• توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.

مطالب آموزشی کوهنوردی فرود و آزاد سازی کلنگ

ziba

کاربر ويژه
[h=2]مطالب آموزشی کوهنوردی فرود و آزاد سازی کلنگ



[TR]
[TD="width: 80%, align: center"]
[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="width: 80%, align: right"]در فصل بهار کوهنوردان زیادی ضمن صعود از مسیر های کوهستانی ناگزیر از فرود بر روی پهنه های ‏برفی می شوند ساده ترین روش فرود در این پهنه های برفی کندن یک کارگاه نعل اسبی برفی و فرود ‏بر روی آن است اما کاهی نیاز به کارگاه مستحکم تری بر روی برف هستیم . ضمن آنکه می خواهیم ‏بعد از انجام فرود ابزاری نیز به جای نگذاریم . برای این کار می توان از روش دفن دو کلنگ مطابق شکل ‏استفاده نمود.‏
‏1-‏ ابتدا یک شیار نازک با عمق کافی در داخل پهنه برفی و در راستای مسیری که می خواهیم ‏حفر می کنیم .‏
‏2-‏ ‏ یک طنابچه 5 یا 7 میلی متر را به سوراخ زیر کلنگ دیگر گره می زنیم آنرا از سوراخ بالای ‏دسته کلنگ عبور می دهیم .‏
‏3-‏ کلنگ را بطور عمودی به پشت کلنگ دیگر فرو می کنیم.‏
‏4-‏ طناب فرود را گره می زنیم ( دو سر طناب و یا هشت ) بدور کلنگ عمودی می اندازیم .‏
‏5-‏ با سر دیگر طنابچه یک گره پروسیک بر روی طنابی که بعداز فرود می خواهیم بکشیم می ‏زنیم .‏
‏6-‏ نفرات با دقت و زدن گره خود حمایت فرو می روند .‏
‏7-‏ بعد از رسیدن به مکان مناسب در پایین و استقرار انتهای طناب را کشیده کلنگ ها از جای ‏خود رها شده و به پایین می افتند.‏
‏8-‏ باید مراقب اصابت کلنگ هایی که از بالا به پایین می افتند باشیم .‏

به یاد داشته باشیم هیچ وسیله ای ارزش جان انسان را ندارد.در شرایط سخت از جا گذاشتن لوازم ‏هراسی نداشته باشیم .‏

k9_Page_6_Image_0002.jpg

[/TD]
[/TR]
 

ziba

کاربر ويژه
بالاکشی با حداقل ابزار
در صورت بروز اتفاق و نیاز به بالاکشی باید از لوازم موجود استفاده نمود. طبیعتا وجود ابزار تخصصی ‏امداد باعث تسهیل کار و بالابردن سرعت عملیات می شوند و لی اکثریت سنگنوردان همواره این لوازم ‏را به همراه ندارند. بنابراین باید هر کوهنورد فنی قادر باشد تنها به کمک طناب – طنابچه و کارابین یک ‏سیستم بالاکشی را نصب و از آن استفاده نماید.‏
همانگونه که در تصاویر می بینیم یک سر طناب به کارگاه متصل شده و طناب بعد از عبور از کارابینی که به ‏حلقه فرود(‏Belay Loop‎‏) هارنس (صندلی) مصدوم متصل است در بالا در دست حمایچی است .‏
بعلت عدم وجود سیستم قفل کننده اگر نفر بالا نتواند طناب را کنترل کند و اضافه آن از دست او رها ‏شود مصدوم به پایین سقوط می کند. بنابراین باید یک سیستم ( گره یا ابزار) چفت شونده به این ‏مجموعه اضافه شود.صرف نظر از این مسئله این روش بعلت پایین بودن قرقره یک روش دو به یک ‏بالاکشی می باشد. یعنی دو بازو یک وزن را تحمل و به بالا می کشند.‏
در این حالت بنا به قانون قرقره ها وزنی که باید بالا کشیده شود تقریبا به نصف تقلیل پیدا می کند. ‏
معمولا حمایت نفر بر روی کارگاه و بوسیله یک ابزار حمایتی و یا گره حمایت صورت می گیرد. ابزار ‏حمایتی که برای حمایت نفر دوم مورد استفاده قرار می گیرد باید بصورت چفت شونده عمل کند و ‏ابزاری نظیر هشت و یا تیوبر و یا ‏ATC‏ برای حمایت نفر دوم مناسب نیستند. اما اگر با چنین ابزاری ‏حمایت نفر دوم انجام شود چگونه باید نفر را به بالا کشید.‏
‏ ‏A ‎‏--- ابزار حمایتی – بعلت قفل نشدن باید یک گره پروسیک (‏B‏ ) بر روی طناب بار دارد و زیر ابزار ‏حمایت زد.مصدوم در این حالت بر روی طناب فیکس شده و حمایتچی می تواند بقیه مراحل را انجام ‏دهد.‏
D‏ با زدن یک گره پروسیک دیگر بر روی طناب بار دار و اضافه نمودن یک کارابین به آن ادامه آزاد طناب ‏C ‎‏ ‏را از داخل آن عبور می دهیم .‏
در این حالت می توان نفر را به بالاکشید.‏‎ ‎‏ روش به کار گرفته در این حالت سه به یک است.‏
گره گاردا در عملیات بالاکشی بعنوان یک گره قابل اطمینان بارها و بارها مورد استفاده قرار گرفته شده ‏است.‏
گره گاردا بصورت یک طرفه عمل می کند و بر اثر انتقال بار بر روی آن قفل می شود. و به خاطر همین ‏خاصیت می تواند بعنوان جایگزین مناسبی در عملیات بالاکشی مورد استفاده قرار گیرد.‏
در شکل روبرو به حای ترکیب گره پروسیک و ابزار حمایتی غیر قفل شود یک گره گاردا زده شده است .‏
یک پروسیک در روی طناب باردار زده شده است و ادامه طناب از داخل کارابین متصل به پروسیک عبور ‏کرده است . ‏
مزیت مکانیکی این روش نیز سه به یک است . در این حالت وزن نفر مصدوم تقریبا به یک سوم تقلیل ‏پیدا می کند.بیاد داشته باشیم کارابین هایی که در عملیات بالاکشی مورد استفاده قرار می گیرند بهتر ‏است دارای سطح مقطع گرد باشند . زیرا کارابین هایی به سطح مقطع تخت اصطکاک بسیار بیشتری ‏را بوجود می آورند و باعث صرف توان بیشتری برای نفر در امر بالاکشی می شوند.


k9_Page_4_Image_0002.jpg
k9_Page_4_Image_0003.jpg

k9_Page_5_Image_0002.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
بالاکشی هم طناب

در حال حمایت نفر دوم در کارگاه هستید. او بعد از تلاش موفق به عبور از سخت تکه (کراکس) مسیر ‏نمی شود فیکس کردن طناب و کمک به او هم چاره ساز نیست او ابزار لازم برای صعود میمونی را نیز ‏به همراه ندارد چه باید کرد؟
فاصله نفر تا کارگاه در این حالت در انتخاب راه حل نقش مهمی دارد اگر فاصله نفر دوم تا کارگاه کمتر از ‏یک سوم طول طناب صعود بود می توان از روش بکار رفته در شکل روبرو استفاده کرد:‏
نکته تسهیل کننده در این روش وجود ابزار حمایتی ریورسو می باشد که در هنگام حمایت از بالا می ‏تواند بطور خودار قفل شود.‏
‏1-‏ حمایتچی خود را با تسمه خودحمایت به کارگاه متصل است.‏
‏2-‏ به منظور استفاده از تمام طول مفید طناب او می تواند طناب را از هارنس(صندلی) خود باز ‏کند.‏
‏3-‏ حمایتچی طناب آزاد را دو لا می کند و برای صعود کننده به پایین می فرستد.‏
‏4-‏ صعود کننده باید با یک کارابین طناب را به هارنس خود وصل کند.‏
‏5-‏ در این حالت سه رشته طناب بصورت رفت وبرگشت وجود دارد. حمایت چی طناب وسط را با ‏یک گره هشت به کارگاه فیکس می کند و بروی سر آزاد یک گره پروسیک می زند و گره ‏پروسیک را به کارگاه متصل می کندو
‏6-‏ با کشیدن طناب وسط توسط نفر دوم حمایتچی نیز طناب را جمع می کند .‏
‏7-‏ حمایتچی همزمان نیز می تواند طناب ریورسو را نیز جمع کند.‏
 

ziba

کاربر ويژه
مدیریت بحران

آشنایی با شیوه های امداد رسانی و چگونگی مواجهه با شرایط دشوار می تواند در زمان بروز حادثه ‏بسیار مفید باشد. کوهنوردی که قبلا با این روش ها آشنا بوده و مدت زمان کافی را صرف تمرین و تکرار ‏آن نموده مطمئمنا در حین روبرو شدن با یک اتفاق بسیار سنجیده تر و عاقلانه تر عمل می کند.
چقدر ‏خوب است در کنار زمانی که صرف آماده سازی تجیزات و ابزار برای یک برنامه می کنیم اندکی وقت نیز ‏به طرح ریزی و شناخت خطرات آن برنامه اختصاص دهیم .‏
یکی از بزرگترین عواملی که در یک برنامه می تواند خطر ساز باشد عدم تناسب توان فنی نفرات با ‏یکدیگر است.در چنین حالتی اگر فرد قوی گروه دچار حادثه شود بقیه نفرات تیم یا کرده دچار مشکل ‏جدی خواهند شد.
به یاد داشته باشیم معمولا این نفرات قویتر هستند که در مسیرهای فنی وظیفه ‏جلوداری (سرطنابی) را برعهده دارند و نفر دوم دارای تجربه کمتری است . حال اگر سرطناب بنا به هر ‏دلیل آسیب ببیند و قادر به حرکت نباشد آیا نفر دوم قادر به ارائه کمک به او خواهد بود؟
در بسیاری از حوادث کوهستان بعد از سانحه دیدن نفر قوی تر تیم سایر نفرات تیم بیشتر در معرض ‏خطر قرار می گیرند .مطالعه آماری حوادث کوهنوردی نیز بر این امر صحه گذاشته است .‏
باید قبل از هر صعود فنی احتمالات خطر در آن سنجیده شود و راهکاری های امداد به خوبی برای ‏نفرات برنامه ( چه یک نفر چه جندین نفر ) توجیه شود.‏
بهتر است همواره یک سری ابزار یا یک کیسه امداد فنی جدا از لوازم صعود در دسترس تیم باشد تا در ‏صورت بروز خطر و اتفاق از آن استفاده شود. یا هر نفر کرده حداقل یک سری ابزار جهت امداد بهمراه ‏داشته باشد.‏
در بیشتر مواقع و در کوهستان در صورت بروز حادثه نفرات خود تیم سریعترین گزینه برای برپایی و ‏راهبرد امداد هستند. طبیعتا تماس با تیم پشتبان – اعزام نفرات پشتیبان و امداد به منطقه امری است ‏طولانی و حداقل به چند ساعت تا چندین روز بنا به زمان و مکان نیاز دارد.‏
بنابراین آشنایی نفرات با تکنیک های شخصی امداد رها سازی بالاکشی جزو مهم ترین مسایلی ‏هستند که کوهنوردان در صعود های فنی و در حقیقت قبل از آن باید فرا گیرند.‏
• داشتن نقشه و آماده سازی
• تشخیص دادن مراحل کار
• در نظر گرفتن قانون مهم ایمنی اول برای امدادگر بعد سایرین و مصدوم
• آشنایی با کمک های اولیه
• انتخاب بهترین راهکار
مراحلی هستند که می توانند یک حادثه را با حداقل آسیب به انجامی قابل قبول برسانند.‏
همانگونه که برای هر صعود نیاز به برنامه ریزی و تمرین می باشد باید در کنار برنامه های تمرینی ‏برنامه هایی در کنار تمرین برای آشنایی با خطرات و چگونگی مقابله با آن در نظر گرفت .‏
 

ziba

کاربر ويژه
چند نکته در باره صعود از یخ و آبشارهای یخی

در یخنوری بر خلاف سنگنوردی اتخاب محل جای تبر ( گیره) بر عهده خود شخص است و می توان از تمامی پهنه مطمئن یخ برای ‏ضربه زدن استفاده نمود.‏
اما همواره به یاد داشته باشیم هرگز نباید محل ضربه دوم در نزدیکی جایی باشد که تبر اول بر روی قرار دارد.‏
زیرا هنگامیکه تبر را بر روی یخ می کوبیم شکاف هایی در اطراف محل ضربه بوجود می ایند . اگر تبر دوم هم در همان حوالی که این ‏شکاف ها بوجود آمده اند کوبیده شود ممکن است سطح یخ شکسته و نفر حتی سقوط کند.‏
بنابراین سعی کنید حداقل در شعاعی بیشتر از 30 سانتی متر ضربه بعدی تبر خود را وار کنید تا از بروز شکست یخ جلوگیری شود.‏


k5_Page_12_Image_0002.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
آزاد سازی ريورسو

ریورسو در چند سال گذشته در بین بسیار از کوهنوردان فنی کار مورد استقبال زیادی قرار گرفته است . دلایل این امر را می توان در ‏کارایی زیاد این وسیله برای حمایت هم بصورت نفر دوم و هم بصورت سرطناب دانست . ضمن اینکه ریورسو برای فرود نیز وسیله ‏بسیار کار و مفیدی است و حتی در عملیات امداد و نجات می تواند مورد استفاده قرار گیرد. ‏
اما کسانیکه برای اولین بار قصد استفاده از این وسیله را دارند باید بخوبی از نحوه کار با آن بخصوص نحوه حمایت نفر دوم و رها سازی ‏وزن بر روی ریوسو اطلاع داشته باشند.
ریورسو در حالت حمایت از بالا یک ابزار یک طرف فقل شونده محسوب می شود یعنی طناب ‏براحتی بسمت بالا در آن جمع می شود اما اگر وزن بر روی آن بیاید بصورت خودکار قفل می شود..‏
اگر نفر باز بخواهد به صعود خود ادمه دهد می توان براحتی طناب را آزاد کرد و حمایت را ادامه داد . اما برای پایین دادن او نیاز به یک ‏تسمه و دو کارابین اضافه می باشد. ‏
‏1-‏ یک کارابین ‏HMS‏ را به هارنس متصل می کنیم و بر روی آن گره حمایت می زنیم .‏
‏2-‏ تسمه را با کارابین به هارنس متصل می کنیم از یکی از نقاط کارگاه عبور می دهیم و به کاربین عقب ریورسو می اندازیم.‏
‏3-‏ تذکر : حتما طناب در تمام مراحل در دست ما قرار دارد.‏
‏4-‏ وزن خود را بر روی تسمه انداخته تا بر اثر حالت قرقره ای کارابین پشت ریورسو به سمت بالا حرکت کند و طناب آزاد شود.‏
‏5-‏ با احتیاط و به آرامی نفر را به پایین می فرستیم.‏


k5_Page_11_Image_0002.jpg


k5_Page_11_Image_0003.jpg


k5_Page_11_Image_0004.jpg


k5_Page_11_Image_0005.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
نجات از شکاف یخی حالت سوم

حالت سوم زمانی است که نفر سقوط کننده بیهوش است یا توانایی هیچ گونه کاری را ندارد. در این روش بالاکشی در ایران به روش ‏موفلاژ یا ‏M ‎‏ معروف است و در آن از یک تکه طناب انفرادی نیز در سیستم بالاکشی استفاده می شود. در اين روش ما به دو ابزار ‏چفت شونده ( يومار – ‏T-bloc‏ – ‏Ropeman‏ ) و يک طنابچه انفرادي و سه کارابين نياز داريم .‏
مراحل کار بشرح زير است :‏
‏1-‏ وزن نفر را بر روي ابزار چفت شونده بالايي منتقل مي کنيم .‏
‏2-‏ دو سر طنابچه انفرادي را گره هشت مي زنيم و يک سر آنرا به کارگاه متصل مي کنيم .‏
‏3-‏ در پايين طناب ( کمي کمتر از طول طنابچه انفــــرادي) ‏T-bloc‏ را متصل مي کنيم و طناب انفرادي را از داخل کارابين متصل ‏به آن مي گذرانيم .‏
‏4-‏ يک کارابين به سر ديگر طناب انفرادي متصل مي کنيم .‏
‏5-‏ طنابي را که بايد بکشيم از کارابين عبور مي دهيم .‏
هما نطور که ذکر شد به جای ابزار مکانیکی نظیر مینی کشن و یا تی بلوک می توان از ترکیب گره های چفت شونده ( مشار یا ‏پروسیک ) با قرقره و یا کارابین استفاده نمود. طبیعتا در این حالت کار بسیار دشوار تر می شود. تصاویر زیر نمونه این دو روش با ‏استفاده از گره و قرقره می باشد.‏


k5_Page_09_Image_0002.jpg

k5_Page_09_Image_0003.jpg


k5_Page_10_Image_0002.jpg


k5_Page_10_Image_0003.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
نجات از شکاف یخی حالت دوم

حالت دوم : ‏
فرد سقوط کننده در شکاف قادر به صعود میمونی نیست اما می تواند در فرآیند بالاکشی کمک کند.‏
همانگونه که در شکل می بینید پس از استقرار یک کارابین ( در ساده ترین حالت ) و یا یک مینی ترکشن در صورت موجود بود توسط ‏نفر(ات) بالا به نفر داخل شکاف داده می شود و بعد با شروع بالا کشی هر یک از نفرات مبادرت به کشیدن طناب می کنند.‏


k5_Page_08_Image_0002.jpg

k5_Page_08_Image_0003.jpg

k5_Page_08_Image_0004.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
نجات از شکاف یخی

حالت اول:‏
اگر فردی که داخل شکاف سقوط کرده توانایی این را داشته باشد که خود را با لا بکشد نفر بالا در همان حالت باقی می ماند تا نفر ‏پایین با صعود بر روی طناب خود را از شکاف بالا بکشد.
نفر بالا در صورت امکان می تواند با زدن پیچ یخ موقعیت خود را مستحکم تر ‏نماید.سقوط کننده باید کوله پشتی خود را از پشت باز کند آن را به طناب در زیر پای خود ببندد سپس بوسیله یک گره پروسیک دیگر ‏یا ابزاری مانند ‏Tbloc‏ به شیوه صعود میمونی از طناب بالا برود.‏


k5_Page_07_Image_0003.jpg
k5_Page_07_Image_0002.jpg


k5_Page_07_Image_0005.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
پيمايش يخچال و نجات از شکاف يخي - سه

وقتی نفر به داخل شکاف سقوط می کند نفر یا نفرات دیگر باید بوسیله ترمز کلنگ سعی در نگاه داشتن وی بنمایند و در صورت امکان ‏بوسیله پیچ یخ یا دفن کلنگ به مستحکم کردن موقعیت بپردازند .
توجه داشته باشیم در صورت استفاده از پیچ یخ حداقل فاصله ایمن ‏پیچ بعدی 50 سانتی متر است . سپس می توان طناب را بر روی کارگاه فیکس نمود.‏
‏ ‏طبیعتا وزن سقوط کننده نیز بر روی گره پروسیکی ( یا ابزاری )که بر طناب زده منتقل می گردد. بعد از اعلام آمادگی نفر (ات) بالا و ‏اطمینان از استحکام طناب سه حالت عمومی وجود دارد.‏


k5_Page_05_Image_0003.jpg


k5_Page_05_Image_0004.jpg


k5_Page_06_Image_0005.jpg


k5_Page_06_Image_0006.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
پيمايش يخچال و نجات از شکاف يخي -دو

دلیل زدن گره بر روی طناب این است که در صورت سقوط نفر به داخل شکاف این گره ها بر روی لبه شکاف لاخ شده و مانع سقوط ‏بیشتر شخص شوند.‏
اما اگر شخص به داخل شکاف سقوط کرد باید چه کار نمود . قبل از پاسخ به این بخش ابتدا روش اتصال نفر به طناب برای پیمایش ‏همزمان را مرور می کنیم.‏
‏ لازم به تذکر است که برای اتصال طناب به هارنس ( صندلی ) روش های دیگری نیز وجود دارند . اما تمامیت همه روش ها تقریبا ‏یکسان است . نکته مهم اندازه حلقه از طناب است که نباید از کمر هارنس ( صندلی ) بر روی بدن پایین تر بیاید. زیرا در اینصورت ‏طناب مزاحم حرکت نفرات می گردد.‏
همانگونه که در شکل می بینید طناب به حالتی دور بدن قرار گرفته که حین حرکت مانعی برای حرکت او نخواهد بود. در مرحله بعد ‏باید بر روی طماب یا یک گره پروسیک یا ابزاری مانند مینی ترکشن نصب کرد که بتوان به کمک آن در صورت نیاز از طناب بالا رفت .‏


k5_Page_05_Image_0002.jpg

k5_Page_06_Image_0002.jpg
k5_Page_06_Image_0003.jpg


k5_Page_06_Image_0004.jpg


k5_Page_06_Image_0007.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
پيمايش يخچال و نجات از شکاف يخي -یک

معمولا در مسير هاي يخچالي نفرات يا بصورت دو نفره و يک سه نفره به يک طناب متصل مي شوند. نحوه صحيح اتصال و فاصله آنها را ‏در تصاوير زير مي بينيم.‏
گره هايي که بر روي طناب زده مي شود براي اين است که در صورت سقوط نفرگره در لبه شکاف لاخ شده و ميزان سقوط شخص ‏کمتر شود.‏
توجه داشته باشیم طناب باید هموراه بصورت صحیح به بدن متصل و حمل شود در صورت اشتباه در این کار و سقوط نفر به شکاف نفر ‏بالایی قادر به نشان دادن عکس العمل مناسب نخواهد بود.‏


k5_Page_04_Image_0003.jpg


k5_Page_04_Image_0002.jpg


k5_Page_04_Image_0004.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
کارگاه ترکیبی ‏

کارگاه هايي که در کوهنوردي فني مورد استفاده قرار مي گيرند از لحاظ بر پايي به دو دسته تقسيم مي شوند . ديناميک و يا ‏استاتيک.
يکي از نقاط ضعف کارگاه هاي ديناميک اين است که در صورت کنده شدن يکي از ابزار کارگاه شوک بزرگي در اثرتغيير طول ‏به کارگاه وارد مي شود . براي کمتر نمودن اين شوک مي توان مطابق شکل دو گره بر روي هر يک از بازوهاي کارگاه زد.
در اين حالت ‏که شايد بتوان آنرا ترکيبي از کارگاه هاي ديناميک و استاتيک بر شمرد از مزيت هاي هر دو روش در برپايي کارگاه سود برد.‏


k5_Page_03_Image_0004.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
فرود ایمن

نکاتي که در باره فرود مورد اشاره قرار گرفت همواره بايد مورد توجه قرار گيرند چه فرود از ارتفاع چند متري باشد چه فرود بصورت ‏مرحله اي و از بالاي يک ديواره . در فرود هاي مرحله از آنجايي که نفرات داخل زنجيره حمايت قرار ندارند رعايت ايمني بايد بيشتر مورد ‏توجه قرار گيرد. معمولا حمايت از خود در کارگاه توسط يک تسمه و کارابين که به هارنس ( صندلي ) نفر وصل است انجام مي شود.‏


برای مشاهده تصویر در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید. ابعاد: 730x405px
k5_Page_03_Image_0002.jpg

براي اينکه از احتمال بروز خطا در حين باز و بسته اين وسايل بکاهيم مي توان از روش زير استفاده نمود . در اين روش تعداد باز و ‏بسته شدن کارابين به حداقل مي رسد و نفر مطمئنا در تمامي مراحل به کارگاه متصل است .‏


k5_Page_03_Image_0003.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
سه نکته اساسي در فرود‏

فرود بر روي طناب در کوهنوردي کار لذت بخشي است اما آمار نشان داده است که بخش قابل توجهي از حوادث در کوهستان بر اثر ‏بي دقتي در فرود صورت گرفته است . قبل از فرود رفتن به اين نکات توجه کنيد
‏1- ايمني و جهت کارگاه ‏
آيا کارگاهي که قصد فرو بر روي آن را داريم مستحکم است ؟
‏ آيا مي توان به ابزار ثابت کارگاه اطمينان کرد ؟ ‏
آيا تسمه ها و يا سيم بکسل و يا زنجير کارگاه سالم هستند؟
اگر بر روي کارگاه حلقه فرود وجود دارد آيا وضعيت آن مناسب است ؟ ‏
آيا زواياي مناسب ( زير 60 درجه ) در برپايي کارگاه در نظر گرفته شده است ؟‏
اگر پاسخ به هر يک از اين سئوالات منفي بود بايد حتما نسبت به اصلاح وضعيت کارگاه اقدام کرد و حتي در صورت لزوم ابزار ديگري ‏براي تقويت ساختار به آن اضافه نمود. به ياد داشته باشيم هيچ ابزاري به اندازه جان انسان داراي ارزش نيست.‏
‏2- استفاده از خود حمايت در حين فرود
در تمامي مراحل فرود حتي آن دست از فرود هايي که به زمين مي رسند بايد از خود حمايت استفاده نمود. ساختار فرود بر مبناي ‏شکست طناب در داخل ابزار فرود است و شکست توسط فشار دست ايجاد مي شود . در صورتيکه دستي که وظيفه کنترل طناب را ‏برعهده دارد از طناب جدا شود طبيعتا نتيجه آن سرش بسيار سريع بر روي طناب و اصابت با زمين و .... مي باشد.‏
طبيعتا در محيطي مانند کوهستان خطرات محيطي زيادي وجود دارند که مي توانند باعث شوند فرود رونده کنترل طناب را از دست ‏بدهد . براي جلوگيري از اين امر بايد از گره هاي چفت شونده بر روي طناب ( پروسيک – مشار ) و يا ابزار خاص قفل شونده ( شانت ) ‏استفاده نمود.‏
نکته ديگر احتمال سرش ابزار فرود بر روي طناب هاي نو است بخصو ص در زمانيکه از طناب يک لا استفاده شود. در چنين صورتي اگر ‏تعداد دورهاي گره ( مشار يا پروسيک ) کم باشد ممکن است حتي گره هم نتواند سرش را بخوبي کنترل کند. ( بنابراين توصيه مي ‏شود بر روي طناب هاي تازه با احتياط بيشتر عمل فرود و حتي حمايت را انجام داد .)‏
دو روش کلي براي خودحمايت در فرود وجود دارد. گره بالاي ابزار فرود و گره پايين ابزار . هر دو روش صحيح مي باشند و بنا به سليقه ‏و خواست نفر مي توانند در موقعيت هاي جداگانه مورد استفاده قرار گيرند.‏
‏3- گره انتهاي طناب‏
همواره انتهاي طناب خود را گره بزنيد . اين گره بايد تا حدي بزرگ باشد که از داخل ابزار فرود رد نشود. عواقب نزدن اين گره مي تواند ‏بسيار تلخ باشد. .
در فرود هاي مرحله توصيه مي شود انتهاي طناب ها را جدگانه گره بزنيم . علت اين امر اين است که وقتي نفر اول ‏به کارگاه مي رسد. يکي از گره ها را باز مي کند از داخل کارگاه عبور مي دهد و باز گره مي زند . در چنين حالتي ريسک از دست ‏دادن طناب در حين پايين کشيدت آن کم مي شود.‏


k5_Page_02_Image_0005.jpg


k5_Page_02_Image_0002.jpg
k5_Page_02_Image_0003.jpg


k5_Page_02_Image_0004.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
شرایط عمومی صعود در سنگنوردی ( دو)

قلاب کردن و گیر دادن پا در لبه های سنگ و تعادل گرفتن نیز از زمره تکنیهای مورد قبول در ‏صعود است . می توان هم نوک پنجه را در مسیر قلاب نمود و از پاشنه پا بهره گرفت .‏
معمولا قلاب کردن پاشنه پا در مسیرهای کلاهکی کاربرد بسیار زیادی دارد.‏
گاهی در مسیر امکان استقرار هر دو پا وجود ندارد. برای حفظ تعادل در این شرایط می ‏توان از حالت پرچم استفاده گرفت . پایی که در فضا قرار دارد وظیفه حفظ تعادل سنگنورد را ‏ایفا می کند.این تکنیک در شیب های منفی کارایی بالایی دارد.‏
صعود کننده موفق کسي است که مسير صعود را قبل از شروع کاملا با چشم صعود کرده ‏باشد و قسمتهاي مختلف آن را به خاطر سپرده باشد .‏
صعود چشمي تنها در ديدن شماي کلي مسير و امتداد آن خلاصه نمي شود بلکه سنگنورد ‏بايد خود را در حال صعود آن مجسم کرده و حرکات صعود را پيدا نمايد.‏
يکي ديگر از عوامل موفقيت در صعود استفاده از مکانهاي خوب استراحتي براي استراحت ‏دادن با عضلات به خصوص عضلات دست مي باشد . فرض کنيد حرکت سختي در پيش رو ‏داريد که بايد يک گيره عمودي ناخني را با دست راست بگيريد .‏
همانطور که مي دانيد عضلات دست بر اثر فشار صعود اصطلاحا دچار گرفتگي و انقباض مي ‏شوند . که علت آن تجمع زياد اسيد لاکتيک در عضلات مي باشد . و اين حالت از توانايي ‏عضله کاسته مي شود . تکان دادن دست در فضا باعث بهبود اين وضعيت مي شود .بنابر اين ‏بهتر است قبل از انجام انقباضي دست خود را در فضا چند بار تکان داده و بعد حرکت را انجام ‏دهيد .‏
‏ گاهي برآمدگي هاي سنگ اجازه استراحت بدون دست را به سنگنورد مي دهند . پيدا کردن ‏چنين مکانهايي علاوه بر مفيد بودن از جنبه استراحت و تجديد قوا به زيبائي صعود شما نيز ‏مي افزايد.‏
در اين حالت شما مي توانيد به هر دو دست خود استراحت داده و براي بقيه مسير آماده ‏شويد. ‏

قواعد كلي صعود از سنگ
• سنگنورد خوب کسی است که 70 % فکر می‌کند و 30 % از عضلات خود بهره ‏می‌برد.‏
• استفاده از پنجة‌پا(جلوي‌كفش) و لبه های بیرونی و داخلی برای قرار گرفتن بر ‏روي گيره بسیار مؤثر است.‏
• قرار گرفتن صحیح راستاي پا و نحوة گذاشتن پا بر روي گيره از عوامل تعیین کننده ‏است.‏
• حركت‌ها عمدتاً با دست‌های باز انجام مي‌پذيرد تا اهرم‌های بدن نقش خود را ‏به‌خوبی ایفاء نمایند.‏
• تنفس صحيح بالاخص بازدم قوی(خروج قوی و صدادارِ هوا از دهان) هنگام صعود، ‏به‌ویژه موقع اجرای فنون نسبتاً مشکل، بسیار کمک کننده خواهد بود که صعودی ‏زیباتر با صرف انرژی کمتر داشته باشیم .‏
• طريقه حرکت به سمت بالا هنگام صعود:‏
• قطري: دستِ‌راست - پايِ‌چپ؛ آن‌گاه دستِ‌چپ - پايِ‌راست
• موازي: دست - دست؛ سپس پا – پا



uuu_Page_05_Image_0003.jpg
uuu_Page_05_Image_0004.jpg

uuu_Page_06_Image_0002.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
شرایط عمومی صعود در سنگنوردی (یک)

شرايط عمومي صعود
‏ صعودي موفق است كه همراه با تكنيك و تاكتيك باشد. در یک صعود موفق از حداقل انرژي ‏استفاده شده و سيستم انرژي، هوازي است. سنگنوردي كه از اعتماد به نفس بيشتري برخوردار ‏باشد، صعود زيباتري انجام خواهد داد.‏
در مسیرهای کلاهکی و منفی باید از خم کردن بازوان اجتناب نموده و فشار وزن را با کشیده نگاه ‏داشتن دستان، بر روی تاندون‌ها و استخوان‌ها منتقل نمود. در این حالت عضلات از زیر بار فشار ‏بیرون می‌آیند. برای حرکت به سمت بالا نیز سریعاً و بعد از گرفتن گیرة بعدی، دوباره دست‌ها را ‏باز نگاه می‌داریم.‏
پیدا نمودن و استفاده از نقاطی که می توان در آنها استراحت نمود یکی دیگر از هنر های ‏سنگنوردی است. با کمی خلاقیت می توان از گیره ها برای استراحت بهره برد.‏
تکنیک پرس بر روی طاقچه ها از دیگرتکنیکهای مورداستفاده در سنگنوردی است . بنا به نوع ‏طاقچه می توان تکنیکهای پرس یک دست و دو دست را بر روی مسیر پیاده نمود. معمولا در ‏تکنیک پرس پا در کنار دستی که عمل پرس را انحام داده یا در نزدیکی آن قرار می گیرد.‏


uuu_Page_03_Image_0003.jpg
uuu_Page_03_Image_0004.jpg


uuu_Page_04_Image_0002.jpg

uuu_Page_05_Image_0002.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
گره پروانه



برای مشاهده تصویر در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید. ابعاد: 2255x1969px
uuu_Page_08_Image_0002.jpg

 

ziba

کاربر ويژه
گره نه Figure of Nine knot

می دانیم هر گره مقاومت طناب را کاهش می دهد میزان کاهش مقاومت در گره نه حدود 200 ‏نیوتن کمتر از گره هشت است . ‏


برای مشاهده تصویر در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید. ابعاد: 2217x1186px
uuu_Page_09_Image_0002.jpg
 

ziba

کاربر ويژه
گره سر خرگوشی یا هشت دو لا

گره سر خرگوشی یا هشت دو لا

در برخی از کلاس ها در ایران از این تنها به عنوان سر خرگوشی نام می برند و گره هشت دو لا را گره ای می دانند که همانند هشت یک لا اما با با دو لا نمودن طناب می زنند بطوریکه حلقه بسته ایجاد شده دارای دو رشته طناب است.
( این گره فشار نا متقارنی هم به اجزا خود و هم به سطح مقطع کارابین وارد می کند که بر خلاف قاعده حداقل تماس با سطح مقطع کارابین است.)



بنا براین می توان نتیجه گرفت گره سر خرگوشی یا هشت دو لا هر دو یک گره هستند. و بصورت زیر زده می شوند. و بهتر است از زدن گره مرسوم به هشت دو لا پرهیز کرد.


uuu_Page_10_Image_0002.jpg
 
بالا