-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
:... تک بيتی ها، دو بیتی ها و رباعیّـات ناب ناب ...:
- شروع کننده موضوع Maryam
- تاریخ شروع
Maryam
متخصص بخش ادبیات
بيدل :
انديشه سرنگون شد، سعي خرد جنون شد
دل هم تپيد و خون شد، تا فهم راز كردم
ذوقي اردستاني :
انگشت مزن بر دلِ پر حوصلهي ما
بگذار كه سربسته بماند، گِله‌ي ما
محمد علي صاعدي :
انگشت هم شود گِره‌ي كارِ تيره‌بخت
روز بلا، بد از در و ديوار مي‌رسد
بيدل :
اوج دولت سفله طبعان را دو روزي بيش نيست
خاك اگر امروز بر چرخ است، فردا زيرپاست
انديشه سرنگون شد، سعي خرد جنون شد
دل هم تپيد و خون شد، تا فهم راز كردم
ذوقي اردستاني :
انگشت مزن بر دلِ پر حوصلهي ما
بگذار كه سربسته بماند، گِله‌ي ما
محمد علي صاعدي :
انگشت هم شود گِره‌ي كارِ تيره‌بخت
روز بلا، بد از در و ديوار مي‌رسد
بيدل :
اوج دولت سفله طبعان را دو روزي بيش نيست
خاك اگر امروز بر چرخ است، فردا زيرپاست
Maryam
متخصص بخش ادبیات
بيدل :
اوج عزت نيست بيدل دلنشين همتم
پرتو خورشيدم، احرام تنزل بسته‌ام
ميرزا نوري :
اول از روزنه‌ي خانه برون آر سري
آنقدر تاب ندارم كه دري باز كني
عبدالرحمان جامي :
اول همه تو بودي و، آخر همه توئي
اين لافِ هستيِ دگران، در ميانه چيست؟
آذر بيگدلي :
اولم خنده، ز بي‌دردي بود
آخرم، گريه ز بي‌درماني
اوج عزت نيست بيدل دلنشين همتم
پرتو خورشيدم، احرام تنزل بسته‌ام
ميرزا نوري :
اول از روزنه‌ي خانه برون آر سري
آنقدر تاب ندارم كه دري باز كني
عبدالرحمان جامي :
اول همه تو بودي و، آخر همه توئي
اين لافِ هستيِ دگران، در ميانه چيست؟
آذر بيگدلي :
اولم خنده، ز بي‌دردي بود
آخرم، گريه ز بي‌درماني
Maryam
متخصص بخش ادبیات
فروغي بسطامي :
اولم رام نمودي به دل آراميها
آخرم سوختي از حسرتِ ناكاميها
اقبال لاهوري :
اي برادر من ترا از زندگي دادم نشان
خواب را مرگِ سبك دادن، مرگ را خوابِ گران
مولانا جلال الدين :
اي برادر، تو فقط انديشه‌اي
مابقي، تو استخوان و ريشه‌اي
بيدل :
اي بي خبر ز صاف دلان احتراز چيست؟
زنگي است آن كه آينه روز سياه اوست
اولم رام نمودي به دل آراميها
آخرم سوختي از حسرتِ ناكاميها
اقبال لاهوري :
اي برادر من ترا از زندگي دادم نشان
خواب را مرگِ سبك دادن، مرگ را خوابِ گران
مولانا جلال الدين :
اي برادر، تو فقط انديشه‌اي
مابقي، تو استخوان و ريشه‌اي
بيدل :
اي بي خبر ز صاف دلان احتراز چيست؟
زنگي است آن كه آينه روز سياه اوست
Maryam
متخصص بخش ادبیات
بيدل :
با چنين دردي كه بايد زيست دور از دوستان
به كه نپسندد قضا بر هيچ دشمن زندگي
بيدل :
با درشتان، ظالمان هم بر حساب عبرتند
سنگ اگر مرد، است جاي شيشه سندان بشكند
نجيب شيرازي :
با دوستيت، دوستيِ غير محال است
بي‌كسْ شود آن كس كه ترا داشته باشد
غني كشميري :
با سايه تو را نمي‌پسندم
عشق‌ست و هزار، بدگماني
با چنين دردي كه بايد زيست دور از دوستان
به كه نپسندد قضا بر هيچ دشمن زندگي
بيدل :
با درشتان، ظالمان هم بر حساب عبرتند
سنگ اگر مرد، است جاي شيشه سندان بشكند
نجيب شيرازي :
با دوستيت، دوستيِ غير محال است
بي‌كسْ شود آن كس كه ترا داشته باشد
غني كشميري :
با سايه تو را نمي‌پسندم
عشق‌ست و هزار، بدگماني
Maryam
متخصص بخش ادبیات
محسن تتوي :
به يك اشك ندامت جُرم عالم مي‌توان شستن
به چشم خويش ديدمْ وسعتِ درياي رحمت را
عبدالعزيز ازبك :
بهر چمن كه رسيدي، گلي بچين و برو
به پاي گل منشين آنقدر، كه خار شوي
نادم جاجرمي :
بهر كه جور نكردي، نمي‌توانستي
تو آن نئي كه جفائي تواني و، نكني
پورياي ولي :
بهشت و دوزخت، با توست در پوست
چرا بيرون ز خود مي‌جوئي، اي دوست؟
به يك اشك ندامت جُرم عالم مي‌توان شستن
به چشم خويش ديدمْ وسعتِ درياي رحمت را
عبدالعزيز ازبك :
بهر چمن كه رسيدي، گلي بچين و برو
به پاي گل منشين آنقدر، كه خار شوي
نادم جاجرمي :
بهر كه جور نكردي، نمي‌توانستي
تو آن نئي كه جفائي تواني و، نكني
پورياي ولي :
بهشت و دوزخت، با توست در پوست
چرا بيرون ز خود مي‌جوئي، اي دوست؟
آخرین ویرایش:
Maryam
متخصص بخش ادبیات
صائب تبريزي :
بوْد از موي سپيد، اميد بيداري مرا
بالِش پَر گشت آنهم بهر خوابِ غفلتم
ناصر علي سهرندي :
بي دردـ وا نشد دلِ غفلت گرفته‌ام
قفلي كه زنگ بست، شكستنْ كليدِ اوست
بيدل :
بي نشان بود اين چمن گر وسعتي مي‌داشت دل
رنگ مي بيرون نشست از بس كه مينا تنگ بود
لساني شيرازي :
بيا كه گريه‌ي من آنقدر زمين نگذاشت
كه در فراق تو خاكي، به سر توان كردن
بوْد از موي سپيد، اميد بيداري مرا
بالِش پَر گشت آنهم بهر خوابِ غفلتم
ناصر علي سهرندي :
بي دردـ وا نشد دلِ غفلت گرفته‌ام
قفلي كه زنگ بست، شكستنْ كليدِ اوست
بيدل :
بي نشان بود اين چمن گر وسعتي مي‌داشت دل
رنگ مي بيرون نشست از بس كه مينا تنگ بود
لساني شيرازي :
بيا كه گريه‌ي من آنقدر زمين نگذاشت
كه در فراق تو خاكي، به سر توان كردن
Maryam
متخصص بخش ادبیات
افسر قاجار :
بي‌پرده به بيني رُخ معشوق ازل را
آنروز كه از پرده‌ي پندار، درآئي
بي‌پرده به بيني رُخ معشوق ازل را
آنروز كه از پرده‌ي پندار، درآئي
بيدل :
بيدل از اميد خلد قطع تو هم خوش است
جز دل آسوده نيست باغ ارم داشتن
بيدل :
بيدل از شب پره كيفيت خورشيد مپرس
حق نهان نيست، ولي خيره نگاهان كورند
بيدل :
بيدل به سعد و نحس جهان نيست كار ما
طفلان دلي به شنبه و آدينه بستهاند
Maryam
متخصص بخش ادبیات
بيدل :
بيدل، از انديشه اوهام باطل سوختم
بر سر داغم فشان خاكستر منصور را
جلال اسير :
بيگانگي نگر، كه من و يار، چون دو چشم
همسايه‌ايم و، خانه‌ي هم را نديده‌ايم
بيدل :
پاس اسرار محبت داشتن آسان نبود
گنج، ويران كرد بيدل خانه آباد ما
آيتي يزدي :
پدرم داد به نوروز، مرا جامه‌ي نو
بردم و بهرِ مي كهنه نهادم به گِرو
بيدل، از انديشه اوهام باطل سوختم
بر سر داغم فشان خاكستر منصور را
جلال اسير :
بيگانگي نگر، كه من و يار، چون دو چشم
همسايه‌ايم و، خانه‌ي هم را نديده‌ايم
بيدل :
پاس اسرار محبت داشتن آسان نبود
گنج، ويران كرد بيدل خانه آباد ما
آيتي يزدي :
پدرم داد به نوروز، مرا جامه‌ي نو
بردم و بهرِ مي كهنه نهادم به گِرو
Maryam
متخصص بخش ادبیات
سعيد خلخالي :
پيش عفوت، قلت تقصير ما، تقصير ماست
جُرم بي‌اندازه، مي‌خواهد عطاي بي‌حساب
حاجي محمد‌جان قدسي :
تا آب ديده خون نشود، بر زمين مريز
در شيشه واگذار، مِي نارسيده را
بيدل :
تا از كفت عنان نبرد ترك اختيار
موصول بارگاه توكل نمي‌شوي
بيدل :
تا از گلت جز ايثار رنگي دگر نخندد
سر تا قدم چو خورشيد دست كرم برون آ
پيش عفوت، قلت تقصير ما، تقصير ماست
جُرم بي‌اندازه، مي‌خواهد عطاي بي‌حساب
حاجي محمد‌جان قدسي :
تا آب ديده خون نشود، بر زمين مريز
در شيشه واگذار، مِي نارسيده را
بيدل :
تا از كفت عنان نبرد ترك اختيار
موصول بارگاه توكل نمي‌شوي
بيدل :
تا از گلت جز ايثار رنگي دگر نخندد
سر تا قدم چو خورشيد دست كرم برون آ
Maryam
متخصص بخش ادبیات
كاشفي :
تا بپاي عَلَمِ دار، نياوردش عشق
سرِ شوريده‌ي منصور، به سامان نرسيد
بيدل :
تا حيرت خرام تو سامانِ ديده است
چندين قيامت از مژه‌ام قد كشيده است
صغير اصفهاني :
تا نشكنيم خود، نشود كارِ ما دُرست
پنهان بُوَد درستي ما، در شكست ما
صفي قلي بيك :
تا نكشي دردِ سرِ هيچكس
به كه نپرسي، خبر از هيچكس
تا بپاي عَلَمِ دار، نياوردش عشق
سرِ شوريده‌ي منصور، به سامان نرسيد
بيدل :
تا حيرت خرام تو سامانِ ديده است
چندين قيامت از مژه‌ام قد كشيده است
صغير اصفهاني :
تا نشكنيم خود، نشود كارِ ما دُرست
پنهان بُوَد درستي ما، در شكست ما
صفي قلي بيك :
تا نكشي دردِ سرِ هيچكس
به كه نپرسي، خبر از هيچكس
Maryam
متخصص بخش ادبیات
بيدل :
تاب و تب قيامت هستي كشيده‌ايم
از مرگ نيست آن همه تشويش و باك ما
بيدل :
تپيدم، ناله كردم، داغ گشتم، خاك گرديدم
وفا افسانه‌ها دارد كه مي‌بايد شنيد از من
بيدل :
تخته مشق حوادث كرد ما را عاجزي
زخم دندان بيشتر وقف لب زيرينه بود
شيخ نجم الدين رازي :
ترسيدن هر كه هست، از چشم بد است
بيچاره من، از چشم نكو مي‌ترسم
تاب و تب قيامت هستي كشيده‌ايم
از مرگ نيست آن همه تشويش و باك ما
بيدل :
تپيدم، ناله كردم، داغ گشتم، خاك گرديدم
وفا افسانه‌ها دارد كه مي‌بايد شنيد از من
بيدل :
تخته مشق حوادث كرد ما را عاجزي
زخم دندان بيشتر وقف لب زيرينه بود
شيخ نجم الدين رازي :
ترسيدن هر كه هست، از چشم بد است
بيچاره من، از چشم نكو مي‌ترسم