مشاعره *** هر چی قبلی بگه!!!

[سیاوش عشق]

ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرود از یادت
حافظ

 

[liliput]

سیزده را همه عالم بدر امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم .


*/ ن /*​

 

[سیاوش عشق]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟
(الف)

 

[liliput]

این همه شهد وشکر کز سخنم میریزد
اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادند

( ه )​

 

[سیاوش عشق]

هر چند صد بیابان وحشی تر از غزالیم
ما را به گوشه ی چشم تسخیر می توان کرد
(م)

 

[baroon]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست


* ج *​

 

[سیاوش عشق]

جهان سر به سر حکمت و عبرت است
چرا بهره ی ما همه غفلت است
فردوسی
(الف)

 

[baroon]

ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان
جان به غم هایش سپردم نیست آرامم هنوز



* ظ *​

 

[سیاوش عشق]

ظلم جهل است است و جهل تاريک است
راه اين فرقه سخت تاريک است

(الف)

 

[baroon]

آسمون! شعر تو رو هیچکس ندونست
محرم راز تو بودنو نتونست
همه تا بارون اومد دستی پریدن
هی می گفتن رحمته اما ندیدن

آسمون حرف هزارونو شنیدی
بغض صد عاشق بی پناهو دیدی
کی تورو دید وقتی گریه هات روونه
قربون دلت برم چه مهربونه

آسمون! بدجور غریبی
عاشقو چه بی نصیبی
دل من برات می سوزه
چه حکایت عجیبی!

آسمون! ساده ای امّا
پر از احساس عمیقی
واسه انگشتر پاکی
چه گرانبها عقیقی!

آسمون! منم مثل تو ساده بودم
واسه سوختن توی عشق آماده بودم
امّا حالا تیکه تیکه م بی ستاره
سهم آسمونه قلبم نمی باره

آسمون بس که نباریدم بریدم
هرچی گشتم بستر عشقی ندیدم
هرجای خشکی که جون دادم نمیره
وقتی جون گرفت دیدم یه جایی گیره



*ک*​

 

[چاووش]

کمر تا کی بخونم آن بت نامهربان بندد



که باشم من که بر خونم چنان سروی میان بندد







شوم قربان دمی صد ره کمان ابروانش را


هلال ابرویم هر گه، که ترکش بر میان بندد







تراوش میکند راز غمش از هر بن مویم


اگر غیرت گلو گیرد، اگر حیرت زبان بندد







الهی همچو موسی رب ارنی را نمی‌گویم


که مهر خامشی از لن ترانی بر میان بندد






نه از صدق و صفا رنگی، نه از مهر و وفا بویی


کسی چون دل بسرو و لاله این بوستان بندد







وفای‌ دوستان گر با رضی این است میترسم


که دل از دوستان برگیرد و بر دشمنان بندد




... خ ...
​

 

[fatemeh]

خشت اول؛ دست معمار دلــــم لرزیده بود
عشق- این دیوار کج- محو ثریا مانده است...​

"عباس کریمی"



...جیم...​

 

[baroon]

جز حضور تو
هيچ چيز اين جهان بيكرانه را
جدّی نگرفتم
حتی عشق را...


*ل*

 

[پارسا مرزبان]

سنایی غزنوی:

لحن را همچو «لام» سر بفراز
جام را همچو «جیم» قد خم کن


«جیم»

​

 

[چاووش]

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را



نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را






کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم



به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را






به یاد یار دیرین کاروان گم کرده رامانم


که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را






بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی


چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را






چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی


که در کامم به زهرآلود شهد شادمانی را






سخن با من نمی گوئی الا ای همزبان دل


خدایا با که گویم شکوه بی همزبانی را






نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده


به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را






به چشم آسمانی گردشی داری بلای جان


خدا را بر مگردان این بلای آسمانی را






نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن


که از آب بقا جویند عمر جاودانی را

.. ص ..

​

 

[سیاوش عشق]

صبوری کن که در دنیا صبوری چاره ساز است
در لطف و کرامت بر صبوران بازه باز است
(م)

 

[مهری]

من از روییدن خار لب دیوار دانستم که ناکس کس نمی گردد به این بالا نشینی ها (الف)

 

[baroon]

ابر بارنده به دریا می گفت
من نباشم تو کجا دریایی؟

در دلش خنده کنان دریا گفت
ابر بارنده! تو خود از مایی



*ص*​

 

[مهشید]

صبحدم از عرش می آمد خروشی عقل گفت

قدسیان گویی که شعر حافظ از بر میکنند
​

* ف*
​

 

[asl_davood]

فتنه ام بر زلف و بالای تو ای بدر منیر
قامت است آن یا قیامت ، عنبر است آن یا عبیر

گم شدم در راه سودا ره نمایا ره نمای
شخصم از پای اندرآمد دستگیرا دستگیر

:گل: س :گل: