ما مبهم نيست




بيدل :

عشق مختار است با تدبير عقلش كار نيست
اين كنم يا آن كنم شايسته مختار نيست




بيدل :

غباريم زحمت كش بادها
به وحشت اسيرند آزادها

 

[Maryam]

بيدل :

غفلت ايام پيري از سر ما وا نشد
سخت دشوار است بيدل تركِ خواب صبحدم




بيدل :

غير آغوش فنا سر منزل آرام نيست
كشتي ما را همان گرداب، لنگر مي‌شود




بيدل :

غير از دل آشفته به عالم نتوان يافت
اين بزم، مگر حلقه آن زلف سياه است




بيدل :

فرياد كه برديم ز نا‌محرمي خلق
اندوه زبان داشتن و لال نمودن

 

[Maryam]

بيدل :

فلك كشتي به توفان شكستن داده است امشب
ز جوش گريه‌ام ريگ ته آبند كوكبها




بيدل :

فناي ما چمن آراي بي نقابي اوست
به قدر چاك كتان ماهتاب مي‌خندد




بيدل :

قطع سر رشته پرواز طلب نتوان كرد
بال اگر سلسله كوتاه كند، ناله رساست



بيدل :

قيامت مي‌‌كند حسرت، مپرس از طبع ناشادم
كه من صد دشت مجنون دارم و صد كوه فرهادم

 

[Maryam]

بيدل :

كجا يابد سر ما ناكسان بار سجود او
مگر بر جبهه بنويسيم نام آستانش را




بيدل :

كسي به فهم كمالم دگر چه پردازد؟
ز فرق تا به قدم عيبم، اين هنر دارم




بيدل :

كسي كه دست به دامان التفات تو زد
مقيم انجمن سايه هما گرديد



بيدل :

كسي يا رب مبادا پايمال رشك همچشمي
حنا، چندان كه بوسد پاي او، خون مي‌كند ما را

 

[Maryam]

بيدل :

كشتي نه فلك اين جا به نمي طوفاني است
تا تواني طرف اشك يتيمان نشوي




بيدل :

كيست در اين انجمن محرم عشق غيور
ما همه بي غيرتيم آينه در كربلاست




بيدل :

گدايي كز سر كوي تو خاكي بر جبين مالد
به تاج كيقباد و افسر قيصر كند بازي




بيدل :

گر آرزو شكني، مي‌شود عمارت دل
شكست موج بود باعث بناي حباب

 

[Maryam]

بيدل :

گر مزاج كرم آن است كه من مي‌د‌انم
عالمي را به خطاي من تنها بخشند




بيدل :

گوش مروتي كو؟ كز ما نظر نپوشد
دست غريق، يعني فرياد بيصداييم



بيدل :

گويند بهشت است همان راحت جاويد
جايي كه به داغي نتپد دل، چه مقام است




بيدل :

ما را نمي‌توان يافت بيرون از اين دو عبرت
يا ناقص الكماليم، يا كامل القصوريم

 

[Maryam]

بيدل :

ما و سحر از يك جگر چاك دميديم
آهي نكشيديم كه نگرفت جهان را




بيدل :

مپسند كه امروز من گمشده فرصت
در كشمكش وعده فرداي تو افتم




بيدل :

مرا سنجيدگي ايمن ز تشويش هوس دارد
ز دام بال و پر فارغ چو شاهين ترازويم




بيدل :

مرده را بهر چه مي‌پوشند چشم؟ آگاه باش
خاك، خلوتگاه اسرار است و ما نامحرميم

 

[Maryam]

بيدل :

مرديم و همچنان خم و پيچ هوس به جاست
از سوختن نرفت برون، تاب ريسمان



بيدل :

مرگ مي‌خندد به فهم غافل من تا ابد
بي تو گر يك لحظه خود را زنده باور مي‌كنم




بيدل :

مستغني از گل است مزار شهيد عشق
اي غنچه لب! تو بر سر خاكم بيا بخند




بيدل :

مطلبي گر بود از هستي، همين آزار بود
ورنه در كنج عدم آسودگي بسيار بود

 

[Maryam]

بيدل :

مكتوب عشق هرگز بي نامه بر نباشد
ما و ز خويش رفتن، قاصد اگر نباشد



بيدل :

مكن گردن فرازي، تا نسازد دهر پامالت
كه ني آخر به جرم سركشيها بوريا گردد




بيدل :

منزل خاصي نمي‌خواهد عبادتگاه شوق
هر كف خاكي كه آنجا سر نهي سجاده است




بيدل :

موج خجالت سر و پيداست از لب جو
كز شرم قامت او گرديده آب نيمي

 

[یگانه جان]

همیشه فاصله ای هست بین چشم و تماشا
همیشه فاصله هایی که عین گریه زلال است

 

[یگانه جان]

یارب این شمع دل افروز ز کاشانه ی کیست /
جان ما سوخت بپرسید که جانانه ی کیست

گفتم آه از دل دیوانه ی حافظ بی تو /
زیر لب خنده زنان گفت که دیوانه ی کیست

 

[یگانه جان]

نیست مشکل کوه را آسان ز جا برداشتن
آنچه نتوانش ز جا برداشت، بار منت است-​

 

[یگانه جان]

به نام انکه در هجران و غربت

به دلها می دهد درس محبت ...

 

[baroon]

حتی اگر نباشی می آفرينمت
چونان كه التهاب باران سراب را​

 

[baroon]

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی
آخر ای ماه تو هم درد من مسکینی
کاهش جان تومن دارم و من میدانم
که تو از دوری خورشید چه ها می بینی ​