داستان كوتاه + ترجمه فارسی

[rahnama]

” دو برادر”

This is a story about two brothers named James and Henry. One was a very
good boy. His name was James. He always made his mother very happy. His clothes were always clean. And he always washed his hands before he ate his dinner.
این داستانی درباره‌ی دو برادر به نام‌های جیمز و هنری است. یکی از آن‌ها پسر خیلی خوبی بود. نامش جیمز بود. او همیشه مادرش را خوشحال می‌کرد. لباس‌هایش همیشه تمیز بودند. و همیشه قبل از غذا دست‌هایش را می‌شست.
The other boy was Henry. He was a naughty boy. He did not close the doors. He kicked the chairs in the house. When his mother asked him to help her, he did not want to. Sometimes he took cakes from the cupboard and ate them. He liked to play in the street. He always made his mother very angry.
پسر دیگر هنری بود. او پسر شیطونی بود. در رو نمی‌بست. با لگد به صندلی‌های خانه می‌زد. وقتی مادرش از او تقاضای کمک می‌کرد، او انجام نمی‌داد. بعضی وقت‌ها از کابینت کیک برمی‌داشت و می‌خورد. بازی در خیابان را دوست داشت. همیشه مادرش را عصبانی می‌کرد.
One day the school was not open. The two boys went to the park to play. Their mother gave them some money and told them to buy their lunch with their money. They took a ball with them. Before going to the park they stopped to buy lunch. James bought a sandwich with is money but Henry bought a large packet of sweets and ate them all.
یک روز که مدرسه بسته بود. دو پسر برای بازی به پارک رفتند. مادرشان به ‌آن‌ها مقداری پول داد و گفت که ناهارشان را با پولشان بخرند. آن‌ها یک توپ با خودشان برداشتند. قبل از رفتن به پارک برای خرید ناهار ایستادند. جیمز با پولش یک ساندویچ خرید اما هنری یک پاکت بزرگ از شیرینی خرید و همه را خورد.
After lunch the two boys played in the park with their ball. Then Henry wanted to go home because he was feeling sick. He had eaten so many sweets. When they got home his mother put him in bed without any dinner and told him that it was wrong to eat sweets for lunch.
بعد از ناهار پسرها در پارک با توپشان بازی کردند. سپس هنری خواست به خونه بره برای اینکه احساس مریضی می‌کرد. شیرینی‌های خیلی زیادی خورده بود. وقتی رفتند خونه مادرش بدون هیچ شامی به رختخواب فرستاد و به او گفت که خوردن شیرینی برای ناهار اشتباه بود.

 

[ahmadfononi]

Mr Robinson never went to a dentist, because he was afraid:'

but then his teeth began hurting a lot, and he went to a dentist. The dentist did a lot of work in his mouth for a long time. On the last day Mr Robinson said to him, 'How much is all this work going to cost?' The dentist said, 'Twenty-five pounds,' but he did not ask him for the money.

After a month Mr Robinson phoned the dentist and said, 'You haven't asked me for any money for your work last month.'

'Oh,' the dentist answered, 'I never ask a gentleman for money.'

'Then how do you live?' Mr Robinson asked.

'Most gentlemen pay me quickly,' the dentist said, 'but some don't. I wait for my money for two months, and then I say, "That man isn't a gentleman," and then I ask him for my money.


آقاي رابينسون هرگز به دندان‌پزشكي نرفته بود، براي اينكه مي‌ترسيد.
اما بعد دندانش شروع به درد كرد، و به دندان‌پزشكي رفت. دندان‌پزشك بر روي دهان او وقت زيادي گذاشت و كلي كار كرد. در آخرين روز دكتر رابينسون به او گفت: هزينه‌ي تمام اين كارها چقدر مي‌شود؟ دندان‌پزشك گفت: بيست و پنج پوند. اما از او درخواست پول نكرد.

بعد از يك ماه آقاي رابينسون به دندان‌پزشك زنگ زد و گفت: ماه گذشته شما از من تقاضاي هيچ پولي براي كارتان نكرديد.

دندان‌پزشك پاسخ داد: آه، من هرگز از انسان‌هاي نجيب تقاضاي پول نمي‌كنم.

آقاي رابينسون پرسيد: پس چگونه‌ زندگي مي‌كنيد.

دندان‌پزشك گفت: بيشتر انسان‌هاي شريف به سرعت پول مرا مي‌دهند، اما بعضي‌ها نه. من براي پولم دو ماه صبر مي‌كنم، و بعد مي‌گويم «وي مرد شريفي نيست» و بعد از وي پولم را مي‌خواهم.

 

[ahmadfononi]

agroup of frogs were traveling through the woods, and two of them fell into a deep pit When the other frogs saw how deep the pit was, they told the two frogs that they were as good as dead The two frogs ignored the comments and tried to jump up out of the pit with all their migh The other frogs kept telling them to stop, that they were as good as dead Finally, one of the frogs took heed to what the other frogs were saying and gave up. He fell down and died The other frog continued to jump as hard as he could. Once again, the crowd of frogs yelled at him to stop the pain and just die He jumped even harder and finally made it out When he got out, the other frogs said, "Did you not hear us?" The frog explained to them that he was deaf. He thought they were encouraging him the entire time.

This story teaches two lessons
There is power of life and death in the tongue An encouraging word to someone who is down can lift them up and help them make it through the day
A destructive word to someone who is down can be what it takes to kill them
So, be careful of what you say

گروهی از قورباغه ها از بیشه ای عبور می کردند . دو قورباغه از بین آنها درون گودال عمیقی افتادند. وقتی دیگر قورباغه ها دیدند که گودال چقدر عمیق است ،به دو قورباغه گفتند آنها دیگر می میرند. دو قورباغه نصایح آنها را نادیده گرفتند و سعی کردند با تمام توانشان از گودال بیرون بپرند. سرانجام یکی از آنها به آنچه دیگر قورباغه ها می گفتند، اعتنا کرد و دست از تلاش برداشت. به زمین افتاد و مرد. قورباغه دیگر به تلاش ادامه داد تا جایی که توان داشت. بار دیگر قورباغه ها سرش فریاد کشیدند که دست از رنج کشیدن بردارد و بمیرد. او سخت تر شروع به پریدن کرد و سرانجام بیرون آمد. وقتی او از آنجا خارج شد. قورباغه های دیگر به او گفتند :آیا صدای ما را نشنیدی؟ قورباغه به آنها توضیح داد که او ناشنوا است.او فکر کرد که قورباغه ها، تمام مدت او را تشویق می کردند.

این داستان دو درس به ما می آموزد:
1- قدرت زندگی و مرگ در زبان است. یک واژه دلگرم کننده به کسی که غمگین است می تواند باعث پیشرفت او شود و کمک کند در طول روز سرزنده باشند.
2- یک واژه مخرب به کسی که غمگین است می تواند موجب مرگ او شود.
پس مراقب آنجه می گویی باش.

 

[ahmadfononi]

GIFTS FOR MOTHER

Four brothers left home for college, and they became successful doctors and lawyers and prospered. Some years later, they chatted after having dinner together. They discussed the gifts that they were able to give to their elderly mother, who lived far away in another city.

The first said, “I had a big house built for Mama. The second said, “I had a hundred thousand dollar theater built in the house. The third said, “I had my Mercedes dealer deliver her an SL600 with a chauffeur. The fourth said, “Listen to this. You know how Mama loved reading the Bible and you know she can’t read it anymore because she can’t see very well. I met this monk who told me about a parrot that can recite the entire Bible. It took 20 monks 12 years to teach him. I had to pledge them $100,000 a year for 20 years to the church, but it was worth it. Mama just has to name the chapter and verse and the parrot will recite it.” The other brothers were impressed.

After the holidays Mama sent out her Thank You notes. She wrote: Dear Milton, the house you built is so huge. I live in only one room, but I have to clean the whole house. Thanks anyway.

Dear Mike, you gave me an expensive theater with Dolby sound, it could hold 50 people, but all my friends are dead, I’ve lost my hearing and I’m nearly blind. I’ll never use it. But thank you for the gesture just the same.

Dear Marvin, I am too old to travel. I stay home, I have my groceries delivered, so I never use the Mercedes … and the driver you hired is a big jerk. But the thought was good. Thanks.

Dearest Melvin, you were the only son to have the good sense to give a little thought to your gift. The chicken was delicious. Thank you.”


چهار برادر ، خانه شان را به قصد تحصیل ترک کردند و دکتر،قاضی و آدمهای موفقی شدند. چند سال بعد،آنها بعد از شامی که باهم داشتند حرف زدند.اونا درمورد هدایایی که تونستن به مادر پیرشون که دور از اونها در شهر دیگه ای زندگی می کرد ،صحبت کردن.

اولی گفت: من خونه بزرگی برای مادرم ساختم . دومی گفت: من تماشاخانه(سالن تئاتر) یکصد هزار دلاری در خانه ساختم. سومی گفت : من ماشین مرسدسی با راننده کرایه کردم که مادرم به سفر بره.
چهارمی گفت: گوش کنید، همتون می دونید که مادر چقدر خوندن کتاب مقدس رو دوست داره، و میدونین که نمی تونه هیچ چیزی رو خوب بخونه چون جشماش نمیتونه خوب ببینه . شماها میدونید که مادر چقدر خوندن کتاب مقدس را دوست داشت و میدونین هیچ وقت نمی تونه بخونه ، چون چشماش خوب نمی بینه. من ، راهبی رو دیدم که به من گفت یه طوطی هست که میتونه تمام کتاب مقدس رو حفظ بخونه . این طوطی با کمک بیست راهب و در طول دوازده سال اینو یاد گرفت. من ناچارا تعهد کردم به مدت بیست سال و هر سال صد هزار دلار به کلیسا بپردازم. مادر فقط باید اسم فصل ها و آیه ها رو بگه و طوطی از حفظ براش می خونه. برادرای دیگه تحت تاثیر قرار گرفتن.

پس از ایام تعطیل، مادر یادداشت تشکری فرستاد. اون نوشت: میلتون عزیز، خونه ای که برام ساختی خیلی بزرگه .من فقط تو یک اتاق زندگی می کنم ولی مجبورم تمام خونه رو تمییز کنم.به هر حال ممنونم.

مایک عزیز،تو به من تماشاخانه ای گرونقیمت با صدای دالبی دادی.اون ،میتونه پنجاه نفرو جا بده ولی من همه دوستامو از دست دادم ، من شنوایییم رو از دست دادم و تقریبا ناشنوام .هیچ وقت از اون استفاده نمی کنم ولی از این کارت ممنونم.

ماروین عزیز، من خیلی پیرم که به سفر برم.من تو خونه می مونم ،مغازه بقالی ام رو دارم پس هیچ وقت از مرسدس استفاده نمی کنم. این ماشین خیلی تند تکون می خوره. اما فکرت خوب بود ممنونم

ملوین عزیز ترینم ،تو تنها پسری هستی که با فکر کوچیکت بعنوان هدیه ات منو خوشحال کردی. جوجه ، خیلی خوشمزه بود!! ممنونم

 

[fatemeh]

پاسخ : داستان كوتاه + ترجمه

Once a Girl when having a conversation with her lover, asked
یك بار دختری حین صحبت با پسری كه عاشقش بود، ازش پرسید

Why do you like me..? Why do you love me?
چرا دوستم داری؟ واسه چی عاشقمی؟

I can't tell the reason... but I really like you
دلیلشو نمیدونم ...اما واقعا"دوست دارم

You can't even tell me the reason... how can you say you like me?
تو هیچ دلیلی رو نمي توني عنوان كني... پس چطور دوستم داری؟

How can you say you love me?
چطور میتونی بگی عاشقمی؟

I really don't know the reason, but I can prove that I love U
من جدا"دلیلشو نمیدونم، اما میتونم بهت ثابت كنم

Proof ? No! I want you to tell me the reason
ثابت كنی؟ نه! من میخوام دلیلتو بگی





Ok..ok!!! Erm... because you are beautiful,
باشه.. باشه!!! میگم... چون تو خوشگلی،

because your voice is sweet,
صدات گرم و خواستنیه،

because you are caring,
همیشه بهم اهمیت میدی،

because you are loving,
دوست داشتنی هستی،

because you are thoughtful,
با ملاحظه هستی،

because of your smile,
بخاطر لبخندت،

The Girl felt very satisfied with the lover's answer
دختر از جوابهای اون خیلی راضی و قانع شد

Unfortunately, a few days later, the Lady met with an accident and went in coma
متاسفانه، چند روز بعد، اون دختر تصادف وحشتناكی كرد و به حالت كما رفت

The Guy then placed a letter by her side
پسر نامه ای رو كنارش گذاشت با این مضمون



Darling, Because of your sweet voice that I love you, Now can you talk?
عزیزم، گفتم بخاطر صدای گرمت عاشقتم اما حالا كه نمیتونی حرف بزنی، میتونی؟

No! Therefore I cannot love you
نه ! پس دیگه نمیتونم عاشقت بمونم

Because of your care and concern that I like you Now that you cannot show them, therefore I cannot love you
گفتم بخاطر اهمیت دادن ها و مراقبت كردن هات دوست دارم اما حالا كه نمیتونی برام اونجوری باشی، پس منم نمیتونم دوست داشته باشم

Because of your smile, because of your movements that I love you
گفتم واسه لبخندات، برای حركاتت عاشقتم

Now can you smile? Now can you move? No , therefore I cannot love you
اما حالا نه میتونی بخندی نه حركت كنی پس منم نمیتونم عاشقت باشم



If love needs a reason, like now, There is no reason for me to love you anymore
اگه عشق همیشه یه دلیل میخواد مثل همین الان، پس دیگه برای من دلیلی واسه عاشق تو بودن وجود نداره

Does love need a reason?
عشق دلیل میخواد؟

NO! Therefore!!
نه!معلومه كه نه!!

I Still LOVE YOU...
پس من هنوز هم عاشقتم



True love never dies for it is lust that fades away
عشق واقعی هیچوقت نمی میره

Love bonds for a lifetime but lust just pushes away
این هوس است كه كمتر و كمتر میشه و از بین میره

Immature love says: "I love you because I need you"
"عشق خام و ناقص میگه:"من دوست دارم چون بهت نیاز دارم

Mature love says "I need you because I love you"
"ولی عشق كامل و پخته میگه:"بهت نیاز دارم چون دوست دارم

"Fate Determines Who Comes Into Our Lives, But Heart Determines Who Stays"
"سرنوشت تعيين ميكنه كه چه شخصي تو زندگيت وارد بشه، اما قلب حكم مي كنه كه چه شخصي در قلبت بمونه​

 

[آسمان دریایی]

پاسخ : داستان های کوتاه انگلیسی

How good we are!
​

A little boy went into a drug store reached for a soda carton and pulled it over to the telephone. He climbed onto the carton so that he could reach the buttons on the phone and proceeded to punch in seven digits…
The store-owner observed and listened to the conversation.
The boy asked “lady can you give me the job of cutting your lawn?” The woman replied" I already have someone to cut my lawn”.
Lady, I will cut your lawn for half the price of the person who cuts your lawn now. Replied boy. The woman responded that she was very satisfied with the person who was presently cutting her lawn. the little boy found more perseverance and offered" lady I'll even sweep your curb and your side walk so on Sunday you will have the pretties lawn in all of palm beach Florida. Again the woman answered in the negative. With a smile on his face the little boy replaced the receiver. The store-owner who was listening to all walked over to the boy and said son I like your attitude I like that positive spirit and would like to offer you a job, the little boy replied no thanks, I was just checking my performance with the job, I already have. I am the one who is working for that lady I was talking to.

​

چقدر شايسته ايم؟​

​

[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]پسر کوچکي وارد داروخانه شد، کارتن جوش شيرني را به سمت تلفن هل داد. بر روي کارتن رفت تا دستش به
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]دکمه هاي تلفن برسد و شروع کرد به گرفتن شماره اي هفت رقمي.
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]مسئول دارو خانه متوجه پسر بود و به مکالماتش گوش داد. پسرک پرسيد،" خانم، مي توانم خواهش کنم کوتاه کردن
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]چمن ها را به من بسپاريد؟" زن پاسخ داد، کسي هست که اين کار را برايم انجام مي دهد."
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]پسرک گفت:"خانم، من اين کار را نصف قيمتي که او مي گيرد انجام خواهم داد. زن در جوابش گفت که از کار اين
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]فرد کاملا راضي است.
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]پسرک بيشتر اصرار کرد و پيشنهاد داد،" خانم، من پياده رو و جدول جلوي خانه را هم برايتان جارو مي کنم، در اين
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]صورت شما در يکشنبه زيباترين چمن را در کل شهر خواهيد داشت." مجددا زنان پاسخش منفي بود".
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]پسرک در حالي که لبخندي بر لب داشت، گوشي را گذاشت. مسئول داروخانه که به صحبت هاي او گوش داده بود به
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]سمتش رفت و گفت: "پسر...از رفتارت خوشم مياد؛ به خاطر اينکه روحيه خاص و خوبي داري دوست دارم کاري
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]بهت بدم"
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]پسر جوان جواب داد،" نه ممنون، من فقط داشتم عملکردم رو مي سنجيدم، من همون کسي هستم که براي اين
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]خانوم کار مي کنه
​

[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]"​

 

[آسمان دریایی]

پاسخ : داستان های کوتاه انگلیسی

shoemaker
​

One of Harry's feet was bigger than the other. 'I can never find boots and shoes for my feet,' he said to his friend Dick.
'Why don't you go to a shoemaker?' Dick said. 'A good one can make you the right shoes.'
'I've never been to a shoemaker,' Harry said. 'Aren't they very expensive?'
'No,' Dick said, 'some of them aren't. There's a good one in our village, and he's quite cheap. Here's his address.' He wrote something on a piece of paper and gave it to Harry.
Harry went to the shoemaker in Dick's village a few days later, and the shoemaker made him some shoes.
Harry went to the shop again a week later and looked at the shoes. Then he said to the shoemaker angrily, 'You're a silly man! I said, "Make one shoe bigger than the other," but you've made one smaller than the other!'


​

کفاش

يكي از پاهاي هري از ديگري بزرگ تر بود. او به دوستش ديك گفت 'من هرگز نمي توانم چكمه يا كفشي براي پاهايم پيدا كنم'.ديك گفت: 'چرا پيش كفاش نمي روي' 'يك كفاش خوب مي تواند كفش خوبي برايت درست كند'.هري گفت: 'من تا به حال پیش کفاش نرفته ام' .'مگر نه اینکه آن ها پول زیادی می گیرند؟'.ديك گفت: 'نه' 'بعضي از آن ها اینگونه نیستند. يک کفاش خوب در روستاي ما هست، و خیلی هم ارزان می گیرد. اين آدرسش است' او روي يك تكه كاغذ آدرسی نوشت و به هري داد. چند روز بعد هري به كفاشي روستاي ديك رفت، و كفاش براي او كفشي درست كرد .هری یک هفته بعد برای دیدن کفشش دوباره به فروشگاه رفت.در آن هنگام با عصانیت به کفاش گفت:"شما مرد نادانی هستید!من گفتم:"یکی از کفشها را بزرگتر از دیگری درست کن"ولی یکی را کوچکتر از دیگری درست کرده اید!
​

​

:10::10::10:
​

 

[BLaDe]

Mr Robinson never went to a dentist, because he was afraid:'

but then his teeth began hurting a lot, and he went to a dentist. The dentist did a lot of work in his mouth for a long time. On the last day Mr Robinson said to him, 'How much is all this work going to cost?' The dentist said, 'Twenty-five pounds,' but he did not ask him for the money.

After a month Mr Robinson phoned the dentist and said, 'You haven't asked me for any money for your work last month.'

'Oh,' the dentist answered, 'I never ask a gentleman for money.'

'Then how do you live?' Mr Robinson asked.

'Most gentlemen pay me quickly,' the dentist said, 'but some don't. I wait for my money for two months, and then I say, "That man isn't a gentleman," and then I ask him for my money.



آقاي رابينسون هرگز به دندان‌پزشكي نرفته بود، براي اينكه مي‌ترسيد.
اما بعد دندانش شروع به درد كرد، و به دندان‌پزشكي رفت. دندان‌پزشك بر روي دهان او وقت زيادي گذاشت و كلي كار كرد. در آخرين روز دكتر رابينسون به او گفت: هزينه‌ي تمام اين كارها چقدر مي‌شود؟ دندان‌پزشك گفت: بيست و پنج پوند. اما از او درخواست پول نكرد.

بعد از يك ماه آقاي رابينسون به دندان‌پزشك زنگ زد و گفت: ماه گذشته شما از من تقاضاي هيچ پولي براي كارتان نكرديد.

دندان‌پزشك پاسخ داد: آه، من هرگز از انسان‌هاي نجيب تقاضاي پول نمي‌كنم.

آقاي رابينسون پرسيد: پس چگونه‌ زندگي مي‌كنيد.

دندان‌پزشك گفت: بيشتر انسان‌هاي شريف به سرعت پول مرا مي‌دهند، اما بعضي‌ها نه. من براي پولم دو ماه صبر مي‌كنم، و بعد مي‌گويم «وي مرد شريفي نيست» و بعد از وي پولم را مي‌خواهم.

منبع داستان
​

 

[ice star]

داستان كوتاه(boy and bag of nails)

There once was a little boy who had a bad temper. His father gave him a bag of nails and told him that every time he lost his temper, he must hammer a nail into the back of the fence.The first day, the boy had driven 37 nails into the fence. Over the next few weeks, as he learned to control his anger, the number of nails hammered daily gradually dwindled down.He discovered it was easier to hold his temper than to drive those nails into the fence.Finally the day came when the boy didn’t lose his temper at all. He told his father about it and the father suggested that the boy now pull out one nail for each day that he was able to hold his temper. The days passed and the boy was finally able to tell his father that all the nails were gone.The father took his son by the hand and led him to the fence. He said, “You have done well, my son, but look at the holes in the fence. The fence will never be the same. When you say things in anger, they leave a scar just like this one.You can put a knife in a man and draw it out. It won’t matter how many times you say I’m sorry the wound is still there. A verbal wound is as bad as a physical one.”


زمانی ،پسربچه ای بود که رفتار بدی داشت.پدرش به او کیفی پر از میخ داد و گفت هرگاه رفتار بدی انجام داد،باید میخی را به دیوار فروکند.روز اول پسربچه،37 میخ وارد دیوارکرد.در طول هفته های بعد،وقتی یادگرفت بر رفتارش کنترل کند،تعداد میخ هایی که به دیوار میکوبید به تدریج کمتر شد.او فهمید که کنترل رفتار، از کوبیدن میخ به دیوار آسانتر است.سرانجام روزی رسید که پسر رفتارش را به کلی کنترل کرد. این موضوع را به پدرش گفت و پدر پیشنهاد کرد اکنون هر روزی که رفتارش را کنترل کند، میخی را بیرون بکشد.روزها گذشت و پسرک سرانجام به پدرش گفت که تمام میخ ها را بیرون کشیده.پدر دست پسرش را گرفت و سمت دیوار برد.پدر گفت: تو خوب شده ای اما به این سوراخهای دیوار نگاه کن.دیوار شبیه اولش نیست.وقتی چیزی را با عصبانیت بیان می کنی،آنها سوراخی مثل این ایجاد می کنند. تو میتوانی فردی را چاقو بزنی و آنرا دربیاوری . مهم نیست که چقدر از این کار ،اظهار تاسف کنی.آن جراحت همچنان باقی می ماند.ایجاد یک زخم بیانی(رفتار بد)،به بدی یک زخم و جراحت فیزیکی است.
​

 

[BLaDe]

تاپیک داستان کوتاه با تاپیک دیگری که با نام و محتویات مشابه از قبل موجود بود ، ادغام گردید ...

​

 

[ice star]

چهار چیز که غیر قابل جبران و برگشت ناپذیر هست:خانم جوانی در سالن انتظار فرودگاهی بزرگمنتظر اعلام برای سوار شدن به هواپیما بود..


As she would need towait many hours, she decided to buy a book to spend her time. She also bought a packet ofcookies.
باید ساعات زیادی رو برای سوار شدن به هواپیما سپری میکرد و تا پرواز هواپیمامدت زیادی مونده بود ..پس تصمیم گرفت یه کتاب بخره وبا مطالعه کتاب این مدت رو بگذرونه ..اون همینطور یه پاکت شیرینی خرید...
She sat downin an armchair, in the VIP room of the airport, to rest and read in peace.
اون خانم نشست رو یه صندلی راحتی در قسمتی کهمخصوص افراد مهم بود. تا هم با خیال راحت استراحت کنه و هم کتابشو بخونه.

Beside the armchair where the packet ofcookies lay, a man sat down in the next seat, opened his magazine and started reading.
کنار دستش .اون جایی که پاکت شیرینی اش بود.یه آقایی نشست روی صندلی کنارش وشروع کرد به خوندن مجله ایکه با خودش آورده بود ..

When she took out the first cookie,the man took one also.
She felt irritated but said nothing. She just thought:
“What a nerve! If I wasin the mood I would punch him for daring!”
وقتی خانومه اولین شیرینی رو از تو پاکت برداشت..آقاهه همیه دونه ورداشت ..خانومه عصبانی شد ولی به روی خودش نیاورد..فقط پیش خودش فکرکرد این یارو عجب رویی داره ..اگه حال و حوصله داشتم حسابی حالشو میگرفتم


For each cookie she took, the mantook one too.
This was infuriating her but she didn’t want to cause a scene.
هر یه دونه شیرینی که خانومه بر میداشت ..آقاهه هم یکیور میداشت .دیگه خانومه داشت راستی راستی جوش میاورد ولی نمیخواست باعث مشاجره بشه

When only one cookie remained, she thought:“ah... What this abusive man do now?”
Then, the man, taking the last cookie, dividedit into half, giving her one half.
وقتی فقط یه دونه شیرینی ته پاکت مونده بود ..خانومهفکر کرد..اه . حالا این آقای پر رو و سواستفاده چی چه عکس العملی نشون میده..هان؟؟؟؟آقاهههم با کمال خونسردی شیرینی آخری رو ور داشت ..دو قسمت کرد ونصفشو داد خانومه ونصف دیگه شو خودش خورد..

Ah! That was too much!
She was much tooangry now!
In a huff, she took her book, her things and stormedto the boarding place.
اه ..این دیگه خیلی رو میخواد...خانومه دیگه از عصبانیت کارد میزدی خونش در نمیومد. در حالی که حسابی قاطی کرده بود..بلند شد و کتاب و اثاثش رو برداشت وعصبانی رفت برای سوار شدن به هواپیما

When she sat down in her seat, inside theplane, she looked into her purse to take her eyeglasses, and, to her surprise, her packet of cookies was there, untouched, unopened!
وقتی نشست سر جای خودش تو هواپیما ..یه نگاهی توی کیفش کرد تا عینکش رو برداره..که یک دفعه غافلگیر شد..چرا؟ برای این که دید که پاکت شیرینی که خریده بودتوی کیفش هست .<<.دست نخورده و باز نشده>>

She felt so ashamed!! She realized that she was wrong...
She had forgotten that hercookies were kept in her purse
فهمید که اشتباه کرده و از خودش شرمنده شد.اون یادش رفته بود که پاکت شیرینی رووقتی خریده بود تو کیفش گذاشته بود.

The man had divided his cookies with her, withoutfeeling angered or bitter.
اون آقا بدون ناراحتی و اوقات تلخی شیرینی هاشو با او تقسیم کردهبود

...while she had been very angry, thinking that she was dividing her cookieswith him.
And now there was no chance to explain herself...nor to apologize.”
در زمانی که
اون عصبانی بود و فکر میکرد که در واقع اون آقاهه است که داره شیرینی هاشو میخوره و حالا حتی فرصتی نه تنها برای توجیه کار خودش بلکه برای عذر خواهی از اون آقا رو نداره

There are 4 things that you cannot recover
چهار چیز هست که غیر قابل جبران و برگشت ناپذیر هست .

The stone... ...after the throw!
سنگ بعد از این که پرتاب شد

The word... palavra... ...after it’s said!....
دشنام .. بعد از این که گفته شد..

The occasion.... after the loss!
موقعیت .... بعد از این که از دست رفت...

and...The time.....after it’s gone!
و زمان... بعد از این که گذشت و سپری شد...

 

[ice star]

The cat and the bell

​

​

[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]​

​

[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]
There were a lot of mice in a house. The man of the house got a cat. The cat killed many of the mice. Then the oldest mouse said:"All mice must come to my hole tonight, and we will think what we can do about this cat."​

​

All the mice came. Many mice spoke , but none knew what to do. At last a young mouse stood up and said:" We must put a bell on the cat. Then , when the cat comes near, we'll hear the bell and run away and hide. So the cat will never catch any more mice."Then the old mouse asked :" Who will put the bell on the cat?" No mouse answered. He waited, but still no one answered. At last he said:"It is not hard to say things, but it is harder to do them."​

گربه و زنگوله

موش های زیادی در خانه بودند. صاحب خانه گربه ای را آورد. گربه شمار زیادی از موش ها را کشت.
سپس موش پیر گفت: تمام موش ها باید امشب به خانه ی من بیایند تا ما فکر کنیم که برای این گربه
چه کار بکنیم. خیلی از موش ها آمدند. خیلی از موش ها حرف می زدند اما هیچ کدام نمی دانستند که باید چه کار بکنند. سرانجام موش جوانی ایستاد و گفت: ما باید زنگوله ای روی گربه بگذاریم سپس وقتی که گربه به ما نزدیک می شود ما صدای زنگ رو می شنویم و فرار می کنیم و خودمان را مخفی می کنیم. بنابراین گربه نمی تواند هیچ موشی را بگیرد. سپس موش پیر پرسید: چه کسی زنگوله را روی گربه قرار خواهد داد؟ هیچ موشی جواب نداد. صبر کرد اما هنوز هیچ کس جواب نداد. سرانجام او گفت: این سخت نیست که چیزی را بگوییم اما سخت تر این است که این کار را انجام بدهیم.

​

 

[BLaDe]

[h=2]داستان مرد نابينا نوشته ی كيت چاپين + ترجمه فارسی

The Blind Man


A man carrying a small red box in one hand walked slowly down the street. His old straw hat and faded garments looked as if the rain had often beaten upon them, and the sun had as many times dried them upon his person. He was not old, but he seemed feeble; and he walked in the sun, along the blistering asphalt pavement. On the opposite side of the street there were trees that threw a thick and pleasant shade: people were all walking on that side. But the man did not know, for he was blind, and moreover he was stupid.

In the red box were lead pencils, which he was endeavoring to sell. He carried no stick, but guided himself by trailing his foot along the stone copings or his hand along the iron railings. When he came to the steps of a house he would mount them. Sometimes, after reaching the door with great difficulty, he could not find the electric button, whereupon he would patiently descend and go his way. Some of the iron gates were locked, their owners being away for the summer, and he would consume much time striving to open them, which made little difference, as he had all the time there was at his disposal.

At times he succeeded in finding the electric button: but the man or maid who answered the bell needed no pencil, nor could they be induced to disturb the mistress of the house about so small a thing.

The man had been out long and had walked far, but had sold nothing. That morning someone who had finally grown tired of having him hanging around had equipped him with this box of pencils, and sent him out to make his living. Hunger, with sharp fangs, was gnawing at his stomach and a consuming thirst parched his mouth and tortured him. The sun was broiling. He wore too much clothing—a vest and coat over his shirt. He might have removed these and carried them on his arm or thrown them away; but he did not think of it. A kind woman who saw him from an upper window felt sorry for him, and wished that he would cross over into the shade.

The man drifted into a side street, where there was a group of noisy, excited children at play. The color of the box which he carried attracted them and they wanted to know what was in it. One of them attempted to take it away from him. With the instinct to protect his own and his only means of sustenance, he resisted, shouted at the children and called them names. A policeman coming round the corner and seeing that he was the centre of a disturbance, jerked him violently around by the collar; but upon perceiving that he was blind, considerably refrained from clubbing him and sent him on his way. He walked on in the sun.

During his aimless rambling he turned into a street where there were monster electric cars thundering up and down, clanging wild bells and literally shaking the ground beneath his feet with their terrific impetus. He started to cross the street.

Then something happened—something horrible happened that made the women faint and the strongest men who saw it grow sick and dizzy. The motorman’s lips were as gray as his face, and that was ashen gray; and he shook and staggered from the superhuman effort he had put forth to stop his car.

Where could the crowds have come from so suddenly,as if by magic? Boys on the run, men and women tearing up on their wheels to see the sickening sight: doctors dashing up in buggies as if directed by Providence.

And the horror grew when the multitude recognized in the dead and mangled figure one of the wealthiest, most useful and most influential men of the town, a man noted for his prudence and foresight. How could such a terrible fate have overtaken him? He was hastening from his business house, for he was late, to join his family, who were to start in an hour or two for their summer home on the Atlantic coast. In his hurry he did not perceive the other car coming from the opposite direction and the common, harrowing thing was repeated.

The blind man did not know what the commotion was all about. He had crossed the street, and there he was, stumbling on in the sun, trailing his foot along the coping.

Kate Chopin
​

مرد نابينا


مرد جعبه قرمزي همراهش بود و آرام آرام پايين خيابان را پشت سر مي گذاشت.كلاه حصيري كهنه و لباس هاي بي رنگ و رويش حاكي از آن بود كه انگار باران بارها آن ها را زير مشت و لگد خود گرفته بود و خورشيد هم به دفعات روي تن او آن هارا خشك كرده بود.مرد پير نبود ولي ضعيف به نظر مي آمد;در امتداد پياده روي آسفالت كه زير تابش نور خورشيد حسابي داغ شده بود,راه خود را در پيش گرفت.در آن طرف خيابان,درختان ,سايه انبوه و با صفايي را افكنده بودند.مردم,همگي در آن طرف راه مي رفتند.اما مرد اين موضوع را نمي دانست,زيرا كه نابينا بود و علاوه بر آن كودن هم بود.

جعبه قرمز,حاوي مداد هاي سربي معمولي بود كه او سعي در فروش آن ها داشت.عصايي همراهش نبود ولي با كشيدن پاي خود به قرنيس هاي سنگي يا دست كشيدن به امتداد نرده هاي آهني راه خود را پيدا مي كرد.زماني كه به پله هاي خانه اي مي رسيد,از آن ها بالا مي رفت.گاهي اوقات,بعد از پيدا كردن در با زحمت فراوان,نمي توانست زنگ آن خانه را بيابد.از اين رو صبورانه از پله ها پايين مي آمد و راه خود را در پيش مي گرفت.بعضي از در هاي بزرگ آهني قفل بودند,چون صاحبانشان براي تعطيلات تابستاني رفته بودند.و او مي توانست زمان كمتري را در جلوي آن ها هدر دهد.البته اين هم توفيري نداشت,به خاطر اين كه آن ها هميشه در سر راه مرد بودند.

مواقعي كه موفق به پيدا كردن زنگ خانه اي مي شد,خدمتكار يا مستخدمه اي كه در را باز مي كرد نه به مداد احتياجي داشت و نه حتي مي توانست براي چنين چيز ناچيزي مزاحم خانم خانه بشود.

مرد خيلي وقت بود كه از خانه بيرون زده و راه بسياري را پيموده بود.اما هنوز چيزي نفروخته بود.آن صبح,كسي كه سرانجام از ول گشتن مرد به ستوه آمده بود,او را با اين جعبه مداد بيرون فرستاده بود تا مرد خرج خود را در بياورد.گرسنگي با دندان هاي تيزش دل مرد را مي خاييد و تشنگي طاقت فرسايي دهانش را خشكانده بود.و اين دو ,مرد را عذاب مي داد.گرماي خورشيد سوزان بود.و مرد لباس زيادي بر تن داشت- جليقه و كتي روي پيراهنش -شايد اگر آن ها را در مي آورد و به دست مي گرفت يا به گوشه اي پرتشان مي كرد,كمي حالش بهتر مي شد.اما اين چيزي نبود كه در فكرش مي گذشت.مرد مهرباني كه اين صحنه را از پنجره اي نظاره مي كرد,دلش به حال مرد نابينا سوخت و آرزو كرد كه اي كاش او به طرف سايه خيابان برود.

مرد آرام آرام خيابان را پشت سر گذاشت تا به جايي رسيد كه دسته اي از بچه هاي شلوغ پلوغ و ذوق زده مشغول بازي بودند.رنگ جعبه اي كه همراه مرد بود,توجه بچه ها را به خود جلب كرد و بچه ها كنجكاو شدند كه بدانند درون آن چيست.يكي از بچه ها سعي كرد كه جعبه را از دست مرد بگيرد.اما مرد از روي غريزه از تنها وسيله امرار معاش خود دفاع كرد.در برابر آن حمله مقاومت كرد,فريادي بر سر بچه ها كشيد و بد و بيراهي به آن ها گفت.پليسي كه از همان حوالي مي گذشت,او را ديد كه وسط معركه اي قرار دارد.با خشونت به سمتش رفت و يقه اش را گرفت و به سمت خود كشيد.ولي بعد از اين كه فهميد او نابينا است از مجازات كردن او صرف نظر كرد و اجازه داد كه او برود.مرد زير تابش خورشيد به راهش ادامه داد.

زماني كه بي هدف در حال گشت زدن بود به خياباني برخورد كه هيولاهاي الكتريكي به سرعت از آن رد مي شدند.بوق هاي نخراشيده اي را به صدا در مي آوردند و يكسره زمين زير پاي او را با قدرت هولناك خود مي لرزاندند.مرد رفت كه از خيابان رد بشود.

در آن هنگام واقعه اي روي داد.واقعه اي وحشتناك كه از ديدن آن زنان غش كردند و قوي ترين مردان نيز گيج و منگ شدند.لب هاي راننده همانند صورتش به خاكستري مي نماييد. خاكستري مرگبار; و او از آن تلاش فوق بشري خويش در راستاي متوقف كردن ماشين مات و مبهوت مانده بود.

جز سحر و جادو چه نيرويي مي توانست چنين جمعيتي را با چنان سرعتي به اين جا بكشاند؟پسران در حال دويدن بودند,مردان و زنان براي ديدن اين صحنه دلخراش سر و دست مي شكستند.دكترها كه گويي پروردگار درشكه هايشان را هدايت مي كرد نيز با سرعت هر چه تمام تر بدان جا رسيدند.

و جماعت وقتي پيكر متلاشي شده يكي از متمول ترين و با نفوذ ترين و موثرترين مردان شهر را به جا آوردند,ترس و وحشت سراپايشان را فرا گرفت.مردي كه براي خردمندي و دورانديشي خود شهره خاص و عام بود,چگونه چنين سرنوشت وحشتناكي بر او مستولي شده بود؟او با شتاب از تجارتخانه اش بيرون زده بود و چون براي ملحق شدن به خانواده اش كه تا ساعتي ديگر عازم خانه تابستاني خود در اقيانوس اطلس بودند,دير كرده بود.با چنين شتاب و عجله اي كه داشته,ماشيني كه از سمت مخالف مي آمده,نديده بود و دوباره آن اتفاق دلخراش و هميشگي تكرار شده بود.

مرد نابينا نمي دانست كه آن همه سر و صدا براي چيست.از خيابان رد شد و دوباره مثل قبل همچنان كه پايش را در امتداد قرنيس ها مي كشيد,در گرماي سوزان خورشيد به راه خود ادامه داد.



كيت چاپين
ترجمه: مهران صفوی

منبع
motarjemonline.com
​