Amir Mohsen
متخصص بخش هواشناسی
ادامه مطلب:
این آیات که مطابق با تحقیقات دانشمندان است در شبه جزیره عربستان نازل شده که از کم ابرترین و کم باران ترین نقاط جهان است و همچنین در زمانی نازل شده که مردم تصوراتی موهوم و خرافاتی راجع به پدیده های جوی داشتند.
در قرن نهم میلادی ، برای تعیین جهت وزش باد ، برفراز خیلی از کلیساها نصب بادنما معمول گردید.
بیش از 1500 سال پیش لئوناردو داوینچی[19] نقاش و دانشمند بزرگ ایتالیایی یک اسباب مکانیکی رطوبت سنج و یک باد نمای کامل اختراع کرد و بعدها در سالهای پایانی قرن شانزدهم یعنی در حدود سالهای 1553 تا 1612 ، گالیله[20] گرماسنج گازی را اختراع کرد و شاگرد او جان ری آن را تکمیل ساخت این دستگاه که در واقع نخستین حرکتهای رسمی دانشمندان در اندازه گیرهای آب و هوا به حساب می آید با یک مقیاس اختیاری برای مدتی وسیله رایجی برای اندازه گیری آب و هوا به حساب می آمد . گالیله فلسفه آن که جو زمین دارای وزن و در نتیجه دارای فشار میباشد در قرن 16 مطرح کرد. تریچلی[21] در اوایل قرن 17 تحقیقات دنباله داری در این زمینه (هوا دارای فشار است ) بعمل آورد تا آنکه موفق شد این اصل را بوسیله دستگاهی که بعدا" اساس ساختار فشار سنج را تشکیل داده به ثبت برساند. در سالهای ۱۷۲۴ و ۱۷۴۱ میلادی فارنهایت[22] و سلیسیوس[23] دماسنج جیوه ای را اختراع نمودند. پاسگال[24] با استفاده انجام یکسری آزمایشها در ارتفاعات تغییرات فشار را با ارتفاع ثابت نمود و سرانجام درسال 1848میلادی فشارسنج نوع دیگری بنام فشارسنج فلزی اختراع گردید. همچنین طی سالهای 1650 و1850 میلادی دستگاههای دیگری چون رطوبت نگار ، بارانسنج و تشعشع نگار اختراع گردید.
فعالیتهای هواشناسی بعنوان یک علم جدید در حقیقت از اوایل قرن نوزدهم شروع شد. الکساندر فن هومبلت[25] (1859- 1769م ) اولین نفر در طول تاریخ بود که نقشه همدمای جهان را در سال 1817 ترسیم نمود وی که پدر جغرافیایی نو خوانده می شود در حدود 100 سال قبل بیان داشت که انسانهای برتر با فیزیولوژی بدنی و فکری بالا در همدمای بین 16 تا 21 درجه سانتیگراد زندگی می کنند. (در منطقه اروپا) همچنین وی در سال 1828 میلادی به تزار روسیه پیشنهاد کرد که در سیبری ایستگاه هواشناسی برای ثبت پارامترهای هواشناسی دایر کند.
اولین نقشه های هواشناسی را لامارک[26] در سال 1820 ارائه نمود این نقشه ها بر اساس اطلاعات و آمار هواشناسی که از ایستگاههای منطقه منهایم جمع آوری شده بود ترسیم شد و بعدا در سالهای 1820 و 1821 نقشه طوفانهای اروپا تهیه گردید.
تا پیش از اختراع دستگاه تلگراف در سال 1837 میلادی نسل جدید روش های علمی هواشناسی هنوز کشف نشده بودند. قبل از این زمان ، ممکن نبود که اطلاعات مربوط به وضعیت هوا را سریع تر از یک ترن بخار به جایی انتقال داد، بر اساس اطلاعات دایره المعارف بریتانیکا ، اختراع تلگراف باعث شد که بتوان در پایان دهه 1840 گزارش های هواشناسی را در آن واحد به چندین نقطه دنیا ارائه کرد. این امر به مسافران اجازه می داد که از اطلاعات هواشناسی ساده ای مثل وضعیت وزش بادهای مخالف مطلع شوند. و بدینوسیله اعلام خطر و پیش بینی وقوع طوفان امکان پذیر گردید.
فکر ایجاد نقشه کشی هواشناسی سینوپتیک بوسیله مقایسه مشاهدات هواشناسی در یک ناحیه وسیع جغرافیایی بعد از اختراع تلگراف شروع شد. بطوریکه اولین نقشه هوای روزانه انگلستان در سال 1851 میلادی ترسیم شد.و به دنبال آن اولین کنفرانس بین المللی هواشناسی در آگوست 1853 در بروکسل برگزار گردید.
در سال 1873 سازمان هواشناسی جهانی (WMO) تاسیس شد که جانشین سازمان هواشناسی بین المللی (IMO) می باشد[27] و اولین کار رسمی این سازمان جهانی اندازه گیری دمای هوای کره زمین بود که از سال 1880 شروع شد.
ولادیمیر کوپن[28] (1940-1846) نقشه فن هومبلت را اصلاح کرد و در سال 1884 نقشه دامنه دمای فصلی جهان را ترسیم کرد که سر انجام پیدایش روش طبقه بندی اقلیمی وی را بدنبال داشت.
از دهه 1890 به این سو با شروع امکان کاوشهای جو فوقانی توسط کاوشگرها (Radio Sound) درک بهتری از جو حاصل شد.
با آغاز قرن بیستم دانشمندان جغرافیا نظرات و دیدگاههای خاصی در اقلیم شناسی و هواشناسی ارائه نمودند.امانوئل دمارتن [29] فرانسوی در سال 1909 ناحیه بندی سطح زمین را بر اساس دما و بارش تقسیم کرد. اما نام دو نفر در دنیا با نام علم هواشناسی نوین امروزی گره خورده است؛ فرانسیس بیوفورت[30] که به خاطر مقیاس هواشناسی بیوفورت شناخته می شود و شاگردش روبرت فیتزروی[31] که بارومتر یا فشارسنج فیتزروی را اختراع کرد. هر دو این افراد، انسان هایی بانفوذ در ارتش، نیروی دریایی انگلیس و حکومت بودند و با وجود اینکه کارشان در رسانه های آن زمان به شدت مورد استهزا قرار گرفته بود، با اختراعات و اکتشافات بی نظیرشان، اعتبار علمی بسیاری به دست آوردند و پس از تایید توسط ارتش بریتانیا، باعث شدند تا پایه دانش نوین هواشناسی امروز بنا شود.
ژیلبرت واکر[32] رئیس هواشناسی وقت هندوستان "جریان گردشی هوا در اقیانوس آرام " را شناسائی در سال 1920 کرد و بخاطر کار ارزنده وی آن جریانات را "واکر" نامیدند.
اما پیشرفت های اصلی علم هواشناسی در قرن بیستم اتفاق افتاد. امکان پیش بینی عددی وضع هوا در سال 1922 توسط لوییز فرای ریچاردسون[33] پیشنهاد شد. این در حالی بود که کامپیوترهای قوی و سریع امروزی برای انجام محاسبات گسترده و پیچیده مربوط به رویدادهایی که هنوز اتفاق نیفتاده اند، وجود نداشت.تورنت وایت [34] (1963-1892) در سال 1931 در ایالات متحده یک روش طبقه بندی پایگانی را بر حسب الگوی سالانه رطوبت خاک معرفی کرد. در این روش بارش به عنوان ورودی و تبخیر به عنوان خروجی معرف موازنه آب و ذخیره رطوبتی خاک بودند ولی عملا دما به نمایندگی از تبخیر بکار می رفت. بررسی ها نشان داد که روش تورنت وایت نسبت به روش کوپن تصویر مقبول تری از اقلیم بدست می دهد.رادلف گایگر[35] نظام طبقه بندی اقلیمی تازه ای را در سال 1936 پایه گذاری کرد که بعدها گایگر در آن تجدید نظرهائی کرد. گایگر مطالعات خود را بر اقلیم قشر جو مجاور زمین و اثرات ناهمواری و کاربری اراضی بر آن متمرکز کرد و رشته میکرو کلیماتولوژی را پدید آورد.
در دوره های جنگ جهانی اول و دوم که در عملیات نظامی و حمل و نقل هوایی نیاز به اطلاعات هواشناسی و مبادلات بین المللی بیشتر آشکار شد، دوران شکوفایی هواشناسی بوده است و می توان گفت که جنگ جهانی اول باعث تولد هواشناسی و فاصله جنگ جهانی اول و دوم دوران بلوغ این علم بوده است . در جنگ جهانی دوم که دستگاه رادار اختراع گردید خدمات شایان توجهی به علم هواشناسی نمود.
این آیات که مطابق با تحقیقات دانشمندان است در شبه جزیره عربستان نازل شده که از کم ابرترین و کم باران ترین نقاط جهان است و همچنین در زمانی نازل شده که مردم تصوراتی موهوم و خرافاتی راجع به پدیده های جوی داشتند.
در قرن نهم میلادی ، برای تعیین جهت وزش باد ، برفراز خیلی از کلیساها نصب بادنما معمول گردید.
بیش از 1500 سال پیش لئوناردو داوینچی[19] نقاش و دانشمند بزرگ ایتالیایی یک اسباب مکانیکی رطوبت سنج و یک باد نمای کامل اختراع کرد و بعدها در سالهای پایانی قرن شانزدهم یعنی در حدود سالهای 1553 تا 1612 ، گالیله[20] گرماسنج گازی را اختراع کرد و شاگرد او جان ری آن را تکمیل ساخت این دستگاه که در واقع نخستین حرکتهای رسمی دانشمندان در اندازه گیرهای آب و هوا به حساب می آید با یک مقیاس اختیاری برای مدتی وسیله رایجی برای اندازه گیری آب و هوا به حساب می آمد . گالیله فلسفه آن که جو زمین دارای وزن و در نتیجه دارای فشار میباشد در قرن 16 مطرح کرد. تریچلی[21] در اوایل قرن 17 تحقیقات دنباله داری در این زمینه (هوا دارای فشار است ) بعمل آورد تا آنکه موفق شد این اصل را بوسیله دستگاهی که بعدا" اساس ساختار فشار سنج را تشکیل داده به ثبت برساند. در سالهای ۱۷۲۴ و ۱۷۴۱ میلادی فارنهایت[22] و سلیسیوس[23] دماسنج جیوه ای را اختراع نمودند. پاسگال[24] با استفاده انجام یکسری آزمایشها در ارتفاعات تغییرات فشار را با ارتفاع ثابت نمود و سرانجام درسال 1848میلادی فشارسنج نوع دیگری بنام فشارسنج فلزی اختراع گردید. همچنین طی سالهای 1650 و1850 میلادی دستگاههای دیگری چون رطوبت نگار ، بارانسنج و تشعشع نگار اختراع گردید.
فعالیتهای هواشناسی بعنوان یک علم جدید در حقیقت از اوایل قرن نوزدهم شروع شد. الکساندر فن هومبلت[25] (1859- 1769م ) اولین نفر در طول تاریخ بود که نقشه همدمای جهان را در سال 1817 ترسیم نمود وی که پدر جغرافیایی نو خوانده می شود در حدود 100 سال قبل بیان داشت که انسانهای برتر با فیزیولوژی بدنی و فکری بالا در همدمای بین 16 تا 21 درجه سانتیگراد زندگی می کنند. (در منطقه اروپا) همچنین وی در سال 1828 میلادی به تزار روسیه پیشنهاد کرد که در سیبری ایستگاه هواشناسی برای ثبت پارامترهای هواشناسی دایر کند.
اولین نقشه های هواشناسی را لامارک[26] در سال 1820 ارائه نمود این نقشه ها بر اساس اطلاعات و آمار هواشناسی که از ایستگاههای منطقه منهایم جمع آوری شده بود ترسیم شد و بعدا در سالهای 1820 و 1821 نقشه طوفانهای اروپا تهیه گردید.
تا پیش از اختراع دستگاه تلگراف در سال 1837 میلادی نسل جدید روش های علمی هواشناسی هنوز کشف نشده بودند. قبل از این زمان ، ممکن نبود که اطلاعات مربوط به وضعیت هوا را سریع تر از یک ترن بخار به جایی انتقال داد، بر اساس اطلاعات دایره المعارف بریتانیکا ، اختراع تلگراف باعث شد که بتوان در پایان دهه 1840 گزارش های هواشناسی را در آن واحد به چندین نقطه دنیا ارائه کرد. این امر به مسافران اجازه می داد که از اطلاعات هواشناسی ساده ای مثل وضعیت وزش بادهای مخالف مطلع شوند. و بدینوسیله اعلام خطر و پیش بینی وقوع طوفان امکان پذیر گردید.
فکر ایجاد نقشه کشی هواشناسی سینوپتیک بوسیله مقایسه مشاهدات هواشناسی در یک ناحیه وسیع جغرافیایی بعد از اختراع تلگراف شروع شد. بطوریکه اولین نقشه هوای روزانه انگلستان در سال 1851 میلادی ترسیم شد.و به دنبال آن اولین کنفرانس بین المللی هواشناسی در آگوست 1853 در بروکسل برگزار گردید.
در سال 1873 سازمان هواشناسی جهانی (WMO) تاسیس شد که جانشین سازمان هواشناسی بین المللی (IMO) می باشد[27] و اولین کار رسمی این سازمان جهانی اندازه گیری دمای هوای کره زمین بود که از سال 1880 شروع شد.
ولادیمیر کوپن[28] (1940-1846) نقشه فن هومبلت را اصلاح کرد و در سال 1884 نقشه دامنه دمای فصلی جهان را ترسیم کرد که سر انجام پیدایش روش طبقه بندی اقلیمی وی را بدنبال داشت.
از دهه 1890 به این سو با شروع امکان کاوشهای جو فوقانی توسط کاوشگرها (Radio Sound) درک بهتری از جو حاصل شد.
با آغاز قرن بیستم دانشمندان جغرافیا نظرات و دیدگاههای خاصی در اقلیم شناسی و هواشناسی ارائه نمودند.امانوئل دمارتن [29] فرانسوی در سال 1909 ناحیه بندی سطح زمین را بر اساس دما و بارش تقسیم کرد. اما نام دو نفر در دنیا با نام علم هواشناسی نوین امروزی گره خورده است؛ فرانسیس بیوفورت[30] که به خاطر مقیاس هواشناسی بیوفورت شناخته می شود و شاگردش روبرت فیتزروی[31] که بارومتر یا فشارسنج فیتزروی را اختراع کرد. هر دو این افراد، انسان هایی بانفوذ در ارتش، نیروی دریایی انگلیس و حکومت بودند و با وجود اینکه کارشان در رسانه های آن زمان به شدت مورد استهزا قرار گرفته بود، با اختراعات و اکتشافات بی نظیرشان، اعتبار علمی بسیاری به دست آوردند و پس از تایید توسط ارتش بریتانیا، باعث شدند تا پایه دانش نوین هواشناسی امروز بنا شود.
ژیلبرت واکر[32] رئیس هواشناسی وقت هندوستان "جریان گردشی هوا در اقیانوس آرام " را شناسائی در سال 1920 کرد و بخاطر کار ارزنده وی آن جریانات را "واکر" نامیدند.
اما پیشرفت های اصلی علم هواشناسی در قرن بیستم اتفاق افتاد. امکان پیش بینی عددی وضع هوا در سال 1922 توسط لوییز فرای ریچاردسون[33] پیشنهاد شد. این در حالی بود که کامپیوترهای قوی و سریع امروزی برای انجام محاسبات گسترده و پیچیده مربوط به رویدادهایی که هنوز اتفاق نیفتاده اند، وجود نداشت.تورنت وایت [34] (1963-1892) در سال 1931 در ایالات متحده یک روش طبقه بندی پایگانی را بر حسب الگوی سالانه رطوبت خاک معرفی کرد. در این روش بارش به عنوان ورودی و تبخیر به عنوان خروجی معرف موازنه آب و ذخیره رطوبتی خاک بودند ولی عملا دما به نمایندگی از تبخیر بکار می رفت. بررسی ها نشان داد که روش تورنت وایت نسبت به روش کوپن تصویر مقبول تری از اقلیم بدست می دهد.رادلف گایگر[35] نظام طبقه بندی اقلیمی تازه ای را در سال 1936 پایه گذاری کرد که بعدها گایگر در آن تجدید نظرهائی کرد. گایگر مطالعات خود را بر اقلیم قشر جو مجاور زمین و اثرات ناهمواری و کاربری اراضی بر آن متمرکز کرد و رشته میکرو کلیماتولوژی را پدید آورد.
در دوره های جنگ جهانی اول و دوم که در عملیات نظامی و حمل و نقل هوایی نیاز به اطلاعات هواشناسی و مبادلات بین المللی بیشتر آشکار شد، دوران شکوفایی هواشناسی بوده است و می توان گفت که جنگ جهانی اول باعث تولد هواشناسی و فاصله جنگ جهانی اول و دوم دوران بلوغ این علم بوده است . در جنگ جهانی دوم که دستگاه رادار اختراع گردید خدمات شایان توجهی به علم هواشناسی نمود.