:: مشاعره ی مشروط ::

[سپیــدار]

افتادگی آموز اگر طالب فیضی

هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

 

[سیاوش عشق]

هرگز حدیث حاضر و غایب شنیده ای؟
من در میان جمع و دلم جای دیگریست

 

[سپیــدار]

به به :150:

ای غایب از نظر به خدا می سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

 

[سیاوش عشق]

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند

 

[سپیــدار]

آتش است این بانگ نای و نیست باد

هر که این آتش ندارد نیست باد

 

[سیاوش عشق]

آتش بگیر، تا که بدانی چه می‌کشم
احساسِ سوختن، به تماشا نمی‌شود

 

[سپیــدار]

این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست

 

[سیاوش عشق]

امروز که در دست توام مرحمتی کن
فردا که شدم خاک، چه سود اشک ندامت؟

 

[سپیــدار]

کاهش جان تو من دارم و من می دانم
که تو از دوری خورشید چها می بینی
تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من
سر راحت ننهادی به سر بالینی
هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک
تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی

 

[سیاوش عشق]

ای که از تازگی زخم دلم تازه تری
یعنی از قصه ی دلتنگی من با خبری؟
مثل مهتاب که از خاطر شب می گذرد
هر شب آهسته از آفاق دلم می گذری

 

[fatemeh]

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی
غنیمت است دمی روی دوستان بینی​

 

[Darya]

خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو

​

ای حیات دوستان در بوستان بی‌من مرو

:گل::گل::گل:
​

 

[fatemeh]

شمع و من و پروانه همه سوختگانیم
ای ماه فرود آی در این حلقه ماتم​

 

[Miss zahra]

[h=2]شعر شمع دکتر شریعتی

تا سحر اي شمع بر بالين من
امشب از بهر خدا بيدار باش
سايه غم ناگهان بر دل نشست
رحم کن امشب مرا غمخوار باش
کام اميدم بخون آغشته شد
تيرهاي غم چنان بر دل نشست
کاندرين درياي مست زندگي
کشتي اميد من بر گل نشست
آه ، اي ياران به فريادم رسيد
ورنه مرگ امشب به فريادم رسد
ترسم آن شيرين تر از جانم ز راه
چون به دام مرگ افتادم ، رسد
گريه و فرياد بس کن شمع من
بر دل ريشم نمک، ديگر مپاش
قصه بيتابي دل پيش من
بيش از اين ديگر مگو خاموش باش
جز تو ام اي مونس شب هاي تار
در جهان ، ديگر مرا ياري نماند
زآن همه ياران بجز ديدار مرگ
با کسي اميد ديداري نماند
همدم من، مونس من، شمع من
جز توام در اين جهان غمخوار کو؟
وندرين صحراي وحشت زاي مرگ
واي بر من ، واي بر من،يار کو؟
اندرين زندان ، امشب شمع من
دست خواهم شستن ازاين زندگي
تا که فردا همچو شيران بشکنند
ملتم زنجير هاي بندگي !

 

[fatemeh]

نظرم تا به سر زلفِ تو دلدار افتاد
گذر این دل سودا زده بر دار افتاد​

 

[Darya]

زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من

​

بر اميد دانه‌اي افتاده‌ام در دام دوست
​

 

[fatemeh]

من اندر گریه، بلبل در فغان، پروانه در سوزش
تماشا داشت حال ما سه تن دیوانه، در یکجا

ابوالقاسم لاهوتی​

 

[Darya]

​

تو شمع انجمني يک زبان و يک دل شو
​

خيال و کوشش پروانه بين و خندان باش
​

 

[fatemeh]

تو کیستی که من اینگونه بی تو بیتابم
شب از هجوم خیالت نمیبرد خوابم​

 

[Narsisa]

او شب چون گل نهد ز مستي بر بالين سر
من دور از او كنم ز اشك خود بالين را تر​