منظورم خونه بخت بود:15:
-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
-
آره من تضمین میکنم اون بالایی هر موقع صلاح دید میفرسته
خوبشم میفرسته
شما هم میری سر خونه بدبخت:نیش:
بعد ما هم شیرینی وشام عروسی میوفتیم و هم اون ناهار گردهمایی:8:
:50:سلام سلام:11:
ظهرت بخیر همچنین :نیش: تازه بیدار شدم :راز::نیش:
بلی با نظرت کاملاً موافقم :دست::گل:مال ما که همه عمرمون شد خاطره و خاطره سازی.
ممنون قشنگ میبینید.
نمیدانم کجایی
در وجودم نهفته شدی...
در بین دستانم...
در قلبم...
در گوشه چشمانم...
در آسمان ایمانم...
در کجا نشسته ایی
کنار ساحل آرامش من
آنجا که تپش قلبم به شماره میفتد
شاید آنجا که شاپرکی بر گل آرام مینیشیند
کجا تو هستی که اینگونه به وجودم ملحق میشوی
در بی خوابی هایم
در شبهایه بی قراریم...
در متن تمام تنهاییم
چگونه تو آرام گرفتی در این آشوب
تو کجا آشکار اینگونه پنهان شده ایی
در زیر پوست من
چه لطیف میجهی...
تو در فراسوی هر زمان
در هر جای این مکان
با منی...
طوری روحم با عشق تو آمیخته شد که انگار
تو خود منی...نه بابا میاد
من مطمئنم میاد:بله:و خوشه های شیدایی
و دانه های الماس
گلخنده ها ...
تو ، این چنین بگذر
از کوچه ی بادها
بگذار تا نسیم
با تو برقصد .
دلم هوای گمشده گی ها را
بر خاک ها می بارد
دلم هوای تو را
می تابد
دلم ...
و این چنین بگذر
از این تجیر ِفلزی
از کوچه بادهای شبانه ،
و آفتاب ِنگاهت را
چراغ ِبیشه های گمشده گی کن
بگذار
تا نسیم و
صنوبرها
با تو به ولوله برخیزند ...بهههه چه خدای خوبی :7:
مرسیییییییییییی:گل::گل:
خیلی قشنگه شعرش :دست::39:
عکساااا که واقعاً قشنگ هستن :گل::گل::86::نیش:
تنکیو :نیش::گل:آره عزیزم...آره...منم اون خدا رو دارم.مرسی که منو به یاد خدای خودم آوردی.مرسی:گل:سلام نگاری مرسی عزیزدلم:دوست:
یه سلام مخصوص امروز! :بدجنس:
خوبم خوشمل:بغل: ممنون. خدا قوّت... انشالله امتحانات رو به خوبی و راحتی سپری کنی.
راستی جسارتاً امتحان چیه؟ :نیش2::فکر:
زنده باشی. واقعاً عالی بود:گل:به، نگار خانم عزیز.:72:
شکر شما خوبی ؟! :11:
نظر لطف ـه شماست، چشات خوشگل می بینه. :5:
راستی خانم طراح مسابقه شرکت می کنی دیگه :نیش:
اوه گلارو ببین، خیلیییی ممنون. خودت گلی :39:کنار برکه ی دلم در خلوت خودم تنها نشسته ام.
جسمم خاک شد و خاکها از
میان انبوهی خار و بوته لغزیدند و به همراه باد بی مرام به
دور دستها رفتند.
هویتم را گم کرده ام.
می ترسم از این زمانه از این لحظه ی
ننگ که پنجره دلم را به روی احساس عاشقانه ام باز
کرد.
مثل یک ترانه ای یا غزلی گمشده ام یا برگی فراموش شده از عمر شقایق های پیر
که هرگز نمی میرند. -
بارگذاری…
-
بارگذاری…
-
بارگذاری…