ahmadfononi
معاونت انجمن
-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
خلیج فارس نامی همیشگی در دل تاریخ
- شروع کننده موضوع ahmadfononi
- تاریخ شروع
ahmadfononi
معاونت انجمن
از آن هنگام كه تاریخ بشر مكتوب شد و جغرافی بگونه‌ای علمی در مقیاس با سطح و حد تحقیق و مطالعه در دوران باستان مورد بررسی قرار گرفت، نام خلیج فارس جزء چهار دریای شناخته شده بوده كه به اعتقاد یونانیان كهن همگی از یك اقیانوس عظیم به وسعتی معادل همه آبهای جهان سرچشمه می‌گرفتند و بسیار پیش از آنكه داریوش هخامنشی امپراتور ایران در كتیبه‌های خود از دریای پارس سخن براند، حتی غیرایرانیان هم این پهنه آبی را با نام پارس می‌شناختند. خلیج پارس نامی است به جای مانده از کهن‌ترین منابع، زیرا که از سده‌های پیش از میلاد سر بر آورده است، و با پارس و فارس (نام سرزمین ملت ایران) گره خورده است. قدمت خلیج فارس با همین نام چندان دیرینه است که عده‌ای معتقدند: "خلیج فارس گهواره تمدن عالم یا خاستگاه نوع بشر است." ساکنان باستانی این منطقه، نخستین انسان‌هایی بودند که روش دریانوردی را آموخته و کشتی اختراع کرده و شرق و غرب را به یکدیگر پیوند داده‌اند. اما دریانوردی ایرانیان در خلیج فارس، قریب پانصد سال پیش از میلاد مسیح و در دوران سلطنت داریوش اول آغاز شد.
ahmadfononi
معاونت انجمن
داریوش بزرگ، نخستین ناوگان دریایی جهان را به وجود آورد. کشتی‌های او طول رودخانه سند را تا کرانه‌های اقیانوس هند و دریای عمان و خلیج فارس پیمودند، و سپس شبه جزیره عربستان را دور زده و تا انتهای دریای سرخ و بحر احمر کنونی رسیدند. او برای نخستین بار در محل کنونی کانال سوئز فرمان کندن ترعه‌ای (کانالی) را داد و کشتی هایش از طریق همین ترعه به دریای مدیترانه راه یافتند. در کتیبه‌ای که در محل این کانال به دست آمده نوشته شده است: "من پارسی هستم. از پارس مصر را گشودم. من فرمان کندن این ترعه را داده ام از رودی که از مصر روان است به دریایی که از پارس آید پس این جوی کنده شد چنان که فرمان داده‌ام و ناوها آیند از مصر از این آبراه به پارس چنان که خواست من بود." داریوش در این كتیبه از خلیج فارس به نام دریایی كه از پارس می آید نام برده است و این نخستین مدرك تاریخی است كه درباره خلیج فارس موجود است. از سفرنامه فیثاغورث 570 قبل از میلاد تا سال 1958 در تمام منابع مکتوب جهان نام خلیج فارس و یا معادلهای آن در دیگر زبانها ثبت شده است.
ahmadfononi
معاونت انجمن
پس از اسلام نیز جملگی علمای غیرایرانی و حتی دانشمندان عرب مانند "شهاب‌الدین النویری" و "ابن حوقل النصیبی بغدادی" كه نام خلیج فارس را همراه با نقشه آن بگونه‌ای مستند مشخص كرده است، با حفظ حرمت قلم، در نام این دریا را حتی در ذهن خود خطور ندادند و پایبندی به صداقت و راست‌اندیشی را از خود به یادگار گذاردند. از سفرنامه فیثاغورث 570 قبل از میلاد تا سال 1958 در تمام منابع مکتوب جهان نام خلیج فارس و یا معادلهای آن در دیگر زبانها ثبت شده است. خلیج فارس، دریای كم عمق و نیمه بسته ای است با مساحت حدود 240 هزار كیلومتر مربع كه در جنوب غربی قاره آسیا و در جنوب ایران قرار دارد.
ahmadfononi
معاونت انجمن
زمین شناسان معتقدند كه در حدود پانصد هزار سال پیش، صورت اولیه خلیج فارس در كنار دشت های جنوبی ایران تشكیل شد و به مرور زمان، بر اثر تغییر و تحول در ساختار درونی و بیرونی زمین، شكل ثابت كنونی خود را یافت. قدمت خلیج فارس با همین نام چندان دیرینه است كه عده ای معتقدند: خلیج فارس گهواره تمدن عالم یا مبدا پیرائی نوع بشر است.
اولین بار یونانی ها بودند كه این خلیج را پرسیكوس سینوس یا سینوس پرسیكوس كه همان خلیج فارس است، نامیده اند. از آنجا كه این نام برای اولین بار در منابع درست و معتبر تاریخی كه غیر ایرانیان نوشته اند آمده است، هیچ گونه شائبه نژادی در وضع آن وجود ندارد. چنان كه یونانیان بودند كه نخستین بار، سرزمین ایران را نیز پارسه و پرسپولیس یعنی شهر یا كشور پارسیان نامیدند. استرابن جغرافیدان قرن اول میلادی نیز به كرات در كتاب خود از خلیج فارس نام برده است. وی محل سكونت اعراب را بین دریای سرخ و خلیج فارس عنوان می كند. همچنین فلاریوس آریانوس مورخ دیگر یونانی در كتاب تاریخ سفرهای جنگی اسكندر از این خلیج به نام (پرسیكون كیت) كه چیزی جز خلیج فارس، نیست نام می برد.
اولین بار یونانی ها بودند كه این خلیج را پرسیكوس سینوس یا سینوس پرسیكوس كه همان خلیج فارس است، نامیده اند. از آنجا كه این نام برای اولین بار در منابع درست و معتبر تاریخی كه غیر ایرانیان نوشته اند آمده است، هیچ گونه شائبه نژادی در وضع آن وجود ندارد. چنان كه یونانیان بودند كه نخستین بار، سرزمین ایران را نیز پارسه و پرسپولیس یعنی شهر یا كشور پارسیان نامیدند. استرابن جغرافیدان قرن اول میلادی نیز به كرات در كتاب خود از خلیج فارس نام برده است. وی محل سكونت اعراب را بین دریای سرخ و خلیج فارس عنوان می كند. همچنین فلاریوس آریانوس مورخ دیگر یونانی در كتاب تاریخ سفرهای جنگی اسكندر از این خلیج به نام (پرسیكون كیت) كه چیزی جز خلیج فارس، نیست نام می برد.
ahmadfononi
معاونت انجمن
خلیج فارس و نام پرتوافكن آن میراث گرانسنگ ایرانیان باستان است. میراثی كه ایرانیان آزاد اندیش روزگار كهن برای فرزندان خود به یادگار گذارده‌اند تا مایه فخر و مباهات نسلهای بعدی باشد و ایرانیان همواره به خاطر آورند كه نمادهای میهنی و ملی آنان كه با پوششی از باورهای ژرف انسانی مزین شده است، در همیشه تاریخ موجب بالیدن آنان بوده و خواهد بود.
ahmadfononi
معاونت انجمن
وطن یعنی خلیج تا ابد پارس
Persian Gulf Forever
Persian Gulf Forever
الخلیج الفارسی إلى الأبد
ای خلیج آبی و پیوسته فارس
همرهت نام خوش و برجسته فارس
ای خلیج نیلی و نامی فارس
ای نشسته در کنار قوم پارس
جای تو والاترین حد و مکان
در دل و در جان ما ایرانیان
رونق احوال دنیا بوده ای
هرمزت تنگه گلوگاه جهان
وصله ی اصلی مرز و بوم ما
غبطه ای بر دشمنان شوم ما
ای خلیج نیلی و نامی فارس
چون زمرد می درخشد بر تو نام
تا که ایران هست و دنیا بر دوام
نام تو پاینده هست و مستدام
شعر از : دکتر منوچهر سعادت نوری
Reza Sharifi
مدير ارشد تالار
"خلیج فارس"
ای آب نیلگون و گهر بار كشورم
ای آخرین پنا هم و مأ وا و سنگرم
امواج تو تلاطم عشق است دردلم
ای عشق پر تلاطم و موج شناورم
ما خون خویش دردل جام تو كرده ایم
تا شهدعشق جمله بریزی به ساغرم
صد جان فدای شوكت نام تو گشته است
ای جان فدای همت یار دلاورم
آواز عاشقانه بخوان ای خلیج عشق
این جمله بود ذكر شهیدان لشكرم
آنان كه خون خویش به كام تو كرده اند
حكم خلیج فارس به نام تو كرده اند
ای آب نیلگون و گهر بار كشورم
ای آخرین پنا هم و مأ وا و سنگرم
امواج تو تلاطم عشق است دردلم
ای عشق پر تلاطم و موج شناورم
ما خون خویش دردل جام تو كرده ایم
تا شهدعشق جمله بریزی به ساغرم
صد جان فدای شوكت نام تو گشته است
ای جان فدای همت یار دلاورم
آواز عاشقانه بخوان ای خلیج عشق
این جمله بود ذكر شهیدان لشكرم
آنان كه خون خویش به كام تو كرده اند
حكم خلیج فارس به نام تو كرده اند
نگوييم خزر! بگوییم کاسپین ...
خزر نام قومی بربر ، ستیزه جو و انیرانی ( غیر ایرانی ) است که در بین شمال غربی دریای کاسپین و دریای سیاه سکونت داشتند . این قوم که در طول تاریخ به قومی وحشی مشهورند ، در حدود سده ی ششم میلادی ، حکومت مستقلی به وجود آوردند و کشور خود را خاقانات خزر نامیدند . آنان پس از تشکیل فرمانروایی مستقل ، یورش به اقوام همسایه را که بیشتر مردم اسلاو بودند ، آغاز کردند و هر از گاهی نیز زیان هایی به بخش های شمالی امپراتوری ساسانی می رساندند ، تا آنکه برای جلوگیری از یورش های این قوم نیمه وحشی به دستور کیخسرو انوشیروان ، دیواری بزرگ در شهر دربند ساخته شد ، که سنگ نبشته ی این دستور نیز همچنان باقی مانده است . تا آنکه در سده های ۹ و ۱۰ میلادی با یورش اقوام روس ، خزرها سرزمین هایشان را از دست دادند و به سوی اروپای غربی گریختند .
اما کاسپین که در بسیاری از زبان های جهان برای اشاره به این دریاچه به کار می رود ، از نام قوم ایرانی و سفیدپوست کاسپی گرفته شده است که ابتدا در کرانه های باختری تا جنوب باختری دریاچه ساکن بوده اند و کم کم تا کرانه های جنوبی آمدند . از دیدگاه قوم شناسی نیز بر پایه ی پژوهش های جدیدی که درباره ی ژنتیک مردمان جنوبی این دریا شده ، چنین گواهی شده که مردمان گیلک زبان – شامل طبری ها و دیلمی ها – همگی از سوی پدری از نوادگان مردمی هستند که از باختر دریاچه ی کاسپین آمده اند .
وجود شهری به نام دروازه ی کاسپین ( دربند ) در ورودی سرزمین باستانی تبرستان ( که هم اکنون در استان تهران است ) گواهی دیگر بر این ادعاست . نام های کاشان و قزوین نیز بیانگر این موضوعند . کاسپین نام جهانی و حقیقی این دریاست . دانستن همین تاریخچه ی کوتاه ، هر ایرانی را بر آن می دارد تا کاسپین را خزر نخواند . بزرگترین دریاچه ی جهان در شمالی ترین بخش خاک میهن باستانی ماست . دریاچه ای با پیرامون ۷۰۰۰ کیلومتر و پهنه ی ۳۹۴۲۰۰ کیلومتر مربع .
:narges:
خزر نام قومی بربر ، ستیزه جو و انیرانی ( غیر ایرانی ) است که در بین شمال غربی دریای کاسپین و دریای سیاه سکونت داشتند . این قوم که در طول تاریخ به قومی وحشی مشهورند ، در حدود سده ی ششم میلادی ، حکومت مستقلی به وجود آوردند و کشور خود را خاقانات خزر نامیدند . آنان پس از تشکیل فرمانروایی مستقل ، یورش به اقوام همسایه را که بیشتر مردم اسلاو بودند ، آغاز کردند و هر از گاهی نیز زیان هایی به بخش های شمالی امپراتوری ساسانی می رساندند ، تا آنکه برای جلوگیری از یورش های این قوم نیمه وحشی به دستور کیخسرو انوشیروان ، دیواری بزرگ در شهر دربند ساخته شد ، که سنگ نبشته ی این دستور نیز همچنان باقی مانده است . تا آنکه در سده های ۹ و ۱۰ میلادی با یورش اقوام روس ، خزرها سرزمین هایشان را از دست دادند و به سوی اروپای غربی گریختند .
اما کاسپین که در بسیاری از زبان های جهان برای اشاره به این دریاچه به کار می رود ، از نام قوم ایرانی و سفیدپوست کاسپی گرفته شده است که ابتدا در کرانه های باختری تا جنوب باختری دریاچه ساکن بوده اند و کم کم تا کرانه های جنوبی آمدند . از دیدگاه قوم شناسی نیز بر پایه ی پژوهش های جدیدی که درباره ی ژنتیک مردمان جنوبی این دریا شده ، چنین گواهی شده که مردمان گیلک زبان – شامل طبری ها و دیلمی ها – همگی از سوی پدری از نوادگان مردمی هستند که از باختر دریاچه ی کاسپین آمده اند .
وجود شهری به نام دروازه ی کاسپین ( دربند ) در ورودی سرزمین باستانی تبرستان ( که هم اکنون در استان تهران است ) گواهی دیگر بر این ادعاست . نام های کاشان و قزوین نیز بیانگر این موضوعند . کاسپین نام جهانی و حقیقی این دریاست . دانستن همین تاریخچه ی کوتاه ، هر ایرانی را بر آن می دارد تا کاسپین را خزر نخواند . بزرگترین دریاچه ی جهان در شمالی ترین بخش خاک میهن باستانی ماست . دریاچه ای با پیرامون ۷۰۰۰ کیلومتر و پهنه ی ۳۹۴۲۰۰ کیلومتر مربع .
:narges:
خزرها در زبان‌های گوناگون کوزار، کوزارین، چازاری، کازاری و خازاروئی نامیده شده‌اند. گمان می‌رود این نام از ریشه‌ی آلتایی گز (=گردیدن) و گزر (=گردنده‌ی صحرا) باشد[SUP]http://fa.wikipedia.org/wiki/خزرها#cite_note-10[/SUP]
نام خزر امروزه غالبا به دریای خزر -دریای واقع در جنوب محل زندگی خزران- اشاره دارد.
یهودی‌های اشکنازی روس خزرها را نیاکان خود می‌دانند ولی از دید گروهی از ژن‌شناسان هرچند یهودیان اشکنازی ژن‌های بسیاری از اروپای شرقی گرفته‌اند، پذیرش اینکه آنها عمدتاً از خزرها هستند بعید است.
نام خزر امروزه غالبا به دریای خزر -دریای واقع در جنوب محل زندگی خزران- اشاره دارد.
یهودی‌های اشکنازی روس خزرها را نیاکان خود می‌دانند ولی از دید گروهی از ژن‌شناسان هرچند یهودیان اشکنازی ژن‌های بسیاری از اروپای شرقی گرفته‌اند، پذیرش اینکه آنها عمدتاً از خزرها هستند بعید است.
جناب دوست گرامی منظور از این مباحث اصرار بر ناسیونالیستی بودن نیست . بزرگترین مشکل ما ایرانیان در این است که بعد از ازدست دادن فرهنگ و تمدن دیرینه خودمان متاسفانه آنرا در آغوش بیگانه ها میگردیم و آنها نیز همان تمدن و فرهنگ و آداب و رسوم مارا با رنگ ولعابی که دلخواه خودشان است برایمان هدیه میکنند.
مگر شما و یا حتی خود من تا بحال به شناسنامه خود توجه نکرده ایم که اهل کجاییم و متولد چه شهری هستیم؟
شناسنامه هر آدمی نشانه بودن او در جامعه است و این حق را به او میدهد که از بودن خود دفاع کند. ما را به نام ونشانی نمیشناسند بلکه با شناسنامه ای که داریم میشناسند .آیا به نظر شما کسی میتواند نامی را که در شناسنامه تان برای شما انتخاب شده است را تغییر دهد؟
آیا کسی میتواند بی آنکه شما راضی باشید هویت شما را زیر سئوال ببرد با اینکه همه هویتتان در برگه های شناسنامه تان ذکر شده است؟
این مثال را برای اینکه دلگیر نشوید از خودم میزنم :
آیا به نظر شما بعد از مردن من چه تغییری میشود در شناسنامه من داد؟ جز اینکه مهر باطل بر روی آن بزنند تغییری نمیکند
چه برسد به زمانی که من و یا اطرافیانم در قید حیات باشند .
بحثی که بعضی از اوقات در اینجا انجام میشود تنها قصدمان شناساندن تاریخ وتمدن وجودمان است و آب و خاکمان نه چیز دیگر.
تا کی باید به فرهنگ و ادب و تمدن خودمان بی اعتنا باشیم؟ دیگران در تمدنهای نو آفرینشان چه دارند که ما نداریم.جایی که همه از قطره های بر روی زمین چکیده آداب و رسوم ما برای خود دریاچه ای میسازند ما چرا از دریاچه های خودمان دریا نسازیم؟
مگر شما و یا حتی خود من تا بحال به شناسنامه خود توجه نکرده ایم که اهل کجاییم و متولد چه شهری هستیم؟
شناسنامه هر آدمی نشانه بودن او در جامعه است و این حق را به او میدهد که از بودن خود دفاع کند. ما را به نام ونشانی نمیشناسند بلکه با شناسنامه ای که داریم میشناسند .آیا به نظر شما کسی میتواند نامی را که در شناسنامه تان برای شما انتخاب شده است را تغییر دهد؟
آیا کسی میتواند بی آنکه شما راضی باشید هویت شما را زیر سئوال ببرد با اینکه همه هویتتان در برگه های شناسنامه تان ذکر شده است؟
این مثال را برای اینکه دلگیر نشوید از خودم میزنم :
آیا به نظر شما بعد از مردن من چه تغییری میشود در شناسنامه من داد؟ جز اینکه مهر باطل بر روی آن بزنند تغییری نمیکند
چه برسد به زمانی که من و یا اطرافیانم در قید حیات باشند .
بحثی که بعضی از اوقات در اینجا انجام میشود تنها قصدمان شناساندن تاریخ وتمدن وجودمان است و آب و خاکمان نه چیز دیگر.
تا کی باید به فرهنگ و ادب و تمدن خودمان بی اعتنا باشیم؟ دیگران در تمدنهای نو آفرینشان چه دارند که ما نداریم.جایی که همه از قطره های بر روی زمین چکیده آداب و رسوم ما برای خود دریاچه ای میسازند ما چرا از دریاچه های خودمان دریا نسازیم؟