:... تک بيتی ها، دو بیتی ها و رباعیّـات ناب ناب ...:

[Maryam]

.

یکشب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت

دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت

پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد

اما مرا به عمق درونم کشید و رفت

 

[sinareza]

چو ريزم اشك از دل، آه درد آلود مي‌خيزد

بلي، چون آب بر آتش بريزد، دود مي‌خيزد

 

[Maryam]

کسي را تاب ديدار سر زلف پريشان نيست
چرا آشفته مي خواهي خدايا خاطر ما را

نمي دانم چه افسوني گريبان گير مجنون است
که وحشي مي کند چشمانش آهوان صحرا را

 

[Maryam]

ز دست دیده و دل هر دو فریاد

که هر چه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری نیشش ز پولاد

زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
​

http://forum.p30parsi.com/showthread.php?t=8766&page=151#ixzz10ir2eG9Y ​

 

[sinareza]

بیا که از حد گذشت ایام دوری

کنم تا کی زمهجوری صبوری

اگرچه دوری از چشمان فایز

ولی با دل تو دایم در حضوری

 

[Maryam]

دي شيخ با چراغ همي گشت گرد شهر

کز ديو و دد ملولم و انسانم آرزوست

 

[یگانه جان]

از مکافات بیندیش که در شرع وفا

گردن شمع به خونخواهی پروانه زدند
​

 

[Maryam]

بيدل :

انديشه سرنگون شد، سعي خرد جنون شد
دل هم تپيد و خون شد، تا فهم راز كردم


محمد علي صاعدي :

انگشت هم شود گِره‌ي كارِ تيره‌بخت
روز بلا، بد از در و ديوار مي‌رسد


ميرزا نوري :

اول از روزنه‌ي خانه برون آر سري
آنقدر تاب ندارم كه دري باز كني


عبدالرحمان جامي :

اول همه تو بودي و، آخر همه توئي
اين لافِ هستيِ دگران، در ميانه چيست؟

 

[Maryam]

آذر بيگدلي :

اولم خنده، ز بي‌دردي بود
آخرم، گريه ز بي‌درماني


فروغي بسطامي :

اولم رام نمودي به دل آراميها
آخرم سوختي از حسرتِ ناكاميها



اقبال لاهوري :

اي برادر من ترا از زندگي دادم نشان
خواب را مرگِ سبك دادن، مرگ را خوابِ گران


بيدل :

اي خوش آن شوق كه از لذت بي‌عافيتي
كشتيم وحشت گرداب ز ساحل مي‌داشت

 

[Maryam]

قاسم بيك حالتي :

از راهِ عشق، خوف و خطر هيچ كم نشد
با آنكه كاروان ز پي كاروان گذشت


منصور اصفهاني :

از قامتِ خميده‌ي من مگذر اي جوان
تير آن زمان بخاك فتد، كز كمان گذشت


منصور اصفهاني :

از قامتِ خميده‌ي من مگذر اي جوان
تير آن زمان بخاك فتد، كز كمان گذشت


عبرت نائيني :

از ما مپرس كز چه دل از دست داده‌ايم
از آنكه برده است دل از دست ما، بپرس

 

[Maryam]

عبرت نائيني :

از ما مپرس كز چه دل از دست داده‌ايم
از آنكه برده است دل از دست ما، بپرس


سنجان خوافي :

از مرگ مينديش و غمِ رزق مخور
كاين هر دو، به وقتِ خويش ناچار رسد


خواجه شعيب :

از هر چه غير اوست، چرا نگذري؟
كافر براي خاطرِ بت، از خدا گذشت


صائب تبريزي :

از هستي ِ دوباره به تنگ‌اند عارفان
تو ساده‌لوح، طالبِ عمر دوباره‌اي !

 

[sinareza]

اگر چه بی نشان بی نشانم​

نشان قلۀ آتش فشانم​

سری بر دیدۀ همسایه ها زن​

که ما آئینۀ زخم زبانیم​

 

[Maryam]

صائب تبريزي :

اينكه گاهي ميزدم بر آب و آتش خويش را
روشني در كارِ مردم بود، مقصودم چو شمع


صائب تبريزي :

اين تخم توبه‌اي كه تو در خاك كرده‌اي
موقوفِ آبياريِ اشكِ ندامت است


ابوسعيد ابوالخير :

اين عالَم بي‌وفا كه من مي‌بينم
نه ناز تو، نه نيازِ من مي‌ماند


بيدل :

ايمن نتوان بود ز همواري ظالم
در راستي، افزوني زخم است سنان را

 

[Maryam]

ملاي رومي :

اي هميشه حاجتِ ما را پناه
بار ديگر، ما غلط كرديم راه

شيخ فيضي :

اي همنفسان محفل ِ ما
رفتيد، ولي نه از دل ِ ما



لساني شيرازي :

اي همنفسان آتشم، از من بگريزيد
هر كس كه بُوَد دوست من، دشمنِ خويش است


بيدل :

اي نهال گلشن عبرت به رعنايي مناز
شمع، پستي مي‌كشد چندان كه قامت مي‌كشد

 

[sinareza]

بعـد ازاین حـد یـث دل دیوانه میکنم
به مجلسی که نبا شـد نگـارشیـرینم

سخن ازجـوروجفای جا نا نه میکنم​

به بـزم شمع نگـا ه پــــروانه میکنم​

 

[Maryam]

بيدل :

با چنين دردي كه بايد زيست دور از دوستان
به كه نپسندد قضا بر هيچ دشمن زندگي




بيدل :

با درشتان، ظالمان هم بر حساب عبرتند
سنگ اگر مرد، است جاي شيشه سندان بشكند



نجيب شيرازي :

با دوستيت، دوستيِ غير محال است
بي‌كسْ شود آن كس كه ترا داشته باشد




غني كشميري :

با سايه تو را نمي‌پسندم
عشق‌ست و هزار، بدگماني

 

[Maryam]

بيدل :

با شمع گفتم: از چه سرت مي‌دهي به باد؟
گفت: آن سري كه سجده ندارد چنين خوش است



عبدالقادر بيدل :

با هر كمال، اندكي آشفتگي خوش‌ست
هرچند عقلِ كُل شده‌‌اي، بي‌جنون مباش



بيدل :

با همه نوميدي، اقبال سيه‌بختان رساست
چون شب عصيان، ز مشتاقان صبح رحمتيم




بيدل :

باطن اين خلق كافر كيش با ظاهر مسنج
جمله قرآن در كنارند و صنم در آستين

 

[Maryam]

غروري شيرازي :

بايد كه، تو برنگردي از من
برگشتنِ روزگار، سهل‌ست



بيدل :

بر بناي دهر از سيل قيامت نگذرد
آنچه از روي عرقناك تو بر دلها گذشت



خاقاني شرواني :

بر ديده من خندي؟ كاينجا ز چه مي‌گِريد
خندند بر آن ديده، كاينجا نشود گريان




بيدل :

بر رفيقان بيدل از مقصد چه سان آرم خبر؟
من كه خود را نيز تا آن جا رسم، گم مي‌كنم

 

[sinareza]

دلم آخر مسافر می شوی تو
به ملک غم مهاجر می شوی تو

خیالاتی شدی چند یست، شاید
گمانم رفته شاعر می شوی تو

​

 

[یگانه جان]

پیشانی ار ز داغ گناهی سیه شود
بهتر ز داغ مهر ِ نماز از سر ِریا


نام خدا نبردن از آن به كه زیر لب
بهر فریب خلق بگویی: خدا خدا !!