اندکی تامل کن...
این زندگی شرافتمندانه کودک نان خوار از زندگی سگی تو گوشت خوار بهتر است
من به تو توهین می کنم؟ کار خوبی می کنم چون به خودم نیز توهین می کنم که ناموس را فقط در بند یک روسری می بینم
که شرافت را در دفاع از دختران بیوه و هرزه می دانم
که رفاقت را در خرج کردن به دوست می دانم
تامل کردی؟ چه به ذهنت آمد؟ که چرا فحش می دهم؟
که چقدر بی ادبم؟
نگاه کن ...
مشکل فقط از بشر نیست
خدایت از آن آسمان این ها را می بیند
و فکرش در پاداش و جزاء بهشت و جهنمیان است
و می داند که آنکه در این دنیا خوش بود هم رحیل بهشت خواهد بود و آنکه نان خشک می خورد
خدایا چقدر بزرگواری
تو بزرگی و می دانی
این تکریم ها از تحقیر هم بد تر است که خودت بهتر می دانی