خدایا!
وقتی خورشید با پیراهن سرخابی خویش از پهنه آسمان رخت عزیمت می بندد، دلم عجیب می گیرد و بغضی از جنس نیاز در شاهراه گلویم می نشیند.
پروردگارا!
زندگیم را با عشق بی رنگ و ریای تو زینت می بخشم و نماز عشق را در محراب عبودیت تو به جا می آورم.
خدایا!
به تو امید دارم و به لطف و عنایت تو یقین، پس به شکوه و جلالت سوگند که مرا حتی برای لحظه ای از خود دور مساز.
پروردگارا!
توفیقم ده تا حق بندگی تو را به جا آورم.