:: مشاعره ی مشروط ::

[Narsisa]

سعدي اين منزل ويران چه كني جاي تو نيست
رخت بربند كه منزلگه احرار آنجاست​

 

[baroon]

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش

بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش​

 

[Narsisa]

شهر به شهر و كو به كو در طلبت شتافتم
خانه به خانه در به در جستمت و نيافتم​

 

[baroon]

شد ز غمت خانه ی سودا دلم
در طلبت رفت به هر جا دلم

آه که امروز دلم را چه شد؟
وایِ دلم وایِ دلم وا دلم​

 

[Narsisa]

اگر غم را چو آتش دود بودي
جهان تاريك بودي جاودانه
در اين گيتي سراسر گر بگردي
خردمندي نيابي شادمانه​

 

[چاووش]

آنقدر با آتش دل ساختم تا سوختم
بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم

سلام

 

[baroon]

ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان

جان به غم هایش سپردم نیست آرامم هنوز​

 

[Narsisa]

يك شب آتش در نيستاني فتاد
سوخت چون اشكي كه بر جامي فتاد​

 

[چاووش]

به خود بالیدن گردون هوایی در قفس دارد


خلا می‌زاید ازکیفیت آبستن مینا



میی در چشم داریم الوداع ای رنج مخموری

که امشب موج اشکی برده‌ام تا دامن مینا

 

[Darya]

عاقلان راضي به شعر از اهل حکمت کي شوند
تا گهر يابند، مينا کي خرند از گوهري

 

[Narsisa]

هوا بس نا جوانمردانه سرد است
آه دمت گرم و سرت خوش باد
سوالم را تو پاسخ گوي در بگشاي​

 

[چاووش]

ای پشت تو گرم کرده سنجاب و سمور


یکسان به مذاق تو چه شیرین و چه شور



از جانب عشق بانگ بر بانگ و تو کر


وز جانب حسن عرض در عرض و تو کور

 

[Narsisa]

عشقت رسد به فرياد گر خود به سان حافظ
قرآن ز بر بخواني در چهارده روايت​

 

[چاووش]

فریاد ز دست فلک بی سر و بن


کاندر بر من نه نو بهشت و نه کهن



با این همه نیز شکر میباید کرد


گر زین بترم کند که گوید که مکن

 

[Narsisa]

من از دست کمانداران ابرو
نمی یابم گذر کردن به هر سو
بهشت است آنکه من دیدم نه رخسار
کمند است آنکه وی دارد نه گسیو​

 

[baroon]

کمند مهر چنان پاره کن که گر روزی

شوی ز کرده پشیمان به هم توانی بست​

 

[Narsisa]

چنان مشتاقم ای دلبر به دیدارت
که گر روزیبرآید از دلم آهی بسوزد هفت دریا را​

 

[baroon]

می کند باد مخالف، شور دریا را زیاد

کی نصیحت می دهد تسکین دل آزرده را؟​

 

[Narsisa]

دل را به کف هرکه نهم باز پس آرد
کس تاب نگهداری دیوانه ندارد​

 

[baroon]

دیوانه كنی هر دو جهانش بخشی

دیوانه ی تو هر دو جهان را چه كند؟​