باران تابستانی هوا را شست، از گرد و خاک کم کرد، دما را پایین کشید، کولرها خاموش شد، مصرف انرژی به حداقل خود در فصل گرما رسید، گیلان سیل امد، تهران آبگرفته شد، همه جوگیر و خوشحال شدند. اما فقط همه شهرنشینان این حس را داشتند. کشاورزان اصلا حس خوبی به این باران ندارند. زراعت انها روی زمین تفدیده است و باید آمده شود برای برداشت. پس لعنت می فرستند بر این باران بی موقع.
بارانی که آمد و همه تهرانی ها را خوشحال کرد، اما بی موقع بود. پروفسور پرویز کردوانی، جغرافیدان برجسته ایرانی می گوید هیچ کشاورزی در تیر و مرداد آرزوی باران ندارد: "الان در تمام ایران باران بیاید ضرر است. چون کشاورزان، زراعت تابستانه دارند و با این باران خراب می شود. تنها جایی از ایران که باران را حالا دوست دارند، در لارستان است که دراین فصل، عصرها باران های 40 روزه دارند و به همین خاطر صیفی جات می کارند. در همین 40 روز هم محصول بار می دهد."
به گفته رضازاده،مشاور رییس سازمان هواشناس این بارندگی ها، چندان طبیعی نیستند، اما تجربه شده اند: "اینکه هر سال بخواهیم این بارندگی ها داشته باشیم، غیر طبیعی است. درواقع ما هر سال لزوما در تیر و مردادد بارندگی نداریم. اما سال هایی بوده که در تیر و مرداد بارندگی داشتیم و حتی به سیلاب هم منجر شده."