بندرعباس از روزگاران‌كهن دارای نام‌هايی چون گامارااو، گامبارايو، گامارايو، گامبری، گمبرون، گميرون، گامرون، گمبرو، گمرو و جرون بوده است. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان حاجی آباد، از باختر به شهرستان بندرلنگه، از خاور به شهرستان رودان احمدی و از جنوب به خليج فارس محدود است. بندرعباس و پيرامون آن از كشاورزی خوبی برخودار بوده و كشت، بيش تر به گونه سنتی انجام می‌شود. در اين ناحيه‌در سه فصل از سال می توان به كشت پرداخت. از مهم‌ترين هنرهای دستی مردم بندرعباس می توان سفال‌گری، كوزه گری، گلابتون دوزی، فرش بافی، چادرشب بافی، بافت شيركی پيچ، سبد ويژه حمل خرما، حصير و كپر، . . . را نام برد. به دليل نزديكی بندرعباس با كرانه های خليج فارس، ماهی گيری بسيار رايج بوده و مردم اين شهرستان بيش‌تر به صيد ماهی و ميگو می پردازند. صيد ماهی در كرانه های بندرعباس،در پاييز و زمستان صورت می گيرد و صيد ميگو نيز از اوايل پاييز و نيمه نخست زمستان انجام می‌شود. سواحل رويايي خليج فارس، جزاير متعدد نزديك به منطقه، آرامگاه پيشين در كوی نخل ناخدا،امام زاده سيدكامل، امام زاده سيد مظفر، امام زاده شاه محمد تقی، زيارتگاه خواجه خضر، عمارت كلاه فرنگی، مسجدمنبركهنه، مسجدناصری، مسجدصحراباغی، مسجد جامع، مسجد گله‌داری و معبد هندوها از مهم‌ترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي اين شهرستان به شمار مي‌آيند.
-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
شهرستان بندر عباس
- شروع کننده موضوع neda_omid
- تاریخ شروع
مکان های دیدنی و تاریخی
سواحل رويايي خليج فارس، جزاير متعدد نزديك به منطقه، آرامگاه پيشين در كوی نخل ناخدا،
امام زاده سيد كامل، امام زاده سيد مظفر، امام زاده شاه محمد تقی، زيارتگاه خواجه خضر، عمارت كلاه فرنگی، مسجد منبر كهنه، مسجد ناصری، مسجد صحراباغی، مسجد جامع، مسجد گله‌داری و معبد هندوها از مهم‌ترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي اين شهرستان به شمار مي‌آيند.
سواحل رويايي خليج فارس، جزاير متعدد نزديك به منطقه، آرامگاه پيشين در كوی نخل ناخدا،
امام زاده سيد كامل، امام زاده سيد مظفر، امام زاده شاه محمد تقی، زيارتگاه خواجه خضر، عمارت كلاه فرنگی، مسجد منبر كهنه، مسجد ناصری، مسجد صحراباغی، مسجد جامع، مسجد گله‌داری و معبد هندوها از مهم‌ترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي اين شهرستان به شمار مي‌آيند.
صنايع و معادن
از مهم‌ترين صنايع بندرعباس می‌توان‌به‌صنايع‌دريايی، شامل تاسيسات بندری(بندرهای شهيد رجايی و شهيد باهنر)، صنايع‌كشتی‌سازی، صنايع نساجی، صنايع غذايی، صنايع ساختمانی، نيروگاه های برق، پالايشگاه بندر عباس، … اشاره کرد. پالايشگاه بندر عباس، در سال 1372 هـ . ش، مورد بهره برداری قرار گرفته و از صنايع مهم هرمزگان است كه با آغاز به كار آن، از ورود فرآورده های نفتی، بی‌نياز شده و بخشی از فرآورده های آن، صادر می‌شود. گنجايش روزانه اين پالايشگاه، بيش از 230 هزاز بشكه بوده و فرآورده‌های آن، گاز مايع، بنزين، نفت سفيد، و سوخت هواپيما، گازوييل، نفت كوره، قير و گوگرد است. ساخت و طراحی پالايشگاه بندرعباس توسط مهندسان ايرانی انجام شده و شركت های ژاپنی و ايتاليايی تنها نقش نظارت را داشته اند. شهرستان بندرعباس دارای معدن آهك و گچ است كه در 2 كيلومتری خاور و هم‌چنين باختر آن قرار دارند. از مهم ترين معدن های اين شهرستان، معدن گازسورو، سرخون، گيشو، شن و ماسه، نمك آبی را می توان نام برد. معدن هايی كه مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌اند، معدن سنگ گچ‌خمير، سنگ گچ كشكوييه و نمك در گور هستند. به دليل نزديكی بندرعباس با كرانه های خليج فارس، ماهی گيری بسيار رايج بوده و مردم اين شهرستان بيش تر به صيد ماهی و ميگو می پردازند. صيد ماهی در كرانه های بندرعباس، در پاييز و زمستان صورت می گيرد و صيد ميگو نيز از اوايل پاييز و نيمه نخست زمستان انجام می شود.
از مهم‌ترين صنايع بندرعباس می‌توان‌به‌صنايع‌دريايی، شامل تاسيسات بندری(بندرهای شهيد رجايی و شهيد باهنر)، صنايع‌كشتی‌سازی، صنايع نساجی، صنايع غذايی، صنايع ساختمانی، نيروگاه های برق، پالايشگاه بندر عباس، … اشاره کرد. پالايشگاه بندر عباس، در سال 1372 هـ . ش، مورد بهره برداری قرار گرفته و از صنايع مهم هرمزگان است كه با آغاز به كار آن، از ورود فرآورده های نفتی، بی‌نياز شده و بخشی از فرآورده های آن، صادر می‌شود. گنجايش روزانه اين پالايشگاه، بيش از 230 هزاز بشكه بوده و فرآورده‌های آن، گاز مايع، بنزين، نفت سفيد، و سوخت هواپيما، گازوييل، نفت كوره، قير و گوگرد است. ساخت و طراحی پالايشگاه بندرعباس توسط مهندسان ايرانی انجام شده و شركت های ژاپنی و ايتاليايی تنها نقش نظارت را داشته اند. شهرستان بندرعباس دارای معدن آهك و گچ است كه در 2 كيلومتری خاور و هم‌چنين باختر آن قرار دارند. از مهم ترين معدن های اين شهرستان، معدن گازسورو، سرخون، گيشو، شن و ماسه، نمك آبی را می توان نام برد. معدن هايی كه مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌اند، معدن سنگ گچ‌خمير، سنگ گچ كشكوييه و نمك در گور هستند. به دليل نزديكی بندرعباس با كرانه های خليج فارس، ماهی گيری بسيار رايج بوده و مردم اين شهرستان بيش تر به صيد ماهی و ميگو می پردازند. صيد ماهی در كرانه های بندرعباس، در پاييز و زمستان صورت می گيرد و صيد ميگو نيز از اوايل پاييز و نيمه نخست زمستان انجام می شود.
کشاورزی و دام داری
بندرعباس و پيرامون آن از كشاورزی خوبی برخودار بوده و كشت، بيش تر به گونه سنتی انجام می شود. در اين ناحيه، در سه فصل از سال می توان به كشت پرداخت. در پاره‌ای نقاط، به ويژه بخش مركزی بندرعباس، برداشت سه گونه فرآورده در سال به خوبی انجام پذير است. در سال های اخير گرايش به سوی كشاورزی متناسب با امكان های مالی كشاورزی ناحيه، پيدا شده است. ازفرآورده های مهم اين منطقه مركبات، خرما، صيفی، گندم، جو، ذرت، حبوبات، …را می توان نام برد. پرورش درخت خرما و گونه های مركبات اهميت زيادی دارد و ليموشيرين و نارنگی اين ناحيه كم نظير و خوش خوراك بوده وهمراه با خرما از فرآورده های پر سود مردم به شمار مي‌آيند. دام‌داری‌در بندرعباس‌به گونه سنتی رواج دارد، ولی از جايگاه مطلوبی برخوردار نيست. پرورش گوسفند، بز، شتر، مرغ گوشتی و زنبور عسل از فعاليت‌های دام‌داری مردم اين ديار محسوب مي شود.
بندرعباس و پيرامون آن از كشاورزی خوبی برخودار بوده و كشت، بيش تر به گونه سنتی انجام می شود. در اين ناحيه، در سه فصل از سال می توان به كشت پرداخت. در پاره‌ای نقاط، به ويژه بخش مركزی بندرعباس، برداشت سه گونه فرآورده در سال به خوبی انجام پذير است. در سال های اخير گرايش به سوی كشاورزی متناسب با امكان های مالی كشاورزی ناحيه، پيدا شده است. ازفرآورده های مهم اين منطقه مركبات، خرما، صيفی، گندم، جو، ذرت، حبوبات، …را می توان نام برد. پرورش درخت خرما و گونه های مركبات اهميت زيادی دارد و ليموشيرين و نارنگی اين ناحيه كم نظير و خوش خوراك بوده وهمراه با خرما از فرآورده های پر سود مردم به شمار مي‌آيند. دام‌داری‌در بندرعباس‌به گونه سنتی رواج دارد، ولی از جايگاه مطلوبی برخوردار نيست. پرورش گوسفند، بز، شتر، مرغ گوشتی و زنبور عسل از فعاليت‌های دام‌داری مردم اين ديار محسوب مي شود.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان بندر عباس با پهنه‌ای حدود 1/ 13255 كيلومتر مربع، در شمال تنگه هرمز، در 27 درجه و 11 دقيقه‌ی پهنای شمالی و 56 درجه و 17 دقيقه ی درازای خاوری نسبت به نيم روز گرينويچ قرار گرفته و بلندی آن از سطح دريا 6 متر است. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان حاجی آباد، از باختر به شهرستان بندر لنگه، از خاور به شهرستان رودان احمدی و از جنوب به خليج فارس محدود است. آب وهوای شهرستان بندر عباس به دليل شرايط ويژه خود،گوناگون بوده و در ناحيه كوهستانی، گرم و خشك و در ناحيه كرانه ای و دشتی، گرم و مرطوب است. آب و هوای نوار كرانه ای آن، در تابستان بسيار گرم و مرطوب و در زمستان هوا معتدل می شود. تابستان در اين ناحيه 9 ماه ادامه می يابد و از اوايل آبان ماه اندك اندك از گرمای هوا كاسته می شود. وزش بادهای شمالی در اين شهرستان همراه با گرد و غبار بوده و گاهی با رطوبت زياد دريا همراه است و هوای بسيار گرم و مرطوبی را به وجود می آورد كه به اين پديده در اصطلاح محلی «شرجی» گويند. بيش تر بخش های شهرستان بندر عباس كوهستانی است كه اندك اندك از جنوب شهرستان (كرانه خليج فارس) به سوی شمال قرار دارند، كه در برخی نقاط دشت های‌حاصل خيز و همواری را به گونه ميان كوهی به وجود آورده اند. بيش ترين بلندی در اين شهرستان 3267 متر و كم‌ترين آن، 2 متر از سطح درياست. شهرستان بندرعباس، در سرشماری عمومی نفوس و مسكن 1375 هـ . ش، دارای 419938 نفر جمعيت بوده است، كه از اين شمار 219533 نفر مرد و 200405 نفر زن بوده اند. بندرعباسی ها سخت كوش، متدين، مهمان نوازهستند. همه آن ها مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفری و سنی هستند. زبان رسمی بندرعباسی ها فارسی است و با گويش ويژه بندری سخن می گويند. مردم اين شهر و پيرامون آن، آميخته ای از فارسی، بلوچی، عرب، سياه پوست، … هستند كه عباسی ناميده می شوند. از ويژگی های نژاد مردم اين ديارمی توان به چهره گشاده با رنگ پوستی گندم گون يا سياه سوخته، قد بلند، موهای مشكی با ابروانی كشيده و پايدار در دوندگی و راه پيمايی اشاره کرد.
فاصله هوايی بندرعباس تا تهران 1060 كيلومتر است. فاصله زمينی اين شهر تا بوشهر 921، تا تهران 1501، تا اصفهان 1082، تا خرمشهر 1234، تا شيراز 601، تا كرمان 498، تا يزد 824، تا بستك 250، تا گنگ 270، تا بندر لنگه 260، تا جاسك 330، تا حاجی آباد 165، تا دهبارز رودان 105، تا قشم 20، تا گاوبندی 510، تا ميناب 110، تا هرمز 30 كيلومتر است.
راه زمينی بندرعباس راه اصلی بندرعباس – تهران می باشد، كه شهر بندرعباس از طريق آن به تمامی نقاط ايران می پيوندد و ازراه های فرعی می توان راه های سياهو، خوش هنگام، جاسك، جگين، گاوبندی، دريا، بندرچارك، جايين، احمدی، لنگه، گاوبندی، ستاق، مقام، گهره را نام برد.
از طريق بندرهای استان هرمزگان حمل و نقل بار و مسافر به جزيره های ايران در خليج فارس و شيخ نشين ها و ديگر كشورها انجام می گيرد و كالا از طريق همين بندرها، به ويژه بندرعباس، بندر شهيد رجايی و بندر شهيد باهنر، … وارد و يا صادر می شود.
مسير بندرعباس- لطف آباد- بندرعباس. مسير بندرعباس- بافق- تهران- مشهد- لطف آباد و برعكس، به درازای 2 هزار و 665 كيلومتر و گنجايش سه ميليون تن در سال.
راه آهن بندرعباس – سرخس – بندر عباس. مسير بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- قم- تهران – شاهرود- فريمان ( مشهد )- سرخس و برعكس. با درازای خط 2 هزار و 540 كيلومتر و گنجايش حمل و نقل سه ميليون تن بار در سال.
مسير بندرعباس – بندر های شمال ( تركمن – اميرآباد)، بندرعباس. مسير : بندر عباس- بافق- يزد- تهران- گرمسار- قايم شهر- بندر اميرآباد و يا تركمن و برعكس. با درازای خط يك هزار و 878 كيلومتر و يك هزار و 947 كيلومتر و گنجايش حمل يك ميليون تن بار در سال.
مسير بندرعباس – رازی – بندرعباس. مسير : بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- تهران- رازی و برعكس، با درازای خط 2 هزار و 446 كيلومتر و گنجايش حمل بار دو ميليون تن در سال.
مسير بندرعباس، جلفا، بندرعباس، مسير : بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- تهران- تبريز- جلفا و برعكس. با درازای 2 هزار و 470 كيلومتر با گنجايش حمل بار دو ميليون تن در سال.
شهرستان بندر عباس با پهنه‌ای حدود 1/ 13255 كيلومتر مربع، در شمال تنگه هرمز، در 27 درجه و 11 دقيقه‌ی پهنای شمالی و 56 درجه و 17 دقيقه ی درازای خاوری نسبت به نيم روز گرينويچ قرار گرفته و بلندی آن از سطح دريا 6 متر است. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان حاجی آباد، از باختر به شهرستان بندر لنگه، از خاور به شهرستان رودان احمدی و از جنوب به خليج فارس محدود است. آب وهوای شهرستان بندر عباس به دليل شرايط ويژه خود،گوناگون بوده و در ناحيه كوهستانی، گرم و خشك و در ناحيه كرانه ای و دشتی، گرم و مرطوب است. آب و هوای نوار كرانه ای آن، در تابستان بسيار گرم و مرطوب و در زمستان هوا معتدل می شود. تابستان در اين ناحيه 9 ماه ادامه می يابد و از اوايل آبان ماه اندك اندك از گرمای هوا كاسته می شود. وزش بادهای شمالی در اين شهرستان همراه با گرد و غبار بوده و گاهی با رطوبت زياد دريا همراه است و هوای بسيار گرم و مرطوبی را به وجود می آورد كه به اين پديده در اصطلاح محلی «شرجی» گويند. بيش تر بخش های شهرستان بندر عباس كوهستانی است كه اندك اندك از جنوب شهرستان (كرانه خليج فارس) به سوی شمال قرار دارند، كه در برخی نقاط دشت های‌حاصل خيز و همواری را به گونه ميان كوهی به وجود آورده اند. بيش ترين بلندی در اين شهرستان 3267 متر و كم‌ترين آن، 2 متر از سطح درياست. شهرستان بندرعباس، در سرشماری عمومی نفوس و مسكن 1375 هـ . ش، دارای 419938 نفر جمعيت بوده است، كه از اين شمار 219533 نفر مرد و 200405 نفر زن بوده اند. بندرعباسی ها سخت كوش، متدين، مهمان نوازهستند. همه آن ها مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفری و سنی هستند. زبان رسمی بندرعباسی ها فارسی است و با گويش ويژه بندری سخن می گويند. مردم اين شهر و پيرامون آن، آميخته ای از فارسی، بلوچی، عرب، سياه پوست، … هستند كه عباسی ناميده می شوند. از ويژگی های نژاد مردم اين ديارمی توان به چهره گشاده با رنگ پوستی گندم گون يا سياه سوخته، قد بلند، موهای مشكی با ابروانی كشيده و پايدار در دوندگی و راه پيمايی اشاره کرد.
فاصله هوايی بندرعباس تا تهران 1060 كيلومتر است. فاصله زمينی اين شهر تا بوشهر 921، تا تهران 1501، تا اصفهان 1082، تا خرمشهر 1234، تا شيراز 601، تا كرمان 498، تا يزد 824، تا بستك 250، تا گنگ 270، تا بندر لنگه 260، تا جاسك 330، تا حاجی آباد 165، تا دهبارز رودان 105، تا قشم 20، تا گاوبندی 510، تا ميناب 110، تا هرمز 30 كيلومتر است.
راه زمينی بندرعباس راه اصلی بندرعباس – تهران می باشد، كه شهر بندرعباس از طريق آن به تمامی نقاط ايران می پيوندد و ازراه های فرعی می توان راه های سياهو، خوش هنگام، جاسك، جگين، گاوبندی، دريا، بندرچارك، جايين، احمدی، لنگه، گاوبندی، ستاق، مقام، گهره را نام برد.
از طريق بندرهای استان هرمزگان حمل و نقل بار و مسافر به جزيره های ايران در خليج فارس و شيخ نشين ها و ديگر كشورها انجام می گيرد و كالا از طريق همين بندرها، به ويژه بندرعباس، بندر شهيد رجايی و بندر شهيد باهنر، … وارد و يا صادر می شود.
مسير بندرعباس- لطف آباد- بندرعباس. مسير بندرعباس- بافق- تهران- مشهد- لطف آباد و برعكس، به درازای 2 هزار و 665 كيلومتر و گنجايش سه ميليون تن در سال.
راه آهن بندرعباس – سرخس – بندر عباس. مسير بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- قم- تهران – شاهرود- فريمان ( مشهد )- سرخس و برعكس. با درازای خط 2 هزار و 540 كيلومتر و گنجايش حمل و نقل سه ميليون تن بار در سال.
مسير بندرعباس – بندر های شمال ( تركمن – اميرآباد)، بندرعباس. مسير : بندر عباس- بافق- يزد- تهران- گرمسار- قايم شهر- بندر اميرآباد و يا تركمن و برعكس. با درازای خط يك هزار و 878 كيلومتر و يك هزار و 947 كيلومتر و گنجايش حمل يك ميليون تن بار در سال.
مسير بندرعباس – رازی – بندرعباس. مسير : بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- تهران- رازی و برعكس، با درازای خط 2 هزار و 446 كيلومتر و گنجايش حمل بار دو ميليون تن در سال.
مسير بندرعباس، جلفا، بندرعباس، مسير : بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- تهران- تبريز- جلفا و برعكس. با درازای 2 هزار و 470 كيلومتر با گنجايش حمل بار دو ميليون تن در سال.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
بندرعباس از روزگاران‌كهن دارای نام هايی چون گامارااو، گامبارايو، گامارايو، گامبری، گمبرون، گميرون، گامرون، گمبرو، گمرو و جرون بوده است. بندرعباس درمحل يا نزديك آبادی ماهی‌گيری به نام شهرو(سورو، تهرو، توسر) قرار داشته است. در اوايل سده 8 هـ . ق، كه نام جزيره كنونی هرمز از جرون به هرمز تغيير يافت، نام جرون به شهرو داده شد. با پيشرفت هرمز، كه به گونه ای مركز تخليه كالای بازرگانی و بارگيری كشتی ها، بين جزيره هرمز و كرانه های ايران شده بود، جرون نيز اندك اندك گسترش يافت. بعدها جرون به دليل وجود خرچنگ زياد در كرانه اش « گمرو» ناميده شد. شاه عباس بزرگ صفوی، برای اين كه گمرو يا گمبرون، بزرگترين بندر ايران شود، به شركت هند خاوری امكان هايی در گمبرو، كه انگليسی ها آن را «گامبرون» می خواندند، داد. شاه عباس سپس اين شهر را به نام خود، بندر عباس خواند. بندر عباس از لحاظ جايگاه تاريخی ديرينگي زيادی دارد. تاريخ نگاران و باستان شناسان براين باورند، كه اين شهر، در دوران هخامنشی يكی از بندرهای مهم دريای پارس بوده است. در دوران اشكانی خليج فارس، از جمله بندرعباس از جايگاه ويژه ای برخوردار بوده و در روزگار ساسانی، از مراكز مهم داد و ستد و بازرگانی به شمار می رفته است. در اثر كاوش هايی كه در اسكله سازی سورو انجام گرفته، چندين سكه نقره دوران ساسانی به دست آمده است. شهر بندر عباس به دليل قرار گرفتن در دهانه و كناره خليج فارس و راه های بازرگانی وهمچنين نزديكی با تنگه مهم و استراتژيك هرمز، از لحاظ سياسی، اقتصادی و نظامی دارای اهميت است. در دوران اخير، بندرعباس به يكی از شهرهای بزرگ، مهم و استراتژيك ايران تبديل گشته و پيشرفت زيادی كرده است.
بندرعباس از روزگاران‌كهن دارای نام هايی چون گامارااو، گامبارايو، گامارايو، گامبری، گمبرون، گميرون، گامرون، گمبرو، گمرو و جرون بوده است. بندرعباس درمحل يا نزديك آبادی ماهی‌گيری به نام شهرو(سورو، تهرو، توسر) قرار داشته است. در اوايل سده 8 هـ . ق، كه نام جزيره كنونی هرمز از جرون به هرمز تغيير يافت، نام جرون به شهرو داده شد. با پيشرفت هرمز، كه به گونه ای مركز تخليه كالای بازرگانی و بارگيری كشتی ها، بين جزيره هرمز و كرانه های ايران شده بود، جرون نيز اندك اندك گسترش يافت. بعدها جرون به دليل وجود خرچنگ زياد در كرانه اش « گمرو» ناميده شد. شاه عباس بزرگ صفوی، برای اين كه گمرو يا گمبرون، بزرگترين بندر ايران شود، به شركت هند خاوری امكان هايی در گمبرو، كه انگليسی ها آن را «گامبرون» می خواندند، داد. شاه عباس سپس اين شهر را به نام خود، بندر عباس خواند. بندر عباس از لحاظ جايگاه تاريخی ديرينگي زيادی دارد. تاريخ نگاران و باستان شناسان براين باورند، كه اين شهر، در دوران هخامنشی يكی از بندرهای مهم دريای پارس بوده است. در دوران اشكانی خليج فارس، از جمله بندرعباس از جايگاه ويژه ای برخوردار بوده و در روزگار ساسانی، از مراكز مهم داد و ستد و بازرگانی به شمار می رفته است. در اثر كاوش هايی كه در اسكله سازی سورو انجام گرفته، چندين سكه نقره دوران ساسانی به دست آمده است. شهر بندر عباس به دليل قرار گرفتن در دهانه و كناره خليج فارس و راه های بازرگانی وهمچنين نزديكی با تنگه مهم و استراتژيك هرمز، از لحاظ سياسی، اقتصادی و نظامی دارای اهميت است. در دوران اخير، بندرعباس به يكی از شهرهای بزرگ، مهم و استراتژيك ايران تبديل گشته و پيشرفت زيادی كرده است.
ببخشی من خودم صیاد هستم ولی صید میگو در داغ ترین ماها شروع میشه شهریور
و....و معمولا 2ماه بیشتر هم نیست .
این منبع اشتباه خبر به عرض شما رسونده:سوت:
مکان دیدنی زیاد داره بندر معبد هندوها .جنگلهای حرا.کوه گنو.البته هرمز و قشم هم زیاد جای دیدنی داره که نمیگم شاید در پست های قبلیت گفته باشی در مورد این دو جزیره ریبا و تمامی جزایر زیبای استان هرمزگان.
محله سور هم هست که جز قدیمی ترین محله استان هرمزگان است .
و حمام گله داری .
و روستاهای زیادی هست در بندر که جاهای دیدنی تاریخی زیادی دارن .
در کل خیلی ممنون که یادی از شهر زیبای بندر کردی .
پل لاتیدان (جاده مسیر بندرعباس لار)
این پل که به پل کول نیز معروف است در 50 کیلومتری غرب بندرعباس بر روی رودخانه کول قرار دارد . این پل با داشتن حدود 200 دهانه و 1500 متر طول طویلترین پل قدیمی در ایران محسوب می شود قدمت آن به دوره صفویه می رسد .
این پل نیز رو به نابودی هست
این پل که به پل کول نیز معروف است در 50 کیلومتری غرب بندرعباس بر روی رودخانه کول قرار دارد . این پل با داشتن حدود 200 دهانه و 1500 متر طول طویلترین پل قدیمی در ایران محسوب می شود قدمت آن به دوره صفویه می رسد .
این پل نیز رو به نابودی هست
مجموعه برکه های باران (بندرعباس)
این مجموعه شامل 5 برکه ( آب انبار مربوط به دوران صفویه است ودر گذشته منابع ذخیره آب شیرین شهر بندرعباس ازاین برکه ها تامین می گردید که دارای گنبدهای موزون زیبا و منحصر به فردی بوده و مصالح آن سنگ و ملات ساروج است ، این برکه ها دارای چهار دهانه اصلی برای بهره برداری از آب بوده است.
این مجموعه شامل 5 برکه ( آب انبار مربوط به دوران صفویه است ودر گذشته منابع ذخیره آب شیرین شهر بندرعباس ازاین برکه ها تامین می گردید که دارای گنبدهای موزون زیبا و منحصر به فردی بوده و مصالح آن سنگ و ملات ساروج است ، این برکه ها دارای چهار دهانه اصلی برای بهره برداری از آب بوده است.
اسکله ی قدیم (بندرعباس)
اسکله قدیم بندرعباس ، هم اکنون از مراکز دیدنی مورد توجه مسافران استان هرمزگان است که در کناره ی جنوبی بلوار طالقانی قرار گرفته است . این اسکله در سال 1318 شمسی ساخته شده و دارای 185 متر طول و 4.20 متر عرض است .عظمت اسکله ی جدید و تاسییسات آن نیز بسیاری از تازه واردان به این شهر را جذب خود می کند .
اسکله قدیم بندرعباس ، هم اکنون از مراکز دیدنی مورد توجه مسافران استان هرمزگان است که در کناره ی جنوبی بلوار طالقانی قرار گرفته است . این اسکله در سال 1318 شمسی ساخته شده و دارای 185 متر طول و 4.20 متر عرض است .عظمت اسکله ی جدید و تاسییسات آن نیز بسیاری از تازه واردان به این شهر را جذب خود می کند .
از ویکی پدیا :
محله باستانی سورو واقع در شهر بندر عباس در بخش مرکزی از توابع شهرستان بندر عباس در استان هرمزگان و یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است.
محلهٔ سورو در غرب شهر بندرعباس قرار دارد . از این محله سکه‌های متعددی مربوط به دوران مختلف به ویژه دوران ساسانی، صفویه و قاجاریه به دست آمده‌است که اکنون در موزه بندرعباس نگهداری می‌شود . از سکه‌های مشکوفه چنین بر می‌آید که ملوک هرمز صاحب ضرابخانه بوده‌اند و به غیر از مسکوکات مس و نقره، مسکوکات طلا هم ضرب می‌کرده‌اند . درسال ۱۹۲۵، تعداد ۶۴ سکه طلا ضرب ملوک هرمز و جرون در قریه گودو کشف شده‌است .
محله باستانی سورو واقع در شهر بندر عباس در بخش مرکزی از توابع شهرستان بندر عباس در استان هرمزگان و یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است.
محلهٔ سورو در غرب شهر بندرعباس قرار دارد . از این محله سکه‌های متعددی مربوط به دوران مختلف به ویژه دوران ساسانی، صفویه و قاجاریه به دست آمده‌است که اکنون در موزه بندرعباس نگهداری می‌شود . از سکه‌های مشکوفه چنین بر می‌آید که ملوک هرمز صاحب ضرابخانه بوده‌اند و به غیر از مسکوکات مس و نقره، مسکوکات طلا هم ضرب می‌کرده‌اند . درسال ۱۹۲۵، تعداد ۶۴ سکه طلا ضرب ملوک هرمز و جرون در قریه گودو کشف شده‌است .
حمام گله داری (بندرعباس)
این حمام تنها حمام باقیمانده قدیمی شهر بندرعباس است و احداث آن دراواخر قرن سیزدهم هجری قمری صورت گرفته است .در حال حاضر به عنوان موزه مردم شناسی استان هرمزگان مورد بهره برداری می باشد .
پیشینیه تاریخی حمام گله داری :
در حاشیه خلیج فاری و در بلوار ساحلی شهر بر روی بستری رُسی که قابلیت نفوذپذیری آن به دلیل اشباع شدن از آب دریا بسیار زیاد است ، یکی از حمام های قدیمی به جا مانده شهر بندرعباس بنا شده است .
قدمت این حمام به دوره قاجاریه می رسد و تاریخ احداث اواخر قرن 13 ه . ق است . حمام وقفی متعلق به مسجد گله داری و واقف آن تجارتخانه حاج شیخ احمد گله داری است .حمام گله داری دو دوره مرمت را در سی سال گذشته پشت سر گذاشته است .
در گذشته مردم از آن به عنوان حمام عمومی استفاده می کردند . این اثرتاریخی به شماره 2003 درفهرست آثار ملی به ثبت رسیده است .
مصالح بکار رفته :از آنجا که این ناحیه دارای رطوبت بالایی است در این بنا بیشتر از سنگ های دریایی - اسفنجی و ساروج محلی وگچ دستکوب استفاده شده است . لازم به ذکراست که سنگهای اسفنجی که دارای قابلیت جذب رطوبت بالایی هستند از دریای همجوار تهیه می شده اند . تنها عامل تخریب طبیعی بنا رطوبت بسیار بالای منطقه است و مصالح بکار رفته در کف حمام آجر فرش است .
فضای معماری :حمام گله داری مانند سایر حمام های دیگر نواحی کویر مرکزی دارای فضاهای بینه ، سر بینه ، گرمخانه و خزینه است . بنا دارای پنج گنبد بزرگ و کوچک است .
در ورودی حمام گله داری راهرو هشتی کوچک قرار دارد تا دما و رطوبت ، فضای داخلی تنظیم شود .
بینه : فضای بینه به شکل هشت گوش ساخته شده ودر اطراف آن چهار صفه یا سکوی نشیمن و رختکن دیده می شود . وسط سالن بینه حوضچه هشت ضلعی کوچک قرار دارد . فضای این قسمت باید سرد و خشک بوده زیرا فضای ورودی در ارتباط مستقیم با فضای خارح قرار می گرفت .
میاندر : ارتباط بین بینه وگرمخانه ازطریق میاندر صورت می گیرد و فضای درون آن سرد و مرطوب است .
سربینه : سربینه فضای شست شو است و دو صفه یا سکوی نشیمن دارد و بخار اندرون به آن می رسد . سربینه به خزینه متصل می شود که فضایی گرم وخشک دارد .
خزینه : محل گرم شدن آب مورد استفاده حمام است و آب گرم از این طریق تامین می شود . در خزینه کانال هایی از سنگ و ساروج برای انتقال آبگرم به کلیه فضاها در نظر گرفته شده است .
سیستم گرمادهی و آبرسانی :سیستم گرمادهی حمام شامل انبار سوخت ، آتشدان ، دیگ ، دودکشها و گودال جمع آوری خاکستراست . فضای گرم کننده حمام که به علت نگهداری گرما در عمق زمین قرار گرفته است ، آب مصرفی حمام از چاهی به عمق ده متر که هنوز پابرجاست ، تامین شده است . در دوره ای هم که از آب برکه برای حمام استفاده می شده این عمل با استفاده از نیروی کمکی گاو که در مسیر" گاورو "دائم در حرکت بوده و آب را از چاه به انبار ذخیره آب می ریخته صورت می گرفته است.
روشنایی :در وسط سقف حمام روزنه هایی به عنوان نورگیر در هر یک از فضاها وجود دارد که عمل نورگیری و تهویه در حمام توسط همین روزنه ها صورت می گرفت ، بدین ترتیب که با بازو بسته کرودن در فصولی ازسال دما و رطوبت داخل حمام را تنظیم می نمودند .
این بنا سالیان زیادی به یک مکان متروکه تبدیل شده بود . در سال های ا خیر میراث فرهنگی استان هرمزگان سعی بر این داشته تا ضمن حفظ ، احیا ومرمت این بنای ارزشمند برای موزه مردم شناسی استان درنظر گرفته شود . بدین منظور در سال 1379 برای اولین بار مجسمه هایی در آن نصب شده که به فضای حمام رونقی دیگر بخشیده است .
این حمام تنها حمام باقیمانده قدیمی شهر بندرعباس است و احداث آن دراواخر قرن سیزدهم هجری قمری صورت گرفته است .در حال حاضر به عنوان موزه مردم شناسی استان هرمزگان مورد بهره برداری می باشد .
پیشینیه تاریخی حمام گله داری :
در حاشیه خلیج فاری و در بلوار ساحلی شهر بر روی بستری رُسی که قابلیت نفوذپذیری آن به دلیل اشباع شدن از آب دریا بسیار زیاد است ، یکی از حمام های قدیمی به جا مانده شهر بندرعباس بنا شده است .
قدمت این حمام به دوره قاجاریه می رسد و تاریخ احداث اواخر قرن 13 ه . ق است . حمام وقفی متعلق به مسجد گله داری و واقف آن تجارتخانه حاج شیخ احمد گله داری است .حمام گله داری دو دوره مرمت را در سی سال گذشته پشت سر گذاشته است .
در گذشته مردم از آن به عنوان حمام عمومی استفاده می کردند . این اثرتاریخی به شماره 2003 درفهرست آثار ملی به ثبت رسیده است .
مصالح بکار رفته :از آنجا که این ناحیه دارای رطوبت بالایی است در این بنا بیشتر از سنگ های دریایی - اسفنجی و ساروج محلی وگچ دستکوب استفاده شده است . لازم به ذکراست که سنگهای اسفنجی که دارای قابلیت جذب رطوبت بالایی هستند از دریای همجوار تهیه می شده اند . تنها عامل تخریب طبیعی بنا رطوبت بسیار بالای منطقه است و مصالح بکار رفته در کف حمام آجر فرش است .
فضای معماری :حمام گله داری مانند سایر حمام های دیگر نواحی کویر مرکزی دارای فضاهای بینه ، سر بینه ، گرمخانه و خزینه است . بنا دارای پنج گنبد بزرگ و کوچک است .
در ورودی حمام گله داری راهرو هشتی کوچک قرار دارد تا دما و رطوبت ، فضای داخلی تنظیم شود .
بینه : فضای بینه به شکل هشت گوش ساخته شده ودر اطراف آن چهار صفه یا سکوی نشیمن و رختکن دیده می شود . وسط سالن بینه حوضچه هشت ضلعی کوچک قرار دارد . فضای این قسمت باید سرد و خشک بوده زیرا فضای ورودی در ارتباط مستقیم با فضای خارح قرار می گرفت .
میاندر : ارتباط بین بینه وگرمخانه ازطریق میاندر صورت می گیرد و فضای درون آن سرد و مرطوب است .
سربینه : سربینه فضای شست شو است و دو صفه یا سکوی نشیمن دارد و بخار اندرون به آن می رسد . سربینه به خزینه متصل می شود که فضایی گرم وخشک دارد .
خزینه : محل گرم شدن آب مورد استفاده حمام است و آب گرم از این طریق تامین می شود . در خزینه کانال هایی از سنگ و ساروج برای انتقال آبگرم به کلیه فضاها در نظر گرفته شده است .
سیستم گرمادهی و آبرسانی :سیستم گرمادهی حمام شامل انبار سوخت ، آتشدان ، دیگ ، دودکشها و گودال جمع آوری خاکستراست . فضای گرم کننده حمام که به علت نگهداری گرما در عمق زمین قرار گرفته است ، آب مصرفی حمام از چاهی به عمق ده متر که هنوز پابرجاست ، تامین شده است . در دوره ای هم که از آب برکه برای حمام استفاده می شده این عمل با استفاده از نیروی کمکی گاو که در مسیر" گاورو "دائم در حرکت بوده و آب را از چاه به انبار ذخیره آب می ریخته صورت می گرفته است.
روشنایی :در وسط سقف حمام روزنه هایی به عنوان نورگیر در هر یک از فضاها وجود دارد که عمل نورگیری و تهویه در حمام توسط همین روزنه ها صورت می گرفت ، بدین ترتیب که با بازو بسته کرودن در فصولی ازسال دما و رطوبت داخل حمام را تنظیم می نمودند .
این بنا سالیان زیادی به یک مکان متروکه تبدیل شده بود . در سال های ا خیر میراث فرهنگی استان هرمزگان سعی بر این داشته تا ضمن حفظ ، احیا ومرمت این بنای ارزشمند برای موزه مردم شناسی استان درنظر گرفته شود . بدین منظور در سال 1379 برای اولین بار مجسمه هایی در آن نصب شده که به فضای حمام رونقی دیگر بخشیده است .
[بمسجد جامع دلگشا (بندرعباس)
این بنا در نبش بلوار طالقانی ( ساحلی ) و خیابان مسجد جامع بندرعباس قرار گرفته و از آثار قرن دوازده و سیزده هجری قمری محسوب می گردد . این بنا شامل شبستان دو قسمت قدیمی الحاقی است . بخش قدیمی دارای ستونهای متعدد با سر ستونهای گچبری شبیه به مسجد گله داری و مسجد دژگان است . این بنا به شماره 1599 به ثبت آثار ملی ایران رسیده است .
این بنا در نبش بلوار طالقانی ( ساحلی ) و خیابان مسجد جامع بندرعباس قرار گرفته و از آثار قرن دوازده و سیزده هجری قمری محسوب می گردد . این بنا شامل شبستان دو قسمت قدیمی الحاقی است . بخش قدیمی دارای ستونهای متعدد با سر ستونهای گچبری شبیه به مسجد گله داری و مسجد دژگان است . این بنا به شماره 1599 به ثبت آثار ملی ایران رسیده است .
معبد هندوها (بندرعباس)
ساختمان معبدوها در سال 1310 ه . ق احداث شده . اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهار گوش میانی که بر روی آن گنبدی قرار گرفته است .سبک معماری این گنبد آن را نه تنها از بناهای کرانه خلیج فارس بلکه از کل ایران متمایز می سازد .طرح این بنا کاملا متاثر از معماری هندی می باشد .
ساختمان معبدوها در سال 1310 ه . ق احداث شده . اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهار گوش میانی که بر روی آن گنبدی قرار گرفته است .سبک معماری این گنبد آن را نه تنها از بناهای کرانه خلیج فارس بلکه از کل ایران متمایز می سازد .طرح این بنا کاملا متاثر از معماری هندی می باشد .
